Ik heb het een keer gezegd. Nee doe die andere maar wijzend naar een kledingstuk in de winkel. Keek ze me aan alsof ze water zag branden. Was echt leuk.
Haha dat vraagt mijn zoon ook altijd 's morgens. Mamaaaa, ben je wakker? Ik: Euhmmm... nee? Hij: Oke, dan ga ik even spelen!
Een buurvrouw wilde een aardappel laten groeien, en stopte een aardappel in de grond... een tijd later stond er een mooie plant, maar toch eas er volgens de buuf wat mis met de plant, want er groeide geen aardappelen aan....... ik zeg, moet jjj eens onder de grond kijken.....
OK hier kon deze mevrouw niets aan doen, maar op dat moment was het echt een foute vraag.. : Na mijn bevalling ( bevalling from hell.. ) net gewassen een klein beetje opgepoetst enzo mag ik eindelijk na een uur of 5 richting mijn pasgeboren dochter .. gaat mijn telefoon... maar ik high en versuft neem op ( misschien mijn ouders of weet ik veel wie.. ) krijg ik de volgende vraag: " hallo u spreekt met de DELA ik wil u even wat uitleg geven over onze nieuwe uitvaartverzekering... STOOR IK ?? " Uhm JAA je stoort. Zegt die muts ook nog maar het duurt maar een paar minuuten. Ik weet niet meer wat ik terug gezegt heb maar het was niet vriendelijk...
Het begrip retorische vragen snapt dochterlief hier ook nog niet.. ze verstopt zich tegenwoordig elke avond en bijna elke avond roep ik : " waar zou Sanne nou toch zitten ??? " En 9 vd 10 keer roept ze dab " Achter de bank.. " haha
Af en toe probeer ik wel es te reageren op de domme vragen van mijn moeder. Alleen zit ze dan gelijk op haar paard, wat resulteert in dagen radiostilte of ruzie. Ik probeer mij dus meestal in te houden. Mijn vader heeft mijn ironie vaak sneller door als hij van mijn moeder hoort wat ik antwoordde aan telefoon of waarom ze weer zo boos is op mij . Mijn zus scheelt 3.5 jaar met mij, maar zij was groot voor haar leeftijd en ik klein. Hoe vaak we de tweelingvraag niet hebben gekregen ... Gelukkig zien we er 20 jaar later écht totaal anders uit. Mijn moeder scheelt 32 jaar met mij (maar ziet er 10 jaar jonger uit dan haar eigenlijke leeftijd) en we hebben dezelfde haarkleur en ooit moest iemand zo lollig zijn om te vragen "of we zussen zijn?". Moest ik me dan geflatteerd voelen dat ik als 18-jarige quasi gelijkgeschakeld werd met een 50-jarige ? De vraag der vragen is overigens "Of ik zwanger ben?". Of "Hoe ver ben je?". Ja, ik weet dat ik maatje 50 heb en dat alle kilo's op mijn buik zitten. Maar moet je daarom echt zo'n vraag stellen of op de tram je plaats willen afstaan omdat je denkt dat ik zwanger ben??? Ik ben op restaurant overigens es een hele avond frisdrank aan 't drinken geweest, terwijl de rest van de tafel wijn dronk ... en gelijk zag je de obers denken en mij op 't einde "proficiat" wensen . Terwijl ik gewoon zware medicatie slikte waarmee ik geen alcohol mocht. En ja, ik kan over die vraag echt wel boos en nog meer triest worden, want er zijn voorlopig teveel dingen die een zwangerschap tegenhouden op medisch vlak. Mijn omgeving weet dat intussen wel, maar ik ga dat niet aan elke wildvreemde zijn neus hangen.