Hoi! Ik moest eigenlijk even afreageren, hoor... dus als je geen zin hebt in gez**k dan kan je beter een ander onderwerp kiezen . Afgelopen zaterdag hebben we onze oma begraven. Het was niet zo erg, eigenlijk. Omdat zij en mijn moeder elkaar niet mogen hebben we onze oma al 8 jaar niet gezien... tot vijf weken geleden om toch nog te laten weten dat we wel van haar houden. Voor die tijd waren we niet welkom. Eigenlijk had ik vooral medelijden, dat arme mensje in haar eentje in een verzorgingstehuis. Ze was hartstikke dement en zat tussen allemaal andere demente bejaarden. Het mooie was dat ze nu wel blij was om ons te zien. Wat dat betreft dus geen nare gevoelens, alleen blijdschap dat voor haar het lijden nu over was. Nee, het probleem zat hem in de levende familie. Wat een stel! Ook hen hebben we zo'n 8 jaar niet gezien (mijn moeders zus heeft daar volgens mij wel een rol in gespeeld). Het was voor mijn vriend de eerste ontmoeting met hen, en een aantal deden net of ze ons niet eens zagen! Of we werden doodgestaard, alsof we net uit de gevangenis kwamen ofzo. De grootste trap na waren de speeches waaruit bleek dat mijn oma voor de andere kleinkinderen wel een erg lieve oma was geweest... mijn zusje heeft er nog nachten van wakker gelegen. Ook de niet zo verkapte toespelingen op het etentje dat de familie (zonder ons) daarna zou hebben en de overduidelijke desinteresse voor ons deden pijn. Stom he... na 8 jaar zou ik beter moeten weten. Geloof me, mijn zusje en ik hebben niks gedaan om dit over ons af te roepen. Ik snap gewoon niet dat mensen zo gemeen en onbeschoft konden doen, alleen omdat ze mijn moeder niet mogen. We hebben de eer aan onszelf gehouden en zijn beleefd gebleven... maar serieus.... waar maken ze dit soort mensen? Juist nu we zelf een kinderwens hebben kan ik me niet voorstellen dat je zo met (klein)kinderen en familie om gaat... Nou... ik moest het even kwijt... sorry hoor! Misschien iemand in dezelfde situatie met raad? Want ik voel me weer even die puisterige onzeker puber van jaren geleden... terwijl ik heus wel weet dat zíj het probleem hebben.
Apart eigenlijk dat jij je onzeker voelt. Als er een paar mensen zijn die zich kapot moeten schamen is het wel je familie. Duidelijk geen manieren als je het mij vraagt. Ik zou zeggen, dikke vinger en geniet van je gezin en hopelijk binnenkort gezinsuitbereiding. Je weet nu hoe het niet moet dus aan jou de taak om wel een gezellige thuisomgeving te maken. Succes!
Ik weet hoe je je voelt , familie....je kiest ze niet zelf! Hier is het zelfs zo, dat mijn moeder mij en mijn zoontje links laat liggen (is haar 1ste kleinkind), maar nu mijn broer een dochter verwacht, is dat helemaal geweldig.... Auchhh! Maar ik heb het geluk dat ik mijn ventje dicht bij me heb en dat ik lekker van hem kan genieten en zij niet en dat doet ze zelf! Dus kies voor jezelf, dat soort mensen zijn niet te begrijpen!
nou lijkt wel mijn verhaal!!! Mijn moeder is een lastige en heeft vroeger toen ik nog maar 2 jaar oud was eens ruzie gekregen doordat hebben wij onze familie nooit meer gezien. Tot mijn opa stierf, wij naar de crematie kregen wij ook zo`n gezichten. En dus ook zo`n speech met hoe goed hij wel niet was voor zijn kleinkinderen...zit je daar!! Ik begrijp jou dus heeeel erg goed!!! Jawat moet je er nu mee, ik was vooral gewoon altijd heel erg kwaad dat ik nooit een familie om me heen heb gehad! Daarbij was mijn vader alochollist, mijn moeder kan ik niet altijd zo goed opschieten dus het was wel fijn geweest als ik soms eens een tante had gehad.... En inderdaad wat jij zegt, vooral als je kinderen hebt in mijn geval dan al, snap je dit soort acties niet van volwassen mensen!!!!
