Het is allemaal zo moeilijk ook. Mijn dochter heeft sinds vorige week ontdekt dat ze niet alleen aan de tafel kan optrekken maar ook in bed en box. Maar ze staat nog niet stabiel genoeg om los te staan. Ik had dr net in haar bedje gelegd en ging even snel stofzuigen. En ik hoorde gewoon over de stofzuiger *bonk* nou dan moet ze flink gevallen zijn tegen dr ledikantje. Direct stofzuiger uit en naar dr toe gerend. Vind het zoo sneu. Ze worden nou eenmaal groot met vallen en opstaan. Maar ik kan er nog niet zo goed mee omgaan. Ik weet dus echt niet waar ik dr moet laten als ik even douche en mn mama hart breekt als ze weer eens omvalt of stoot en zo hard gaat huilen.
Oef wat schrikken! Maar een 9 maanden oude baby alleen op het aankleedkussen..? Oef dat durf ik ook niet. Ik heb wel eens een stap opzij gedaan naar de kast (klein kamertje), maar met mijn ogen gericht op de kleine. Gelukkig is alles goed..!
Dank voor je lieve reactie! Ik voelde me ook inderdaad zo dom en schuldig. Ongelukken zitten in een klein hoekje en het is een les voor het leven! Moet zeggen dat mijn oma (ik heb een heel goede band met haar en we spreken vaak over deze zaken) heel cool reageerde: "Ze is zeker niet het eerste kind dat van een commode is gevallen". Ze heeft drie kinderen grootgebracht en ook niet zonder slag of stoot (kan ook niet), dus dat zette me weer even met beide benen op de grond (was erg verdrietig toen ik haar sprak).
Ahh dat lijkt me ook enorm moeilijk! Zeker omdat je zulke dingen gewoon echt niet altijd kan voorkomen, ze zijn zo snel en roekeloos soms. Ik herken het niet, mijn dochter is niet erg met lichamelijke ontwikkeling bezig (juist met mentale), maar dat kan natuurlijk zo omslaan.
mw21, dat zou ook echt iets voor mij zijn. Even vergeten de riempjes vast te maken. Knuffie, dat was inderdaad de bedoeling. Ook om even mijn hart te luchten...
Ja je doet het niet bewust he. Ik heb ook eens een hele nare situatie meegemaakt met de jongste. Ik voelde me zo schuldig dat ik er dagen om heb gehuild.. Jammer genoeg zijn we ook maar mensen he..!
Inderdaad misa... ik vrees dat ik nog vaker met mijn hart in mijn tenen zal zitten. Hoort bij het ouderschap...
Ja echt he....ben zo blij dat ik maar 5 sec omgedraaid was om tas te pakken! Ze was zelf ook erg verbaasd! ! Na alle 'kritiek' ik vind t fijn dat je zo'n topic opent maakt mij weer veel bewuster! Thanx!
Pfffff, dat is schrikken - dat kan ik me goed voorstellen! Gelukkig heeft je meisje er niets aan over gehouden!! Ik denk dat iedereen hier wel eens 'domme mama!' actie heeft begaan. Ik moest laatst super nodig naar de wc. Ik neem m'n dochter altijd mee naar de wc en houd ik de deur open, zodat ze een beetje bij me rond kan lopen, omdat ik haar niet alleen in de woonkamer vertrouw... (16mnd). Normaal doe ik altijd zo'n deurstopper op de wc deur, zodat ze haar vingers er niet tussen kan krijgen, maar de stopper was van de trap naar een verdieping lager gevallen. Ik moest echt nodig en dacht ik houd de deur voor deze ene keer wel tegen met mn hand. Afin, dochter trekt hard aan de deur en mn hand glijdt weg (en ik kon nog niet helemaal opstaan...sorry, TMI )en ja hoor de deur slaat -gelukkig langzaam- dicht tegen haar handje. Oei, wat voelde ik me toen slecht . Ik heb haar wel een kwartier geknuffeld. Gelukkig ging het zachtjes en was het meer schrik dan iets anders, maar ik heb mn lesje ook wel geleerd.
Ik begrijp het heel goed hoor. Heb ook zo'n rustige dame, van 10 maandjes onderhand. Het is een valkuil. Bedankt voor deze reminder!
Schrikken he? Gelukkig heeft ze er niks aan over gehouden! Ik heb onze kleine meid vorige week uit mn handen laten glibberen. Ze lag op mijn bed op haar buik. Ik trok haar naar me toe en wilde haar optillen. Net toen ik haar omhoog tilde draaide ze zich of maakte een gekke beweging (ging zo snel) en boem daar lag ze. Ze moest even nadenken en begon daarna te huilen en twee tellen daarna kwam er bloed uit haar neusje. Mn vriend heeft met huisarst overlegd en wij kregen een wekadvies voor om de 2uur 24uur lang Heb echt in de rats gezeten (dat er toch iets kapot was in haar hoofd) en voelde me zo schuldig!! Kan er nog steeds om huilen! Bloeden was maar twee druppeltjes. Waarschijnlijk is ze op haar neusje gevallen maar io schrok zo enorm!
