okay deal annette we kopen beiden iets dit weekend voor de beeb, zal toch ook een keer moeten! ha ha ha ander stellen we het te lang uit hoor, heb je al een lijstje gezien hier op het internet wat je allemaal nodig bent voor een baby, als je dat in 1x wilt kopen moet je bijna een lening afsluiten hi hi hi! jette
Hallo allemaal, Ik heb niet het hele topic gelezen, maar wil graag mijn verhaal kwijt. Vanmorgen moest ik naar het ziekenhuis voor een 2e echo. Vorige week maandag de eerste gehad en toen zagen we een vruchtje met langzame hartactie. Vanmorgen was er niks meer te zien.... wel het vruchtje, maar totaal geen leven en het was even groot als vorige week. Missed abortion dus. mijn lichaam herkent nog niet dat het niet meer leeft en ik voel me dan ook zwanger (zou nu 8 weken zijn), maar helaas het is niet meer zo. volgende week moet ik terug naar de gyneacoloog om te checken of het echt niet meer leeft, maar ik geloof er niet meer in. het is dood en het gaat jammer genoeg niet ineens weer leven. Ook gaan ze dan bekijken of ze het weg gaan halen of dat ze wachten tot mijn lichaam het afstoot. nou, van mij mag het hoor, haal maar weg. ik loop er al 1,5 week mee en er is niks gebeurd, dus ik denk niet dat het vanzelf weggaat. maar wat voel ik me zo verdrietig nu, we wilden dit kindje zooo graag en ja, we zijn jong, dat weet ik, en ja, we gaan straks gewoon weer verder proberen, maar dit doet zo'n pijn.... dit wou ik even aan jullie kwijt...bedankt voor het lezen!
hoi.. Ik en me man hebben bijna het zelfde meegemaakt.. bij ons was het een lege vruchtzak .daar kwamen we net voor de eerste ego achter... En je leefdtijd maakt niks uit wij zijn ook jong en zodra je weet dat er iest groeid in je lichaam hou je er onvoorwaardelijk van..en net als jullie wilde wij ook heel graag het kindje,,ik haalde me trost uit het feit dat de natuur ze werk goed deed omdat het kindje mischien niet goed is geweest,,nu wil je dat mischien niet horen maar later zal je er rust in kunnen vinden,,,Me man en ik zijn nu alweer ruim een jaar verder en hopen elke maand nog op een wonder,,ik ben nu 8 dagen overtijd en zal straks na een heele lange tijd weer een test gaan doen,,mocht ik zwanger zijn is mijn lichaam er klaar voor,,, ik wens jou en je vriend heel veel strekte toe,,, vindt steun bij elkaar en praat er goed over,,,veel liefs Lucinda
hoi mariaatje, he meis wat vervelend voor je, ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd! Ik had hetzelfde gevoel als jij, als het niet meer leeft mag het ook zo snel mogelijk uit mijn lichaam, bij mij is dat direct dezelfde dag gebeurt! liefs Jette
Hoi Mariaatje Wat erg voor jullie zeg. Bij mij was er bij de 9 weekse echo geen hartslag te zien, waarschijnlijk in de week ervoor was het gestopt. Ik heb toen gekozen voor een curretage, ik wilde het weg hebben zodat ik het een plekje kon geven. De gyn van mij zei dat het lang had kunnen duren voor het vanzelf af zou komen. Probeer er goed met je gyn over te praten en maak dan een beslissing die voor jou het beste lijkt. Sterkte ermee. Liefs Anette
Dinsdag mag ik terugkomen naar de gyneacoloog, kon helaas niet eerder en hij wilde het een paar dagen afwachten. maar ik denk wel dat we het laten weghalen. dan weet ik ook zeker dat alles weg is en dat de baarmoeder weer schoon is. Het gevoel wat je nu hebt is zo onwerkelijk, zo oneerlijk, we zijn allebei jong en gezond, waarom heeft het nou niet zo mogen zijn? ook word ik nu heel onzeker, wordt ik snel weer zwanger, gaat het de volgende keer wel goed? de eerste weken zijn al zo onzeker en spannend, ben bang dat het alleen maar erger word. de meiden die hier nu schrijven en zwanger zijn, hebben jullie allemaal hetzelfde meegemaakt? ik heb nl niet alles gelezen en vroeg het me af. hoe zijn jullie er mee omgegaan en hebben jullie het een plekje kunnen geven? hadden jullie ook een schuldgevoel? en alleen maar de brandende vraag waar je nooit antwoord op krijgt: WAAROM?