Nou dan heb je in ieder geval een goed voorbeeld van hoe het niet moet!! Je moet maar zo denken: 8 jaar niet gezien en gemist, dan ga je ze nu zeker ook niet meer missen! Je oma was iig blij je te zien en je was daar om afscheid te nemen van HAAR en de rest kan lekker kapot vallen.
Wat een respect hebben deze mensen zeg.. En dat op de begravenis van hun moeder/oma.. Dit zegt blijkbaar genoeg over hen en niets over jullie!
Je bent niet de enige met zo´n familie hoor Hier precies hetzelfde verhaal , kan het eigenlijk niet eens familie meer noemen ..
Hier ook dezelfde problemen. Mijn moeder heeft al jaren geen contact met haar zus en mijn vader niet met 3 van zijn broers. Dus ik zie mijn neven en nichten daarvan dus ook niet, maar heel af en toe kom ik ze tegen in het centrum in het dorp an mij ouders. En dan wordt je nageroepen en nagestaard... Ook schijnen ze van alles over mij te weten (?!?) en het nodig te vinden dit aan iedereen in hun omgevng te vertellen... En ik heb ze al minsten 14 jaar niet gesproken, want ik was 12 toen ze ruzie kregen... Gelukkig heb ik een goede reputatie in het dorp en zij niet, want als iemand ook zou geloven wat ze wel niet allemaal zeggen. Ik zou me doodschamen. Dus meid, gewoon geen aandacht aan schenken en denk maar dat je dat soort mensen ook liever niet bij je kids (inde toekomst) in de buurt wilt hebben. Ik weet wel dat ik dat iig niet wil..
Ik heb het hier ook. Mijn ouders liggen niet zo in de buurt, dus daarom zijn hun kinderen ook maar gelijk slecht en 'moet je die is zien'. Nou sorry hoor, ik heb er schijt aan. Als ze het niet aanstaat, kijken ze de andere kant maar op. En de verhalen; doen me niks. Ik lach er alleen maar om, weet zelf toch wel beter! Het is vervelend, dat wel, maar kom op. Jij weet wat er gebeurt en met wie enzo, dus de verhalen, lekker laten gaan!
Komt toch meer voor als je denkt heh. Hier ook zo'n familie. En heb het echt getroffen want mn ex (en de vader van mn 2 oudste) had ook zo'n familie. En heb dus toen hij dood was ook zoiets mee mogen maken. Ik was al niet welkom maar had ik scheit aan want t was wel de vader van mn toen 3 en 5 jaar oude zoontjes. EN ik wilde sowieso afscheid nemen want t was wel 11 jaar mijn vent geweest die 2 weken na onze scheiding dood was! Ik moest maar achter in de "kerk" zitten en mn zoontjes konden dan wel naast oma zitten. Ja doegie! Ik moet mn zoontjes kunnen troosten bij zo iets en ga ze al helemaal niet bij die heks zetten die ze alleen in de buurt wil om aan iedereen te laten zien wat voor fantastische oma ze wel niet is (wat ze niet is als ze niet kan showen). En halvewege de ceremonie hebben dan het nichtje en neefje van mn ex bloemen op de kist gelegd.... Hallo? Die vent had zelf kinderen?! Maar nee die werden er niet bij betrokken.... Zn vriendin van 3 weken wel en daar had hij het al weer n week mee uit.. Zo ook bij mn opa. Wij zaten er aan zn sterfbed (moeder en ik) en er werd over onze hoofden heen gepraat wie er op vrijdag kon waken bij hem want dan hadden ze nog niemand. Maar ons niks vragen heh! Dus heb ik mn moeder en mij maar opgegeven. Keek mn oom zo strak aan dat hij niet anders kon als reageren 8) Later bij de begrafenis van opa werd er een lied opgedragen aan hem "van alle klein kinderen". Schijnbaar was ik geen kleinkind want ik wist van niks!:x En zo nog meer van die kleinigheidjes.. Waar ze zulke mensen maken? Zou t niet weten maar als je er ooit achter komt. Vertel het me alsjeblieft dan kan ik daar ver bij weg blijven!
