Lieve meiden, de tranen schieten me in de ogen bij het lezen van jullie verhalen. Wat moet het vaak ontzettend rot aanvoelen om zo'n kwetsende woorden te horen. Hoewel ik en mijn man ook het nodige te horen hebben gekregen, prijs ik mezelf gelukkig dat het maar van relatief korte duur was. Geen woorden kunnen jullie verdriet of gemis wegnemen, en ik zal dat ook niet proberen. Ik wil jullie alleen een digitale knuffel aanbieden en voor jullie hopen dat jullie spoedig ook mama zullen zijn.
Ik heb een opa en oma die nogal gelovig zijn, en kreeg inderdaad ook deze om mn oren. Ik heb nu niet zoveel contact meer met ze
Blijkbaar wilde God wel dat je een kind kreeg want je hebt haar nu gekregen alleen op een andere manier. (zo zou mijn reactie zijn als ze tegen mij zouden zeggen.) Bij ons was het ook niet gelijk raak, na 2 jaar proberen bleek dat mijn ei-sprong niet goed was. Mensen die vroegen: hoe lang ben je nu al getrouwd? (ondertoon wanneer komen er kinderen) Nog niet zwanger? Duurt wel lang hoor. Of voor dat we kinderen kregen commentaar of wij net zo'n groot gezin kregen als mijn ouders (6 kinderen) mijn antwoord was steevast: dat zien wij wel wat wij aan kunnen.
Hier inderdaad ook genoeg opmerkingen gekregen. Of mensen die denken dat het aankomt waaien. Bij vrienden op kinderverjaardag in de zomer, ze waren allemaal lekker aan het buiten spelen. Wordt er gezegd echt zo lekker dat ze naar buiten kunnen, moet je echt plannen dat je kinderen in de zomer worden geboren, HEERLIJK! (Ja tuurlijk valt allemaal zo mooi te plannen) Bij ons geen medische redenen waarom het niet mocht lukken. Bij mijn vriend ook alles goed. Tijdens het traject deed (moest van mij omdat ik al genoeg moest doen) heel netjes qua alcohol, niet in de zon, niet in te warm bad om zo goed mogelijk sperma te hebben. Wanneer hij dan een feestje had en geen alcohol dronk en vrienden (die van onze situatie af wisten) zeiden agh joh laat je lekker een keer gaan los gaan kan best, ligt toch niet aan jou dat het niet lukt. Ik wil jullie die nu in traject zitten ontzettend veel succes wensen en een hele dikke knuffel geven.
Ik begrijp dat je in jouw geval dit soort hulpmiddelen hebt gekozen erbij te doen. Ik wil hier eigenlijk niet deze discussie gaan voeren, want daar was dit topic niet voor. Het enige wat ik wil zeggen is: Alternatieve geneeskunde, homeopathie, acupunctuur, dieeten etc. Is allemaal van bewezen dat het niet werkt. Daar zijn honderden studies naar gedaan en allemaal zeggen ze hetzelfde: geen effect op wel of niet zwanger raken. Wij willen ons richten op die dingen waarvan is bewezen dat het wel werkt. Het heeft bij ons al genoeg impact op ons leven, zonder allerlei gekke diëten en oefeningen en weet ik veel wat voor bizarre dingen mensen wel niet verzinnen dat bij hun "die ene maand wel werkte". Daarbij steek ik al maandelijks een naald in mijn lijf, dus daar hoef ik er ook niet nog meer van erbij te hebben. Wat anderen doen en waar zij zich prettig bij voelen, dat moet men zelf weten. Ik zal nooit tegen jou zeggen dat je deze dingen niet zou moeten proberen als je erin geloofd. Maar dat is precies mijn punt: het is geloof. Dat iets werkt bij de een (of dat iemand denkt dat iets heeft gewerkt) zegt niets over ons of onze situatie. Dus dat argument leg ik naast mij neer. Zoals een van mijn favo comedians zei: "herbal medicine has been around for thousands of years." ... "Indeed it has. And then we tested it all, and the stuff that worked became medicine. And the rest is just a nice bowl of soup and some potporri". Edit: voor wie wilt weten welke comedian en welk stukje:
