hoihoi of het vruchbtje was net niet dood of net wel, dat weet ik nu ff niet. ik ga hier maar eens een nieuw topic ( als het er niet al is) over beginnen ben benieuwd naar dit soort verhalen. groetjes iris
hoihoi of het vruchtje was net niet dood of net wel, dat weet ik nu niet. ik ga hier maar eens een nieuw topic ( als het er niet al is) over beginnen ben benieuwd naar dit soort verhalen. groetjes iris
Hoi Dames, En hoe gaat het bij jullie. Bij mij zijn er wat veranderingen. Ben sinds gister beginnen te bloeden. Lijkt op een gewone ongi, misschien iets minder.... ben nu heel benieuwd of het nog heftiger gaat worden en hoe lang het gaat duren. Wil graag dat alles er nu meteen mee uit komt... heb overigens geen last van buikkrampen. En marla, ben jij al ongi? Wanneer moet je de gynacoloog weer bellen?
He Corien, Goed nieuws aan jouw kant! Hopelijk komt het vruchtje er nu uit, en kun je helemaal opnieuw beginnen. Weet jij of een spontane miskraam altijd met buikpijnen gepaard gaat? of misschien komen ze nog? Bij jou was het vruchtje al behoorlijk opgenomen door je lichaam, dus hopelijk heb je geen al te heftige pijnen. Hier nog steeds geen . Ik heb nog wel een beetje een zeurderig gevoel in mijn buik. Waarschijnlijk heeft mijn baarmoeder een flinke klap gehad, en moet mijn lichaam zich herstellen. Ik moet volgende week woendag terugbellen, als ik niet ongi ben geweest. Hoop van ganzer harte van wel.
Hoi Marla, Ik heb geen idee of er altijd met een spontane miskraam buikkrampen gepaard gaan. Misschien heeft iemand hier ervaring mee? Heb wel enkele verhalen gelezen waar dit wel het geval was, maar of het ook wel eens niet met pijn gepaard gaat weet ik niet. Misschien valt het mee omdat het al kleiner was geworden inderdaad.. laten we het hopen. Wat vervelend dat jij nog steeds een zeurende gevoel in je buik hebt. Maar kan me inderdaad goed voorstellen dat je baarmoeder zich moet herstellen na zo'n ingreep of het is een voorteken voor een komende ongi. En die ongi komt vanzelf, je hebt nog een dikke week! Zal duimen voor je!
Hoi Natje, Dus het kan best pijnloos. Fijn om te horen. Wel erg jammer dat je je vruchtje ook kwijt bent. Heb je het er erg moeilijk mee gehad? Hoeveel weken was je zwanger? Inderdaad heel raar en verdrietig als je net aan het idee gewent bent zwanger te zijn het opeens ophoud. Maar we houden moed voor de volgende keer! Succes jij ook!
hoi cvdw, ik was 6 weken en 1 dag zwanger toen het dus mis ging. Ik had toen nog niet echt het besef dat ik zwanger was,de eerste test was namelijk met een heeeeel dun streepje,ik heb toen drie dagen daarna weer getest en toen was hij nog heel vaag,toen heb ik meteen een cb digitaal gehaald en die gaf duidelijk aan wel zwanger.maar dan twijfel je nog en daarom had ik een afspraak gemaakt bij de ha. Het besef dat ineens voorbij is kwam eigenlijk een paar dagen daarna pas. Dan schiet je bij het minste al vol,maar gelukkig gaat het nu wel weer goed. Ik zit met spanning te wachten tot mijn nod of niet dus,mijn cyclus was 30 dagen maar heb nu mijn eisprong op dag 22 gehad dus ik neem aan dat mijn cyclus een dag of 5 langer gaat duren nu. Laten we maar positief blijven en het beste ervan hopen voor iedereen!
