Hoi meiden, ik heb een probleempje, na een tip van mijn ha voor een internet therapie heeft mijn behandelaar na vragenlijsten en de intake de volgende conclusie genomen: matige tot ernstige depressie (overlijden papa, kinderwens, mama vroeger opgenomen op paaz afdeling enz) Lichte burn-out angstoornissen Ik ben er best van geschrokken, ik dacht dat ik alleen stress had door mijn werk, waar ik het echt niet meer naar mijn zin heb. We gaan nu beginnen met het behandelen van de depressie. Nu zit ik er iedere dag tegenop te hikken om naar mijn werk te gaan. Ik werk part-time en zit de de dag voor ik moet gaan werken al druk te maken, de dag zelf zit ik thuis te trillen en een zenuwachtig gevoel ik mijn lijf, heel onrustig dus. Nu zie ik het even helemaal niet zitten om te gaan werken en voel me gewoon ligt paniekerig. We werken in een klein clubje basin ik 20 uur, collega 20 uur en 2 weekendhulpen (horeca) en wordt ik ook buitengesloten. Er wordt geroddelt waar je bij staat en ik heb het idee dat ze me weg willen hebben, mijn contract loopt nog tot september volgend jaar. Vorige week ben ik bij de ha geweest en die zei, als je slapenlozen nachten krijgt moet je terugkomen dan gaan we kijken wat eraan kunnen doen, medicatie, praten of even rust (niet werken). Slapeloze nachten heb ik (nog) niet maar ik zie het echt niet zitten om te gaan werken. ik weet nu al dat als ik me ziek zou melden, mijn basin me niet gelooft. Doktersbriefjes schrijven ze niet meer uit hier. Wat zouden jullie doen, met tegenzin en stress naar het werk gaan of even tijd voor jezelf nemen? Als jullie jullie mening geven dan weet ik misschien wat ik moet doen.
ik zit zelf al paar jaar in een depressie/burnout situatie.. in het begin ging ik door met werken en dacht.. het gaat wel over... tot kaarsje ineens uitging... ik ben op gegeven moment thuis gebleven, langdurig therapie gevolgd en mijn baan erdoor verloren.. maar ik moest kiezen voor mezelf..
Ik loop er ook al een tijd mee, ben voor de depressie ook al een paar keer in therapie geweest, maar ik klap dicht als ik tegenover iemand zit. Ik dacht ook altijd, gaat vanzelf wel over maar ik merk aan mezelf dat ik eraan onderdoor ga als ik er nu niks aan doe. ik loop al een hele tijd met pijn in mijn schouders en nek, dit heeft volgens de ha met de spanning te maken.
Ik kan je maar 1 raad geven. Wij zitten hier zelf in zo een situatie. Veel gedoe in korte tijd, mijn vriend zijn werk zit hem al heel lang dwars door ziekte ivm zijn rug. De h.a zei gisteren dat hij echt gaat doordraaien als hij zo door gaat en zich dus 100% ziek moet melden. Je moet gewoon naar je h.a gaan en vertellen hoe je je voelt. Anders gaat het over een tijdje miss helemaal fout. Wij hebben wel een heeeele aardig en begrijpende h.a dus dat scheelt al de helft. Sterkte!!!!
hier ook inmiddels in therapie voor lichte burn-out verschijnselen, gepaard met lichte depressie.. hier ook altijd gedacht dat ik het wel zelf kon, maar dat gaat gewoon niet lukken..dus het is al heel goed dat je hulp heb gezocht, het begin is er...en ik denk dat het beste is dat je toch naar iemand toe gaat ipv via internet, je moet maar zo denken ik ga gewoon, het is nodig en ik doe het voor mezelf, ik kan het..en het praten gaat echt wel vanzelf hoor daar, komt echt wel goed.. wat werken betreft, is het nodig dat je blijft werken? Ik bedoel dus financieel? Ik vind ook dat je zeker aan jezelf moet denken en met tegenzin naar je werk gaan dat is gewoon niet goed, dan is dat werk bij dat bedrijf gewoon niks voor jou. Je maakt de burn-out verschijnselen er alleen maar erger door...en niet te vergeten je depressie... mischien is het een uitdaging om een andere baan te zoeken, even met iets anders bezig zijn?? Is er wel iets leuks waar je aan kan denken? wat ik nu in mijn therapie leer is mijn doemdenken in iets positiefs om te zetten, want tenslotte zijn het je gedachten die je je zo laten voelen..het is heel moeilijk hoor om positief te denken!! Wat bij mij altijd erg was is dat ik altijd dacht dat ik de enige was en dat dit wel de rest van mijn leven zo kut zal blijven en dat ik dit niet red!! maar ben niet de enige en ik ben er nog, dus red het wel en is dit de rest van me leven? nee, althans in mijn nsituatie dan hoor.. je hebt het zelf in de hand wat het werken betreft, zo moet je het zien.. ik wens je heel veel sterkte en dikke knuff, ik weet dat het je hele leven kan gaan beheersen en dit is vast niet de bedoeling..
