Het gaat mij niet om naastenliefde. Je neemt iets mee je graf in, waar je als je dood bent niks aan hebt. Maar wel iemand mee kan redden. Betreft je hele opsomming in het betin. Dat is iets wat je bij leven doet. En waat je dus wel zelf baat bij hebt, bloed, stamcellen, of geld. Dat vind ik iets totaal anders dan iets waar je niks aan hebt als je overleden bent. Plus, er staat dat ik het vind. Een mening. Of jij die deelt is irrelevant voor mijn mening
Ik heb helaas in een korte tijd 3 mensen verloren en van dichtbij alles mee gemaakt omtrent het regelen van dingen voor de begrafenis enzo. De eerste vraag die meteen gesteld werd bij alledrie de overlijdens was '' Is .... Orgaan donor '' Dus wat jij beweert over dat er maar een kleine fractie is die andere helpen en dat ze meteen de grond in gaan is echt. Of zou het puur toeval zijn dat we bij deze drie personen die vraag kregen? Nee hoor, denk dat vele gewoon door alle hectiek het vergeten dat deze vraag gesteld word.
Hadden jullie dit horror verhaal al eens gelezen? https://www.ad.nl/bizar/hersendode-man-hoort-hoe-artsen-organen-willen-wegnemen~a72fbba4/
Uiteraard verschrikkelijk en dat moet ook niet kunnen maar even heel eerlijk, dit is niet eens Nederland. Zo kunnen we overal wel iets op gaan verzinnen.
Dat zien we dus blijkbaar anders. Voor mij is het een wezenlijk verschil of het in principe" nee" is maar je geeft toestemming voor" ja", of andersom. Er zijn legio redenen te bedenken waarom er straks mensen zijn die geen antwoord geven op die vraag en daarom automatisch toestemming geven. Dat vind ik veel te ver gaan.
Waarom kan je niet inzien dat we vinden dat het uitgangspunt NEE tenzij moet blijven ipv JA tenzij. Het startpunt is totaal anders.en daar ligt het knelpunt.
Huh?? Ik lees zo ontzettend veel onwetendheid in deze topic. Hebben mensen überhaupt de aangenomen wet ZELF gelezen? Wat is precies niet jouw keuze? Je krijgt brief 1 met een duidelijke keuze - je kiest niet te reageren; Brief 2 met dezelfde vraag - je kiest niet te reageren Brief 3 met de vraag of je eens bent dat je geen bezwaar hebt? - je reageert nog steeds niet. Volgens mij is de keuze dat je zelf in dit proces maakt echt heel duidelijk. Niemand anders kiest in de nieuwe situatie.
Ik snap die mentaliteit van 'voor wat hoort wat' nooit zo goed. Juist wanneer het om orgaandonatie gaat. Ik ga er van uit dat wanneer je wilt doneren je dit uit onbaatzuchtigheid doet. Dat je mensen de kans wilt geven op leven. Dan zou het toch niet uit moeten maken of diegene wel of niet donor Is? Daar zou je toch überhaupt niet bij stil moeten staan? Tuurlijk kan je dat ergens egoïstisch vinden, dat is nu eenmaal je gevoel, maar dat gevoel zou toch niet mogen overheersen? Waarom begin je er überhaupt aan dan? Iemand die niet donor is, om wat voor reden dan ook, of het nou uit angst is, twijfel of geloofsovertuiging, kan in zijn leven al zoveel hebben gedoneerd om anderen te helpen. Hij kan zich ingezet hebben voor kansarme mensen, hij kan financieel heel veel doelen hebben gesteund, misschien heeft diegene zichzelf in bepaalde situaties opgeofferd opdat een andere gelukkiger werd. Zelfs simpele dingen als een stoel afstaan in het openbaar vervoer, een praatje maken met een eenzame oudere of een luisterend oor aanbieden aan wie het nodig heeft zijn goud waard. Je doneert op dat moment een stukje van jezelf, je zorgt er voor dat een andere zich beter/gelukkiger/gehoord voelt. Er zijn zoveel situaties waarbij je voor een andere iets kan betekenen tijdens je leven. Wat is het dan oneerlijk als je enkel een (ver)oordeel krijgt op het moment dat duidelijk wordt dat je geen donor bent. Alsof alles wat je in je leven hebt gedaan niets voorstelt. Alleen omdat er mensen zijn die zichzelf verheven voelen boven de rest omdat zij wél doneren. Mensen die er prat op gaan dat ze zogenaamd altruïstisch handelen maar die in werkelijkheid vinden dat als zij iemand helpen diegene ze ook een gunst verschuldigd is. Die echt de arrogantie bezitten om tegen je te zeggen; niet geven? Dan ook niet ontvangen! Dag altruïsme. Dan ben je mij kwijt en snap ik het hele principe van doneren niet meer.
Omdat ik dat een bullshit reden vind. Was het nou zo geweest dat de overheid beslist dat iedereen Orgaan donor zou zijn en zouden zeggen dat je zelf niet kan beslissen dan zou ik het een ander verhaal vinden, je kan je nu gewoon op Nee inschrijven dus ik kan dan inderdaad niet inzien dat jij daar zo moeilijk over doet.
Ik heb alles juist heel goed gelezen, absoluut geen onwetendheid. Maar ik blijf erbij dat het uitgangspunt nee moet zijn. Ik heb zojuist dan ook een nee-registratie gedaan.
Maar dan is het toch prima? Ik snap echt al die ophef niet. Iedereen heeft toch een keus? Wil je niet? Dan wil je niet. Wil je wel? Dan wil je wel. Klaar toch?
Wij hebben vandaag taart ivm de aangenomen nieuwe wet (zoals eerder gezegd werk ik dicht bij het vuur). Ik zal plechtig beloven niet te nemen.
En toch denk ik dat alle 3 de brieven niet iedereen bereiken. Denk aan de alleenstaande mensen met flinke depressies, die zullen die brieven wel weggooien en daar helemaal niet bij stil staan. Die hebben wel wat anders aan hun hoofd. Of mensen met een laag IQ... Ik ben dus tegen die wet, maar ik zie echt wel goede tegenargumenten voorbijkomen hier hoor (die dus voor zijn). Hoe gaat dat dan met die mensen opgelost worden?