Hallo Natje, Wat erg voor je dat je een miskraam hebt gehad. Als ik het zo hoor, dan zijn het voor jou ook onzekere tijden geweest. Veel sterkte! Wel spannend dat je nu na je eisprong zit. Hopelijk heb je snel weer een positieve test (maar dan een duidelijke dit keer ) @Corien, Hoe gaat het met je? Is alles goed? Heb je het al achter de rug? Ook voor jou verdrietige tijden nu, hoewel je er natuurlijk wel op aan het wachten was. Dinsdagavond is mijn ongesteldheid begonnen. Ik had die avond een half maandverbandje vol en vandaag was het zo goed als gestopt (wat ik nog aan bloeding had kon makkelijk opgevangen worden door een inlegkruisje). Zo blij als ik gisteren was, zo rot voel ik me er nu onder. (had even een crisismoment op mijn werk, maar daar heeft gelukkig niemand wat van gemerkt behalve een collega/vriendin). Ik heb nog contact gehad met het ziekenhuis en voel me iets gerustgestelder. Ik had eerst de assistente aan de lijn, en daarna ene Esther, waarvan ik me afvroeg wat haar functie was. Ze ging nl. vrij gedetailleerd in op mijn vragen. Volgens haar konden het de hormonen zijn. (die volgen je lichaam nog niet goed). Ook moet je baarmoeder zich herstellen van de curettages (vooral van zo'n 2e). Het slijm aan de wand moet weer worden opgebouwd. Ik moet me hier maar aan vasthouden. Ik hoop dat jij beter nieuws hebt, en de miskraam achter je kunt laten.
Hallo Corien, Hoe gaat het met je? Ik maak me een beetje zorgen. Gaat het wel goed? Ik ben gisteravond opnieuw begonnen te bloeden, na 1,5 dag geen bloedingen te hebben gehad (of maar minimaal). Het lijkt erop dat mijn menstruatie zich echt heeft doorgezet. Ik ben er heel blij mee. Ik hoop maar dat met jou ook alles goed is.
Hoi Marla, Fijn dat je nu (eindelijk) ongi bent. Kun je weer positief vooruit. Echt heel fijn voor je. Ik heb een paar vervelende dagen gehad, lag in het ziekenhuis dus vandaar geen berichtjes van mij. Zal het hele verhaal even doen... Dinsdag was ik nog heel positief dat het een gewone ongi leek te zijn. Dinsdagavond gewoon nog lekker 2 paarden gereden en het ging prima maar s'nacht kreeg ik wel wat buikkrampen maar dat leek op gewone menstruatiepijn.. misschien ietsie heftiger. Woensdagochend zou ik met m'n moeder naar het ziekenhuis voor haar 4de chemo en gesprek met de oncoloog dus toen ik s'ochends opstond en nogal hefig bloed ben ik toch gewoon in de auto gestapt met 3 maandverbanden in m'n broek. Maar toen ik bij m''n moeder aankwam zat ik toch helemaal onder het bloed totaan m'n knieen (had gelukkig wel een plastic zak onder m'n kont gedaan zodat de auto ongedeerd is gebleven). Daar half uur boven de toilet gehangen en er kwam weer een heleboel uit (ontzettend veel bloedstolsels en natuurlijk heel veel bloed) Dacht nu zal het wel minder worden en richting ziekenhuis gereden. Daar aangekomen zat ik er weer onder, vest over m'n kont heen gedaan en gewoon naar oncoloog gegaan. Daar van hele lieve verpleegster schone onderboek en de grootste incontinentieluiers gekregen en zo de 2 u. chemo volgehouden (wel veel op toilet gezeten, wat een boel bloed en stolsels... ). Maar toen ik weer bij m'n ouders thuis kwam werd ik nogal licht in m'n hoofd en toch maar even m'n huisarts gebeld. Die wilde dat ik meteen langs kwam. m'n vader is meteen van