Oh ik ben ook echt slecht, maar moest ook enorm lachen om sommige dingen Zelf al een en ander meegemaakt: Dochter was net een paar weekjes oud en ik liep met haar op de arm te wiegen. Loop door een deurpost heen en vergeet dat er nog een hoofje uitstak op mijn arm... bonk tegen de deurpost . Toen we net verhuisd waren naar dit huis (van flat naar eengezinswoning) hadden we nog geen traphekje boven. Dochter was anderhalf jaar oud toen en stond bij mij boven in de badkamer. Ik lette 2 seconden niet op en toen is ze bij de trap gekomen en van boven naar beneden gevallen. Zij huilen, ik huilen. Ze had de volgende dag een blauw oog en een blauwe wang. Wat heb ik me verschrikkelijk schuldig gevoeld Een keer niet goed haar hapje eten geblazen, dus ze deed haar mondje open en nam de hap; werd vervolgens vuurrood en toen begreep ik dat het te heet was.. En inderdaad de welbekende vinger tussen de deur: goh wat gaat de deur moeizaam dicht....2 seconden later een flinke gil. Oh oh oh... Hmmm.....als ik het zo teruglees ben ik echt een ontaarde moeder Maar wees gerust; mijn dochter is een vrolijk, bijdehand peutermeisje en heeft nergens letsel aan overgehouden hoor
Oeh, hier moet ik toch even om lachen... Zo herkenbaar! Zoonlief gaat hier ook vaak even de lucht in... En dan denk ik al 'nu moet ik oppassen, anders ligt hij straks op de grond!'
Ik heb mijn zoontje per ongeluk wel eens een tik gegeven, hij was aan het drinken en had net tanden. Zet hij ineens keihard zijn tanden in mijn borst, ik schrok zo (van de pijn) dat ik hem een tik tegen zijn hoofd gaf (echt heel erg...) Van de week was ik met hem aan het stoeien op de bank. Hij lag helemaal in een deuk als ik heen en weer zwierde met hem en in de kussens liet 'vallen'. Zwier ik hem ineens nogal hardhandig tegen de leuning van de bank. Die was toch harder dan ik dacht, gelukkig moest mijn zoontje er nog harder om lachen in tegen stelling tot mama Hij lag een keer in zijn bedje s'morgens te kletsen, normaal haal ik hem er uit als hij wakker is. Maar na een zware nacht was ik zo moe dat ik de puf niet had mijn bed uit te komen. Toen hij ineens wel heel hard begon te huilen ging ik toch maar kijken. Lag hij dwars in zijn bedje met zijn hoofd klem tegen de spijlen. Er zat een hele deuk in zijn hoofd. Wat voelde ik me schuldig. Ik slaap nooit meer uit
Whahahaha, sorry, maar dit zie ik mezelf nu ook echt doen. Gewoon het reflex.....Wil je niet uitlachen hoor, maar moet toch echt even lachen. Hier ben ik in die 2 jaar ook al heel wat tegen gekomen van mezelf hoe lomp mamma kan zijn. Dus ja, nageltjes, deurstijlen, te wild stoeien, en samen al slapend van de bank afvallen.......het is wat.... Zo liep hij half jaar geleden door de woonkamer en viel voorover recht met zijn wenkbrauw op muurtje van open haard. Weer drie hechtingen. Was het zat, volgende dag de haard eruit gesloopt. (was toch een oud lelijk ding) Maar een van de mooiste gebeurde mijn moeder. Ze ging met mijn zoontje naar een kledingwinkel. Ze loopt daar wat tussen de rekken te snuffelen en hoort hem opeens "oma" roepen maar ziet hem nergens meer.............had hij (al zittend in kinderwagen) aan de kledingrekken lopen trekken en was met wagen en al zo omgevallen tussen de kleren. Gelukkig zachte landing en hij was zelf aan het schaterlachen dus dat maakt het dubbel zo leuk......Mijn moeder schaamde zich wel eventjes hoor tot ik kei hard begon te lachen toen ik het hoorde.....
