Hallo dames, Ik denk ook dat een je zwangerschap niet moet laten afhangen van de jaargetijden. Beide hebben z'n voors en z'n tegens volgens mij. Ik was eigenlijk ook in juni uitgerekend en heb ook stiekem wel gedacht, oh lekker in de zomer verlof. Van oudsher is het logisch een kindje in de zomer te krijgen, warmer en meer voedsel ed. Maar dat speelt natuurlijk tegenwoordig geen rol meer. Ik denk er net zo over als chantal, als het allemaal maar goed gaat en kerngezond is dan maakt het mij totaal niks uit. Mijn vriend overigens wil het liefst ook zo snel mogelijk weer zwanger worden. Hommeltje, Welkom ook hier. Wat erg voor je dat je dit voor de 2de keer moet meemaken. Is niet niks. En het wel of geen curettage laten doen is helemaal aan jou, het is jouw lichaam. Ik zou er wel zeker van zijn dat je goed afscheid hebt genomen! Je moet natuurlijk ook niet denken dat alle spontane miskramen met zoveel pijn (als bij jou vorige keer) en met zoveel bloed (bij mij) gepaard gaan. Dit zijn natuurlijk uitzonderingen maar kan me wel heel goed voorstellen dat je er tegenop ziet. Ik moet eerlijk zeggen dat de curattage mij ontzettend is meegevallen. Ik zag er ook erg tegenop maar toen het dan toch met spoed moest is het zo meegevallen! Succes de komende tijd en met je beslissing. He Marla, Hoe gaat het met jou? Geen bloedingen meer gehad? Ik heb net de gyn net aan de telefoon gehad en ze hadden geen afwijkingen dingen gevonden bij de curettage. Is toch wel fijn te horen. Ook zei hij dat ik het beste een cyclus kon wachten om weer zwanger te worden maar meer omdat je dan een duidelijker datum had (ongi) Kon idd wel gewoon foliumzuur door blijven slikken, zoals jullie ookal zeiden Liefs, Corien
Flyke, hij draait vast wel bij, na ja en anders, tja wat kun je doen, je kunt hem niet dwingen! Ik hoop dat hij inziet dat de jaargetijden niet belangrijk zijn, maar dat het belangrijk is dat er een gezond kindje geboren wordt! Ik zou er ook geen druk op gaan leggen, dat is voor niemand goed! sterkte Jette
Jette, ik dacht ook al ff, pil 'zogezegd' nemen maar stiekem niet doen enz, maar ik vind dit te erg en ik zou dit niet kunnen verbergen, en ik denk echt wel als we er niet met twee volop voor gaan, dan liever ff uitstellen, uitstel is geen afstel, maar we zien wel, misschien kan ik hem wel doen anders denken groetjes flyke
Maak er geen stress van flyke, ieder liefhebbende man die ziet hoe zijn vrouw er onder lijdt zal er toch alles aan doen om haar gelukkig te maken?! Ik ben er van overtuigd dat hij wel bij draait, hij wil toch graag een kindje, en misschien heb je gelijk en is dit helemaal niet nodig om te bespreken, misschien lukt het wel snel, ik hoop het voor je! Nee de pil maar stiekem niet nemen zou ik ook niet doen dan maar even wachten, ligt natuurlijk ook een beetje aan de leeftijd, ik weet niet hoe oud je bent, kijk ik ben AL 34 puh! mijn tijd begint een beetje te dringen! groeten JETTE
@Hommeltje, ik heb na de curettage wel beseft dat het voorbij was en het vruchtje er echt niet meer was. Ik voelde me de dag na de (1ste) curettage al weer heel anders als tijdens de zwangerschap en de periode tussen de constatering van de missed abortion en de curettage, eigenlijk weer als de oude Marla. Ik zou me daar niet te druk over maken als ik jou was. Verder sluit ik me bij Corien aan dat je nog best een week kunt wachten als je buik nog niet rommelt. Heel veel sterkte met je keuze. Het is een hele rottijd waar je je in bevindt. @Corien; Gelukkig heeft de gyn al vroeg gebeld, dan zit je er niet de hele dag op te wachten. Fijn dat er niets aan de hand was. Ik zelf mocht na de 2e curettage echt niet zwanger worden van de gyn, en eigenlijk is me dat achteraf wel goed