De titel klinkt raar, natuurlijk wil een baby veel aandacht. Maar het wordt nu extreem en ik zit met mijn handen in het haar. Hij begint te huilen zodra ik hem in de box leg, hij begint na hooguit 30 sec te huilen als ik naar de WC ga, als ik even de keuken in moet, gewoon ELKE keer als ik buiten zijn gezichtsveld ben. Ook al blijf ik dan met hem praten zodat hij weet dat ik in de buurt ben, dat maakt kennelijk niks uit. Ook als ik hem recht naast me op een speelkleedje leg, is het hooguit 3-4 minuten okee, daarna begint hij weer te huilen totdat ik actief met hem ga spelen of hem optil. Zelfstandig even spelen is er niet meer bij (terwijl hij dat eerder toch goed kon). Hij zet het ook steeds vaker op een brullen wanneer hij voor een middagdutje op bed wordt gelegd. Ik ben echt wanhopig, weet gewoon niet wat ik moet doen. Als ik het even probeer te negeren gaat het huilen over in gillen, inclusief hoesten en kokhalzen omdat hij zich zo druk maakt Tips? Ik weet me echt geen raad meer met dat constante huilen...
Nee, het is een faaaaaaaaaaaase! Sterkte. Is er niet nu net toevallig zo'n sprong waar hij midden in zit?
Dat probeert die kleine hier ook! Maaaaar ik stop een tut erin, speentje in de hand en laat hem fijn even huilen...dat duurt dan vervolgens nog geen minuut en hij speelt alweer
Helaas werkt een speentje hier niet. Speeltje geven ook niet. Zou het echt maar een fase zijn of heb ik hem "verwend" met aandacht waardoor hij niet meer zonder kan? Soms klinkt hij alsof hij levend gevild wordt en begint te lachen zodra ik hals-over-kop naar de box toe kom gerend.... Ik vind het zo lastig omdat ik hem natuurlijk veilig en geborgen wil laten voelen. Maar ik wil hem ook niet totaal afhankelijk maken. Ik lees hier wel eens dat je babytjes niet kunt verwennen met teveel aandacht als ze klein zijn, maar vanaf welke leeftijd kan dat omslaan?
Niet met een half jaar! Gewoon lekker aan toe geven. Deze fase hebben wij ook gehad. Is erg lastig maar hij is gewoon weer voorbij gegaan. Het gaat echt over!
Het is een fase, ik dacht ook dat er geen end aan kwam, maar het werd langzaamaan beter. Ik heb hem ook gewoon laten huilen af en toe. Ook omdat ik het zelf niet meer wist op een gegeven moment (dat is ook niet gek door de vermoeidheid en het gebrul). Een speentje wou hij wel, maar die vloog er binnen 10 seconden weer uit door het huilen. Nog even volhouden, het wordt echt beter.
Verwennen is het echt niet!! Hij wil gewoon heel erg graag heel erg veel aandacht van jou. Geloof dat de eenkennigheidsfase er ook aan zit te komen . Geloof dat het rond 1 jaar is dat ze dat verband van 'als ik huil, dan krijg ik mijn zin' pas gaan zien . Deze discussie trouwens vaak met VL gehad. Hij vind ook dat ik Q verwen, vooral 's nachts (meestal nog 2 nachtvoedingen). Hij vind dat ik hem maar moet laten huilen. Dat gaat mooi niet gebeuren.
Hier deze fase eindelijk voorbij!!! Heeft van 6 tot 8 mnd geduurd.. Die 2 maanden waren n ramp!! Ze werd al hysterisch als ik naar de box toe liep, en haar van me af hield om neer te gaan leggen. En ook alleen bij mama.. Maar zo.erg als t was, zo goed.gaat t nu! in t begin twijfelde ik ook of t n fase was. Maar precies t zelfde heeft ze van se geboorte tot 4 mnd gehad. Reflux en krampjes waren de boosdoeners. In t begin steeds bij me gehad om te troosten, en daarna wou ze alleen nog bij mij. Toen go mvg t n maandje goed, en kwam t met 6 mnd dus weer terug... Nu bijna 3 weken eindelijk nbbeetje rust weer!! Mss toeval, maar sinds ze kan 'kruipen' en zelf kan.zitten is ze sowieso n stuk rustiger en vrolijker..
Ja!! Een fase! Waarin je ook gaat denken dat t weer over is en paar dagen later weer terug is. Hier zit ik er ook in.. Gaat nu weer tijdje stuk beter (niet elke x als ik weg loop...) Maar de verlatingsangst zal er zowel echt aan komen dus hou me hart vast! Vervelend.. maar f doorzetten! Zoveel mogelijk betrekken. F afleiden als je weg moer met bijv een.muziekje.. werkt hier vaak wel redelijk
Hier duurde de 6 maanden fase ook lang, ging bijna meteen over in de 8 mnd fase. T was hier niet zo extreem overigens maar meer met andere dingen. Kan me wel herinneren dat de fase lang duurde. Sterkte....