Mag het ook een domme actie als tante zijn? Ik had gisteren de oppas op mijn neefje van 1 en nichtje van 3,5. Nichtje wilde graag bassie en adriaan kijken. Dus ik vertelde dat we dat niet hebben maar kon het wel via toutube op de ipad aanzetten. Ja dat was ook goed. Afijn, bassie en adriaan oogezocht, gevonden en aangezet. Ik ben in de keuken en hoor de tune, niks aan het handje. Ik hoor bassie zeggen, adriaantje, kijk! Allemaal acrobaten! Waarop adriaan zegt: nee bassie, dat zijn geen acrobaten, dat zijn nichten! Was het een nagesynchroniseerde versie Ben snel naar haar toe gerend, heb het filmpje uitgezet en zei; nee hoor mop, deze is niet zo leuk. Had 's avonds tegen mijn schoonzus gezegd dat ze niet raar op moest kijken als haar dochter zou vragen wat nichten zijn
Nog een domme actie van mij als moeder. Ik had een vriendin op visite en we waren druk aan het kletsen op de bank. Dochterlief liep voorbij en ik dacht een vleugje poeplucht te ruiken. Dus ik til haar al zittend hoog op om te ruiken, en was even vergeten dat onze bank met de leuning tegen de muur staat. Dus bonk! Koppie tegen de muur. Gelukkig niet zo heel hard, en konden we er alledrie (inclusief dochter) keihard om lachen
Mijn mobieltje boven op het hoofd van mijn pasgeboren baby laten vallen... (lees: fontanelletje...) ps: geen schade
Ik heb toen Quinten geboren was 4 dagen in het ziekenhuis gelegen ivm spoedkeizersnee. De 1e nacht alleen met hem op de kamer wilde ik hem zo graag bij me hebben, ik was zo trots en opgewonden en wilde zn warme lijfje tegen me aan voelen, maar door de narcose zakte ik dus steeds weg (heel stom dus dat ik hem bij me pakte) ik was er helemaal niet bij. Toen ben ik dus blijkbaar helemaal weggedommeld en toen schrok ik echt gillend wakker, want Quinten lag niet meer in mn armen, ik keek meteen op de grond maar zag hem niet, toen hoorde ik sttt mevrouw rustig ik ben uw zoontje aan het verschonen, de verpleegster had hem dus uit mn armen genomen, ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als zij niet was gekomen.....voelde me zo onhandig en dom. En toen nog een keer met schoenen kopen, ik was in de veronderstelling dat hij maat 20,5 had, bleek hij al 23 te hebben, ik heb me nooit zo kapot geschaamd! Dat zal me ook geen 2e keer meer gebeuren....
zo zei mijn broer toen mn dochter pas geboren was: "nou als ze flink huilt moet je gewoon haar fontanelletje indrukken,houdt ze vanzelf op" (geen blunder natuurlijk maar wel erg walgelijk)
Veel dingen die ik lees zijn mij ook wel een keer overkomen Zoontje, toen ong. 6 maanden, op grote bed leggen en zelf lekker naast hem neerploffen, maar zo hard dat zoontje met een vaart van bed rolt en het nachtkastje raakt met zijn hoofd Sindsdien kruip ik voorzichtig het bed op... Ook het tuigje vergeten vast te zetten van het fietsstoeltje, hoorde wat tikken en zag hem hangen, gelijk vast gezet en sindsdien check ik het zelfs tijdens het fietsen. Maar het ergste is toch dit wel... In het zwembad helemaal blij, zoontje babyzwemdiploma gehaald. Papa staat bij de kinderwagen, zoontje zit hierin met een ballon te spelen, maar zit niet vast. Dacht papa staat er toch bij en hij moet zo zijn jas nog aan. Ik was me aan het omkleden namelijk. Ik net klaar en wil mn schoenen aandoen zie ik in mn ooghoek mn zoontje zo voorover uit de kinderwagen vallen met zijn gezicht vol op de stenen vloer Hij gelijk gillen natuurlijk en het bloed stroomde uit zijn mond... Manlief onwijs boos. Had niet gezegd dat hij nog los zat Heb echt zitten janken met hem op schoot in een verkleed hokje. Gelijk naar de ha gelopen en hij had er alleen kapot tandvlees aan over gehouden (vandaar het vele bloed) Maar schaamde me kapot en heb me nog nooit zo schuldig gevoeld.
Ik mocht uitslapen, was naar de kroeg geweest en toen ik wakker werd waren ze zo aan het huilen. Was ML ze vergeten eten te geven Pepijn was heel onrustig aan het slapen, we dachten gewoon even een beetje lastig. Beetje laten huilen. Bleek hij gewoon helemaal geen luier aan te hebben 'smorgens. Lag hij dus in een zeiknat bed
echt! luier vergeten...lees het wel eens vaker hier.... is mij gelukkig nog niet gebeurd! maar zou zomaar een actie van mijn man kunnen zijn......
Toen mijn oudste zoontje ongeveer een maand of 6 a 7 oud was, badderde ik hem altijd in de tummytub die bovenop een badstandaard stond. Altijd legde ik alles van te voren al klaar, zodat ik alles bij de hand had. Die keer dus niet, ik was een hydrofiele luier vergeten te pakken. Ik draai me om, om uit de commode snel een hydrofiele luier te pakken en meneertje zetten zich ( voor het eerst ) met zijn beentjes af tegen de onderkant van de tummytub en *Bonk* hij viel met tummytub en al om. Oh wat heb ik me schuldig gevoeld zeg, ik zie hem nog spartelen in al het water wat op de vloer lag. En mijn dochtertje maar gillen beneden; "mama, het regent, het regent". Het vele water druppelde namelijk via de slaapkamervloer, door het plafond naar beneden.