Na aanleiding van een topic over boze moeders in het nieuws topic heb ik een stukje van mijn dagboek gepakt om even te posten. Gadverdamme! Vandaag zit me alles tegen. De ontplofte krullen op mijn kop, de verkeerde lading rouge, en niet te vergeten mijn dagelijse bratsen (pukkels) Ik geef lekker de schuld aan mijn slaapgebrek of mijn hormonen, al ben ik al lang ontzwangerd. Vandaag kwam mijn oudste dame nog even het laatste beetje bloed onder mijn nagels vandaan toveren. Ze begon met klieren, tja.. wat is nou klieren, dat kan ze toch nog helemaal niet doen? riep manlief door de woonkamer om zes uur in de avond. ,,Nee, dat kan niet als je van je werk afkomt en de hele dag hebt gecomputerd!''gilde ik nogal ongecontroleerd terug. Ze weet hoe dan ook dat ik vandaag een slechte dag heb, het begon ook al toen ik mezelf maar niet kon opofferen voor een lachje. Het ging niet, alles liep fout. De jongste had enorm last van poepbroeken, tuurlijk steek ik mijn vinger weer in het verkeerde deel van de luier met oprollen... Overal leek het smerig en rommelig, je kent het wel die dagen dat alles je tegenzit. Een paar uur daarvoor hoorde ik de welbekende 'oops' van mijn oudste dochter L. Oops, dat kan zijn ,dat ze iets heeft stuk gemaakt, dit was helaas niet het geval. Toen ik net de vloer had gedweilt had ze het gepresteerd om een heel glas cola omver te stoten. ,, L, kun je niet een klein beetje uitkijken voordat je een handstand maakt?'' ,, Maar, mama, ik deed dat per ongeluk!'' riep ze boos terug. Ze snauwde behoorlijk en draaide zich resoluut naar me om. Toen had ik al een lontje aangestoken maar op tijd uitgeblazen. De jongste viel overal over heen. Tijd voor het bedje... Mijn lieve meisje is nogal een onrustige slaper, maar ook L weet hier vanaf. Als ik haar naar bed breng wil ik gewoon dat ze even niet onderaan de trap mijn naam gaat lopen brullen. Want dat kan ze van heel zacht naar superhard doen als ik niet direct reageer. De jongste had bijna haar oogjes gesloten en lag bijna in dromenland, waarop ik onderaan een zacht stemmetje hoorde roepen. ,, Mama, euh... mama?'' Ik reageerde even niet en ging verder met het bedritueel. ,, MAMA'' ging het steeds harder. Toen was het hek van de dam! Mevrouwtje deed haar ogen weer open, was er weer helemaal bij en was compleet overstuur van haar zusje haar geschreeuw. Toen heb ik het maar gedaan... ik ben superboos geworden op mijn oudste dochter L! Ze heeft een kwartier op de trap gezeten... Na een hele poos voelde ik me echt waar de slechtste mama ter wereld. Ik zag haar lieve koppie voor me met een lach op haar gezicht. Nu zat ze voor straf op de gang uit te razen. Nadat ik dit verhaal aan mijn man had verteld, zei hij superlief: ,, Je bent geen perfecte mama, maar zeg nou zelf.. dat is niemand!''
soms lijkt het net of heel veel mama's altijd maar stralen Echt hoor, die kunnen overal tegen. ,, Arwoltje, zit je nu weer met je vingertjes aan de bloempot?'' En dan met engelenstem. Pfft.. ik kan dat niet hoor. Heb wel wat meer geduld gekregen maar soms! grr! Ook heb ik L (mijn dochtertje van vijf) best wel es een tik over de vingers gegeven. Maar zat er later zelf het hardst om te huilen hoor (achteraf) Haar nieuwe woord is.. Stommeling? dat heeft ze geleerd op school. Zo noemt ze me zo af en toe. Dan stuur ik haar direct de trap op
goed geschreven hoor erg leuk. ach ja, iedereen maakt ( fouten ) en daar leer je van. en achteraf denk je er toch anders over, als je afgekoeld bent. deze situaties komen nou eenmaal voor bij van alles en iedereen. je bent zeker geen slechte moeder hierdoor, dat ben je pas als je je kinderen bv mishandeld of al dat soort erge dingen, of als je er niet voor je kind bent. leuk om zulke dingen op te schrijven, dan kun je het later weer es terug lezen, en er om lachen. groetjes layla
Herkenbaar inderdaad, vooral dit stukje: "Na een hele poos voelde ik me echt waar de slechtste mama ter wereld. Ik zag haar lieve koppie voor me met een lach op haar gezicht. Nu zat ze voor straf op de gang uit te razen."
