Persoonlijk denk ik idd dat je man het op de honden afreageerd. Niet dat de honden het probleem is. Probeer erachter te komen wat het echte probleem is! Voelt hij zich misschien te kort gedaan? Jou aandacht gaat nu naar de kinderen, de honden, huishouden en natuurlijk veel minder naar hem? (Niet om hem goed te praten hoor, ik denk alleen mee) Dat hij denkt dat zodra de honden weg zijn, het opgelost is?
Ik zou de honden niet wegdoen, daar ligt het probleem helemaal niet. Je lost er niets mee op als er zoveel meer aan de hand is. Ik denk dat je eeuwig spijt zal hebben als je ze weg doet voor je man, echt..
jij probeert nu problemen op te lossen die er helemaal niet zijn. deze honden zijn het probleem niet jouw man is het probleem.. zolang hij zijn gedrag niet veranderd. blijf je problemen houden als de honden weg zijn dan vind hij wel weer iets anders.. (je poetst niet genoeg.. je wilt te veel tijd voor jezelf.. er ligt te veel speelgoed.. de kinderen zijn te druk..) doe jij de kinderen op dat moment ook weg? (natuurlijk doet niemand dit.. ) of ga je dan wel op je tenen staan dat je man moet veranderen? als dat zo is.. dan kun je dat nu ook doen!!
Ik denk dat je er een groot derde kind bij hebt. Dat zich serieus misdraagt. Ik zou dus eerder je man onder zijn voeten geven, dan de honden wegdoen. De honden zou ik voorlopig dus echt niet weg doen. Want dan vindt je man wel iets anders om op te schelden.
(Heb alleen de OP gelezen) Daar zou ik inderdaad aan gaan twijfelen na zulk gedrag en zulke uitspraken. Nee grapje hoor Heel veel succes en sterkte met een plekje zoeken en afscheid nemen!
Ja ik zou ze weg doen....een ander thuis zoeken waar ze de hele dag de aandacht krijgen die ze verdienen. Nou ben ik totaal geen huisdier mens dus misschien geef een 'verkeerd' antwoord. Ik zou het in ieder geval proberen.....of misschien ergens een paar weken? Kijken of er iets veranderd
Het heeft niks met de honden te maken... Zodra die weg zijn komt er wel weer iets anders... Ik denk ook dat er meer speelt.
Dit heeft helemaal niets met de honden te maken. Je man zit ergens mee en kaffert iedereen en alles uit. zou hem eens vragen of hij zichzelf een volwassen kan gaan gedragen en zijn problemen onder ogen gaat zien. Hetzij overspannen/niet zeker van zijn leven/ niet zeker van relatie.
Ik heb mijn hond nu bijna een jaar en alleen al de gedachte dat ik m weg zou moeten doen maakt me verdrietig. Honden zijn zulke slimme dieren! Die passen ze zich ook goed aan wanneer er kinderen/baby's in het gezin komen. Zoals vele voor mij dus ook al zeggen ben ik het er ook niet mee eens dat als de honden weg zijn je man weer gelukkig is.
Dat was ook mijn eerste gedachte. Denk niet dat die honden het echte probleem zijn en het dus ook niet is opgelost als je ze weg doet.
Ik denk eerlijk gezegd dat hier wel meer speelt dan aleen de honden. Wegdoen in deze situatie nee, een keer flnk mijn man de aarheid zeggen ja, het klinkt een beetje alsof jij er aardig doorheen zit (hij ook maar daar gaat het nu even niet om) is het een idee om als hij thuis is eens alles over te dragen en er lekker opuit te gaan met de honden je zegt dat je in de bossen woont, maak er gebruik van zou ik zeggen, dan kan jij je hoofd helder maken en leeg maken, heeft hij de tijd en kans om te ervaren dat jij het ook druk hebt (zo komt het nu op mij over als ik niet goed zit zeg het dan maar) Succes maar wegdoen zou ik zeker niet doen, je kiest voor een beestje, wij hebben zelf 2 katten beiden al hier voor er kinderen kwamen 1 zelfs al 12 jaar toen in huis, wij hebben gezegd als er iets met de katten gebeurd komen er geen nieuwe, maar ze mogen wat ons betreft 100 worden en we zijn net zo lief tegen ze en zullen ze netjes verzorgen tot hun graf.