z'n werk gekomen en met me meegegaan. De huisarts schrok nogal en heeft meteen ambulance gebeld. Ben daar flauw gevallen door teveel bloedverlies en ik werd weer wakker in de ambulance. Hebben me meteen aan infuus gelegd. M'n vriend was ondertussen gelukkig ook gearriveerd. In ziekenhuis hebben ze inwendige echo gemaakt en het toen bleek dat er nog steeds wat (vruchtzakje?) in zat (hoe raar ook want er was echt heeel veel uitgekomen). Meteen door naar ok en dus alsnog gecuretteerd. Dit viel me allemaal reuze mee. Totaal geen last gehad van narcose en ook geen buikkrampen nadien. En het beste.. het ontzettend bloeden was eindelijk opgehouden. Moest nog wel blijven omdat ik zoveel bloed had verloren. Moeilijk geslapen daar met zo'n rot infuus in je hand en omdat ze telkens bloed kwamen afnemen om hb te bepalen. S'ochtens was hb 4.1 en als ik kon lopen zonder flauw te vallen mocht ik naar huis.... dus heel stoer een stukje gelopen want ik had het daar wel weer gehad. Gisteravond dus weer thuis gekomen. Was allemaal een hele ervaring, voor het eerst flauw gevallen, voor het eerst in ziekenhuis opgenomen (werk in ziekenhuis op laboratorium, maar is toch anders...) voor 't eerst onder narcose. Het gaat nu nog niet echt lekker omdat ik nog heel weinig bloed heb en m'n lichaam druk bezig is. Ben heel snel moe. Ben normaal een redelijk druk iemand en 't is me niet snel teveel maar als ik nu 10 meter loop ben ik moe... zucht. Heel vervelend. Bloed nu gelukkig heel weinig en heb ook geen last van buikkrampen dus dat is wel positief. Moet nu aansterken.... Zo dat was een heel verhaal... waren rare dagen maar 't is goed gekomen en het zal nu alleen maar beter gaan. Dit hebben we maar weer gehad. 't is nu wel weg... Ik denk dat wanneer het me weer zou overkomen (wat ik natuurlijk niet hoop) ik toch voor een curettage ga en niet blijf afwachten. De curettage viel me eigenlijk reuze mee. Zit nu alleen met het feit dat ik zoveel bloed ben verloren. Maar dit zal ook wel per vrouw anders zijn... Nou, ben ook benieuwd hoe het met jou verder gaat (hoop dat je snel weer zwanger mag raken) en met de andere vrouwen hier natuurlijk... Liefs, Corien
Lieve Corien, Ik heb je verhaal wel 3 keer gelezen om alle woorden goed tot me door te laten dringen. Ongelooflijk! Wat heb jij veel mee moeten maken de afgelopen dagen. Weet je, ik had er al geen goed gevoel over, omdat je normaliter toch wel elke dag even reageert, en er nu geen reacties van je kwamen. Ik heb gisteren veel aan je gedacht (zou dat dan toch dat voorgevoel zijn?) en wilde gisteren al vragen of het wel goed met je was, maar vond dat toch wat ongeduldig van mezelf lijken! Wat zul jij geschrokken zijn van al dat bloed. Het is inderdaad logisch dat je bent flauwgevallen als je zo ontzettend veel bloed hebt verloren. Dat wordt veel appelstroop eten de komende dagen. Wat goed van je dat je toch nog met je moeder bent meegegaan naar de chemo. (kan me voorstellen dat je op dat moment zo graag wil dat ze niet alleen is en jezelf daar even ondergeschikt aanmaakt, ondanks dat het zelf ook lichamelijk slecht met je gaat). Ik heb veel respect voor je. Natuurlijk ga jij de volgende keer voor een curettage als je zoiets hebt mee moeten maken, dat zou ik ook doen. Na al die onzekerheid bij mij