Sterre... tegen zulke mensen was ik altijd bot terug... want zij willen iemand hun mening opdringen...! En daar ben ik zeker niet van gediend... Ik zou zeggen: Mooi dat u er iets aan doet om de wereld te verbeteren!
ja sterre zo iemand had ik laatst ook. hij had zelf 2 kinderen en was al opa van 5 kleinkinderen, en dan zeggen, er wordt veel te veel gefokt. en mij nog op de man af vragen of ik er mee bezig ben. grrrrrrrrrrrrr.
Wat een gevatte reacties allemaal! Het maakt ook wel heel erg uit wanneer mensen iets zeggen. Een paar maanden geleden kocht ik een rompertje voor een zwanger vriendinnetje. Toen vroeg de cassiere of het voor mezelf was. Ik was direct in tranen en vond het zo ontactisch van haar. Een paar weken later testte ik eindelijk positief en kocht ik een rompertje om het te vieren. Toen vroeg de cassiere het ook en straalde ik: "Ja!" Hoe ontactisch de opmerkingen ook, ze kunnen natuurlijk ook nooit aan je zien of je in de mmm zit. Nog zo eentje: een vriendin die 5 maanden zwanger zat tegen me te klagen dat haar buik minder dik was dan die van een vriendin die pas 4 maanden was. Ik vond het zo vreselijk ontactisch en heb haar een week niet aangekeken. Ik blijf dit een vreselijk ontactische opmerking vinden tegen iemand in de mmm, maar ik betrapte me er zelf ook dat ik zat te piepen dat mijn buik nog niet erg zichtbaar was... Nu vind ik dat ook wel wat anders, als je uit de mmm komt en je bent eindelijk zwanger dan wil je volgens mij ook echt dat de hele wereld het direct ziet en met je mee juicht, maar toch.
Ik bekeek mezelf echt in elke winkelruit, auto, noem maar op! Zooooo trots! Ja, dat van dat rompertje is niet leuk...als ze dat vraagt terwijl je niet zwanger bent maar wel wilt worden. Ben je zwanger, dan is zo'n vraag gewoon leuk. Eigenlijk kunnen ze het beter anders vragen: is het een cadeautje? Dan zijn ze ook klaar ... Maarja...moeten WIJ de BUITENWERELD zover mee laten denken? Ik denk persoonlijk dat dat wel erg ver gaat (al zeg je op dat moment volmondig JA). *zucht*
haha er staan wel super gevatte opmerkingen tussen hoor. Die van jou zijn erg leuk Wishgirl. Srb dat verhaal van die buiken heb ik ook al gehad. Er zijn twee vriendinnen van mij zwanger en ik hoorde van een derde vrieindin het verhaal dat de een haar buik niet dik genoeg vond. Toen heb ik gezegd dat ze blij moet zijn dat ze zwanger is ik zou nl. wel genoegen nemen met een buik die nog niet zo dik is als je nog maar 18 weken bent. En dat ik geen behoefte heb an dat soort verhalen. Ik was toen net ongi geworden dus kwam nog even iets harder aan en ik reageerde ook een beetje emotioneel.
Het is en blijft natuurlijk een heel gevoelig onderwerp he... En natuurlijk doen sommige opmerkingen pijn! Ontzettend pijn zelfs... En idd het ligt er ook aan wanneer iets gevraagd wordt. in welke omgeving... in welke sfeer... Ach het ligt aan zoveel... Wel moeten we er denk ik voor waken dat we niet van anderen gaan verwachten dat ze op glas gaan lopen he... En op hun lippen moeten bijten in de angst iets verkeerds te zeggen... Daarmee schrik je mensen ook af denk ik! Ik denk dat het wel van 2 kanten moet komen nl. De een moet wat rekening houden met het feit dat iemand moeilijk kinderen krijgt... de ander moet er rekening mee houden dat er meer is in het leven en dat je ook wel wat moet kunnen incasseren.. Er werd al gezegd dat ik leuke reacties heb... Voor mij is dat een manier van me staande te houden... Doordat ik binnen de fertiliteit gewerkt heb en zelf in de MMM gezeten heb voor 4 en half jaar en de nodige tegenslagen heb gehad en alleen heb moeten verwerken en doorstaan omdat ik alleenstaand ben weet ik wat het is en wat het inhoudt.. Helaas... Ik was liever onwetend gebleven... zeg ik heeeel eerlijk! En ja.. nu ik eindelijk zwanger ben... klaag ik ook wel eens... Maar heeeeee dat mag toch ook of niet? Vind ik wel... Als ik nu van de bank op moet staan en ik ga door mijn bekken en barst van de pijn mag ik best even een moment hebben dat ik denk... bweghhhh... Want dat is iets wat ik niet gewild heb... En ik kan me voorstellen dat wanneer iemands buik minder dik is dan iemands buik die nog niet zo ver zwanger is de onderliggende gedachte toch angst is en twijfel... Immers... zou je zelf ook niet meteen denken: zou het wel goed zijn allemaal?!? Tenminste... ik kan me dat indenken... Ik denk dat we ervoor moeten waken dat "ons probleem" niet de hoofdzaak wordt... In elk moment van ons leven kunnen momenten voorkomen waarin we ons zorgen maken, even niet lekker in ons vel zitten etc. We verwachten van een ander dat ze rekening met ons houden... maar wij moeten natuurlijk ook rekening houden met een ander... Laten we er voor elkaar zijn! Toch?!?