Het gaat inderdaad je leven beheersen, dat is bij al een paar jaar zelf. Ik doe de dingen niet meer met zin maar met tegenzin, er zijn zelfs bepaalde dingen die ik ontwijk. het zou financieel wel kunnen dat ik niet werk, maar dan wordt het krapjes en we vinden die extra centjes wel lekker voor de leuke dingen enzo. Dat is voor mij heel moeilijk om positief te denken, het lukt me gewoon bijna helemaal niet. Alle positieve dingen koppel ik iets negatiefs aan vast. Het leuke op dit moment is dat we sinds zondag een nieuwe kitten erbij hebben en daar ben ik vaak mee aan het spelen en kroelen. Ook hebben we sinds gisteren een nieuwe bank. Verder hoop ik gewoon dat mijn basin iig een beetje begrip op kan brengen, want ze is nogal een harde zeg maar. Heb besloten om een weekje voor mezelf te nemen, en heb haar net een sms gestuurd hierover. bij ons gaat alles via de sms, dus nu wachten op haar reactie en bellen naar de vervangend ha (eigen is op vakantie) voor een afspraak en alles weer eens goed uit te leggen. Ik zit me nu weer zo druk te maken, dat ik er gewoon duizelig van wordt, bleh
en nu proberen er een positieve draai aan te geven, je hebt actie ondernomen en wacht nu op sms die vast heel positeif zal zijn en dan heb je straks lekker een weekje vrij, lekker ff dingetjes doen die je wel leuk vind en als de week voorbij is dan zie je wel weer verder, maar dat weekje pakken ze niet meer van je af toch!! en ik denk dat je moet proberen je niet te druk te maken over wat een ander denkt en doet, zoals je bazin, proberen schijt eraan te hebben, michien helpt dat ook wat..sterkte in ieder geval..
Ik zou persoonlijk mijn prioriteiten absoluut niet bij de centjes leggen. Leuke dingen doen is leuk, absoluut, zo lang je gezond bent en er van kunt genieten... Een burnout en een depressie gaan niet zomaar over en bovendien, als je flink in een burnout geraakt, dan kun je er je leven lang last van blijven houden. Centjes of niet, ik zou echt even voor 't welzijn van mijzelf (en dus dat van m'n gezin) kiezen. Probeer schijt te hebben aan je bazin!!
Heb een sms teruggehad: beterschap en tot over een week. lekker kort dus maar ik heb een weekje voor mezelf. Ik heb teruggestuurd, dat ik volgende week als het een beetje rustiger is even langskom om alles even uit te leggen enzo. Proberen me niet druk te maken is makkelijker gezegt dan gedaan...maar ik ga me best doen. Schijt hebben aan me bazin lukt me tot nu toe niet....het is niet alleen mijn bazin het is iedereen daar, sluiten me buiten enzo. Komt denk ik omdat ik als ik klaar ben met werken naar huis ga en niet blijf hangen om me te bezatten. Dit doen mijn andere collega's wel nl. Voor mij is het werk en daar ga ik niet mijn prive uren doorbrengen. De tip over een andere baan zoeken....ben ik al een tijdje mee bezig maar nu even niet zo fanatiek. Wil eerst even de uitspraak van de ha enzo afwachten. Ik ga zo even een tukkie doen op mijn lekkere nieuwe hoekbank, want ben moe en veel last van mijn schouder. Herbie (nieuwe kitten) ligt al lekker te slapen naast me.
Zo dat was een lekker dutje heb echt vast geslapen volgens mij want ik niet eens gehoord dat ik een sms had gekregen. Maar helaas, ben nog steeds onrustig. Ik wordt daar knettergek van.
