Wat ik me in deze afvraag, zou je het ook verafschuwen als een van je geliefden een donororgaan ontvangen heeft om door te leven, en daarmee een hart (of ander orgaan) van een overledene de rest van zijn/haar leven in zich heeft?
ik quote deze ook nog even voor het geval er mensen zijn die werkelijk geloven dat dit zo gaat. Ik weet niet of eenkadootje dit zelf verzonnen heeft of van horen zeggen, maar dit is pertinent niet waar. Erg om te lezen als je orgaandonatie daadwerkelijk meegemaakt hebt.
Maar zou je dat ook echt goed en normaal vinden? Ik vind het namelijk een bizarre vergelijking die helemaal niet op gaat. Mijn bezittingen kan ik nalaten aan mijn gezin. Mijn hart, nieren en longen niet.
klopt, we hebben al wel eens overwogen om hem onder curatele te zetten, met mij als curator, maar ik vind dat zelf niet leuk (voor hem). Nogmaals: hij is niet dom, niet gek, maar in zijn gedrag loopt hij wat jaren achter en is dus te vergelijken met een puber. Daarnaast overwogen omdat er op bepaalde gebieden echt wel misbruik van hem wordt gemaakt (waar nu de hemel zij dank korte metten mee gaan worden gemaakt door gemeente en UWV), maar wanneer ik curator ben moet alles verplicht via mij. Nu wordt ik nogal eens afgescheept met: mevrouw, hij is 21 en dus volwassen....Best lastig soms, vooral omdat hij sommige dingen niet kan of snapt en soms ook niet goed durft. Enerzijds omdat hij heel erg betrouwbaar is, hij komt altijd !!! netjes zijn afspraken na, hij is beleefd en de vriendelijkheid zelve, maar daardoor ook wel een beetje naief. En dat kost dus wel extra inspanning om dingen duidelijk te maken voor hem.
Of wat met mensen die om 1 of andere reden nog niet vast willen laten leggen wat ze willen? Mijn vader vindt het een ver van zn bed show en wil helemaal niwt aan de dood denken en zeker niet aan wel/niet doneren. Hij weet gewoon nist wat hij wilt en is er stiekum letterlijk "als de dood voor". Oke, hij heeft geen keuze gemaakt en komt na een ongeluk inhet ziekenhuis terecht. Het zou dan automatisch een ja worden. Hij ligt aan machines en zou dan dus warm, normaal uitziend de OK in gaan. Zn hart klopt nog. Daar gaan ze alles oogsten, wordt hij van de machines gehaald en krijgen we hem koud terug.hij ziet er anders uit, opgevuld, kou, zn hart klopt niet meer enz. Maar wij als kinderen en mn moeder vinden iemand die aan machines ligt (hersendood) dus nog niet echt dood. Wij willen dat hij dan dood zou gaan (dus van machines af en alles valt stil) in ONS bijzijn. En niet dat hij (zoals WIJ het zien), levend de OK in gaat, daar zonder ons sterft en dood terug komt.. Dat zou ons werkelijk een waar trauma bezorgen. Dat moet dan maar kunnen?? En dan zijn wij nog volwassenen. Wat als het een ouder is met jonge kinderen. Hoe moet je dan in godsnaam aan je kleins kinderen uit gaan leggen dat zn hun warme en ademende mama wegrijden en dood terug krijgt? Verplicht omdat ze, om wat voor reden dan ook, geen donor registratie heeft? Werkelijk zo krom als wat.
Ik vind het knap dat dat zo stellig gezegd kan worden. Er is namelijk nog maar zo weinig bekend over het brein. Er is zoveel nog te ontdekken daar. Neurologen weten lang niet alles. Daarbij, het debat ging om de nieuwe donorwet en niet over waar hersendood nou eigenlijk is. Dat wilden ze zuiver houden, dat het om die nieuwe wet bleef gaan en niets anders dan dat. Medische experts weten ook niet alles en zijn ook maar mensen. Net als al die mensen die allang opgegeven zijn door deze experts maar toch nog vrolijk rond lopen terwijl ze volgens deze experts al dood hadden moeten zijn. Genoeg medische wonderen als je rond kijkt. Dat zij er het meest van weten betekent niet dat zij alles weten. Maar goed, wij zullen het niet eens worden op dit onderwerp en dat hoeft ook niet.
Dit is dus niet waar. Als je geen reactie geeft dan zeg je 'geen (niet genoeg) bezwaar', niet 'haal alles er zsm uit zonder met mijn nabestaanden te overleggen'
Aan de dood denken is niet leuk maar wel een zekerheid in het leven. Niet heel onbelangrijk dus om over na te denken. Net als je uitvaartverzekering kiezen of dat je begraven/gecremeerd wil worden. Want iedereen gaat eens dood. Daarnaast is het de bedoeling dat wanneer iemand zich niet registreert je als familie ook inbreng hebt. Je keuze wordt geen JA, maar ‘geen bezwaar’.
nee ik vind het ook een achterlijke vergelijking, maar geef puur antwoord op de actie die nu van mensen verwacht wordt. Ik vind het geen enkele moeite om te registreren dat ik het ergens niet mee eens ben.
Mijn man is er zelf meerdere keren bij geweest en dit gaat inderdaad niet zo. Belachelijk dat er zulke wild west verhalen rond gaan! Orgaandonatie kan een mooi en vredig proces zijn met goede begeleiding richting de nabestaanden, waar levens mee worden gered.
wat ik trouwens even zo bizar vindt zijn de mensen die hun ja nu in een nee veranderen, niet omdat ze geen donor meer willen zijn, maar omdat ze tegen de wet zijn. Ik heb alle reacties erover gelezen en vind het puberaal gedrag. Je bent in eerste instantie ook geen donor geworden omdat je zelf mocht kiezen of je je liet registreren, je bent destijds donor geworden omdat je hoopt zo nog iets voor andere mensen te kunnen betekenen. Om principe redenen je ja nu in een nee veranderen kan ik echt geen enkel respect voor opbrengen.
ik ben zelf uiteraard niet bij een donatie in de OK geweest, maar was wel een nabestaande van iemand die dus donor was. En dat was geen leeggeroofd ......lichaam (weet niet meer welke misselijkmakende termen gebruikt werden).
Inderdaad het debat moest zuiver blijven. En dankzij Annet Wood bleef het dat niet. Daarom is er door de vereniging van neurologen en de Gezondheidsraad gewaarschuwd voor nep nieuws. De mensen waar jij over spreekt waren niet hersendood. Het enige dat in die brief gezegd wordt, is dat er in Nederland nog nooit iemand is opgestaan die (na het volgen van het wettelijk vastgelegde hersendoodprotocol) ook daadwerkelijk hersendood is verklaard. Wat wel door mensen beweerd wordt. En dat is bewust het vervuilen van een debat, ongeacht of je voor of tegenstander bent.
Dan kun je uitleggen dat papa, mama, oma, buurvrouw het niet belangrijk genoeg vond om tot 2x toe een oproep te beantwoorden wetende dat hij/zij jullie dus met de consequentie zou opzadelen.
Mijn man heeft in al zijn jaren op de IC ook regelmatig meegemaakt en het gaat ook echt niet zo. Het gebeurd trouwens ook niet zo vaak, dat iemand geschikt is als orgaandonor. Des te belangrijker dat er wat moet gebeuren!