van de afgelopen dagen, moet ik je eerlijk bekennen dat ik ging twijfelen of ik niet beter had kunnen wachten op de spontane miskraam, maar als ik jouw ervaring hoor, dan ben ik blij dat dit me bespaard is gebleven. Heb je erge buikpijnen tijdens je bloedingen gehad? Je schrijft dat je nu nog alleen zit met het feit dat je zoveel bloed hebt verloren. Bedoel je dat je last hebt van het ijzertekort of dat je na de curettage toch nog veel bloedverlies hebt? Mocht het dat laatste zijn, dan is dat heel normaal, hoor. Dat wordt vanzelf minder. Ik vind het ook altijd moeilijk om rustig aan te doen, dus ik kan me jouw gevoel indenken, maar ik denk dat je nu echt even aan je lichaam moet toegeven. Rust lekker uit, en laat je maar eens flink verwennen. Dat heb je wel verdiend! En zoals je schrijft, vanaf nu gaat alles beter. We zijn al weer dichter bij een volgende zwangerschap. Als je lichamelijk hersteld bent, probeer je dan weer zwanger te worden, of wacht je toch eerst een cyclus af? Als jij er ook weer voor gaat, dan zijn we op hetzelfde punt aanbelandt. Met mij gaat het heel goed. Ik ga wel continu naar de WC om te checken of mijn ongesteldheid er echt wel is, maar hoef dat eigenlijk niet te doen. Ik voel het ook zo wel . Normaliter gebruik ik altijd OB's, maar ik houd het nu nog maar een keertje op maandverband. Heb toch nog wat last van mijn buik, maar dat is verwaarloosbaar. Heb je nog een vervolgafspraak in het ziekenhuis? Heel veel groetjes van een geschrokken Marla
Hoi Marla, Bedankt voor je lieve berichtje! Doet me veel dat je zo meeleeft ookal ken ik je eigenlijk niet... Al vertel ik hier denk ik nog meer dan aan anderen die ik persoonlijk wel ken . Jij/jullie begrijpen het net wat beter allemaal. Doet me goed. En dat je alles nog een keer hebt moeten lezen kan ook aan mij liggen want ik ben ook nogal vaag en verward af en toe volgens m'n vriend (heb het zelf ook wel door dat ik niet echt zo helder ben als anders) Ja, inderdaad veel ijzerhoudende produkten. Maar moet ook ijzer tabletten slikken. Dus dat krijg ik wel binnen. De buikpijn tijdens de bloedingen viel best mee alleen een beetje zeurend gevoel met af en toe een krampje maar niet heel pijnlijk. Na de curettage is het bloeden eigenlijk direct opgehouden, het is nu nog maar heel weinig (inlegkruisje is zat voldoende) Het is dus echt dat m'n lichaam te weinig bloed/ijzer of beter gezegt rode bloedlichaampjes heeft waardoor ik zo zwak ben. Dit kan volgens de arts in het ziekenhuis nog wel weken, misschien maanden duren totdat het weer op peil is... maar ik hoop toch wel dat ik me snel weer iets sterker ga voelen waardoor ik iets verder/langer kan lopen. Kan niet eens m'n paarden voeren en dat doet me geen goed... Over 2 weken heb ik een telefonische afspraak met de gynacoloog, dat is alles. Moet gewoon aansterken. En ik denk dat ik de eerste ongi gewoon ga afwachten en dan misschien weer ga denken aan zwangerschap. Om eerlijk te zijn heb ik op moment ook niet echt veel zin in sex maar dat komt vast wel weer. Bij de curettage hebben ze heel veel weefsel weggehaald zeiden ze dus ik denk dat het wel verstandig is om eerst de baarmoeder wat rust te geven en een cyclus af te wachten. Maar daarna wil ik zeker weer snel proberen zwanger te worden! Net als jij!
