Mariaatje, Op zoek naar een ander huis zie ik, leuk. Jammer dat het aanbod niet zo groot is maar hou je ogen en oren open en wie weet. Wat zoeken jullie voor iets? Goed dat je ongie normaal verlopen is, ik had ook gedacht dat je flink buikpijn zou krijgen (omdat het zo lang heeft geduurt) maar gelukkig niet. Het moet geen obsessie worden schrijf je al maar je bent er hoe dan ook mee bezig, kun je niks aan doen. Probeer idd dingen niet te forceren al is dit lastig en geniet ook buiten je vruchtbare periode van elkaar. Ik duim voor jullie
ik doe idd mijn best Anoek om er niet teveel mee bezig te zijn, maar dat lukt gewoon niet. Het blijft de hele dag door mijn hoofd spoken en daar baal ik zelf van, het moet leuk blijven, maar dat valt op deze manier niet mee! Maar ik doe mijn best haha
Heej Mariaatje, het is toch ook logisch dat je ermee bezig bent, kan ook niet anders. Komt helemaal goed, zeker weten. Duimen draaien volop hier.
Wat is het rustig hier? Jette, bijna 40 weken, nog alles goed of is het al flink aan het rommellen? Hoe voel je je en ben je nog een beetje mobiel te noemen? Miriam, hoe is het met je? Ik las op het andere topic dat een vriendin van je zwanger is, lijkt me heel moeilijk voor jullie nu. Een extra knuffel voor jou. Hoe is het met je gevoel, kun je er ergens mee naar toe? En hoe is het met je man? Marla, ik geloof dat je verlof in is gegaan, nu wel rustig aan gaan doen hoor, en wij zijn heel nieuwsgierig hoe het met je gaat, laat je wat van je horen? Neeke, hoe is het met je? Gaat alles goed met je knullen? Ook al een tijdje niks meer van je gehoord, je bent zeker heel erg aan het genieten. Chantal, hoe is het met je vader? En met jou? De vorige keer dat je hier was voelde je je niet zo goed, ik hoop dat het de betere kant opgaat. Ik weet niet of je nog meeleest maar ben echt benieuwd hoe het met je gaat Zico, al heel lang niet meer gezien hier, weet ook niet of je nog meeleest, je bent in ieder geval volgens mij meer op het andere topic te vinden. Ik hoop dat je je verhaal kwijt kunt. Hoe is het gegaan met je moedervlekken? Ik weet dat er een aantal zijn weggehaald met een minder positieve uitslag maar weet eigenlijk niet zo goed wat ze nu verder gingen doen Corien, al betere nachten? Slaapt Rienk al een beetje door of wil ie zijn mama ´s nachts nog graag zien? Hoe oud is hij nu? Mariaatje, kun je het al een beetje van je afzetten? Ik denk wel dat je gevoel iets afzwakt maar er mee bezig zijn blijft wel. Heel normaal ook en voel je er vooral niet schuldig voor. Ik hoop dat ik niemand ben vergeten, anders echt sorry. Ik ga weer naar bed, lag er om 21.00 uur gisteren al in, wakker geworden van het onweer om half 11, man ik schrok me een ongeluk, ging best hard. Nu ben ik daar al geen held in, moet er echt niks van hebben. Nu wat last van buikpijn maar zullen mijn darmen wel zijn. Pfff, ben zo nieuwsgierig naar ons beebje..................... Liefs Anoek
Hallo lieve dames, Wat een onweer vannacht he! Bij ons was het om een uur of één, hagel met onweer, vreemde combi. Kort maar heftig. Ik ben al een tijdje niet meer hier geweest, tenminste, heb wel gelezen maar niet genoeg rust en tijd om ook te posten. Het gaat hier allemaal goed, mijn knullen doen het super. Gisteren heeft Guus zijn eerste inentingen gehad, gelukkig niet al te veel last van tot nu toe al was ik gisteren wel heel blij met mijn Baby Bjorn - hij was alleen maar rustig als hij bij mama was, dus ik heb 'm de hele tijd bij me gedragen. Het is een groot kereltje, al 6260 g en 62 cm, nog groter dan z'n broertje met 2 maanden was, en die hoort ook al bij de grootsten. Hij slaapt nu 's nachts 7-8 uur achter elkaar, heerlijk! Vannacht even niet, door de prikjes denk ik, maar dat kan ik nu prima hebben door de goede nachten hiervoor. En we zijn ook nog druk op huizenjacht... Misschien weten we vandaag