Nou ik wilde er bijna al zelf een topic over openen.. Hier in hetzelfde schuitje, goed om te horen dat het een fase is! Ze kon zich altijd prima vermaken, maar dat is nu wel anders. Gelukkig is het goed weer nu dus ga regelmatig maar even wandelen, boodschappen doen ed.. dat vind ze allemaal reuze interessant, zolang ze maar rond kan kijken of bezig gehouden wordt... ik probeer haar soms ook wel even te laten mopperen, al valt dat niet mee want dan gaat het vaak van kwaad tot erger Een echte meid, denk ik dan.. ookhet slapen gaat hier weer regelmatig met even huilen.. is het geen fase, dan is het wel een sprongetje, dan wel tandjes.. etc, etc. en zo blijven we lekker bezig haha succes, ik blijf ook maar denken, het gaat allemaal vast weer over!
Ik merk vooral dat L. dit doet als ze moe is heb een beetje met haar slaap schema geëxperimenteerd en tot nu toe gaat het goed.
Up!! Jammer dat er niet meer reacties komen, ik was erg benieuwd of de ervaren mama's dit ook herkennen en vooral of dat dit een fase is en hoe jullie hiermee omgingen! Vind het lastig met deze leeftijd, ze zijn nog zo klein, maar wil ze natuurlijk ook geen 'vervelende gewoontes' aanwennen..(klinkt een beetje kort door de bocht, maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven ) Dus meer reacties zijn welkom!
Is het niet 'gewoon' vermoeidheid? Mijn zoon begint ook te jengelen als hij moe is. Wordt hij even afgeleid door een spelletje of wat anders grappigs, dan lacht hij weer en zou je bijna denken dat hij niet moe is. Baby's zijn snel af te leiden waardoor ze hun moeheid niet laten zien. Zou toch hier eens naar gaan kijken. Misschien moet je je kindje wat eerder naar bed toe brengen. De wakkere tijd is hier maximaal twee uur en dan moet hij echt weer slapen. Houd ik dit aan, dan heb ik de hele dag een tevreden en vrolijk kind.
Hier hetzelfde. Misschien in iets mindere mate maar ik herken je probleem. Zo is het de liefste schat van de hele wereld maar leg je hem neer dan is het na een paar minuten brullen alsof hij wordt geslacht. Pak je hem op dan is het weer goed. Hij wil gewoon constant op de arm. We hebben onze routine daar maar op aangepast. Huishouden doen we doordeweeks savonds na het werk wanneer hij ligt te slapen zodat we in het weekend bijna niets meer hoeven te doen. Smorgens wanneer mijn vriend al met hem is vertrokken doe ik de pannen voor savonds al klaar zetten, aardappels schillen en onder water zetten en het vlees uit de vriezer halen en in het pannetje leggen om te ontdooien. Zo hoef ik savonds alleen nog maar het gas aan te draaien om mijn eten te maken. Vervolgens pak ik ons zoontje over zodat mijn vriend de afwas kan gaan doen. Ik denk dat er weinig aan te doen valt. Ze willen veel aandacht en dit zal waarschijnlijk (hopelijk!) weer over gaan.
Ja, fases die komen en gaan....aan toegeven, dat scheelt een berg vermoeidheid haha... Zeker zo jong aan toegeven. Ik geef er nog altijd aan toe, maar hij heeft t nog maar minimaal. Alleen als ik echt uit zicht ben.
Dat is echt een fase en heeft niets met verwennen of gewennen te maken. Denk maar, hij gaat nog veeeel meer aandacht vragen in de dreumes- en peuterfase en dat is ook heel normaal en hoort er gewoon bij. Mijn dochter zit nu in de o zo vrolijke 14 maandenfase . Maar bij haar spelen verlatingsangst en het doorkomen van een nare hoektand ook mee. Daarom ben ik toegeeflijk en ik laat haar dus niet huilen. Nu scheelt het hier dat ze zelf natuurlijk kan bewegen (kruipen, stappen met steun) en ze volgt me dan gewoon het hele huis door. Soms hangt ze dan aan mijn benen, maar dat is alleen als ze wil drinken of als ze moe is. Doe ik haar dan naar bed is het weer goed. Nee, ik vind dit pittiger dan toen ze nog zo'n klein lief hummeltje was... dan had ik haar vaak bij me in de draagdoek. Nu knijpt en krabt ze me ook vaak, uit enthousiasme en liefde, dat dan weer wel