Hallo dames Ik heb een vraag. Ik ben heel erg onzeker en bang dat ik een miskraam krijg. Iedereen zegt tegen mij geniet van de zwangerschap, maar ik durf dus absoluut niet blij te zijn.(doe wel alsof) Ik ben zo erg bang dat ik mijn kindje kwijt raak. Ik heb ook bijna geen kwaaltjes, alleen wat pijn aan mijn tepels. Ik ben ook niet misselijk en ze zeggen toch dat als je misselijk bent je minder kans hebt op een miskraam. Is dat waar? Wat doen jullie om over die onzekerheid heen te komen?
Hoi Hoi Het lijkt wel of ik mezelf lees. Zelf ben ik ook heel bang voor een miskraam durf zelfs niet te poepen. Ik heb verder geen kwaaltjes ook alleen maar jeukende tepels. Ze zeggen dat ik in mijn handjes mag klappen. Ik heb al eerder een miskraam gehad en deze zwangerschap voelt tot nu toe beter als toen. Ik denk dat het gewoon maar praatjes zijn.
Hai veraenroy, Ik weet precies hoe je je voelt. Heb een miskraam gehad met 10 weken. Was daarna heel erg snel zwanger en ben de hele zwangerschap ongelukkig geweest. Ik durfde niet meer te genieten omdat ik bang was dat het dan harder zou aankomen als ik vruchtje weer zou verliezen. Achteraf heb ik hier veel spijt van. Maar goed...dat is dan weer achteraf gepraat. Ik zou toch proberen om te genieten. Want hoe moeilijk het ook is...je kunt niets doen tegen moedertje natuur. En over de misselijkheid. Met mijn dochter had ik nergens last van...helemaal geen kwaaltjes!! Geen misselijkheid geen gevoelige (.)(.) Echt helemaal niets. Bij de een is de misselijkheid heel hevig en de ander heeft weer nergens last van. Ik zou me daar absoluut niet bang over maken hoor! Ik wens je een prachtige zwangerschap toe en hoop dat je uiteindelijk toch kunt gaan genieten van het mooie wondertje dat in je groeit.
die onzekerheid verdwijnt vanzelf, diep in je hart weet je ook wel dat het goed zit, maar je durft er niet voor uit te komen. Probeer in ieder geval wel te voorkomen dat je 's nachts wakker ligt, dit is niet goed voor jou en de baby, succes!
Ik ken dat, ik zit hier ook elke dag met het gevoel van het gaat mis. Dit kan niet goed komen. Vooral nu k een blaasontsteking heb en ik nog zieker word van de medicijnen. Ik heb vorige week al 1 echo gehad en daar was het hartje al te zien. Al was niet zeker of het het hartje wel was.. volgens de gyneacoloog. dus khoop dat het met de 1e echo bij de Vk wel te zien is..
Ik vind het fijn dat ik niet de enige ben met dit probleem, en ech super dat iedereen hier zo open met elkaar praat, echt super. Misschien als ik mijn eerste echo (2 mei) gehad heb ik me dan wat zekerder voel. Ik hoop het echt.
Hoi veraenroy: wij zijn ongeveer even ver en ik heb precies hetzelfde als jij. Ik heb wel wat (niet noemenswaardige) kwaaltjes gehad, zoals pijnlijke borsten en ze leken ook echt te groeien, maar sinds een paar dagen zijn mijn borsten bijna niet meer gevoelig, tepels nog een heel klein beetje, maar verder niets. Ik maak mij er ook ongerust over hoor. Ik moet woensdag naar vk voor intake, ik hoop dat ik dan ook een echo kan krijgen als ik mijn ongerustheid vertel. Ik denk wel dat het iets oplucht als je op de echo een hartje ziet kloppen. Nog even wachten dus. Liefs Marjolein
doe onzekerheid is heel normaal hoor! ik was de eerste weken ook zo onzeker en durfde haast niet blij te zijn maar doe het wel! het is zoiets moois en bijzonders!! en dat je geen klachten heb bijna wil niks zeggen hoor! mn zus heeft 3 kinderen en bij geen een had ze ergens last van behalve haar borsten en moe. mn schoonzus had toen ze zwanger was ook enkel last van haar borsten en moeheid en ook meer niet. geniet er juist van dat je geen echte kwaaltjes hebt! is toch hartstikke lekker!!! probeer toch te genieten,het is zoiets moois om zwanger te zijn! liefs!
Hallo Veraenroy ! Het is inderdaad heel normaal dat je onzeker bent, zeker als je zwangerschap nog zo pril is. Ik had dat ook. Toen ik twaalf weken had "gehaald" was dat toch wel een hele opluchting. Ze zeggen dat dat de magische grens is. Nu ben ik al bijna 17 weken. Een beetje bang ben ik nog steeds wel, vooral als ik gekke dingen in mijn buik voel (dat zijn dan mijn darmen die weer eens kronkelen) Het is iedere keer weer een opluchting als je bij de verloskundige bent geweest en hoort dat alles goed is. Je ziet het kindje dan op een echo if hoort het hartje, dat is geweldig en geeft je een goed gevoel, van zekerheid, dat alles goed zit. Misselijk zijn of niet heeft niets te maken met het krijgen van een miskraam. Dat is een fabeltje. Ik ben tot nu toe geen dag echt misselijk geweest en ons kindje groeit prima ! Veel vrouwen die ik spreek hebben dat niet gehad en hebben nu stralende kinderen ! Geen zorgen maken daarover dus ! Groetjes, Nikki
Heb ik ook gehad in het begin! Had ook nergens last van en daardoor voelde het nog onwezenlijker allemaal en was ik bang dat het misschien fout zou gaan. Straks als je je eerste echo hebt gehad of als je het hartje hebt gehoord kun je je er vast en zeker helemaal van gaan genieten! Probeer je in ieder geval niet te druk te maken, daar schiet je ook niks mee op, komt allemaal wel goed Groetjes, Daan
Ik denk ook dat vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent, je nooit meer uit de zorgen zult zijn... De eerste 3 maanden ben je bang voor een miskraam, daarna ook nog wel en dan hoop je weer dat alles goed groeit e.d. Dan breekt de periode an dat het kindje levensvatbaar is en dan hoop je dat het nog wel even blijft zitten, dan komt de bevalling en ben je misschien bang dat daar iets mis kan gaan en dan daarna is het weer wiegedood en zo gaat het maar door Kinderen zijn een hele zorg erbij, van begin tot het eind!