Wishgirl, ik ben het volledig met je eens! Je kunt niet van anderen verwachten dat ze het allemaal snappen en er altijd rekening mee houden. Dat zou ik ook niet willen! Stel dat op verjaardagen altijd mensen niet over hun kinderen of zwangerschap durven praten omdat dit voor ons moeilijk is. Lijkt me erg vervelend. Maar....sommige opmerkingen doen wel pijn en dat mag ook soms gezegd worden. Gelukkig is mijn man heel nuchter en die is altijd heel streng tegen mij als ik de neiging heb anderen onredelijk iets te verwijten.
ik heb niet alles gelezen maar de meeste wel. het is jammer dat er zoveel onbegrip is voor de mensen die dit allemaal mee moeten maken. mn schoonmoeder zei laatst nog tegen me: ach, als het niet lukt dan hebben jullie altijd elkaar nog. ( zij heeft heel makkelijk 3 kids gekregen ) bij ons is het zo dat er geen zaadjes zijn ( moeten nog wel de operatie afwachten of er toch iets te vinden is ). maar een vriendin zei dat ik beter bij hem weg kon gaan als ik toch graag kinderen wilde. ze zei dat ze wel bij haar partner weg zou gaan als het bij hun zo was.
Wat een gemene trut! Die man z'n hele leven en zelfbeeld verwoesten omdat hij geen zaadjes heeft! Zoooo zielig! Toen wij op de uitslag van het zaadonderzoek moesten wachten, heeft Toon me ook eens gevraagd of ik nog bij hem zou blijven als hij onvruchtbaar was (omdat ik hem ooit gezegd heb dat ik niet bij hem bleef als hij geen kinderen WILDE). Maar je ziet die persoon graag en die vind dat zeker even verschrikkelijk als jijzelf, dan ga je daar toch niet bij weg! Dan zoek je samen andere manieren... Maar dat is mijn mening maar...
vind ik ook elke! toen wij vorige week een slechte uitslag kregen van t zaad vroeg mn vriend ook of ik wel bij hem bleef! natuurlijk doe ik dat! hij doet het toch niet moedwillig ofzo!
ik heb ook wel eens gedacht, met een andere vriendin was hij misschien nu al vader geweest... maar hij zegt altijd heel duidelijk dat hij met MIJ kinderen wil, maar soms baal je wel vreselijk van je lichaam!
Verschrikkelijk gewoon. Bij mijn vriend op het werk zit er ook zo eentje...een vrouw die gewoon glashard zei dat ze bij d'r man wegging als het aan hem zou liggen, terwijl ze wist dat het bij ons aan mij ligt. Moet mijn vriend nu ook de deur uitstappen en op zoek naar iemand anders? De trut. Nu zijn ze met allerlei onderzoeken bezig en ik hoop voor haar man dat het zeker niet aan hem ligt (ook niet aan haar natuurlijk!) maar wat een trut zeg om dat gewoon te zeggen.
ik blijf me verbazen over de opmerkingen die ik hier lees, maar ik kreeg er vandaag een te horen dat ik ook ff dacht van leer eens om te luisteren: Wij staan nu officieel op de wachtlijst voor icsi, ik vertel dit aan mijn collega, en er komt een andere bijstaan. Ik verteld wat icsi inhoud en wat de kansen zijn. Zegt die ene collega, gefeliciteerd bijna moeder Ik snap wel dat ze het lief bedoeld hoor (ben ook niet echt boos) maar ik leg net uit dat de kans dan ongeveer 25 % is op een zwangerschap, GEEN garanties dus... ohhw wat een muts
Inderdaad, vast goed bedoeld, maar aiii, wateen pijnljke opmerking als je weet dat het met 25% kans echt nog geen gedane zaak is.
Vandaag kwam een collega van mij (echte babyboom bij ons op het werk... fijn...) met een dikke buik binnen, net in de pauze. Omdat ze voornamelijk op een andere afdeling zit, wist niemand dat ze zwanger was. Wordt er vervolgens zo heel meewarig naar mij gekeken, zo van: zou ze gaan janken? Oooow, dat vind ik ook zoooo erg...
Ow...CG zo heb ik ook een vriendin. Die zei: Oh gelukkig, dan ben je toch snel zwanger! Toen heb ik toch maar even uitgelegd dat het zo makkelijk helaas niet gaat. Kreeg ik terug: 'Oh, maar ik weet zéker dat het jullie gaat lukken'. Heeel lief, maar helpt helaas niks!
Ik denk dat sommige mensen gewoon niet weten hoe ze er mee om moeten gaan, en je toch willen ondersteunen door positief proberen te reageren.. Nee het helpt helaas niks...en ik irriteer me ook aan dat soort opmerkingen, maar het is denk ik ook logisch dat mensen die niet weten wat het is, niet precies weten wat ze moeten zeggen. Ik heb liever dat ze dan proberen aardig te zijn dan dat ze ronduit bot zijn.
Ik had laatst hetzelfde, stond er gebak in de kantine, dus ik vraag goh wie is er jarig ? Zegt ijn collega, nee ik ben 14 weken zwanger, nah had echt het idee dat iedereen mijn kant opkeek om te kijken hoe ik zou reageren, kon wel door de grond zakken. Ik heb snel een glas water gehaald in de keuken, waar ik even een traantje kon wegpinken en een andere collega mij heel erg lief kwam troosten
Wat een rotsituaties zeg: ongewild wordt je als een soort zielige sul behandeld terwijl het daar helemaal niet om gaat! Mijn collega's weten van niks en maken dus steeds insinuerende grappig bedoelde opmerkingen als ik bv eens een glas wijn oversla...ook erg vermoeiend.