Hi Corien, Jouw verhaal was absoluut niet vaag. Ik begreep het helemaal, maar heb het zo vaak gelezen om alles goed in me op te nemen en niets te missen. In het ziekenhuis hadden ze mijn hb-gehalte gemeten voordat ik gecuretteerd werd. Dat was gelukkig heel goed, maar tegen dat soort bloedingen wat jij hebt gehad kan zelfs het beste hb-gehalte niet op, ben ik bang. Ik hoop wel dat het geen maanden duurt voordat het bij jou weer op peil is. Ik had al zo'n vaag vermoeden dat appelstroop alleen niet genoeg was Ik had net als jij na 2 weken een telefonische afspraak met de gynaecoloog. Ik hoef zelfs geen contact meer met hem op te nemen, nu alles goed lijkt te zijn. Pas als ik weer zwanger ben, dan mag ik een afspraak maken voor een echo tussen 7 en 8 weken. Wel fijn dat het een inwendige is. Die zijn wat preciezer in zo'n vroeg stadium. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar wij hebben nog geen echte sex gehad tot nu toe (sinds de miskraam). Ik heb heel lang gebloed na de curettages en ben nu weer opnieuw aan het bloeden. Dat wordt straks weer helemaal goed gemaakt (hihihi) Zou leuk zijn als we tegelijk zwanger zouden worden! Ik kijk er nu al naar uit. (hoewel ik natuurlijk het liefste hoop dat ik in deze cyclus al zwanger wordt, maar ik ben bang dat mijn baarmoeder nog wel wat tijd nodig heeft om goed te herstellen). Fijn, he, zo'n forum. Helpt echt om ervaringen uit te wisselen met mensen die het zelf ook hebben meegemaakt. Jouw berichtjes hebben mij ook veel geholpen. Liefs, Marla
Goedemorgen Corien, Ik wilde even vragen hoe het nu met je is. Ik heb nog vaak aan je moeten denken. Wat heb jij veel voor je kiezen gehad de afgelopen dagen! Oh ja, ik kan me voorstellen dat je hoofd nu nog even niet naar opnieuw zwanger worden staat. groetjes, Marla
Lieve Marla, Het gaat redelijk met me. Kan alleen nog niet zoveel, loop af en toe een stukje en daar houd het nu wel mee op. En moet ook niet te snel opstaan want dan duizeld alles voor m'n ogen. Heb nog wel steeds een bonzend hoofd maar heb het idee dat dat alweer iets minder is dan gister dus we gaan de goede kant op... En het lijkt me nog steeds geweldig om zwanger toe worden dus daar gaan we ook zeker weer voor wanneer het lichaam dat weer toelaat. Weet nog niet wanneer dit is maar wat mij betreft hoeft dat niet lang te duren. We zullen zien. Hoop inderdaad ook dat we onze ervaringen over een zwangerschap samen kunnen delen Is jou ongi alweer bijna afgelopen? Groetjes, Corien
Hallo Corien, Fijn dat het bonzen van je hoofd al iets minder is geworden. Ik hoop dat je engergiepeil ook weer langzaam toeneemt. Lijkt me erg vervelend als je bijna niet kunt doen. Doe maar lekker rustig aan, dan knap je waarschijnlijk het snelste op. Heb je nog klachten van de curettage? Is het bloeden al gestopt? Ik had nog heel lang last van buikpijn. Ik voelde mijn baarmoeder ook echt, zelfs nu nog een klein beetje, vooral als ik buk en til. Heb jij er ook nog buikpijn bij? Mijn ongi lijkt bijna afgelopen. Ik heb vrijdag en zaterdag flink (rood) gebloed en gisteren al bijna niet meer. Gewoonlijk heb ik nog wel wat bruin bloedverlies na het rode, dus daar zit ik nog een beetje op te wachten. Als je uitgaat van afgelopen dinsdag als eerste dag van de menstruatie, dan heeft het toch best lang geduurd en zal het nu wel zo'n