of morgen meer, spannend. Anoek, Jette, voor jullie kan het nu niet meer lang duren - over spannend gesproken! Nog even en twee forummeisjes erbij... Ben zo benieuwd. Miriam, fijn dat je hier nog komt, het zal vast niet altijd makkelijk voor je zijn met die zwangeren en moeders om je heen... Ik heb veel bewondering voor je, je komt heel sterk over. Het klinkt wel alsof je langzaamaan - na ongeloof en woede - richting acceptatie en berusting gaat. Dat zou al heel snel zijn hoor, dus ren jezelf niet voorbij! Hopelijk hebben jullie morgen een goed gesprek bij de gynaecoloog. Corien, fijn te horen dat het goed met je gaat, jouw kleine is ook alweer ruim een maand! Gaat snel he. Tjsa die nachtvoedingen, daar ontkomt niemand aan... Maar het gaat voorbij Mariaatje, moeilijk he, je wil zo graag en dán proberen om er niet teveel mee bezig te zijn - onmogelijk! Voor deze ronde hebben jullie het volgens mij goed uitgekiend (onbewust dan), als het slijm vrijdag weg was zou ik je eisprong op donderdag verwacht hebben, dus ma en woe klussen is dan toch perfect? Jammer he dat er geen bevruchtingstesten bestaan, dan wist je nu al of er wat was gebeurd of niet en hoefde je niet nog twee weekjes te wachten... Klinkt wel alsof je lijf de boel weer snel op orde heeft nu de hormonen weer werken, da's in elk geval mooi! Chantal, hoe is het met jou? Voor alle dames heel veel liefs, dikke knuf Neeke
Miriam, ik lees dat je ook eigenlijk niet goed meer durft zwanger te raken en dat kan ik me zo goed voorstellen. Ik kijk om eerlijk te zijn nu al heel erg vervelend op de eerste 12 weken van deze zwangerschap terug (veel stress vanwege angst om miskraam enzo), dus laat staan hoe dat voor jou moet zijn. Na 2 miskramen en het verlies van de kleine Danique is je vertrouwen natuurlijk praktisch weg. Helaas moet je deze weg bewandelen om weer zwanger te worden en je moet er doorheen. Mijn collega waar ik over sprak die haar kindje ook rond 22 weken had verloren, vertelde dat ze na die termijn toch weer kon genieten van haar volgende zwangerschap, zij het niet voluit. De angst werd toch flink minder na 26 weken. Ik vind dat herinneringsboek zo'n mooi gegeven en kan me voorstellen dat je er erg veel aan hebt en zult hebben. Goh Chantal, ik lees nu pas dat je vader een hartinfarct heeft gehad: wat erg voor jullie allemaal. Kan me voorstellen dat de schrik er bij hem goed inzit en dat het je allemaal wat te veel wordt. Neem maar rustig de tijd om alles van het afgelopen jaar op een rijtje te zetten.... Ik hoop dat je snel met beter nieuws zult komen. Vorig jaar kwam bij ons ook al het ongeluk bij elkaar en ik weet nog hoe donker de dagen toen waren: je hebt het gevoel dat het geluk nooit meer je kant uitkomt en mijn zus vertelde me toen dat er een moment komt dat je je beseft dat het ongeluk weg lijkt te zijn en dat het over is. Bij ons is dat wel zo gegaan en ik hoop echt dat jij dat over een tijdje ook tegen jezelf kunt zeggen. Joehoeeeee Anoek, ik ben hier, hoor! Sorry dat ik zo lang niets van me heb laten horen, maar de laatste dagen op het werk waren toch behoorlijk pittig. Ik heb het volgehouden tot 4 weken van te voren, maar lag dan wel 's avonds meteen na het eten in bed. Op het werk zelf was het best wel druk en had ik geen tijd om te spieken. Leuk kamertje heb je en echt hele gave buikfoto's! Heb je die bij een fotograaf laten maken? Ze zien er zo professioneel uit. Zo zie je maar dat je bescheiden buikje is uitgegroeid tot een prachtige buik! Wij zijn ook heel blij met onze babykamer en wachten alleen nog op de gordijnen. Ik zal als ze er zijn weer eens een poging wagen om een foto te plaatsen en hoop dat het dan wel lukt. (mijn buikfoto's zijn inmiddels verjaard. De laatste stamt van oudjaarsdag). Jij dacht toch eerder dat je rond deze tijd al bevallen zou zijn? Ik zie dat jouw meisje nog lekker in