Hallo Mariaatje, Wat vervelend meid! Iedereen op dit topic heeft één of meer mk's gehad, dus we weten waar je doorheen gaat... Het is een hele nare tijd. Inmiddels zijn we hier weer zoveel verder dat bijna iedereen zwanger is, de een wat langer dan de ander. We verspreiden hier allemaal zwangerschapshormonen, zodat de liefste wens voor alle dames hier snel mag uitkomen. Veel sterkte!
Hallo lieve dames, Ook nog voor jullie een reactie! Chantal, grappig, bijna gelijk gepost gisteren! Fijn dat je je zo goed voelt. Wat kan het lang duren he, voordat je lijf weer op orde is. Had ik ook na de eerste mk, na de tweede ging het (blijkbaar) een stuk sneller. Ziet er nu voor jou ook goed uit. Duimen draaien alvast voor jou! Miriam, de 18e komt steeds dichterbij. Van Wuppie gelukkig goed nieuws zag ik, voor jou vast ook! Tel je de dagen al af? Jette, Anette, goed voornemen! Ik heb me voorgenomen om volgende week zondag de babykamer klaar te hebben. Had dat dit weekend willen doen maar had er even niet bij stilgestaan dat we niet thuis zijn ... Hormoontjes... Jette, je kunt je Frauenarzt vragen waar je placenta ligt, dat kun je namelijk bij een echo zien. Niet iets dat je zelf kunt voelen hoor! En als je collega het goed gezien heeft dan krijg je vast een jongetje Ik hoor ook van veel mensen dat ze aan mijn achterkant niet kunnen zien dat ik zwanger ben, alleen mijn buik is (veel!) dikker geworden. En ze zeggen wel eens dat een jongen zijn moeder mooier maakt, en een meisje de schoonheid uit een vrouw haalt Bakerpraatjes, maar ben wel benieuwd of het klopt! Wil je vantevoren weten wat het wordt? Anette, zoek maar wat moois uit! Lief truitje of zo... Nog maar 3 weken tot je 20 weken echo. Mooie symbolische datum inderdaad. Willen jullie weten wat het wordt? Wou ik de eerste keer niet, maar nu wel, praat ook veel makkelijker met Thijs. Vannacht werd ik wakker, lag uk overdwars in m'n buik! Meestal ligt hij met z'n hoofdje boven. Nou ja, als hij nog dwars kan gaan liggen dan heeft-ie nog genoeg plek om te draaien! Maaaaaaaaaaarlaaaaaaaaaaaaaa.... alles goed? Duurt nu wel héél lang! Veel liefs voor allemaal, Neeke
Goeiemorgen, Vanochtend werd ik om half 6 wakker en gelijk gingen die hersenen overuren draaien. Gevolg: huilend mijn bed uit. Er zijn een paar mensen die er vanaf weten en die hebben het met elkaar besproken en 1 van hen had gezegd dat het triest en naar is, maar dat niet alles van een leien dakje kan gaan, niet alles kan tegelijk, we wilden een hond, een huis, trouwen en op vakantie en nu dan gelijk na het trouwen een kindje. tsja, niet alles zit mee. toen ik dat hoorde werd ik nog bozer en verdrietiger, juist van deze man had ik dit niet verwacht, bij ons gaat juist niets makkelijk, we hebben altijd tegenslagen en bij ons gaat het juist altijd via de moeilijke weg. behalve zwanger worden, was binnen 2 maanden zwanger. maar ja, dan krijg je zulk nieuws er weer achteraan. maar waar is zo'n opmerking nou goed voor? je doet mensen daar alleen maar meer verdriet van. mijn man zei net: het zal je maar gebeuren dat dinsdag het hartje ineens wel klopt, dat ze het niet kon vinden omdat ie andersom lag en ze het inwendig maar via 1 kant kunnen zien. ik geloof daar niet in, maar mijn moeder zei het gisteren ook al, dus je gaat dan toch twijfelen of het mogelijk is.... en dan bedenk ik me ineens dat ik dat hier op het forum eens gelezen heb van iemand, maar ik kan het niet meer vinden. bij haar was ook een dood vruchtje geconstateerd en een week later klopte het hartje en nu was ze al op de helft. hoe moet je je dan voelen joh? volgens mij heb je dan helemaal geen vertrouwen meer lijkt mij. maar is dit mogelijk? ik hou me er niet aan vast hoor, ik verlies dit vruchtje gewoon. en weet je waar ik ook steeds aan moet denken? ik heb vanavond een bruiloft, we gaan met 50 personen met een bus ernaar toe, wij gaan ook met die bus, maar ik zit te denken om toch met de auto te gaan, met de bus ben ik verplicht tot het einde te blijven, maar als ik het nou eerder zat ben, dan kan ik niet naar huis. of stel dat ik ineens begin te bloeden? niemand van deze mensen weet wat er gebeurd is, dus ik moet vrolijk en blij doen terwijl ik me zo niet voel. hoe gingen jullie er mee om? het is een lang verhaal geworden zie ik, weet niet of jullie hierop zitten te wachten eigenlijk, jullie zijn alweer in een leukere fase, maar ik weet het ff niet meer....