beetje afgelopen zijn. Mijn menstruatie is wel iets anders als normaal, maar is toch wel een echte ongesteldheid. Hopelijk is alles nu goed. Wel fijn dat ik nu weer zwanger mag worden. Ik heb er nu wel een goed gevoel over. Veel vrouwen hebben eerst een miskraam, en brengen vervolgens een gezond kind ter wereld. Daar houd ik me nu heel erg aan vast. Hoe gaat het eigenlijk met je moeder? Heeft ze de chemo goed kunnen doorstaan? Het is zo'n enorm paardemiddel. Hoe zijn haar prognoses? Hopelijk knap je snel weer op en kan jij ook weer naar de toekomst kijken! (raar idee dat er weer een eisprong aankomt, tenminsten dat vond ik. Wel heel fijn en noodzakelijk ) Liefs, Marla
Hoi Marla, Het gaat langzaam aan iets beter. Duurt heel lang voordat ik me na de nacht wat beter ga voelen want als ik opsta voel ik me erg belabberd. Rond deze tijd wordt ik iets actiever en kan ik even stukje buiten lopen, even lekker naar de paarden. Maar nog steeds wel heel moe. Hoop inderdaad dat dat snel ook beter wordt want dit is niet echt wat. Voel me net een oud wijf.... Heb heel weinig last van m'n buik. Een beetje zeurend gevoel af en toe maar ik slik paracetamol voor m'n hoofdpijn dus dat onderdrukt misschien ook deze pijn wel wat. Maar over m'n buik mag ik niet klagen. Ook wordt het bloeden (meer bruinverlies) steeds minder, was al niet veel meer na curettage dus denk dat het niet zo lang meer duurt voordat het helemaal ophoudt. M'n moeder kreeg woensdag redelijk nieuws, de chemo doet wel wat. De tumoren zijn wat kleiner geworden. Maar haar prognose is nog steeds niet goed. Deze chemo is alleen om haar leven te verlengen. 9 jr geleden heeft ze voor het eerst borstkanker gekregen, toen amputate, chemo's en bestralingen gehad en toen leel het 5 jaar goed te gaan. Helaas is het toen toch weer terug gekomen en hebben ze het weer 4 jr met hormoonbehandeling kunnen onderdrukken (weg halen kon niet meer) Maar dit doet het sinds een jaar ook niet meer voldoende want het is weer snel gaan groeien op verschillende plaatsen in het lichaam. Nu is ze dus met het laatste redmiddel bezig wat het eventueel weer even onderdrukt kan houden. Hopen dat dit het nog lang blijft doen.... Heb jij beide ouders nog? En heeft je vader ooit nog weer zo'n blackout gehad? Leuk voor je dat je deze cyclus er weer voor mag gaan! Ik kijk er ook naar uit. Hopen dat het niet lang gaat duren voordat we weer zwanger zijn. Heb jij van dit ovulatietesten? Ik hoorde inderdaad ook in het ziekenhuis dat het veel voorkomt dat er eerst een mk komt en vervolgens een gezond kindje. Het blijkt zelfs dat je na een curettage vruchtbaarder bent als daarvoor doordat het 'mooi schoon' is gemaakt.... we zullen zien. Liefs, Corien
Lieve Corien, Het is nu nog vroeg, je zult je nog wel erg beroerd voelen, maar toch kom ik je even lastig vallen met een postje Fijn dat de chemo aan lijkt te slaan bij je moeder. Het is maar een schrale troost, maar toch... Ze kan hierdoor misschien iets langer bij jullie blijven. Heeft ze veel last van de chemo? Ja, die k... borstkanker, he? Dat is zo afschuwelijk. Je hoort het zo vaak de laatste tijd, zelfs bij jonge vrouwen. Ik snap eigenlijk niet dat ze pas een bevolkingsonderzoek doen vanaf 50 -jarige leeftijd. Wat vreselijk voor jullie dat het ook uitgezaaid is. Hopelijk kunnen ze het op deze manier