je buikie woont. Is ze al ingedaald? Lukt slapen nog? Jette, volgens mij is jouw dochtertje ook al zo'n paardenliefhebster als jijzelf en heeft ze gewoon gewacht met indalen totdat het veulen geboren was, zodat jullie met een gerust hart aan de bevalling kunnen beginnen. Ik moest wel lachen om de VK's die je had gehad. Je zoekt ze wel uit, he? Eerst de Frauenartz (die overigens heel aardig was) en nu weer een soort Ma-Flodder op roze pantoffels. Ik ben blij dat je kindje inmiddels is ingedaald. Lief Mariaatje, ik zie dat jij inmiddels gelukkig ongesteld bent geworden. Ik heb ook niet heel veel buikpijn gehad bij de eerste ongi en het was eigenlijk ook niet bijster veel, zoals bij Jette het geval was. Wel fijn, he, dat het eindelijk is doorgebroken, want dat kan je verder. En dat je nu zo op je vruchtbare dagen gefixeerd bent, dat herken ik zo! Voor de miskraam was ik er eigenlijk helemaal niet zo mee bezig, en ik moest er Marlaman al helemaal niets over zeggen, omdat het voor hem dan veel te geforceerd was. Na mijn miskraam stond Marlaman bij wijze van spreke met de neus vooraan om mijn vruchtbare dagen te checken en dan ook echt te klussen en ikzelf was er ook heel bewust mee bezig. Op een gegeven moment heb ik digitale ovutesten aangeschaft en deze hebben mij weer een beetje rust gegeven, juist omdat ik dan zeker wist dat mijn eisprong was geweest en me niet de hele tijd hoefde af te vragen of ik hem soms gemist had. En tja, helaas is zwanger worden na een miskraam echt anders dan ervoor. Ik was daarna gewoon erg gefixeerd op een nieuwe zwangerschap en wilde niets liever dan zo snel mogelijk weer zwanger zijn. (terwijl ik er van te voren vanuit ging dat het nog wel een tijd zou gaan duren). Ik zeg altijd maar zo dat het zwangerschapsknopje heeft aangestaan, abrupt is uitgezet en je wilt niets liever dan het weer inschakelen. Wel spannend he, de verkoop van je huis. Heb je al wel een nieuw huis op het oog? Heb je al veel huizen bezichtigd? Ik vond dat altijd heel leuk om te doen (wij hebben 2 jaar geleden een nieuw huis gekocht en hebben behoorlijk wat huizen bezichtigd). Hoi Neeke, dus jij kunt iedereen een babyBjorn aanraden? Ik heb nog geen draagdoek of iets soortgelijks gekocht, hoewel ik de hele prenatal met mijn babyuitzet al wel lijk opgekocht te hebben. Misschien toch wel een goed idee om er een aan te schaffen. Ik kan me goed voorstellen dat je het momenteel megadruk hebt met 2 jongens. Hoe vindt Thijs zijn nieuwe broertje? Hij is er vast heel trots op. Goh, ik heb niet veel verstand van babymaten, maar 6200 gram bij 2 maanden klinkt als een flinke jongen. Geef jij hem soms slagroom? Is het niet druk voor je om nu de baby er net is op huizenjacht te zijn? Staat je hoofd er wel naar? Het is altijd wel heel leuk en spannend om huizen te bezichtigen. Hey Monique, wat erg dat je een miskraam hebt gehad. Wij weten hier allemaal uit ervaring wat voor een verdriet je ervan hebt en dat het best lang duurt voordat je weer een beetje de oude bent. Ik heb 3 weken gewacht op een natuurlijke miskraam nadat we te horen hadden gekregen dat het vruchtje niet meer leefde, maar na 3 weken gebeurde er nog helemaal niets in mijn lichaam. Toen heb ik het ziekenhuis gebeld om een afspraak te maken voor een curettage. Ik wist niet dat je dan eerst bij de anesthesit langs moet voordat je uberhaupt een curettage krijgt. Ik had maandag gebeld en ben die donderdag daarna gecuretteerd. In mijn ziekenhuis gaven ze voornamelijk narcoses, omdat de meeste vrouwen de curettage niet bewust mee willen maken, maar het kan ook zijn dat je voor een ruggeprik kunt kiezen, zoals Anoek heeft gedaan. Ik weet nog dat ik op de OK lag en nog volop aan het praten was en werd gerustgesteld en het moment daarna wakker werd in de verkoeverkamer. Het leek wel alsof ik maar een minuut onder narcose was geweest. Ik