Ik hou me nu dagelijks wel bezig met de vraag of ik ooit wel een 2e kindje zou willen. Ik wilde altijd wel 4 kindjes maar nu na eentje, weet ik het gewoon niet meer. De reden is dat mijn bevalling niet zo leuk was, en voor een 2e zou ik sowieso niet natuurlijk willen bevallen maar dan een keizersnede, zoals ik nu ook heb gehad. Alleen nu pas besef je alle risico`s die eraan vast zitten, ook ben ik nogal wat bloed verloren. En als ik nu er over nadenk dat heb ik heel sterk zoiets van ik weet niet of ik het nog wel durf, en dan alle kleine dingen die erbij komen kijken zoals of het kindje wel gezond is, wat als dit gebeurt wat als dat gebeurt. Hoe keken jullie er tegenaan? Wist je gelijk dat je weer voor een 2e wilde gaan? En soms vraag ik me af of ik deze gevoelens heb omdat ik er nog niet aan toe ben of dat het dieper zit, dat het puur uit mijn angst komt. Soms denk ik wel van ik wil ook niet dat mijn meisje alleen blijft, maar goed ik heb een broer die ik niet zie dus dat moet ook geen reden zijn.
Hoi Spriet, Ik had geen moeilijke bevalling, maar wel een loodzware zwangerschap (ben erg ziek geweest). Ik zou me nu nog niet teveel focussen op het gevoel dat je neit meer durft. De angst slijt wel een beetje, is mijn ervaring. Wij hebben er ook voor gekozen om er wat tijd tussen te laten. Nu durf ik het weer aan! Misschien geeft een geplande keizersnee ook wat minder risico's dan een spoed ingreep. Weet niet hoe het gegaan is natuurlijk. Succes en geniet van je kleintje!
ik wist ook niet gelijk of ik wel meerdere kinderen wou. ik ben bevallen van onze zoon en dit ging zo snel dat ik na de bavalling pas dacht van oh my god wat is er allemaal gebeurd? ik ben moeder. en er is een kind uit mij gekomen. het eerst wat ik riep dit doe ik nooit weer. ik wil geen tweede. nu word onze zoon bijna een jaar en is het 2 maanden geleden toch weer erg begonnen met kriebelen. en wij zijn dus bezig met ronde 2 voor nog een klein wondertje. je krijgt vanzelf het gevoel wel dat je voor nog 1 wil gaan. of misschien krijg je dat gevoel nooit. dan hou je het toch mooi bij 1. je voelt echt wel wanneer je toe bent aan een tweede. en als dat niet komt dan toch niet!
Je kindje is nu nog "maar" 6 maanden. Toen Thijs die leeftijd had moest ik er niet aan denken. Heb een zware zwangerschap en bevalling met complicaties gehad. Toen Thijs 1 werd, durfde ik er voorzichtig aan te denken. Een paar maanden later zijn we voor een tweede kindje gaan oefenen. Ik was meteen zwanger, heel gelukkig maar ook bang tegelijk. Heb een gesprek met de VK gehad. Helaas is de zwangerschap niet goed gegaan. Nu willen we zo snel mogelijk een tweede kindje!
Ik heb/had ook een soort "trauma", super zware bevalling gehad en na de bevalling zei ik nooooooit meer. Nu ben ik al ruim een jaar verder en ik vind een kindje krijgen het aller mooiste wat er is, naarmate de tijd verstrekte overwon het gevoel voor een 2e te gaan en ik kan niet wachten tot ik weer zwanger ben, ondanks veel klachten en ook BI (moest eigenlijk met krukken lopen)...de zwangerschap vond ik prachtig alleen de bevalling tja daar ben ik nog steeds heel angstig voor maar ja op een andere manier komt er geen kindje he dus ik zal wel moeten. Gun jezelf de tijd en dan zal het gevoel waarschijnlijk wel veranderen, eerder zou ik er niet aan beginnen als ik jou was.