Je wilt er blijkbaar wél op reageren, want dat doe je. Er zijn wel degelijk onderzoeken welke aantonen dat bovenstaande werkt. Alleen geen wetenschappelijke, omdat het geen wetenschap is. Daarbij ieder zn ding. Ik heb zelf ook maanden lang elke dag meerdere naalden in mn buik en benen geduwd, dus ik weet wel degelijk hoe zwaar het is ik ben niet zogezegd op een piemel gevallen en raakte zwanger, ik heb er 3.5 jaar over gedaan met 3 icsi behandelingen en een miskraam voor ik mn zoon mocht krijgen. Dus ja, ik weet hoe het voelt hoor als jij alleen bereid bent om te geloven in wat het ziekenhuis je verteld en aanraad, is dat helemaal jouw eigen keuze. Ik wou je alleen een hart onder de riem steken dat er ook zeker andere opties zijn. Maargoed, ik wens jou heel veel succes. Hopelijk werkt het
Mijn zusje was ontzettend aan het klagen over een vriendin van haar. Bij die vriendin lukt het ook niet en ondertussen werd een andere vriendin van hun zwanger. De vriendin met vruchtbaarheidsproblemen kon er niet mee omgaan dat vervolgens elke afspraak en elk gesprek alleen maar over baby's en zwanger zijn ging. Mijn zusje vond dat maar onzin, ze moest zichzelf daar maar over heen zetten. Ik heb nog geprobeerd uit te leggen hoe zoiets voelt, maar het drong echt totaal niet door. Ten eerste voelde ik me eigenlijk ook wel aangesproken en was het dus voor mij ook heel pijnlijk. Maar met haar vriendin had ik nog meer medelijden. De ergste die ik zelf naar m'n hoofd kreeg: Je moet stoppen met dat ziekenhuis geneuzel. Dat is alleen maar belastend en zorgt er daardoor voor dat je niet zwanger raakt. Gewoon mee ophouden en het samen gezellig maken, dan komt die zwangerschap vanzelf wel. En als het niet komt moet dat gewoon zo zijn. Er was ook nog iemand die uitlegde dat ze erin geloofde dat kinderen hun ouders zelf uitzoeken. Met andere woorden waren we kennelijk niet leuk genoeg om uitgekozen te worden?
Ik heb ook een heleboel domme opmerkingen moeten horen. Inderdaad de 'aanbiedingen' van mannen dat ze mij wel wilden helpen, en ook of het niet eens tijd werd om zwanger te worden toen mijn beste vriendin zwanger was (het lukte ons al bijna 2 jaar niet dus heb er wel een traantje om gelaten) Maar het houdt niet op nu ik zwanger ben (duurde drie jaar en ivf gehad), hoewel ik er wel makkelijker tegen kan. 'goh, ik zie dat je vriend nu eindelijk weet hoe het moet' heb ik echt zooooooo vaak gehoord. Of een bijna verwijtende opmerking van iemand dat hij dacht dat ik wel sneller zwanger zou zijn, en of we soms ruzie hadden over hoe we de opvoeding wilden doen?? Of toen ik met mijn schoonzusje het erover had dat toen ik 8 weken zwanger was dat ik het mijn moeder graag wilde vertellen maar haar de teleurstelling wilde besparen als het mis zou gaan ' ja maar dan zeg je gewoon dat als het mis gaat dat jullie het weer opnieuw proberen, geen probleem toch, je bent nog zo jong' (zij wordt heel makkelijk zwanger, zelfs door de pil en de spiraal heen, en heeft al 10 (!!!) keer abortus laten plegen. iets waar ze regelmatig over praat alsof het niets is) Meestal probeer ik er niet op te reageren, en te denken dat mensen het niet kwaad bedoelen. Maar het is soms erg kwetsend. Gelukkig is het eindelijk gelukt en is het nu een stuk makkelijker om het van me af te zetten. Hopelijk worden jullie ook snel zwanger!
Ik kreeg er laats ook eentje, ben ruim 54 kilo afgevallen om te mogen starten aan het traject. Krijg ik doodleuk te horen van een goede kennis, zonde als je straks zwanger bent heb je alles voor niets gedaan
OMG hier zou je eigenlijk gewoon keihard om moeten lachen om zoveel domheid. Ik vind het superknap dat je zoveel kilo's kwijt bent!!