toch nog onderdrukken. Ik heb mijn beide ouders nog. Die zijn uit de categorie "krasse knarren". Gelukkig heeft mijn vader geen black out meer gehad. Vermoedelijk kwam het doordat hij een hele tijd boven zijn hoofd heeft gewerkt. Hij was nl. bezig met het snoeien van hoog hangende takken en wist daarna 4 uur helemaal niets meer. Wij waren bang voor een hersenbloeding, maar daar was gelukkig geen sprake van. Waarschijnlijk is de bloeddruk in zijn hoofd te laag geworden. Ik ben wel heel blij dat het niet meer voorgekomen is. Op dat moment besef je dat je ouders niet het eeuwige leven hebben. Ik hoop daarom zo dat jouw moeder in ieder geval jouw kind nog leert kennen. Hoe staat je moeder daar zelf tegenover? Heb je het daar met haar over gehad? Ik ga geen ovulatietesten gebruiken, jij wel? Ik zat erover te denken om te temperaturen om wat meer inzicht in de cyclus te krijgen. Helaas was onze thermometer kapot en heb ik nog geen tijd gehad om een nieuwe te kopen. Daarom laat ik dat deze cyclus maar schieten. Anderzijds ben ik ook zonder temperaturen zwanger geraakt, en ben ik bang dat ik te veel ga focussen op zwanger worden, en het dan juist niet wordt. Nou ja, ik zit dus nogal te twijfelen. Misschien ben ik het vergeten (sorry!), maar in welke ronde ben jij zwanger geraakt? Goh, goed om te horen dat je vruchtbaarder bent door een schone baarmoeder. Ik dacht juist dat mijn baarmoeder zich weer moest herstellen en lekker "vies" moest worden, dus dit is erg goed nieuws, haha. Gelukkig heb je bijna geen buikpijn en ook nog maar weinig bloedverlies. Dat is vast een goed teken! Veel plezier vanmiddag bij de paarden! Groetjes, Marla P.s. Ik heb zelfs een cyclus banner genomen. Heb alleen geen idee hoe lang mijn cyclus is. We zien wel
Lieve Marla, Nou, ik zit alweer wat eerder achter de comp. Voelde me toen ik wakker werd beter dan gister dus hoop maar dat dit door blijft zetten.... Ben zelfs al even bij de paarden geweest. Ik praat wel veel en open met m'n moeder dus ik heb het er met haar wel over gehad en ze zegt dan altijd.. tuurlijk maak ik het nog wel mee. Onkruid vergaat niet. Maar ze is altijd zo positief, heel knap. Ze verdraagd de chemo aardig. Niet heel erg misselijk maar wel heel moe. Ze was natuurlijk al niet zo sterk mee na al die ellende en hormoonkuren. En ja, als een van je ouders ziek wordt besef je dat het zo opeens voorbij kan zijn. M'n vriend (35) is beide ouders al kwijt en daarom zeg ik altijd wees bewust dat je je ouders nog hebt en geniet ervan! Gelukkig heb ik zijn ouders goed gekent (wij waren afgelopen zaterdag 11 jr bij elkaar) dus we kunnen er goed over praten. Ik probeer ook zoveel mogelijk dingen te doen met m'n moeder en er zeker elke week te komen. Ik weet nog niet of ik van die testen ga gebruiken maar ik lees het veel hier op de site. En ik heb sinds een paar dagen een temometer (had alleen een voor de paarden.... gigi) omdat ik nu geen koorts mag krijgen dus misschien ga ik ook wel eens bekijken hoe het zit met de temp. Maar goed, daar moet ik nog ff op wachten. Eerst maar een eens gewone ongi en dat kan nog wel even duren... Ik ben afgelopen keer in de derde ronde zwanger geworden. Wil er ook niet al teveel mee bezig zijn maar wil de kans natuurlijk niet missen... Nou, maar eens even wat eten. Jij bent aan het werk? Liefs, Corien