Zet jezelf voorop anders gaat het echt fout... Ik heb te lang doorgelopen met soortgelijke klachten tot de dag dat ik mezelf bijna van kant wilde maken. Ben langdurig opgenomen en nu gaat alles weer hartstikke goed! (nu een jaar later) Je moet écht naar je lichaam luisteren, er gaat iets fout dus er moet iets veranderen! En hoe eerder hoe beter. Ik kan inmiddels gewoon niet meer fulltime werken, dan ben ik heel snel weer terug bij af. Er zullen emnsen zijn die me lui vinden, ik slaap elke middag bijvoorbeeld, en werk heel weinig, zit gerust een dagje de hele dag op mijn kont. Maar anders gaat het fout en nu voel ik me fijn en gelukkig, en daar gaat het om. Denk aan jezelf en niet aan anderen! (baas enzo... die zijn niet zo belangrijk als jijzelf bent!!!)
Bekend verhaal... hier helaas hetzelfde. Maar ik blijf WEL gewoon werken,dit meer omdat we een eigen zaak hebben. En ikzelf het idee heb, dat als ik thuis zit, het alleen maar erger word. Maar dat is natuurlijk persoonlijk. Voor je nekklachten kan je misschien eens langs gaan bij een manueel therapeut of osteopaat? Helpt bij mij ook altijd. Door de spanning gaat alles goed vastzitten. Ik heb nu sinds 1,5 maand anti depressiva. Heb er spijt van dat ik er niet eerder mee begonnen ben. Voel me er echt al zoveel beter bij. Heb ook al heel wat gesprekken achter de rug met een psycholoog, maar merkte daarbij niet veel verschil. Sinds augustus bezig met EMDR (is om traumatische ervaringen te verwerken) maar dat ligt nu even stil. Wij zijn ook door middel van de MMM zwanger geraakt en dat gaat echt niet in je koude kleren zitten. Kan me goed voorstellen hoe jij je voelt. Heb nu dan inmiddels wel een kleine, ben daar heel dankbaar voor! Maar het heeft er allemaal aardig ingevreten. Heel veel succes met alles en je mag me ook pben als je wilt
Als je een eigen zaak hebt, heb je niet veel keus denk ik om door te werken. Ik het een paar jaar geleden ook antidepressiva gehad maar als ik zonder kan doe ik het zonder. Bij mij werden echt alle gevoelens onderdrukt, vond het echt helemaal niks. Plus mijn moeder heeft ze ook gekregen toen ze op de Paaz afdeling zat maar heeft ze zo lang geslikt dat ze nu niet meer zonder kan. Therapie heb ik al meerdere malen gehad maar ze krijgen echt niks uit mij. De laatste keer was bij GGZ en dit heb ik redelijk lang volgehouden maar ze kwam maar niet tot de kern van het probleem en ze wilde me in een groepstherapie zetten. Daar moet je bij mij al helemaal niet bij aankomen. Ik klap al dicht tegenover 1 iemand, laat staan in een groep. Ik wil nu eerst de Webzorg proberen (tip van ha) kijken of hun me kunnen helpen. Als dit niet zo is, moet ik wel weer een poging wagen bij een Psygoloog en echt proberen me eigen open te stellen en toe te laten dat ze heel diep graven en waarschijnlijk ook alles terughalen van het overlijden van papa, waarbij ik liever aan de nog leuke dingen wil denken in zijn ziekte periode (11 weken) dan de rotte en slechte dingen, want echt een pretje was het niet. Normaal ging ik met hem skeeleren praten over auto's enz, en van de een op andere dag krijg ik te horen dat hij doodgaat en na 11 weken was hij weg. Sorry heb geen zin om alles uit te leggen. nu een weekje vrij en daar ga ik het echt even van nemen, ik ga mijn eigen ding doen en proberen niet over mijn werk te piekeren, ze zoeken het maar uit deze week. (hopen dat het lukt)
lees dat je bij het ggz hebt gezeten bij een psycholoog... Ik ken de hele weg van ggz/riagg/jeugdzorg en daar moet je in mijn ogen niet zijn als je echt met jezelf zit. Ik heb ook groepstherapie gehad maar het was 10x niks. Misschien kan je beter aan je huisarts vragen of hij je niet door kan verwijzen naar een psychiater (die krijgen toch meer uit je) of andere therapie. Je hebt verschillende therapieen om met bepaalde ervaringen/trauma's/emoties om te gaan. Je kan er ook op googlen want er is meer dan het ggz!!! Sterkte meid.