Nou opdat moment kon ik er niet om lachen hoor zara, ik was perplex geslagen opdat moment, daarna kwam het boosheid en verdriet moment van hoe kan je dat nou zeggen. En thxxxx
Ja natuurlijk, het is ook een kutopmerking! Maar het afvallen geeft jou wel een betere kans van slagen, ook als je hopelijk zwanger raakt is het veel gezonder, denkend aan zwangerschapsdiabetes etc. Dan is zo'n opmerking toch gewoon te dom voor woorden?
Ja dat klopt, ik val nog steeds af, al gaat het niet zo snel meer als in het begin. Maar ik ben trots erop dat ik het gedaan en op eigen kracht.
Alle verhalen van mensen die er even niet mee bezig waren en plop zwanger waren. Ik dacht dan altijd, blijkbaar kennen jullie via via allemaal hetzelfde stel, want zoveel mensen zullen dat niet kunnen: er niet mee bezig zijn... ook dacht ik soms, ja, ze vertellen jullie niet dat het uiteindelijk met donorzaad is gelukt... Verder ook een paar hele pijnlijke opmerkingen van een vriendin, die nu meer een kennis is. Dat was nadat mijn zoontje was geboren. Ze zei dat zij nooit ivf of ICSI zou doen, want blijkbaar is er dan een reden dat het niet lukt. En... de wetenschap doet al zoveel en dat vindt ze heel erg eng. Ook was ik, het beste voorbeeld dat ze nooit aan IVF zou beginnen. WTF, ik was zo boos en gewoon ook zooo verdrietig. Ik voelde me zo schuldig naar mijn zoontje toe dat ik zo open ben over zijn ICSI. Het was een wake up call dat sommige mensen hem dus misschien zien als iemand die er eigenlijk niet zou moeten zijn ofzo, omdat het 'voor God spelen is of niet zo had moeten zijn'. Dat ik het beste voorbeeld was bleek achteraf te gaan over dat ik overstimulatie heb gehad de eerste keer en in het ziekenhuis heb gelegen, maar het was geen enkel moment levensbedreigend of echt ernstig, dus dat vind ik echt bullshit! Maarja ik had er alles voor over en weet wat ik ervoor terug heb gekregen. Ik zou dus vinden dat ik een heel goed voorbeeld ben om het wel te doen, ik heb de wereld ermee gekregen voor mijn gevoel. Ik voelde haar toen zo ver weg staan van mijn leven en mijn gevoel, nu nog dus eigenlijk. Ook voelde ik mij en mijn zoontje intens geraakt en vond ik dat ik hem moest beschermen. Over dat mijn dochtertje van een cryo is ben ik dus veel minder open naar de buitenwereld. Hoewel mijn inner circle het wel weet hoor en mensen die er oprecht naar vragen daar lieg ik dan ook weer niet tegen... Ik realiseer me dat ik aan de andere kant sta met twee kids, maar ik voel me wel nog steeds heel erg geraakt bij dat soort opmerkingen en ik vind het ook zooo herkenbaar! Een vriendin is nu een beetje erg snel zwanger van een tweede, ongepland dus, daar heb ik stiekem toch nog steeds een beetje moeite mee. En dan zegt een andere vriendin: tja, zwangerschap is nou eenmaal niet te plannen, kijk naar jou en naar haar en naar mij. Zij heeft twee mk gehad, dus ik vind dat zij wel mag zeggen dat het niet te plannen valt, maar niet zwanger worden is dus ECHT wel te plannen, dus dat vind ik zo'n rare opmerking! Mijn psycholoog heeft dit zelfs ook een keer gezegd dat je nooit weet hoe het leven loopt, dat ZIJ ook aan een studie was begonnen en plotseling zwanger was, dus.. andersom kan het ook. WTF ik zat daar om te leren omgaan met de MMM en de angst dat het niet zou lukken. Meiden die er nog midden in zitten of gaan starten... laat je niet gek maken door al die bevoorrechte mensen die gewoon blijkbaar echt niet beter weten en niet snappen hoe het is en voelt. Heel veel sterkte en hopelijk is er voor jullie ook snel een (blijvende) zwangerschap.