Oooh wat ben ik blij met dit topic. Mijn dochtertje (11 mnd) is vandaag uit haar Ikea kinderstoel gevallen, heel hoog dus. Ik had het riempje vastgemaakt, maar op een of andere manier heeft ze die losgemaakt, op gaan staan en boem op de grond. Ik was ergens mee bezig en heb niet gezien hoe ze is gevallen, maar gezien de keiharde bons toch echt op haar hoofd. Ze huilde gelijk, en was vandaag voor de rest gewoon actief en vrolijk. Ze heeft niet eens een bultje of een blauwe of rode plekje, helemaal niets dus. Maar toch blijf ik me zorgen maken, wat als er iets in haar hersens is beschadigd en de gevolgen pas later merkbaar worden?? Kan dat?? De val was ook best hoog, van de Ikeastoel, je weet wel die goedkope stoeltjes. Ik las net op Ikea site dat Ikea op hun site waarschuwt dat de riempjes niet voldoende veilig zijn. Ze hebben meerdere klachten gekregen over deze stoel. Kan ik hier wat mee, een klacht indienen of kan dat niet omdat ze al hadden gewaarschuwd op hun site. Ts, ik snap zo je gevoel. Ik voel me zo schuldig, krijg het de hele dag niet uit mijn hoofd
Vind het altijd fijn om te lezen dat je niet de enige bent... En hoe dom het soms ook gaat, al die schuldgevoelens zijn volgens mij niet nodig (ik heb ze zelf ook hoor!). Je kunt je kind zoveel ergere dingen aandoen dan een keer van het bed laten donderen (bijvoorbeeld roken waar ze bij zijn, dik laten worden, op laten groeien tot mensen die denken dat de wereld om hen draait). Natuurlijk is het dom en moet je goed opletten, maar een mens kan nu eenmaal niet 24 uur per dag op zijn qui vive zijn. We doen allemaal super ons best om het zo goed mogelijk te doen, en als er dan een keertje iets misgaat zouden we gesteund moeten worden in plaats van beschimpt.
Dat noem ik nou niet echt per definitie ergere dingen aandoen . Als je het over ergere dingen aandoen heb dan heb ik het over je kind moedwillig mishandelen, pijn doen, verwaarlozen. Maar goed, dat is maar net waar je prioriteiten liggen lijkt mij. TS, Inmiddels alweer een beetje bijgekomen van de schrik?
Owjee wat schrikken. Slim is het natuurlijk niet, maar dat zeg je zelf ook . Ik herken dat lakse gevoel wel hoor. Hier ook een zoontjee van 9 maanden die nog geen poging tot kruipen, optrekken of zoiets degelijks. Hij kan zich draaien, maar ligt neet zo graag lekker op zijn rug te spelen. En ook ik denk steeds ach hij doet dat toch niet. Op de comode laten liggen durf ik zelf niet. Maar op ons bed laat ik hem wel eens in het midden liggen, al omsingel ik hem dan wel met kussens en dekens haha. Ook ligt hij zo dat hij richting hoofdeind of voeteneind rolt. Maar als hij besluit opeens een poging te gaan doen om te kruipen in die paar seconde dat ik niet kijk, is een ongelukje zo gebeurd natuurlijk. Denk dat elke moeder of vader dit een keer meemaakt en zich erg schuldig voelen hoor.
En... Is ze vandaag ineens begonnen met kruipen en staan ?? Wie weet hee ze de smaak te pakken gekregen
In mijn ogen is dikke kinderen met een verwrongen kijk op eten creëren ook een vorm van mishandeling. Van de gevolgen en problemen door het dik zijn en hun verkeerde emotionele band met eten kunnen ze hun hele leven littekens houden. ( heb het dan niet over kinderen die uit zichzelf wat voller of stevig zijn maar echt overgewicht). Maar dit zullen wel niet veel mensen met me eens zijn
Goed dat je het hier zo neer durft te zetten. Ja slim was het niet maar ik denk echt dat iedere mama zoiets ooit zal meemaken. Bed, commode of buggy of noem maar op. Je bent niet de enige en hopelijk maakt het iedereen weer wat alerter. Ik geloof niet dat er mamas zijn die beweren dat ze nooit iets doms gedaan hebben, als mensen dat beweren geloof ik meer in grootspraak vanwege anonimiteit op internet. Beetje bekomen inmiddels ?
Wat een schrik zeg! Je weet zelf natuurlijk dat je niet weg moet lopen, maar dan nog schrik je! Onze dochter van 2 zetten we wel op de commode als we even iets uit de linnenkast pakken oid, de baby niet, die snapt "Blijven zitten" niet. Dochter wel. Ze is als baby - toen we ze niet alleen lieten - er ook een keer afgevallen, ik had ze halverwege de commode en de grond nog aan 1 bovenbeen te pakken voor ze de grond raakte. Ik was een jurkje de knoopjes van aan 't opendoen voor ik 'm aan kon doen bij dr, ze gooide dr benen opzij en... daar ging ze!
Toen onze zoon van de trap viel ( nog zo'n domme actie van deze mama:traphekje vergeten te sluiten) had hij een hoofdwond en heeft de huisarts ons ook een wekadvies mee gegeven voor om de 2uur. Een bloeding in het hoofd kan ook na een aantal uur nog komen opzetten,dus ook pas na bijv 15 of 20 uur. Vandaar een wekadvies. Als je dochter echt op haar hoofd terecht gekomen is zou ik haar vanavond nog even wekken,missch niet om de twee uur maar bijv om de 3 of 4 uur. Of als je twijfelt zou ik de HAP nog even bellen en hun om raad vragen.