Ja ik ben orgaan donor, heb dit al heel wat jaren vast laten leggen. Ook mijn man is orgaan donor. Ik vind het een hele mooie gedachte om iemand een nieuwe kans te gunnen op een goed en (pijn)vrij leven en als mijn organen daar voor kunnen zorgen dan heel graag. Ik heb er als ik er niet meer ben zelf helemaal niks aan. Ik hoop dat het nooit nodig is, maar ik zal als het nodig is ook graag een orgaan te krijgen en voor mij is voelt het goed om dit vast te hebben liggen.
Het is niet zo’n rare vraag. Mambri wil bijvoorbeeld geen organen ontvangen en kan heel goed uitleggen waarom niet.
Ik ben bewust geen orgaandonor. Ik heb het eerder genoemde filmpje en een zwartboek over orgaandonatie gekeken en gelezen. Het zwartboek kun je vinden op www.annetwood.nl Ik vond het erg schokkend om te lezen dat donoren onvoldoende informatie krijgen over wat er met hen gebeurt tijdens de donatie. Mensen kunnen geen eerlijke keuze maken als ze maar 1 kant van het verhaal horen (het verhaal van de ontvanger ). Daar zou de overheid eniet media een betere rol in moeten spelen. De donor in spe kan dan een weloverwogen beslissing nemen.
Maar goed, ik wordt net zo goed aangevallen door sommigen hier, tot aan dat ik de dingen die ik zeg verzin! Terwijl er toch echt voldoende over te vinden is. En dat vind ik best heel jammer (understatement van het jaar )
Misschien goed te realiseren dat ook bv het Zwartbroek maar 1 kant van het verhaal is. Het ene kamp stelt het allemaal erg rooskleurig voor (bv dat je met donatie levens redt: realiseer je dat bv bij hart/longen na een jaar of 5 al de helft van de ontvangers alsnog is overleden bv. En dat als je langer leeft je door bv medicatie grote kans hebt dat je vervolgens ook een nieiwe lever/nieren nodig hebt). Ook het negatieve kamp verzamelt natuurlijk enkel voorbeelden die hun mening versterkt. Vergelijk het met de vaccinatie-discussie Daarom is mi ook niet keihard te zeggen dat de ene keuze goed is en de andere fout. Maar eens: de informatievoorziening moet veel beter en transparanter.
Maar mop81 stelde echt een open vraag. En daar werd ze meteen op afgeblaft. Terwijl jij 1 van de voorbeelden bent die goed kan uitleggen waarom je geen organen zou willen ontvangen.
In het zwartboek worden voorbeelden gebruikt die zelfstandig op YouTube te vinden zijn. Het gaat mij niet om welke kant het belangrijkste is, het gaat er mij om dat er eerlijke informatie over de donatie wordt gegeven aan de donor in spe en de nabestaanden zodat er een weloverwogen besluit kan worden genomen. Ieder moet doen datgene wat je juist vindt om te doen, daar heb ik geen oordeel over. Maar op basis van onder andere deze informatie hebben mijn man en ik besloten om geen orgaandonor te zijn. God heeft ons het leven gegeven en een mens mag het niet nemen. Dat is onze overtuiging.
Dat weet ik, maar daar wordt je door sommigen nog steeds net zo goed om afgeblaft. Kijk: ik verwacht heus niet dat iemand het persé met me eens is natuurlijk, maar ik vind het wel fijn wanneer mensen een ander in zijn waarde laten, of iemand het nu wel of niet met me eens is. Ik vind dat gewoon onnodig, zeker wanneer het om zoiets persoonlijks gaat, toch? Sterker nog: ik was aan het informeren of ik stamceldonor zou worden, maar als ik dan zulke ronduit gemene reacties krijg, ga ik gewoon twijfelen of ik het wel wil doen. Gewoon omdat de mensen (in het algemeen genomen) tegenwoordig zó onsympathiek en egoïstisch zijn dat ik bij mezelf denk, waarom zou ik? Waarom zou ik nog een ander helpen? En natuurlijk klinkt het heel kinderachtig, en is het maar een belachelijke reden om dan maar je kont tegen de krib te gooien, maar blijkbaar tel je alleen maar mee wanneer je de menigte volgt of zo.
Weer een vreemd verhaal over donatie. Ditmaal wel in Nederland gebeurt dus het weg wuiven dat het niet in ons land is kan dit keer niet.
Indrukwekkend filmpje, maar idd een goed tegengeluid. Ik geloof niet dat de meeste mensen weten hoe de vooronderzoeken van orgaandonaties gaan. En idd ook heel goed verwoord waarom je iemand die er voor kiest er niet over na te willen denken, niet zomaar orgaandonor mag maken.
Maakt niet uit, maar dacht dan kun je ook wat van de reacties lezen. Volgens mij hebben er wel mensen op gereageerd
Over het laatste punt ben ik het niet eens, maar ik deel je mening dat een hoop mensen niet weten wat die onderzoeken precies zijn alvorens hersendood wordt vastgesteld. Maar liever zou ik het zien uitgelegd door een arts van een transplantatie team. Want dit verhaal is uiteraard ook gekleurd door emotie.
En moet dat dan het transplantatie team zijn van de donerende partij of van de ontvangende partij? Wat ik wil zeggen: alle verhalen zijn gekleurd. Het mooie van dit verhaal vind ik juist dat deze vrouw dit vertelt vanuit haar professie én de kant van ‘het gewone volk’. Hoe zij dacht altijd voor donatie te zijn, omdat dit vanuit haar vak het juiste leek. Totdat de ervaring heel iets anders was. Een transplantatieteam zal het denk ik ook voornamelijk vanuit het vak vertellen.
Het liefst beide. Maar ik zou wel eens een arts willen horen vertellen over het proces. Wat er nou precies gebeurt bij die testen en op de ok. Zonder dat emoties daarbij in de weg zitten.
Maar wat zij omschrijft heeft op zich niets met emotie te maken. Organen worden gekeurd, drains worden op voorhand aangelegd, organen worden gespoeld etc. Zij heeft dat als traumatisch ervaren. Daarin zit de emotie en die is voor iedereen anders (al zullen de meesten zich wel hebben laten wegsturen en dat heeft zij zelf geweigerd). Ik bedoel met dit schrijven overigens niet dat men opeens van mening moet veranderen aangaande orgaan-donatie, maar ik vind ook tegengeluiden heel belangrijk omdat de meeste mensen een soort van (in mijn ogen) ultiem walhalla-gevoel hebben bij orgaandonatie (je redt levens!) en in realiteit zitten daar toch echt meerdere kanten aan.