Mariaatje Als je je verhaal kwijt wilt kun je hier terecht hoor. We weten hoe je je voelt. Wat betreft die opmerking, probeer het naast je neer te leggen. het is voor je omgeving zo anders want 'het komt zo vaak voor'. En terwijl ze dat niet zo bedoelen maar meer om je op te beuren, al vin ik die opmerking die je omschreef absoluut niet netjes. Als jij het fijner vind om met de auto te gaan moet je met de auto gaan, die beslissing moet je zelf maken. Je kunt dan idd naar huis als het niet meer gaat. Hetgeen je man zei, stel je voor dat... dat gevoel ken ik terwijl ik 2 keer heb gezien dat het hartje echt niet klopte. Het lijkt zo onwerkelijk maar is het helaas niet. Je krijgt denk ik nog een echo als je volgende wek terug gaat en anders moet je daar om vragen, het is ook voor je gevoel, ik vond dat heel belangrijk. Veel sterkte en praat erover en huil erom Liefs Anette
Ik ga vanavond shoppen er is gisteren een baby/kinderzaak geopend dus daar gaan we vanavond naar toe. Heb er wel zin in moet ik zeggen. Ik droom wel elke nacht over mijn zwangerscha, heel raar. Niks negatiefs of zo maar ik vind het wel apart. In elke droom ben ik zwanger. Neeke, veel plezier in de buurt van Venray. Als jullie uit willen er is vorige week een mega disco open gegaan (na herstart) de zenith. Misschien wel leuk. Jette, alvast veel plezier met shoppen en wel kopen he! (hoor wie het zegt haha) Marla, zou je even iets van je willen laten horen? WE zijn benieuwd hoe het met je gaat Moet gaan, heb afspraak bij ha voor de pijn in mijn schouder. Groetjes
Klopt, ik krijg volgende week ook weer een echo ja, maar ik heb absoluut niet het gevoel dat het hartje dan ineens wel klopt, zo realistisch ben ik wel. heb besloten om vanavond toch met de auto te gaan, dan ben ik van niemand afhankelijk en kan ik lekker naar huis als ik daar zin in heb! Verder gaat het heel wisselend, heb net lekker met de hond gewandeld, dan gaat het wel en het andere moment begin ik weer te huilen. en vooral het onbegrip van mensen valt me zoo tegen, maar ja, dat zal wel onwetendheid zijn. ben in ieder geval blij dat ik op dit forum mijn verhaal en verdriet kwijt kan!
hey neeke, ja wil graag weten wat het wordt, niet omdat we perse een bepaalde kleur of bepaalde spullen willen kopen maar gewoon om het te weten en je daar op voor te bereiden! Nu hadden ze tegen vrienden van ons gezegd dat ze een dochter kregen, voor 99% zeker, toen het geboren werd was het een jongetje oeps! nu is dit al weer wat jaartjes geleden en zij had natuurlijk niet zo vaak een echo gehad als dat ik krijg maar toch..... niets is zeker! mariaatje, het kost tijd meis dat het wat gaat slijten, je moet veel praten en laat je tranen ook gewoon komen als je daar behoefte aan hebt! de verwerking is voor iedereen verschillend, ik ben direct weer aan het werk gegaan maar heb toch een week of 4 later een terugslag gehad, het verdriet komt toch! Goed besluit om met de auto te gaan, ik wil je toch ondans alles veel plezier wensen! En als het niet gaat ga je toch gewoon naar huis, zeg je dat je je niet lekker voelt! Marla.......... begin me zorgen te maken waar zit je? liefs jette
Jette, ik zoe dat je 20 weken zwanger bent Gefeliciteerd, is toch weer een mijlpaal. Wanneer heb je echo? En wij willen ook graag weten wat het wordt, ben veel te nieuwsgierig en dan is 20 weken wachten nog zo lang.