Aargghhh!!!! Wat heb je toch een gestoorde mensen!!! Ik kan er serieus met mijn pet niet bij hoor, wat gaat er dan door ze heen vraag ik me af. Ze kunnen ws zeeeer slecht relativeren????? Bestond er maar een relatievatievermogenpilletje dan waren er heeeeel wat domme mensen minder...
Ik zit er van te kijken hoeveel mensen geen contact hebben met hun familie! Vervelend voor je dat het zo je neus in gedrukt werd voor je gevoel, zilvervosje, maar ik zou zeggen, sta erboven! Voel je niet onzeker, het zijn gewoon een stelletje lomperikken die geen fatsoen kennen! Goed dat jullie beleefd zijn gebleven, en nu is het hoofdstuk weer afgesloten! Hier dus ook een familie waar ik geen contact mee heb. Mijn opa en oma hebben bepaalde verwachtingen en als je daar niet aan voldoet dan word je afgeschreven tot je zelf met hangende pootjes terug komt, nou dat vertik ik want het probleem ligt bij hen en niet bij mij. Met mijn vader heb ik ook al niet zo'n beste contact en laatst werd hij boos op mij omdat ik niks aan mijn opa en oma laat horen, met als gevolg dat ik nu ook 4 weken niks van mijn vader heb gehoord... Nee familie hoef je niet leuk te vinden hoor!
Pff wat n dwang allemaal zeg. Vraag me af hoe men dat zag toen hun kinderen net geboren waren. Hoe is dat in zn werk gegaan? PLOP! kind er uit. Ok dit gaat een zus en zo kind worden met dit en dat werk en zo niet dan wil ik hem/haar niet meer spreken... Zo gaat t natuurlijk niet. Maar vind dat zo raar. ZO ver van mn bed als ik naar mijn kinderen kijk. Ze moeten toch ooit terug denken aan de tijd dat ze hun dochter/zoon net in hun armen hadden? De kinder jaren enzo? Hoe kan je dan geen contact meer willen... Kan me voorstellen dat er ooit woorden zijn maar dat is het toch waard om uit te praten lijkt me (en dat bedoel ik dan vooral naar de ouderen toe niet naar de mensen hier die er alles aan gedaan hebben om het contact te behouden) En kan me niet voorstellen dat ik dan met mn kleinkinderen zoiets heb van "ach boeien!" Ook al vind ik bvb de partner keuze van mijn kind niet zo denderend. Denk niet dat ik zou kunnen leven met geen contact meer met mijn zonen of dochter... Is toch ergens my worst nightmare denk ik...
Nee je hebt gelijk hoor Wilma, ik kan het me ook zo niet voorstellen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ik laten geen contact zal hebben met mijn kind. Natuurlijk zal ik het niet altijd eens zijn, maar om nou contact te verbreken om (in mijn vaders geval dan) iets waar ik niks mee te maken heb, nee nooit! Als ik zou moeten kiezen tussen mijn ouders of mijn kinderen denk ik voor mijn kinderen te kiezen en niet andersom. Mijn vriend heeft een hele liefdevolle vader, die er alles aan doet om contact te hebben met hem (wij hebben het nogal druk namelijk) en als ik dat zie dan bedenk ik mij dat dat een echte vader is. Doet wel eens zeer hoor! Vind trouwens jou situatie een aantal jaren geleden ook belachelijk! Net even gelezen, vooral dat bloemen leggen vind ik echt onbegrijpelijk!!