Ahhh lieve Sprietske!! Geef het de tijd. Er is zoveel gebeurd met je lichaam het afgelopen jaar..dat weet ik net zo goed als jou! (en ik ben er nu ook achter dat mannen daar echt geen benul van hebben). maar dat terzijde, haha.. Geef het de tijd. Als je het ooit wil, dan weet je het wel denk ik. Het is geen moeten he!! Gun jezelf en je lichaam even rust..en geniet van jullie lieve kleine R.
Ik ben trotse moeder van 3 kindjes, maar ik zou graag nog een 4e kindje willen. Maar de twijfel wint het helaas vaak van mij door angst, Wat als het kindje niet gezond is, wat als er wat met het kindje gebeurt tijdens de zwangerschap, wat als er wat met mij gebeurd tijdens de zwangerschap of bevalling??? die dingen spoken helaas vaak door me hoofd heen. het ene moment denk ik we gaan er gewoon voor, en dan maak ik weer wat mee in me omgeving of op tv en dan ineens heb ik zoiets van waarom weer het risico lopen nee het is goed zo. Maar mijn wens zit wel dieper dan ik dacht. Durf alleen de stap nog niet echt definitief te nemen door die angsten. Wou dat ik er ooit eens vanaf kwam dan kan ik eens normaal een besluit nemen!
ik ben nu inmiddels zwanger van mn 3e kindje. en had bij de 1e zoiets van nooooooooooit meer, en toch na 2jr en 3mnd is de 2e geboren. nu zit er ong 3,5jr tussen de middelste en de jongste en 6jr tussen de oudste en de jongste. ook ik heb tijd nodig gehad. wil ik dit nog wel. wil ik nog wel zwanger raken. heb dan ook een jaar aan t idee moeten wennen omdat manlief zeker wist dat we nog een 3e kindje wilden. nu over 3mnd zal ze er alweer zijn. en ook zij hoort bij ons gezinnetje.
Heii heeii, Ik denk ook dat als je er echt klaar voor bent dat je dat zelf wel weet en voelt, ik heb het zwaar gehad na mijn bevalling, ik heb 3 maanden met nog een stukje placenta in mijn baarmoeder ornd gelopen, had bloedarmoede en bijna geen energie uitendelijk na 3 maanden een curretage gehad en een maand later was ik er weer bovenop. Tuurlijk spookt dat door je hoofd van ey wat nou als dat weer gebeurt, dan heb ik wel 2 kindjes die ik moet verzorgen en stel nou dat ik dat dan niet kan. Achter in me hoofd weet ik natuurlijk dat ik genoeg hulp zal krijgen en mijn man is er ook nog, ma tog. Heel normaal allemaal die vragen en twijfels hoor Ma geloof me als je er klaar voor bent dan weet je dat gewoon Mijn zoontje is nu 1jaar en 2 maanden en wij zijn nu zwanger van onze 2e Niet te veel aan de risico's denken, gewoon lekker genieten Liefss Adorable Misschien zou je eens met je vk kunnen praten over wat je dwars zit en wat je zo aan het twijfelen maakt of je nog wel een 2e wilt, misschien kan zij je een beetje geruststellen, zij is tenslotte de deskundige en zal je verhaal wel begrijpen, want je bent niet de enige Het kan helpen met een beslissing maken En je hoeft natuurlijk niet nu te beslissen hoor, denk er ma lekker over na tot je er zeker van bent wat je wilt Liefss
Die tijd komt vanzelf je kleintje is nu 6mnd dat is nog jong. Ik ook heb een zware bevalling en zw gehad. Mijn man was ook erg getraumatiseerd door de bevalling. Ik zei na 2 wk ik wil nog wel een 2e maar niet te snel mijn man ging wat moeilijker van stag. Je kunt altijd een preconceptionele counceling aanvragen dat is een voor gesprek voor je wilt beginnen aan een 2e je bespreekt ook je bevalling wat er wel en niet goed is gegaan. Hebben wij ook gehad toen ging mijn man ook van stag. Mijn zoontje is nu 2,5 helaas heb ik net een ma gehad. Praat er over met je man/vriend maar vooral doe rustig aan je lichaam heeft het nodig om te herstellen zeker na een zware bevalling. veel liefs snelly