ik heb veel meer stukjes over bijvoorbeeld sinterklaas, vallen op straat, bijdehande opmerkingen van dochter, het even niet meer aankunnen, het behangplakken, gillend weg willen rennen.. en ga zo maar door. gelukkig dat er ook herkenning is, vaak willen de mama's altijd maar lachend doorlopen alsof alles goed is. Of het zinnetje, het is nog maar een kind heb ik al 100x gehoord (en dat weet ik ook wel... maar soms..)
Zooooo herkenbaar! En ik moet stiekem zó hard lachen om je zin die ik hier vetgedrukt heb Ik zou soms willen dat ik engelengeduld had Ik ga vaak veel te snel compleet uit mijn stekker en voel me dan ook zoooooo'n slechte moeder (om nog maar niet over mijn schuldgevoel te beginnen) Pfff... makkelijk is het niet hoor, moeder zijn. Er zijn dagen dat ik het liefst de deur achter me dicht trek en nooit meer terug wil komen. Maar toch.... ik zou nooit anders meer willen.
Leuk geschreven zeg en zo herkenbaar,leest dan ook al een stuk prettiger hihi.. mischien als je meedere verhalen hebt, is et een idee om er een boekje van te maken?
psstt.........zal ik een geheim verklappen, niemand gelooft het maar ehm........ mama's zijn ook maar mensen! Maar dit geheimpje mag je niet doorvertellen hoor, anders benje geen supermom meer
ohhh herkenning herkenning... maar als ik eerlijk ben en ik kom hier iemand tegen die zegt oh nee hoor dat maak ik nou nooit mee.. mijn kinderen halen nooit het bloed onder mijn nagels vandaan... die is bij voorbaat een leugenaar....of een goeie actrice mama zijn is zoals jij in je dagboekje heb geschreven
Die heb ik al Het heet Engeltje, duiveltje vanaf 2006, toen ze een jaar was geworden ben ik actief gaan bijhouden wat madame allemaal aan het uitspoken was. Van Sudocreme op de ruiten, tot aan fietsenkettingen vastpakken (met vet) haha Zo ben ik zelf ook een ubermuts door overal over heen te vallen, zelfs ben ik al een keer gevallen van de laatste drie treden van de trap. Mijn oudste vond dat blijkbaar lollig en had echt de slappe lach
Heerlijk die herkenning...af en toe ben ik eerder een politieagent dan mama. Vooral als de middelste een bui heeft en alles wil wat de oudste wil. Alles afpakken en dan is het weer krijsen geblazen. Het is dan nu wel vakantie voor de oudste, de middelste mag vandaag een dagje naar de creche. Even een dagje geen strijd. Maar als ik mijn 3 kinderen naast mij ziet liggen in ons bed, dan voel ik mij toch heel 'rijk', 3 gezonde kinderen.
Heel mooi geschreven en fijn om de herkenning erin te lezen! Geen een mama is perfect, ook al willen sommige het zo doen lijken
De volgende keer als iemand zegt (of je zelf denkt) "ze zijn nog zo klein" zeg je maar hardop "JA, daarom juist!" Want juist als ze zo klein zijn wordt in mijn idee de fundering gelegd voor hoe ze de rest van hun leven met regeltjes en autoriteits figuren om gaan. En ik kan t mis hebben hoor. Maar ik denk dat je daar zelf dan vooral baat bij hebt in de puberteit
erg herkenbaar, al zijn mijn kindjes wel wat jonger dan die van jou volgens mij. erg leuk geschreven ook!