besefte me toen wel heel erg dat het vruchtje echt weg was en ik niet meer zwanger was en dat vond ik wel heel moeilijk. Wel kun je na de curettage weer aan opnieuw zwanger worden denken en dat is wel fijn. Succes met je keuze! Hoe gaat het nu met je? Nou meiden, ik ben dus nu met zwangerschapsverlof, maar kan toch de rust niet goed vinden. Ik moet nog van alles van mezelf: moest nog veel wassen (de op een na laatste was zit nu in de droger), ik moet nog het boek "veilig bevallen" lezen (ben nu halverwege), moet nog een boek over borstvoeding lezen (ben nog niet eens begonnen), moest nog een drukker uitzoeken en tekst bedenken voor de geboortekaartjes (ik heb er geloof ik nu een gevonden en ga daar zaterdag langs), moest nog een 5-gangen diner voor mijn ouders koken en naar de stad, etc. etc. Ik moet mijn turbostand nog uit zien te schakelen en op de badder-relax stand zetten. Zou dit een soort van nesteldrang zijn? Vanochtend bij de VK zag alles er nog gelukkig goed uit: mijn bloeddruk was heel netjes met 83 onderdruk, de baby lijkt op 7 a 7,5 pond uit te komen en was al goed ingedaald, mijn buik was nog heel soepel wat wijst op voldoende vruchtwater, dus ik was om eerlijk te zijn weer helemaal gerustgesteld. Bezoekjes aan de VK blijf ik zelfs nu nog een beetje eng vinden. Raar, he? Liefs, Marla
Marla is weer terug, met een lap tekst. Vind het fijn om je weer te zien hier, we misten je al. En zet die relax stand eens aan, echt waar, je hoeft nu niks meer. Je werk is klaar en nu is het tijd voor jezelf en je beeb. Ook al lijkt het nu nog niet zo maar ik vind het heerlijk. Geeft mij in ieder geval heel veel rust. Je vroeg om slapen, nou nee, lukt echt niet meer, daar heb ik het vandaag met de vk over gehad. Hoort erbij en dan moest ik in de middag maar even slapen, dan val ik dus ook als een blok in slaap (zal het dus wel nodig hebben). Controle was goed, en het is aan het rommelen, dus ik al hoopvol gevraagd of ze kon zeggen hoe lang het nog zou gaan duren. Het schijnt dat er ook vrouwen zijn die weken rommelen, grrr. Maar Marla, jouw bloeddruk ziet er ook nietjes uit. Een hele zorg minder denk ik. Ik heb een draagdoek gekocht van lodger, de shelter. Kan ook meteen in de maxi-cosi. Ik ga even eten koken, ga straks op kraamvisite Liefs
Miriam, ik wil je laten weten dat ik regelmatig aan jou denk. Ook al post ik niet veel maar als ik aan het strijken ben ofzo dan gaan mijn gedachten wel vaak naar jou uit merk ik. Meid toch, denk ik dan wat een pijn wat een verdriet pfff hoe vind je de kracht om dit te verwerken? De tijd heelt de wonden dat zal vast ook zo zijn maar je moet er maar wel altijd maar weer doorheen zucht. En dan nog de angst voor weer een volgende zwangerschap....slopend... Jette Anoek, nou dames nog even en dan mogen we 2 meisje verwelkomen op deze aardbol....ben benieuwd welke namen jullie hebben uitgekozen...mochtik jullie niet meer voortijdig berichten....alvast een voorspoedige bevallling toegewenst! Mariaatje wat fijn dat je ongi zich heeft aangediend en dat deze normaal verlopen is...je kunt nu weer vooruit kijken en hoef je niet meer stil te staan. Probeer wel als ik zo vrij mag zijn met beide beentjes op de grond te blijven uiteraard begrijp ik je ongeduld maar al te goed hoor. Hoewel ik moet zeggen dat ik echt mometeel merk dat ik het echt heb losgelaten. Geeft rust hoor...gewoon lekker relaxed ben ik dat is lang geleden hoor! Marla fijn dat je ook weer wat van je laat horen en hoe! gelijk weer zo'n mega bericht....wel gezellig. En fijn te horen dat het goed met je gaat maar sjee wat in een turbo versnelling zit jij zeg zou het toch echt rustig aan doen nu je lekker met zwangerschapsverlof bent...enne het woordje moeten svp vervangen in wil....op deze wijze leg je jezelf iets minde druk op...want druk ...levert stress op en juist nu in de ruststand marla ! Neeke wat ontzettend fijn dat je benjamin het zo goed doet en dat je heerlijk kunt genieten van je gezinnetje...lekker genieten hoor....wanneer zou je weer starten met werken? Ga je nu met 2 kids minder werken of gewoon hetzelfde? Ben wel benieuwd.. Met mij gaat alles goed hoor. Met mijn vader ook weer. Hij heeft zo'n mazzel gehad dat hij van de fysio naar de huisarts is gereden (ipv naar huis) en dat daar per toeval een ambulance stond met personeel....ze konden gelijk een ecg maken en de nodige medicijnen toedienen en omdat andere patient stabiel was mocht mijn vader met deze ziekenauto met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht worden.. Hij is toen gelijk gedotterd en heeft een stent. Door het snelle handelen in korte tijd is zijn hartbeschadiging nihil en heeft hij inmiddels alweer 7 km gelopen! Want ja mjin vader is 59 maar ook een sportman (rookt en drinkt niet, marathon schaatser) dus sja het zit dus wel in de familie dus voor de toekomst moet ik ook opletten. Achteraf waren er wel signalen maar ja hij dacht alleen maar na zijn knieblessure (rust) dat hij wat conditie tekort kwam en werd er veel toegeschreven aan het feit...ja ik wordt een dagje ouder he! En dan te bedenken dat mijn ouders regelmatig met de camper weggaan en in de bossen gaan fietsen....als het toen was gebeurd.....dan had hij het niet overleefd want het was ook een flinke (kransslagader). Dus veel geluk gehad en dat besef hebben we ook. Ik moet nog bellen overigens voor een afspraak voor het chromosomenonderzoek (waar wellicht niets uit gaat komen!) Verder leuke vooruitzichten met het werk en binnenkort gaan ik weer optreden met mijn vriendinnen dus dat gaat goed Eigenlijk gaat het mij wel weer goed en zit ik lekker in het velletje! Liefs, Chantal
heel lief dat iedereen nog zo veel aan me denkt. Ik wordt steeds benouder voor morgen ben zo bang dat ik geen goed nieuws krijg te horen en dat onze droom voor eeuwig uit elkaar spat. En ja ik ben doodsbang opnieuw zwanger te worden heb vandaag nog met bart over gehad dat ik eigenlijk nu weer zwanger wil zijn maar het niet durf en dat ik steeds meer denk aan adoptie of een soort pleeggezin hij moet van beide niks hebben maar stel dat ik weer zwanger wordt en dit treed in herhaling of weer een miskraam wat dan hoe ga ik daar dan in godsnaam mee om, hoe kom ik er dan nog bovenop. En met mijn vriendin weet niet of ik het hier ook verteld heb maar ze is zwanger kregen we afgelopen zaterdag te horen nou een steek recht in je hart maar ik heb vanacht continu aan haar moeten denken, ik ben zeg maar voor haar een grote zus die altijd een antwoord heeft als ze het niet meer weet en nu heeft ze mij hard nodig. mischien kom ik er dan ook beter doorheen als ik met mijn pijn toch haar ga helpen met haar zwangerschap heb in ieder geval een 9 maanden dagboek besteld en een kaart gooi ik morgen door de bus bij hun. maar ik vind het allemaal heel zwaar hoor heb gevoel dat mijn hoofd top zwaar is nu en ergens heb ik er genoeg van wou ik dat ik weg kon gewoon ergens opnieuw beginnen. mis het gewoon heel erg het zwanger zijn Danique in mijn buik dat leege gevoel is zo erg dan mijn hart die is doorboord en vol verdriet en mijn angst voor de uitslag van morgen al met al gaat het niet goed met me en sorry sorry sorry monique heb je berichtje niet gezien hoe is het nu met je en wanneer heb je precies je curretage ik heb drie keer curretage gehad drie verdoofd helemaal liefs miriam
Hallo Monique, Ik was vergeten op jou te reageren, sorry. Heel veel sterkte alvast! Heb zelf ook een curettage moeten ondergaan omdat ik teveel bloed verloor bij de mk. Onder volledige narcose, maar je bent maar een uurtje weg. Het is een heel rare ervaring, net alsof je even geslapen hebt en wat moeilijker wakker wordt dan normaal. Naderhand heb ik weinig klachten gehad, alleen een pijnlijke keel van het intuberen (slang in keel brengen, maar dat gebeurt pas als je al "weg" bent) - dat moest bij mij omdat het met spoed was en ik niet nuchter was, weet niet of dat standaard is. Heel weinig gevloeid daarna. Alles bij elkaar is het met reuze meegevallen. Liefs Neeke