ik heb precies hetzelfde meegemaakt als jij.. ik werkte bij de Zeeman en werd ook weggepest en dit en dat... begin deze week ging ik naar GGZ (had verschillende testen laten doen enz) voor de uitslag... ik heb een hoge score bij depressie en angststoornis enz.. ik had ontslag genomen bij Zeeman (al ff geleden) en daarna gaan werken bij de Schlecker, waar ik ook weggepest werd enz.. Ook ontslag genomen en daarna gaan werken bij TNT daar lieten ze mij overwerken en wilde ik t niet kreeg ik er gezeur mee...als ik ziek was geloofde ze me niet.. ik was door me rug gegaan en MOEST komen werken enz... ook ontslag genomen.. toen heb ik 6 maanden thuis gezeten...dat heeft me erg goed gedaan..maar jha kreeg geen geld... sinds kort werk ik bij een gastouderbureau en het is leuk werk maar ook hier houden ze zich niet aan de afspraken.. nu krijg ik een jobcoach die me helpt op t werk en thuis.. ook de schulden die ik heb gaat hij/zij na kijken of het allemaal terecht is...zo niet dan hoef ik het niet meer te betalen.. hij/zij wil me ook helpen met het huishouden, omdat ik het in het begin dat we hier woonde niet zelf kon...ik wist niet waar ik moest beginnen en liet alles liggen.. nu doe ik het nog niet zoals het hoort maar het is hier wel schoon en daar gaat t om, ik ga met kleine stapjes voor uit, dus ik vind hulp in het huishouden niet nodig..maar ach wel altijd handig.. mijn tip is: Ga met je HA er nog eens over praten, dat je het niet meer ziet zitten om naar het werk te gaan, dat je de dag ervoor al gaat piekeren, en op de dag zelf zit te shaken.. en dat je wil vragen of je een tijdje thuis mag zitten en zo jha of ze voor deze keer een uitzondering maken met een briefje voor je baas.. maar meid wat je ook doet, (makkelijker gezegt dan gedaan ik weet het) doe lekker rustig aan, haal eerst diep adem voor je naar je werk gaat, praat er desnoods met je baas over en voor je het weet ben je weer thuis... succes meid, ik hoop dat het snel beter gaat...
Noesje, is EMDR dan ook niets voor jou? (probeer ff met je mee te denken hoor....) Dat is niet echt met praten. Je moet dan aan een traumatische ervaring denken (in jou geval het verlies van je vader) krijgt dan een hoofdtelefoon op en hoor je allerlei piepjes. Door die piepjes gaat je brein anders werken.
Ik weet dat er meer is dan GGZ, ik ben zelf bij een psycholoog geweest, die hier hoog aangeschreven staat, nou nee hoor het lukte haar ook niet. Ik klap echt zo dicht dat ik alleen nog ja en nee zeg.
Ik wil maandag weer naar de vervangende HA, want ik kan het echt niet opbrengen naar mijn werk te gaan en wil ik inderdaad vragen of zij een uitzondering kan maken en briefje voor me wil schrijven. Praten met mijn basin, haha, dat schiet niks op, als ik tegen haar zeg wat me dwars zit dan kijkt ze me aan en vraagt: Ja en wat kan ik daar aan veranderen? Of ze zegt: ooh meis als je het daar zo moeilijk mee hebt dan gaan we toch kijken hoe we dat kunnen veranderen, en als ik dan weg ben dan begint het geroddel weer. Wat het huishouden betrefd, ik doe niet echt mijn best ervoor zeg maar. het is wel schoon enzo, maar ik laat makkelijk alles liggen, de was uit de drogen gooi ik de wasmand en laat ik makkelijk even liggen tot hij helemaal vol is, vaatwasser pas leegruimen als ik het nodig heb, dat soort dingen allemaal De vorige keer zei de HA ook, als je het op je werk niet op kunt lossen dan kun je de bedrijfsarts inschakelen, maar dat zie ik eerlijk gezegd niet helemaal zitten, volgens mij schiet ik dan alleen nog maar meer in de stress.
Bedankt voor je meedenken meis, maar het ligt niet alleen bij mijn vader, ik heb vroeger best veel meegemaakt en ook niet echt een leuke jeugd gehad. Ook de Burn-out speelt mee natuurlijk. Ik zal het zeker in mijn achterhoofd houden
Ik heb het behandelplan van Webzorg ontvangen en ben heel erg benieuwd of het werkt. Verder ben ik aan het niksen eigenlijk, vanmorgen even gestofzuigt en gedweils maar verder nergens zin in bleh.