ik mag 20 september weer komen, dan gaat hij kijken of hij het geslacht kan zien, ook wordt er dan weer gemeten, dat heeft hij de vorige keer niet gedaan! Als ik het weet mogen jullie het ook best weten hoor, ben niet zo geheimzinnig op dat gebied! jette
Hallo dames, Even weer een kort berichtje want ben vandaag voor het eerst eventjes thuis. Zijn zaterdagavond terug gekomen van het weekje griekenland en ben erg geschrokken hoe m'n moeder in een week minder was geworden. Heel erg benauwd. Vrijdag voor dat we weg gingen ben ik de hele dag bij haar geweest en vond ik dat ze wat raar ademde maar volgens haar was het gewoon een klein verkoudheidje en viel het allemaal wel mee. We moesten gewoon een weekje weggaan, dus toch maar gegaan. Vanaf zaterdag ben ik ook niet meer bij haar vandaan gegaan. Ze is die avond opgenomen omdat huisarts dacht dat ze misschien vocht achter de longen had. Helaas was dit niet het geval maar bleken er allemaal uitzaaingen in de longen te zitten. Maandagavond ik ze weer naar huis gekomen met zuurstof en morfine pomp en afgelopen woensdag is ze al overleden. Nog steeds niet te bevatten, zo snel allemaal. Sorry voor dit korte berichtje..... met buik gaat het allemaal wel aardig. Heb alleen beetje last van harde buiken en heb wat dikke benen. Maar dit komt allemaal op de 2de plek nu. Er is zoveel te regelen.... Hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Heb nog niks bijgelezen. Komt nog wel een keer Liefs, Corien
Jeetje Corien, wat vreselijk voor je! Gecondoleerd met je moeder en ik wens je heel, heel veel sterkte met dit vreselijke, onverwachtse verlies voor je. Ook wens ik jou en je kindje veel sterkte en liefde toe in deze moeilijke tijd. Ik hoop dat je mensen in je omgeving hebt waar je op terug kan vallen en je kan ook altijd hier je verhaal kwijt, maar dat weet je wel. In ieder geval een dikke knuffel!
Even inbreken meiden, Corien wat verschrikkelijk van je moeder zeg! Gecondoleerd meis! Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Als je een luisterend oor nodig hebt, weet je ons te vinden he?! Dikke knuffel van Neia
Lieve Corien Heel veel sterkte toegewenst, het is vrij snel gegaan, vreselijk. Nogmaals sterkte en je kunt altijd bij ons terecht. Een dikke knuffel Anette
Goeiemorgen allemaal, Vrijdag de bruiloft gehad, was opzich wel gezellig, hoewel we allebei elke seconde eraan gedacht hebben. Aan het eind van het feest rustige nummers, You never walk alone enzo, toen hebben we lekker tegen mekaar aan gestaan en elkaar goed vastgehouden. Mijn man was zo lief voor me...mijn vriendinnen zagen het zo aan en vroegen wat er aan de hand was, aan het einde van het feest heb ik het maar gezegd, dan weten ze waarom we verdrietig en afwezig zijn. Toen 1 van die meiden naar mijn man ging om hem sterkte te wensen, toen kwamen zijn tranen. Hij heeft het er ook heel moeilijk mee en vind het nog het moeilijkste dat ie niks kan doen, hij voelt zich machteloos en zegt dat ie er maar als een jan lul naast zit. Heb gezegd dat dat onzin is en dat ie zichzelf niet moet wegcijferen, maar weet niet of ik dat aan zijn verstand heb kunnen brengen. Verder voel ik het rommelen in mijn lijf, mijn onderbuik trekt en hij is ontzettend opgeblazen, is weer groter geworden, maar dat komt denk ik doordat de miskraam misschien eraan komt. als ik ongesteld moest worden kreeg ik ook altijd een dikke buik. maar het is wel raar, heb gewoon een buik alsof ik 4 maanden zwanger ben en dat doet zeer. verder nemen wel de symptonen af, mijn borsten worden weer normaal en de extreme moeheid en veel plassen is ook minder, dus ja, het begint allemaal echt te worden. Vind het eng, weet niet wat ik moet verwachten als het toch een spontane miskraam word, en wanneer? als ik thuis ben? als ik aan het werk ben? komt het langzaam op gang of is het gelijk de kraan open? Die onzekerheid vind ik eng.... Vanavond voor het eerst weer werken, werk in een restaurant, heb er totaal geen zin in, maar ja, kan ook niet thuis blijven zitten he?! Fijn dat ik mijn verhaal bij jullie kwijt kan! Dikke knuffel!