Miriam, heel veel succes vandaag....weet eerlijk gezegd niet waarmee sorry sorry heb het ergens vast gemist...maar gaat wellicht over uitslag van onderzoeken neem ik zo aan....Ik hoop he allerbeste voor jullie! Liefs, Sjannie
Monique, sorry ook op jou vergeten te reageren. Mijn situatie destijds: 9 weken goede echo met 12,3 weken weer echo toen bleek kindje met 10 weken hartje gestopt. Dus kindje al 2 weken niet levensvatbaar in mijn buik. toch na 3 weken spontaan miskraam: 10 uur weeen gehad en uiteindelijk met complicatie naarziekenhuis (bloedstolsels hooptje zich op in buik) Uiteindelijk kindje eruit. Toen bijna 6 weken gevloeid en alsnog curretage gehad. Bleek nog een stukje placenta overgebleven. Curretage is mij heel goed bevallen. Na 5 dagen licht vloeien is het bloeden voor mij EINDELIJK gestopt....na 4 weken werd ik weer ongi! Ik hoop voor jou dat je curretage deze week goed is verlopen en dat je je kunt richten op het verwerken van het verlies van je kindje.....en straks weer hopelijk weer een beetje vooruit kunt kijken. Liefs, Chantal
monique hoe is het nu met je? hier is het de klok continu in de gaten houden en hopen dat de tijd vliegt begin echt heel zenuwachtig te worden en ben ergens ook bang nou tot later met de uitslag liefs miriam
Hey Miriam, je zit waarschijnlijk nu bij de gyn. Gelukkig is deze rotafspraak bijna achter de rug en weet je dan waarschijnlijk meer. Misschien is het wel fijn om in zo'n geval van die onzekerheid af te zijn. Nou meisje, heel erg veel succes! Ik denk veel aan je. Danique is vast bij jullie om jullie een hart onder de riem te steken. En wat je vriendin betreft: ga vooral af op je gevoel: als je het allemaal niet meer trekt, neem dan even wat afstand: je vriendin zal het begrijpen. Het is ook niet niks zo net na de geboorte van Danique. Jij met lege handen en zij, die het eigenlijk niet echt gepland hadden, zijn zwanger. Wel heel lief van je hoe je ermee omgaat. Je bent een schat! Als onze verhalen je (te) zwaar vallen, zeg het dan gerust! Ik heb er alle begrip voor. Hey Anoek, het klopt wat je zegt: de rust van het zwangerschapsverlof is erg lekker. Ik begin de dag nu altijd met het programma "de VK-praktijk" op SBS6 om 08.30 uur. Heb je dat wel eens gezien? Ik zap de bevalling die ze uitzenden wel altijd heel snel weg. Heb vandaag veel gelezen en gestreken. Bij mij rommelt het nog niet en bij jou dus al duidelijk wel. Wie weet komt jouw meisje toch wel snel, hoor. (ik hoop inderdaad voor je dat je niet nog 4 weken aan hoeft lopen te rommelen). Is de baby bij jou al ingedaald? Heb je dat nog gevoeld? Goh Chantal, wat een toeval dat die ziekenauto er net stond toen je vader bij de Huisarts kwam en dat je vader bij wijze van spreken meteen in kon stappen. Echt enorm veel geluk, maar juist dat heb je gewoon nodig in dit soort situaties. Wat is trouwens een stent? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ben blij dat je weer wat beter in je vel zit. Het scheelt natuurlijk ook dat je vader weer zo opgeknapt is. Enne.... wij wachten op de eerste geluidsfragmenten van jouw optreden hoor. Waar is het deze keer? Ik kan me voorstellen dat je het bellen voor het chromosomenonderzoek liever wat voor je uitschuift. Ook al is de kans dat ze wat vinden erg klein (zeker als je nagaat dat Denise er in 1 keer was), toch blijft het vast spannend. Of vind je dat juist helemaal niet, juist door Denise? Jette, ik heb het andere topic nog niet gelezen, maar zie dat je hier niet bent langsgeweest. Ik ga snel even aan de andere kant spieken.... Het wordt wel spannend voor jou. Zie je tegen de bevalling op? Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nou ook niet meteen naaruit kijk, maar mijn boek "veilig bevallen" geeft wel een beetje een indruk van wat je kunt verwachten. Miriam, hopelijk laat je ons snel iets weten? Hier is niet veel nieuws sinds gisteren. Heb nog steeds last van klompvoeten, maar daar hebben wel meer zwangeren last van, dus dat is eigenlijk niet schokkend. Liefs, Marla