bevallen. Je hoeft je niet druk te maken over de eisprong, en je weet tenminste zeker dat je niet zwanger bent als de cyclus uitblijft en dat gaf mij veel rust en scheelde me ook veel negatieve zwangerschapstesten. Na de eerste curettage gaven ze me hetzelfde advies als ze nu jou hebben gegeven. Het mag in principe, maar het is handiger om nog een cyclus te wachten, zodat je de duur van de zwangerschap beter kunt bepalen. Anderzijds kunnen ze dat natuurlijk sowieso wel via een echo doen, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Weet je al wat je gaat doen? Zijn advies opvolgen of lekker eigenwijs zijn? @Flyke: besef wel dat je waarschijnlijk vruchtbaarder bent net na een miskraam en het zou zonde zijn als je daar geen gebruik van maakt. Ik had hetzelfde als Jette: wat doe je als je niet meteen zwanger raakt: sla je dan weer een aantal maanden over? Dan duurt het wel lang voordat je weer opnieuw zwanger bent. Ik hoop dat jij en je man eruit kunnen komen (dwz dat je je man kunt overtuigen ) Voel je er niet rot onder, dat je je gevoel hierover uitspreekt. Daar zijn wij voor. Vroeger wilde ik altijd graag een meisje, maar na de miskraam maakt me dat absoluut niets meer uit. Als het maar gezond is. Dat klinkt clichee, maar het is echt zo. Sterkte allemaal! Liefs, Marla
Jette, inderdaad zoals je schreef, als het niet lukt om zwanger te worden, en mijn man ziet dat ik en wij eronder lijden, dan hoop ik inderdaad dat 'wanneer' het kindje geboren zal worden, er niet meer toe doet. Ik zei vroeger altijd, ik wil tegen mijn 26e kinderen hebben, ik ben er intussen 26, en in april'07 kom ik er 27 dus, inderdaad de tijd gaat vlug. Marla, ivm vruchtbaarder zijn na MK hoop ik ook een beetje op, maar ben me er wel van bewust dat het niet altijd geldig is. Als je zo rondkijkt op het forum, is het precies 50-50, meiden die meteen na MK zwanger worden en meiden die aantal rondes na MK nog niet zwanger zijn, we zullen het moeten afwachten dus. Ik had hetzelfde, vroeger wou ik ook altijd een meisje, intussen ben ik sinds april dit jaar eerste keer tante van een jongetje, en het doet er voor mij ook totaal niet meer toe wat het geslacht zal zijn, nu nog versterkt na MK: als het maar een goede zwangerschap met een gezond kindje als resultaat mag zijn! doei flyke
Ja, Flyke, jij bent dus een heel stuk jonger als ik en dan kun je ook wat andere keuzes maken, in dit geval dus nog wat wachten. Ik heb nu wel echt dat ik in principe zo snel mogelijk weer zwanger wil zijn. Als je een maal weet wat het is, dan wil je het liever gisteren dan vandaag weer terug. Maar ja, altijd maar weer dat geduld, dat je moet hebben. Zucht, moeilijk.
Marla, ik ben inderdaad wat jonger, wij zijn volgend jaar drie jaar getrouwd, kregen al reacties en nog geen kindjes enz., terwijl wij echt iets hadden van: is dit een wedstrijd om het eerst zwanger te zijn, moeten wij zwanger zijn op commando enz. Vooral ook toen bleek dat mijn nicht, zoveel jonger dan mij, nog geen jaar getrouwd, zwanger was. Mijn tante zei me echt: wel, wanneer is het aan jullie! Je hebt je laten voorbijsteken! (heb me hier erg slecht bijgevoeld, het voelde ook echt aan of mijn nicht mij voorstak, ik probeerde toen zwanger te geraken) We voelden ons er gewoon nog niet klaar voor, getrouwd, huis, maar meteen kindjes vond ik te vlug. Ik wou ons eigen nestje eerst vertrouwd geraken. En nu kozen we ervoor en willen we er ook echt voor gaan. Vandaar begrijp ik dat het een domper is voor jullie, vooral terwijl je eigenlijk al verder wilde staan in je leven, in een andere fase (zo voel ik het een beetje), ik hoop dat je zo snel mogelijk terug zwanger mag worden! flyke