Och meiden, ik had niet verwacht dat er zoveel reacties zouden zijn met mensen die het herkennen! Wat naar! Aan de andere geeft het ook wel weer aan dat er dus behoorlijk gestoorde families rondlopen, hoe aardig/leuk/lief/slim je zelf ook bent. Het steekt me wel een hart onder de riem om te weten dat we niet de enigen zijn. Wilma, die familie van jouw ex is helemaal gestoord! Wat naar om zo snel op een scheiding je ex te verliezen, dat lijkt me echt een achtbaan aan emoties! En dan die reacties van zijn familie ook... helemaal hilarisch is die nieuwe ex die er dan wel bij betrokken wordt, na een relatie van drie weken. Als je dit in een soap zou laten zien, gelooft niemand het toch? (behalve wij dan) Ik vind het echt heel naar voor jou en je kinderen! Eigenlijk weet ik ook wel dat onze familie een verzameling persoonlijksheidsstoornissen is. De oma heeft in een jappenkamp gezeten en is daar met een tik uitgekomen, dus haar kinderen hebben die tik weer op de een of andere manier doorgekregen. Maar goed, ik dacht altijd dat ze het niet kón en op de begravenis bleek dat ze het niet wílde bij ons. Tja... je kan je idd afvragen of dat haar beeld was bij het bundeltje mens dat mijn moeder ooit was! Ik ben nog geen moeder, maar kan me niet voorstellen dat ik hetzelfde zou doen. Wel een interessante vraag, zijn er dingen waardoor je je kind ooit zou kunnen verstoten?
Ach dat deed pijn maar de rede die ze op gaf waarom mn ex zich van het leven beroofd had was het toppunt! Ik denk dat je die al wel aan voelt komen? (en DUS rede waarom ze hier never de nooit niet aan de deur hoeft te komen want veeg dr zo van mn stoepje af!) Die breuk heb IK dus op mn geweten ja! Maar na 11 jaar abuse van haar. Mja ach heb ook mn deel aan persoonlijkheids stoornissen in de fam. Van mijn kant EN die van mn zoons. Soms vind ik het dan ook helemaal niet gek wat ik weer allemaal aan ellende mee heb gemaakt op mijn beurt en hou soms mn hart vast voor mn kinderen. Je geeft toch altijd iets door. Hoe goed je ook probeert om de geschiedenis te laten stoppen bij wat jou is "over komen".
Ach nee... echt waar? Wat een rotreactie! Nou, dat maakt meteen de problemen van je ex duidelijk, met zo'n moeder is het leven een stuk moeilijker! Sterkte meis, en wat een een sterke reactie van je. Idd, meteen wegdoen die mensen!
Tja uit zn afscheids brief bleek duidelijk wat zn problemen vooral waren (ouders en de overduidelijke desintresse van hen) Maar nee t was allemaal mijn schuld uiteraard..
Nog niet alles gelezen hier, ga ik zometeen doen, maar hier nog eentje die helemaal gek wordt van alle familievetes. En dan is het nog oma ook die de boel op zit te stoken! Al jaren lang is er weinig contact tussen mijn moeder en haar moeder. Dan is er weer een paar jaar geen contact met de ene zus, dan is de andere weer aan de beurt, en altijd heeft mijn moeder het gedaan! (wat eigenlijk??) Heb mijn moeder weg zien kwijnen in die periodes. Gelukkig, na jaaaren, zijn de zussen het er onderling wel over eens dat hun moeder de oorzaak is, en komt er nu verbetering in de situatie, ookal komt het nooit weer goed want oma blijft rare dingen over de ene dochter naar de andere vertellen... Zal jullie alle details besparen, maar oma is naar mij altijd poeslief als ik er op bezoek ben, terwijl er achter mijn rug om onzin verspreid wordt naar de overige neven/nichten/ooms en tantes! Schijnt ook dat ze wekelijks met alle neven en nichten aan de telefoon hangt terwijl wij (broer, zus en ik) nooit iets horen. Zo ook dagelijks met mijn 2 tantes en oom, terwijl mijn moeder nooit wat hoort. Als cream on the cake moest mijn oma begin dit jaar nog even naar mijn moeder melden: "ja maar onze zoon is