Haar ervaring is heel persoonlijk. Het ging tenslotte om haar man. En omdat het zo persoonlijk is zal zij het anders ervaren dan een ander. Maar met een persoonlijke ervaring kan ik dus niet zoveel. Vandaar dat ik wel eens het hele proces zou willen horen van een arts. Of eigenlijk 2 artsen, de kant van de donor en de kant van de ontvanger.
Snap ik ook niet, denk eerder koper spiraal, daarbij krijg je wel een eisprong die bevrucht kan worden, maar zich daarna niet kan innestelen. Bij mirena is er genoeg hormoon om geen eisprong plaats te laten vinden.
Volgens mij genoeg dames hier die met de mirena ook zwanger zijn geraakt.. geen enkele anticonceptie is 100% betrouwbaar
Ik heb aangegeven geen donor te willen zijn. - Het aan mijn nabestaanden overlaten is geen optie, mijn vader, moeder en vriend kunnen het (vaak) niet met elkaar vinden en hebben erg korte tenen naar elkaar toe. Voor mijn kinderen wil ik zoveel mogelijk voorkomen dat ze bij een plotseling overlijden van mij ruzie krijgen (mijn wensen mbt een crematie heb ik bijvoorbeeld ook testimentair laten vastleggen). - Ik heb ivm de aandoeningen van mijn kinderen de laatste jaren zeer veel artsen en verplegend personeel ontmoet, de meeste zeer hard werkende mensen, maar er zaten er een aantal bij die een stuk minder waren. Zo mag mijn zoons eerste kinderarts hem niet meer behandelen van zijn vakgroep. Ik ben niet bang onterecht hersendood verklaard te worden, maar wel dat er lomp wordt omgegaan met de gevoelens van mijn nabestaanden en wat dat voor hun rouwproces zou betekenen. - Ik heb twee autistische zoons, ik heb geen idee hoe die zouden reageren, maar ik vind het voor hen niet goed dat ik uren onbereikbaar in een operatiekamer zou zijn, daar warm naar binnen wordt gereden en er koud uit kom. Het zou voor mijn nabestaanden al bijna onmogelijk zijn hen te begeleiden bij een plotseling overlijden van mij, ik wil dat zo ongecompliceerd mogelijk houden, waar mogelijk. - Mijn vriend en ik hebben altijd veel moeite geleefd te worden door het ziekenhuisritme, als ik plotsklaps overlijdt, wil ik daar omheen zo min mogelijk ziekenhuis bij hebben. - Ik wens mijn laatste adem niet op de operatietafel uit te blazen, maar omringd door mijn naasten.
Maar dat kan ook. Een heleboel pagina's terug heb ik al uitleg gegeven over non-heartbeating donatie en weefseldonatie. De informatie is er gewoon. Lees het.
Weet ik ook niet meer. Maar ik doelde eigenlijk op het feit dat de informatie er op het internet is. Kijk bij de transplantatie stichting bijvoorbeeld. Er zijn legio opties. Ik begrijp het bijvoorbeeld ook niet dat mensen zeggen geen donor te zijn en ook niks te willen ontvangen en hun kinderen ook niet. Maar als je kind verminkt raakt door een brand zoals in Volendam destijds hoe kun je dan geen huidtransplantatie willen als dat de beste optie is voor behandeling van brandwonden? Huid die belangeloos door vreemden is afgestaan. Zonder hersendood maar bij gewoon dood. Dus daarom: lees je in voor je een mening vormt en verkondigt.