Hoi Flyke, Wat een rare opmerking van je tante. Inderdaad net alsof het een wedstrijd is. Ik denk dat jij er heel goed aan hebt gedaan om bewust voor kinderen te kiezen. Je weet tenminste zeker dat je er helemaal klaar voor bent, toch? Je moet je niet rot voelen onder dit soort (bijna) domme opmerkingen. Wees trots op je zelf dat je het anders aanpakt. Mijn vriend en ik zijn al 10 jaar bij elkaar, maar ik ben dit jaar pas gestopt met de pil. Het was een combinatie van: och ik ben nog jong, en een soort van faalangst. Stel dat je kind niet gelukkig wordt. Dat zou ik heel erg vinden en de wereld wordt er ook al niet beter op. Je denkt dan gewoon te veel na. Toen ik zwanger was, kon ik me absoluut niet meer indenken waarom ik die twijfels had gehad. Ook zag ik de toekomst heel positief in en wist zo 1000 procent zeker dat ik moeder wilde worden. Mijn moederinstinct is door de zwangerschap helemaal losgekomen. Op een gegeven moment had ik na de miskraam zoiets van: ik wil er wel 3. Kun je nagaan! En mijn vriend protesteerde niet eens, dat was nog het ergste Soms denkt en piekert een mens gewoon te veel. Ik hoop dat jouw man er ook weer snel voor wil gaan. Liefs, Marla
Hey Marla, tja ik heb mijn ma gevraagd mijn familie op de hoogte te brengen van mijn MK, anders had diezelfde tante weer kwetsende nieuwsjaarswensen gezegd, nu zal ze wel twee keer nadenken vooraleer ze iets zegt. Het raarste vind ik dat die tante mijn moeder voorstelde of haar dochter (mijn nicht die mij dus voorbijstak en in april'07 bevalt), mij eens moest opbellen, mijn ma had gelukkig gezegd, beter niet, Flyke heeft wat tijd nodig. Ben ik mijn ma dankbaar daar voor, die nicht kwetste mij onrechtstreeks doordat ze zo vlug zwanger was, haar moeder beklemtoonde dit nog eens en nu zou zij mij bellen om mij te troosten... Anderzijds is het misschien een mooi gebaar, vooral nu mijn ma nog eens meedeelde dat die tante (was ik vergeten), zelf ook ooit een MK had. Soit, wat een familieverhaal. Ik kan me die faalangst ook ergens inbeelden, soms denk ik jeeh, waar ga ik aan beginnen, maar als ik dan ook zwanger was dacht ik, we zien wel, dag per dag,en als er problemen zijn die zijn er toch om opgelost te worden? En dat je teveel piekert en teveel nadenkt, klopt. Ik ondervind het dagelijks. Mijn man is daar harder in, we gaan ervoor en we zien wel, en op andere vlakken denkt hij, soms moet je risico's durven nemen of je geraakt nooit vooruit. Maar dat maakt het in onze relatie net ook goed, ik heb niet altijd de moed om aan iets te beginnen, en nadien ben ik blij dat we ervoor gegaan zijn. Hehe 3, leuke Marlabende Ik zei vroeger en blijf voorlopig nog altijd bij 2 flyke
Hoi, Volgens mij is het bij ons allemaal zo dat wanneer je eenmaal zwanger bent geweest, je het gevoel hebt geproefd en je leven voorsteld met een kleine je niks liever wil dan dat. Dat was bij mij ook zo, ben er nu echt klaar voor. Had eerder ook altijd het gevoel van nu nog niet, komt wel en als je er dan eenmaal klaar voor bent wil je het ook erg graag. Maar het komt vast allemaal goed met ons. Straks zitten we samen op een ander gedeelte van dit forum (hoop ik) Geloof dat ik 2 ook wel genoeg vindt.... Liefs, Corien
oh en marla, Ik denk dat ik het advies wel opvolg van de gyn. (probeer het in ieder geval) Maar om eerlijk te zijn heb ik geen zin in dat gedoe met condoom. Ben al keer stout geweest maar kan me niet voorstellen dat er een eisprong op komt is... zal de rest vd maand geheel onthouder worden...
cdvw, ik ben ook redelijk snel na MK stout geweest en zonder condoom en ook ik hoop mee dat we binnenkort elkaar mogen feliciteren! doei flyke
haha.. nou om eerlijk te zijn wil ik toch liever een cyclus wachten maar ik hoop zeker dat we elkaar wel snel mogen feliciteren!