ben nooit maar dan ook echt nooit bang geweest dat ik een miskraam zou krijgen, een miskraam krijg je als er iets niet goed is met het vruchtje dus dan komt moedertje natuur om het hoekje kijken. niet dat het minder erg is maar nee dat is niet iets waar ik ooit bang voor ben geweest, heb ook beide keren toen ik wist dat we zwanger waren gelijk gezegd dat er een kleine op komst was. maar nu de 1 al buiten speelt (is 8) nu pas word ik zo bang als ik weet niet wat, ik waarschuw elke dag weer kijk uit met oversteken-in opa zijn straat blijven- weet ik veel wat nog meer allemaa, pas nu komen de echte angsten naar boven, vooral ook omdat je het zo vaak leest, nee dit is nu echt mijn grote angst. wordt er zelf af en toe gek van hoe bezorgd je kan zijn, terwijl ikzelf vroeger helemaal erg was, als er wat te klimmen viel ik zat al boven, was het gevaarlijk? ik stond vooraan, en wat heb ik mijn moeder vroeger vervloekt zeg als ik weer eens thuis moest blijven als ik weer eens door iemand uit de buurt was verraden omdat ik op het dak van de school aan het turnen was... en nu heb ik er zelf een die het karakter heeft van zijn vader (rustig en voorzichtig) en dan nog is het niet goed, dat wordt straks wat met die meid als ze naar buiten mag (is nu 5) die lijkt in alles op mij nee die zwangerschappen waren peanuts vergeleken bij nu
Ik kan me jou gevoel heel goed voorstellen! Ik weet nu iets meer dan 2 weken dat ik zwanger ben en heb op 4 mei mijn 1e afspraak met de VK voor gesprek en echo en kan niet wachten tot het zover is. Ben ook heel bang voor een miskraam. Bij mijn 1e zwangerschap was ik kots en kotsmisselijk en nu helemaal nergens last van. Alleen meer moe dan anders. Maar voel me niet anders dan anders. Probeer er van te genieten, meid, ik probeer het ook en als we straks de 12 weken gepasseerd zijn wordt de onzekerheid hopelijk stukken minder! Gr Otje
Ik herken het gevoel ook helemaal. De eerste keer dat ik zwanger was, had ik dat gevoel heel sterk. Zo van, mag ik wel blij zijn. Helaas werd dat ook vrijwel meteen een miskraam. De tweede keer had ik dat gevoel niet zo sterk, maar ging het ook al heel erg snel mis. Nu ben ik de derde keer zwanger en durf ik niet zo goed te hopen dat het goed blijft gaan. Al zijn er wel wat betere tekens (vroeg positief getest en zwangerschapsverschijnselen). Ik ben nu ook al langer zwanger dan de eerste twee keren en als ik puur op mijn gevoel af ga, denk ik dat het nu wel goed blijft gaan. Daar probeer ik dan ook vanuit te gaan en we kijken nu ook al wat verder vooruit. Mijn mening, als het lukt om ervan te genieten moet je dat zeker doen. Probeer er ook vanuit te gaan dat je over een X-aantal weken een kindje krijgt. Als het misgaat, moet het zo zijn. En de klap is niet minder als je niet genoten hebt van de zwangerschap tot dan toen. Dus geniet, en niet met mate (al vind ik dat zelf soms nog wel eens lastig hihi)
Ik ben het helemaal met Daan eens. Ik denk ook dat de zorgen blijven. Ik was eerst blij dat de twaalf weken voorbij waren, toen blij dat ik met de dertien weken een echo kreeg, toen bij de negentien weken de pretecho. Alles was goed gegroeid en zat eraan. Nou dan ben je bij de twintig weken op de helft. Nou ben ik bij de 28 weken van de week ineens opgenomen geweest in het ziekenhuis. Daarvoor was er niets aan de hand. Het kan ineens omslaan. Ik geniet wel, maar toch blijft er wel een onzeker gevoel. Nu ben ik blij dat onze jongen er elke dag weer een dag langer inzit. En als hij straks geboren mag worden, maken we ons weer verder zorgen en dat blijft....
Ik herken het ook. Ik denk ook dat als de echo goed blijkt te zijn dat dan een stukje onrust weggaat. Ik heb ook bijna geen klachten, maar zoals de meeste zeggen, zegt dat niks. Mijn schoonzusje heeft beide zwangerschappen zonder problemen doorlopen. Ik tel ook de dagen af dat ik naar de VK mag. Maar zelfs dan heb ik nog geen zekerheid want de echo ktijg ik pas over 4 weken. Ik probeer zeker te genieten maar soms komt de angst toch weer om de hoek kijken.
Ik ben extreem onzeker over mijn zwangerschap. Ik geloof het zelfs niet zo goed terwijl ik 3-4 wk terug al een echo heb gehad... Heel stom.