altijd mijn lieverdje geweest, dat weet jij ook wel!" Tsjah, eerst drie dochters (waarvan mijn moeder de derde was) en toen een lang verwachte zoon!! Dan voel je je als dochter nog meer in de zeik gezet dan dat er vroeger altijd al gebeurd is. Kortom, mijn moeder heeft al vaak genoeg gezegd: als ik me ooit zo ga gedragen, geef mij dan maar een spuitje! Maar ik weet zeker dat mijn moeder een schat van een oma wordt later. Bij mijn broer en zus heeft ze alles altijd op een weegschaaltje gelegd (nog steeds) om maar niet de haat en nijd te krijgen die er bij hun in het gezin speelde. Dat is weer een ander uiterste, maar ik kan me geen betere moeder wensen! edit na bijlezen alle reacties: @Zilvervosje: wat een rotsituatie! Maar het is overduidelijk dat het probleem aan de andere kant van de familie ligt en niet bij jullie... @Kleintje86: ik zou het me niet voor kunnen stellen dat mijn eigen moeder mij links laat liggen! Maar zoals in mijn vorige post, dat heeft mijn oma ook bij mijn moeder gedaan. Misschien dat het daardoor komt dat mijn moeder zoiets nooit zou doen... Maar inderdaad, geniet van je gezinnetje, zij weet gewoon niet wat ze mist! @Winniethepoeh: dat naroepen is wel erg extreem zeg! dan ga je je toch afvragen wat er achter je rug om allemaal wordt verteld... in mijn geval werd er gezegd dat ik te lui was om mijn studie af te maken (ongeval + revalidatieperiode waar ik na 4,5 jaar nog in zit!) en na het afronden van mijn studie heb ik 0,0 gehoord! behalve "het werd ook wel eens tijd he!" maar neven en nichtjes die ik normaal sprak hoor je niet meer omdat er zo negatief over je geluld wordt. grrr... (sorry voor die uitbarsting...) @Wilma: wat een disrespect!! en maar even laten zien hoe "goed" oma is voor de kleinkinderen. Misselijkmakend gewoon... @zilvervosje: dingen waardoor je je kind kan verstoten: het enige wat in mij op komt is langdurig drugsmisbruik gepaard met criminaliteit. Dan komen ze er bij mij niet meer in, hoewel de deur altijd op een kier zal staan voor wanneer ze hun leven willen beteren. Klinkt misschien wel hard, maar als je alles al geprobeerd zou hebben, dan is dat misschien de enige optie.
wat een verhalen allemaal!, nou dan zal ik die van mij er ook maar bijzetten mijn moeder is in 2003 weer opnieuw ziek geworden (kanker) en de laatste maanden van haar ziekbed is ze heel erg achteruit gegaan. Mijn moeder heeft een jonger zusje die ze vroeger praktisch zelf heeft opgevoed en die heeft door familieomstandigheden met mijn vader het contact met mijn ouders laten verwaarlozen. In de hele periode dat mijn moeder zo ziek was heeft ze nooit een een telefoontje of zelfs niet eens een kaartje van haar zusje gekregen. Mijn moeder probeere wel contact met haar te zoeken , maar tevergeefs. Toen mijn moeder de laatste weken in het ziekenhuis op de IC lag, kwamen ze uiteindelijk opdraven. Naar mijn idee om te zien hoe ze haar laatste adem uitblaast. wat een stelletje hypocriet tuig! Op mijn verjaardag een jar erna kreeg ik van mijn tante ineens een verjaardagskaart met de boodschap dat ze weet hoe ik me voel. (ik heb nooit eerder een verjaardags of kerstkaart gehad) ik heb hem verscheurd en gelijk in de vuilnisbak gepleurd. Een half jaar daarna belde mijn vader op naar zijn broertje, om te vragen hoe het met hun was en te vertellen dat het goed met hem ook goed ging. Hij had na de crematie van mijn moeder (waar hun vanwege vakantie niet bij waren) nooi meer wat gehoord. wat denk je dat hij te horen krijgt? "Ach als je dood bent , lezen we het wel in de krant" en ze hingen zo op :x:x:x:x:x ik ben helemaal klaar met de familie die mijn ouders zo verschrikkelijk hebben behandeld. Ze komen er bij mij niet meer in!