@Corien; wat dat geheelonthouden betreft: ik heb het ook helemaal niet op condooms, dus laat dan maar zitten. Ik zat natuurlijk ook nog met bloedingen, dus heb ik tot aan mijn eerste menstruatie niet geklust. Maar ja, dat maakt de "eerste keer" weer extra speciaal. (wie had er nou gedacht dat ik dat na al die jaren weer zou zeggen ). We houden zeker de moed erin: zou echt super zijn als we in de rubriek "bevallingslijsten" in dezelfde maand verder konden praten. Begin je je nog steeds elke dag beter te voelen? @Flyke: Misschien bedoelde je tante het inderdaad wel goed om je nicht te laten bellen, maar had ze niet goed door hoe confronterend dat voor jou moest zijn. Zo kort na de miskraam moet je je zelf ook een beetje ontzien en dit soort dingen uit de weg gaan. Dat komt later wel weer. (als jij weer zwanger bent) Wel handig zo'n man. Ikzelf heb altijd moeite met keuzes maken, en vind het dan wel prettig dat mijn vriend de knoop doorhakt. Ik had eind augustus een familiedag en de zus van mijn moeder had na afloop tegen mijn moeder gezegd dat ze zeker wist dat ik zwanger was. Dat was dus ook zo. Haar zoon kan definitief geen kinderen krijgen vanwege een zeldzame afwijking van zijn zaad. Mijn tante heeft daarna een paar keer tegen mijn moeder gezegd dat ze het zo erg voor mijn neef en zijn vrouw zou vinden als ik zwanger zou zijn. Aan de ene kant snap ik haar reactie wel. Ik vind het ook heel erg voor mijn neef en kan me hun verdriet goed voorstellen, en natuurlijk doet elke zwangerschap waar ze over horen hen pijn. Aan de andere kant vind ik dat je een ander niet een kind moet misgunnen. Ik kan het van mijn neef voorstellen, maar kan niet begrijpen dat mijn tante dit uitspreekt. Ik ben hier overigens absoluut niet boos over omdat ik me het gevoel van mijn neef heel goed kan indenken, maar het is toch wel vreemd als je bedenkt dat mijn zwangerschap uberhaupt niet meer doorgaat. Tja, die familie soms.... Ik hoop ook enorm dat we allemaal snel weer zwanger mogen zijn. Zou heel gaaf zijn. Liefs, Marla
Hallo dames, Wat lief al jullie reacties dat doet zo goed! ik ben er nog steeds niet uit en ergens heb ik het idee dat het allemaal nog wel goed komt. Mijn lichaam geeft nog zoveel zwanger symptomen aan.Maar heb al vaak genoeg gelezen dat dat niets hoeft te betekenen. De cyste zit bij mij in de baarmoeder en hij word groter en dan weer kleiner dus ik hoef er tot nog toe niet aan geopereerd te worden hij was op zijn grootst 5cm maar bij de laatste echo al weer 3cm. Soms snap ik dat lichaam van mij niet meer en raak ik een beetje het vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Om even in te haken op het zomer/winter verhaal, ik dacht ook altijd een zomer kindje is geweldig maar mijn zus is afgelopen juli bevallen en die heeft alleen maar binnen kunnen zitten met haar dochtertje omdat het veel te warm was. Toen zij net bevallen was kwam ik erachter dat ik onverwachts zwanger was en uitgerekend voor maart en op dat moment maakte het me ook niet meer uit, die wintermutsjes zijn ook erg schattig hoor! Maar helaas die zwangerschap liep fout en nu is het weer afwachten. Zo weer een heel verhaal maar jullie gaan ook zo snel,even niet gelezen en alweer 3 blz. achterlopen! Hommeltje
Hallo Meiden, Ja het is wat he? familie, vrienden ze kunnen vaak onbedoeld zulke rake opmerkingen maken! En sjee het is nu ook net of je steeds alleen maar zwangeren ziet of programma op tv over zwangeschap en babies gaan? Gisteren heb ik gehoor dat een vriendin van mij 8 weken zwanger is. Niemand had dat nog verwacht gezien hun situatie. Niet dat het voor hen moeilijk is om kinderen te krijgen. Maar meer praktisch. Er ging wel even een steek van jaloezie door me heen. en dat is meer van; omdat ik nu niet meer zwanger ben en dacht echt gelijk ook: nou ik hoop dat het voor haar allemaal goed gaat want je gunt echt nietmand de situatie waar wij ons in bevinden. Daarbij was ik samen met 3 andere vriendinnen zwanger. Ik was de vierde en als laatste uitgerekend en sja nu hoor ik niet meer bij de zwangeren. Dat is soms wel even slikken. Hommeltje: nog veel sterkte de komende tijd! En over je cyste in je baarmoeder daar heb ik dus geen ervaring mee. maar fijn dat die niet zo groot is. Ik vraag me af of een cyste een zwangerscahp kan bemoeilijken? Hebben de dokters daar iets over gezegd? Misschien kan het prima samengaan hoor! En houd vertrouwen in je lichaam! Nou dat was het weer even voor het moment. Chantal