Lastige situatie. Wij hebben ook twee kids snel achter elkaar (beide huilbaby's) en ik denk dat je gewoon een hele goede relatie en wederzijds respect moet hebben om dat aan te kunnen. Tel daar bij jullie de wel/niet-verkoop van jullie huis, ontzwangeren en mislopen van jullie droomhuis bij op en dan denk ik dat je gewoon even allebei aan de max zit. Van jou compleet begrijpelijk (ontzwangeren/herstel) bij je man denk ik: schop onder zijn kont en zich aanpassen. De honden kunnen er ook niks aan doen.... Er is meer aan de hand, dus honden wegdoen lijkt mij niks op te lossen daar het probleem, mijn inzien, dieper ligt.
Je honden wegdoen omdat je man zich aan ze ergert? Jullie hebben destijds toch ook samen voor die honden gekozen? De honden zijn het probleem niet, dat is je man. Die zit ergens mee. Klinkt een beetje alsof hij op de een of andere manier jaloers is. Hij komt nu niet meer bij jou op de eerste plaats, dat zijn je kinderen. Zou het niet kunnen dat hij daar moeite mee heeft, en zijn frustraties daarin afreargeert op de honden! Maar nee, wegdoen alleen omdat hij zich ergert? Nee hij zou van mijn een schop onder zijn hol hebben gehad. Is hij nu helemaal van de pot gerukt.
Ik denk dat er veel meer speelt dan alleen de honden. Het is vooral voor hem heel gemakkelijk als ze weg gaan, maar ik weet wel bijna zeker dat als ze weg zijn hij wel iets anders vind om op te zeiken. Los eerst eens de problemen op en beslis daarna pas over de honden. Grote kans dat als er wat minder stress in huis is er ook minder irritaties van de honden zijn.
Persoonlijk denk ik niet dat de honden het probleem is... Als je die weg doet vraag ik me heel sterk af of je man wel echt veranderd.... Ik zou op zoek gaan naar de echte rede... Hij heeft er immers ook voor gekozen. Heel veel sterkte en als je ze wel herplaatst... Heb het helaas ook een keer moeten doen, dan moet dat ook wel echt jouw keuze zijn meid. Niet dat je straks spijt gaat krijgen
Ik zou wellicht een proef-periode overwegen. Een gastgezin zoeken voor de honden en dan een bepaalde tijd afspreken. Een maand, 2 maanden...en dan kijken of de zorgen over zijn. Ik denk dat je op die manier tot de kern komt. Honden, iets anders? Zo maak je geen definitieve beslissing, maar een weloverwogen beslissing.
Zou zeker nu de beesten niet weg doen eerlijk gezegd. Denk dat je het hem enorm kwalijk gaat nemen. Eerlijk gezegd denk ik ook niet dat je het probleem er mee oplost...er zijn zo veel dingen gaande...en dit is slechts een klein deel daarvan. Als je ze nu door kinderachtig gedrag van je man weg doet kan dat een behoorlijke kloof slaan naar mijn idee.
Ik vind het een hele moeilijke eigenlijk.. Zou je man niet zo lelijk tegen de honden doen, had je er zelf dan überhaupt bij nagedacht om ze weg te doen? Ik denk dat je dat voor jezelf helder moet zien te krijgen.. Als daar het antwoord nee op is dan zegt dat je genoeg.. Je kunt allerlei dingen gaan bedenken waarom het nu misschien beter is om ze weg te doen, maar er zijn toch meer redenen om ze eigenlijk te houden? Zou alles nu lekker in de rust zijn? Relatie met je man, huisje van je dromen en noem alles maar op, dan zou je ze toch eigenlijk niet weg willen doen? Als er al zoveel is gebeurd dan geloof ik er in dat er alleen maar betere tijden kunnen komen! Heel veel succes en sterkte met het maken van deze beslissing, zal niet makkelijk voor je zijn..
Ik zou ook even wachten met de honden definitief wegdoen, maar als het mijn man zou helpen zou ik ze tijdelijk even ergens anders plaatsen. Familie misschien? Zo heeft hij even de tijd om bij te komen en kunnen jullie meteen een goed gesprek houden. Je man kan dan een oelewapper zijn, maar zijn gevoel is niet minder belangrijk. Als hij die honden echt niet meer wil, zal je er serieus over na moeten denken. Als hij er een echte en gegronde reden voor heeft dan, niet omdat ze stinken Anyway, ik zou mijn man er niet voor op straat zetten, er schuilt meer echter denk ik.