Ik weet niet of dit al gedeeld is maar het is het lezen misschien wel waard http://www.annetwood.nl/brief-aan-de-ministerraad. Wel een flinke tekst misschien helpt het sommige bij het maken van een keuze
Niet om een discussie aan te zwengelen, maar vind het een interessant stuk: Een orgaandonatie van minuut tot minuut: dit gebeurt er met je lichaam als je 'ja' zegt https://www.volkskrant.nl/wetenschap/een-orgaandonatie-van-minuut-tot-minuut-dit-gebeurt-er-met-je-lichaam-als-je-ja-zegt~a4573160/?hash=415a80b6f61236d65c36e902de5779e54d65f9bf
Ik vind t top dat de discussie in elk geval er is gekomen ongeacht wat je wilt. Ze mogen mijn onderdelen best hebben mits ik toevalligerwijs met de motor de vangrail in rij en helm met inhoud verlies, dan geloof ik t wel dat t stuk is beyond repair. Niks zo schimmig als hersendood en aangezien je lijf nog reageert als zijnde levend op de incisies (bloeddruk omhoog en meer van die grappen) ga ik t risico niet nemen. Ik kan je geen verslag geven naderhand of t wel of geen zeer deed. En ja er zijn protocollen voor hersendood verklaringen maar vooralsnog zie ik en hoor ik meer dan voldoende blunders in t ziekenhuis en van specialisten van t kader open deur (en ook bij levensbedreigende situaties) om daar mn vertrouwen maar niet op te gooien. Ik heb nou eenmaal t talent om de winnende loterijen te treffen wat medische blunders aangaat. Dus nee, bij koppie dr af dankzij vangrail prima dan is t goed genoeg stuk dat ik t wel geloof maar bij de rest laat maar. Daarentegen ben ik wel groot voorstander van inname navelstrengen voor de stamcel donorbank alleen kwam dochter sneller dan dat wij t konden regelen en er komt helaas nog wel t een en ander bij kijken. Dat zou wat mij betreft wel wat meer onder de aandacht mogen komen want niemand die er last van heeft, je hoeft geen medicatie groeihormonen of wat dan ook te slikken, de kleine heeft nergens last van, die is er dan immers al en het is er nu eenmaal toch en als je niks doet wordt t behandeld als afval, dat noem ik gemiste kansen.
Helaas is dit niet waar bij mensen met zware afasie (en nog meer ziektegevallen, al zal niet elk persoon daardoor meer geschikt zijn als donor). Mijn vader heeft een flinke herseninfarct opgelopen en daardoor zware afasie. Die kunnen niet meer lezen en slecht of helemaal niet uit hun woorden komen terwijl ze niet debiel zijn en echt dondersgoed snappen wat jij bedoeld. In hun hoofd weten ze t wel maar het tot uiting brengen gaat soms niet, vaag of tegenstrijdig. Verder fysiek vaak wel gezond maar puur kortsluiting in t koppie en je functioneert (deels) niet meer als vanouds. Wat lantarenpaal heet wordt stoeptegel etc. Ja en nee gaan door elkaar. Het is bij leven, in rustigere tijden, al moeilijk genoeg om daadwerkelijk te begrijpen wat er in die koppies omgaat kan ik je verzekeren, als er iets met zn computer is gebaart hij maar en dat begrijp ik maar wat precies t probleem is met dat ding kost me alsnog de nodige tijd om te ontcijferen (en dan gaat t om zn mailbox die niet synchroniseert of een wachtwoord kwijt) laat staan een discussie voeren over orgaandonatie alles uitleggen, waarom het belangrijk is dat je een keuze maakt en dan vervolgens nog uithalen wat zij werkelijk willen. Lang niet iedereen die de discussie met die mensen aangaat, je bent zomaar een paar uur bezig, als je mazzel hebt, om hun wens helder te krijgen en te zorgen dat dit vastligt. Om te spreken over de uitzonderingen wordt denk ik ook lastig, gezien de groep 65+ momentele erg groeit vrees ik dat je gaat merken dat dit soort kwalen ook ineens meer voor gaan komen, puur door de aantallen en de leeftijdsgebonden kwalen (al kan je t ook met 24 prima krijgen). Gelukkig weet ik het van mijn vader (en moeder en schoonouders) en stond zijn keuze al jaren geleden al geregistreerd. Dat hebben wij ook verzocht aan hun omdat alzheimer, dementie en hartkwalen ook in de familielijn zit en hun (toekomstige)zorg op onze schouders rust en wij geregistreerd wilden hebben wat voor hun belangrijk was nu ze nog goed van gestel en geest waren. Lange post, maar wat ik me dus afvraag: heeft iedereen de keuze van zijn ouders besproken, is dat iedereen ook bekend en is dat ook geregistreerd?
Ik ben orgaandonor Bloed, plasma en stamcellen mag ik helaas niet doneren ivm lymfklierkanker in verleden.