@Hommeltje, neem gewoon de tijd. Misschien moet je het allemaal maar over je heen laten komen. Op een gegeven moment komt er een moment dat je er klaar voor bent en dat je een keuze wil maken. (of misschien heeft de natuur dan voor je gekozen). Doe wel iets waar je jezelf goed bij voelt. Uit ervaring weet ik dat je zelf de keuze moet maken, en dat iemand anders dat wel voor je kan doen, maar dat je er zelf achter moet staan. Als er dan iets verkeerd gaat, dan kun je jezelf niet verwijten dat je een ander de beslissing hebt laten nemen en dat je liever anders had gewild. @Sjannie; moeilijk, he: die dubbele gevoelens. Natuurlijk wil je dat het goed gaat voor je vriendin, maar dat neemt niet weg dat je het ook graag voor je zelf zou hebben gewild. Het maakt je er wel bewust van dat het bij jou mis is gegaan. Dat soort gevoelens herken ik zo enorm. Het lijkt me wel moeilijk dat je tegelijk met 3 vriendinnen zwanger was. Het zou zo leuk zijn geweest dat jullie kinderen even oud waren en samen konden spelen enzo. Dat gaat nu niet meer door, en ik snap heel goed dat dat heel moeilijk is. Vanmiddag belde ik een collega wiens vriendin (ook 34 jaar) morgen de uitslag krijgt van een MRI scan. Het lijkt erop dat ze weer borstkanker heeft gekregen (was 1,5 jaar geleden ook al zo). Ik had het er nog met hem over dat het zo veel invloed heeft op je leven, ook op je kinderwens enzo. Dat gesprek heeft zo veel indruk op me gemaakt. Vind het zo enorm erg voor ze. (dan is de kinderwens bijna bijzaak geworden, maar eigenlijk ook zo essentieel). Liefs, Marla
Hallo! Ik wil graag even reageren op cystes in combinatie met zwangerschap. Ik blijk ook cystes te hebben. Bij mij zijn het cystes aan 1 eierstok (waarschijnlijk 6 in totaal). Bij mij is de zwangerschap vorige week helaas misgelopen met 8 weken. Of dat ook met de cystes te maken heeft, is nog niet duidelijk, ik moet morgen weer naar het ziekenhuis voor controle. Bij mij zijn waarschijnlijk de cystes (die er al zaten voor de zwangerschap en waar ik nooit van geweten heb en dus ook nooit last van heb gehad) sterk gaan groeien door het zwangerschapshormoon met als gevolg bij 5 weken zwangerschap acute buikpijn en ziekenhuisopname. Daar bleek dus dat ik eierstokcystes heb. Uiteindelijk bleken de cystes in totaal al ruim 12 centimeter te zijn geworden en bleek ook dat ze nog steeds groter werden. Daarom werd besloten dat ik geopereerd moest worden, omdat dit de zwangerschap in de weg gaat zitten en zeker de bevalling. Afgelopen donderdag zou ik geopereerd worden, maar dat is ivm de miskraam niet doorgegaan. Ook bleken de cystes geslonken te zijn naar 10 centimeter. Nu wordt bekeken of ik alsnog geopereerd moet worden, want de kans is groot dat, als ik de volgende keer weer zwanger word, dan precies hetzelfde gaat gebeuren. En het idee van een operatie tijdens een zwangerschap is echt niet leuk! Ik heb helemaal niet van mijn zwangerschap, hoe kort ook, kunnen genieten. Ik was veel te bang dat het niet goed zou gaan met de operatie er tussendoor... Misschien is het ook wel van de stress misgegaan, maar dat zal ik nooit te weten komen. Groeten, Jude.
Jeetje Jude, wat erg allemaal! Naast het verdriet om het verlies van je vruchtje heb je ook nog de onzekerheid m.b.t. de operatie. Had je nooit eerder last gehad van de cystes? Misschien is het maar beter om nu geopereerd te worden, omdat je er anders tijdens de volgende zwangerschap weer last van kunt krijgen. Ik denk niet dat je ervan uit moet gaan dat het door stress is misgegaan. Als alles goed is met het vruchtje, dan blijft hij echt wel zitten, hoor. De gyn heeft ook tegen mij gezegd dat er vroeger toen er nog geen anticonceptie was, van alles werd gedaan om een miskraam op te wekken, maar dat dat praktisch niet lukte. Voel je daar maar niet schuldig over. Heel veel sterkte en succes in het ziekenhuis vandaag! groetjes, Marla P.s. Corien -> voel je je emotioneel al weer iets beter na de dip van afgelopen weekend?