Heeee Marla is er weer! Gezellig meid, we hebben je gemist! Ben blij dat alles goed met je gaat en met de baby natuurlijk ook, nu lekker in je verlo9f, kan me voorstellen dat het moeilijk is om even een stap terug te doen, maar volgens mij komt dat over een paar dagen vanzelf wel. Doe maar lekker rustig aan en geniet nog even met zijn tweetjes. Nog maar even en je kan een heerlijk wondertje in je armen sluiten! Miriam, hoe is het gegaan vandaag? Heb veel aan je gedacht... Met mij gaat het wel goed, ik probeer alles toch een beetje los te laten, hoe moeilijk dat ook is hoor. We zien wel hoe alles loopt, we kunnen er weinig aan veranderen, nietwaar? Nou, ik ga even een hapje eten! Tot later
hoi dames goed nieuws voorzover het goed nieuws mag zijn met mij is verder niks aan de hand waar ik toch heel bang voor was ergens maar het is de infectie geweest, de infectie is een soort die standaard bij je zit bij iedereen man en vrouw bij de man alleen in de mond en bij de vrouw in de mond en in de vagina en wanneer het evenwicht verstoort raakt dan komt er een infectie in de mond wijst dat zich door onstoken tandvlees. bij mij is het dus in de baarmoeder gekomen en heeft het zich in de moederkoek genesteld daardoor kon danique op een gegeven moment ook niet meer en kwam het vruchtwater vrij. ik heb echt zoiets van nou ja zo iets wat zo onbenullig lijkt zulke gevolgen kan hebben maar er is wat aan te doen bij een volgende zwangerschap wordt er met 12,16,20 weken gecontroleerd daarna wordt er verder besproken en als het zich ontwikkelt krijg ik direct antibiotica dus al met al verhelderend en ergens opgelucht dat niet mijn lichaam helemaal fout is maar dat het overmacht is wat bij iedereen kan gebeuren. helaas moest het mij hebben eigenlijk gewoon weer domme pech. heb slaap tabletten gekregen van de gyn hij acht het nodig ondanks dat ik eigenlijk zoiets heb van dit moet ik toch zelf allemaal kunnen hij heeft aangegeven dat mochten er nog meer vragen komen of nog onduidelijkheden zijn ik maar moest bellen voor een nieuwe afspraak en hij hoopt ons toch ergens snel weer te zien dus ik ben blij ga nog effe verder mensen bellen om alles te vertellen maar dacht o jee nog niet gepost ze zullen wel nieuwschierig zijn op de goede manier hoor. nou liefs miriam
Miriam WAt lief van je dat je komt posten maar ga snel die andere mensen om je heen bellen, iedereen wacht met spanning op je telefoontje. Op zich een 'gunstige' uitslag want lichamelijk is er niks aan de hand. Het is dus een kl.te virus geweest, hoeveel pech kun je idd hebben. De gyn heeft groot gelijk wat betreft de slaaptabletten. In je slaap verwerk je juist dingen en probeert het lichaam zich te herstellen van alles. Een goede nachtrust is dus wel belangrijk en soms met je dat even een handje helpen. Je kunt natuurlijk ook kijken of je kunt slapen en pas een tablet pakken als je al heel lang ligt te woelen. Miriam, tuurlijk wil je dit zelf doen en zelf verwerken maar ik denk dat dat best moeilijk is, het is een heel groot verlies. Als je denkt da tje het niet alleen afkunt, trek je dan wel aan de bel? Samen met je man en familie en vrienden komen jullie er wel, dat weet ik zeker, jullie zijn echt heel sterk. Geef het vooral tijd, hoelang kan niemand zeggen maar neem ruim de tijd om het te verwerken en het een plek te geven. Ik hoop dat het gesprek je een beetje rust heeft gegeven. Dikke knuffel Anoek