Hallo meiden, Ik ben afgelopen Juni moeder geworden van een prachtige zoon, Luka. Hij is gehaald met keizersnede, het was een extreem heftige bevalling. Nu ben ik goed hersteld van de keizersnede, maar mentaal wil het niet zo. Ik heb hier al eens een topic over gestart, hopend dat het beter zou gaan. Helaas, het lijkt slechter te gaan. Ik hou van Luka, maar ik heb vaak helemaal geen zin in hem. Geen zin om met hem te kroelen etc. Ik voel me echt schuldig, mn vriend pakt Luka veel op maar ik kan het gewoon niet. Ikzelf heb autisme en denk dat het misschien daaraan ligt. Er lijkt een gigantische drempel te zijn wat me weerhoudt van Luka te houden en hem te kroelen etc. Ik heb al aan de bel getrokken bij instanties die voor me klaarstaan, maar niemand helpt. Natuurlijk heb ik mn vriend en familie, maar ze kunnen me niet goed helpen ivm persoonlijke verbondenheid. Wat moet ik nou? Zijn dit nou hormonen van het ontzwangeren? Groetjes Emma
Ben je al bij de huisarts geweest? Misschien kan die je verder helpen. Keizersnee is zeker een heftige bevalling. Heb er in April ook 1 gehad Mijn hormonen zijn ook nog erg van slag. Ik ben nu weer aan de pil en merk dat dat beter gaat. Echter had ik andere klachten.
Ik heb al bij mn begeleiders aan de bel getrokken, helaas zien ze niet echt de nood erin ofzo. Zit zelf aan een koperspiraal nu, misschien hormoontekort? Aangezien ik vroeger altijd aan de pil zat. En tsja, de keizersnede was zeker heftig. Denk er nog vaak aan terug...
Meissie, zoek mensen die je wél helpen! Door je autisme kan ik me voorstellen dat die eerste heftige periode voor jou nóg heftiger is. Draag je Luka? In een doek of ergonomische draagzak? Ik heb wel eens gelezen dat dat mama's met een ppd ook kan helpen voor n goede hechting met hun baby. Dan heb jij je handen vrij, voelt hij zich lekker dicht bij jou én kunnen de knuffelhormonen hun werk doen. Wellicht helpt het ook tegen het vele huilen van Luka!
Hey Emma! Zelf heb ik ook een diagnose ASS. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je wat meer hulp zoekt dan bij een begeleider. Zoek een psycholoog of psychiater die behandelingen aanbied die hij toespitst op ASS. Hier in het noorden is het ATN van Lentis. Zij bieden bijvoorbeeld cognitieve gedragstherapie en EMDR aan die speciaal toegesneden is op mensen met autisme. In mijn ervaring werkt dat 1000x beter dan "gewone" behandelingen. Ik herken goed wat je schrijft dat het "gewoon niet lukt" en dat je "geen zin hebt". Bij mij komt dat omdat de moederliefde zo intens is dat het me bijna bij voorbaat al overprikkeld. Ik word er zelfs een beetje angstig van. Ook heb ik het als ik al overprikkeld ben en Lily vreet weer wat uit... Dan wil ik gewoon niet opstaan ofzo, echt geen zin. Maar dat komt dus omdat ik eigenlijk nog druk bezig ben met het verwerken van prikkels. De draagdoek/ draagzak heeft voor mij wonderen gedaan. De aanraking is constant, waardoor het (voor mij) minder prikkelt. EN ik kan me intussen tijd ook wat afleiden met andere dingen: een wandeling, het huishouden, TV. Echt een lifesaver. Verder wil ik je de tip geven om niet te blijven piekeren over de oplossing, maar ook gewoon dingen uit te proberen. De gekste dingen werken soms. Als laatste wil ik zeggen dat de eerste maanden voor mij ook veruit het zwaarst waren. Je krijgt nog niet heel veel terug... Toen Lily een maand of 6 was vond ik het steeds leuker worden. Heel veel succes en sterkte!!