Hai, Ook ik heb heel erg getwijfeld over een tweede.... Mijn zwangerschap was niet eens zo moelijk, ik genoot van elke dag ik had alleen vanaf 18 weken harde buiken en werkte vanaf 20 weken al halve dagen en vanaf 31 weken moest ik stoppen met werken. Met 36 weken 3 dagen in het ziekenhuis gelegen voor zwangerschapsvergiftiging zonder hoge bloeddruk dus mocht na 3 dagen weer naar huis, kreeg een week thuis monitoren, daarna om de 3 dagen naar het ziekenhuis en op het laastst om de dagen incl inwendig onderzoek, bloedprikken, ctg scan, urine test etc.... Toen de bevalling kwam heeft het 24 uur geduurd met weeen opwekkers, remmers, hartkloppingen, kindje die het benauwd had etc etc, uiteindelijk 24 uur, beiderzijds ruptuur, minimaal 30 hechtingen en een knip in me bilspier later werd ons zoontje geboren... 4 dagen in het ziekenhuis gelegen omdat ik niks kon, toen thuis extra dagen kraamhulp gehad, na 1 week pas uit bed om kindje in bad te doen, blaasonsteking, borstontsteking, wond infectie, kindje met koemelkallergie in het ziekenhuis en uiteindelijk een postnatale depressie waarvoor ik anderhalf jaar aan de medicijnen heb gezeten tot afgelopen maart had ik ook zoiets van nou van mij hoeft het niet meer..... Ik was zo bang dat als ik er aan dacht ik de rillingen kreeg en het wel best vond, ik dacht ik wacht nog wel even... Ik heb er nu een paar maanden mee gelopen en gedacht wat wil ik nu en moet k nu? ik ben naar de dokter gegaan en van dokter naar gynocoloog en heb nu over 2 weken asfpraak in ziekenhuis met psychiater weer en sinds ik dat allemaal weet dat ze me gaan helpen ben ik een stuk positiever!! ik zit nu in de eerste officiele ronde en ben in aug al gestopt met de pil omdat we er toch voor gaan! Ik vind het nog wel eng maar probeer daar nog zo weinig mogelijk aan te denken en het lijkt wel of er een knop om is gezet in me hoofd zodat ik er niet meer aan KAN denken en nu heb ik ineens wel dat ik het graag wil!! Mijn zoontje is in aug alweer 2 geworden het gaat zo erg snel als ik jou was zou ik nu helemaal nog niet aan een tweede denken als je je er nu nog niet goed bij voel, geniet eerst maar eens van je kindje die nu pas 6 maanden is! je hebt nog alle tijd ik moest rond die tijd nog niet eens aan Sex denken pff dat heft zelfs lang geduurd bij mij en dubbele bescherming zo bang om zwanger te worden!! en kijk nu eens.....het komt vanzelf meid geniet nu gewoon van je kindje het gaat zo snel!!
Ik was er helemaal uit, geeen 2e!!! Ik vond het best zwaar een kindje hebben en fulltime moeder zijn. Daar bij opgeteld dat ik al 39 ben, bang ben voor een gehandicapt kindje, andere risico's loop etc. We hebben dus een maand of 3 geleden de box en maxicosi verkocht, de kleine babykleertje verhuisd naar mijn vriendin en de baby speeltjes ook. Tot 3 weken geleden...opeens merkte ik dat ik het eigenlijk wel wil! Mijn dochtertje is groter, alles gaat wat makkelijker, ik zit beter in mijn vel. Mijn vriend wilde het zoiezo wel, de beslissing lag bij mij. Alle argumenten vallen weg, het is iets wat ik niet kan omschrijven, een gevoel van binnen, ik wil er gewoon nog 1! Dus wij gaan er weer voor! Zo zie je hoe het in een korte tijd opeens om kan slaan als je er aan toe bent. Geef jezelf dus gewoon de tijd en wie weet, groetjes,bar