Haha, die is inderdaad herkenbaar! Bij ons bleef ze heel erg vaag doen over het geslacht, terwijl wij zelf allang wisten dat het een jongetje is Andersom heb ik de "stunt"ook wel eens uit willen halen: zeggen dat het een meisje is, en wachten tot ze zelf ontdekt dat het een jochie is, en dan kijken hoe ze daarmee omgaat
Ik kom ook terug op mn woorden. Wij weten dat het een meisje is gister weer gezien met de 20 weken echo en ze bleef maar over een jongen praten en dat die piemeltjes maar zo lastig schoon te maken zijn ! Haha waarop wij zeiden Tis een meid toch, Ja ja . Even later had ze het weer over een hij. Whaha lekker verstrooid dus dus maak je niet druk volgens mij zitten blijkbaar al doe egoscopistes in elkaar!
Bedankt voor jullie reacties! Ik reageer later uitgebreider, druk bezig de verjaardag te vieren van mijn kleine mannetje die 1 is geworden. Maar in ieder geval al fijn om jullie reacties te lezen!
Nogmaals bedankt voor de reacties! Ik heb er inderdaad niks van gezegd. Ten eerste omdat ik op dat moment er niet echt bij stil stond! Ik was helemaal niet bezig met het geslacht maar met de gezondheid van de baby! Na afloop had (en heb) ik ook niet de behoefte, want tja, wat levert het op. Het is inderdaad nog steeds niet bevestigd en het is nog steeds gissen naar het geslacht. Ik ben alleen wel van mening dat ze dit soort woorden ('knul' 'kereltje') gewoon niet moeten zeggen. Of het nou gewoonte is of niet, je gaat toch anders de rest van de zwangerschap in. Ik ben wel blij met jullie verhalen, vooral natuurlijk de verhalen waarbij bleek dat die uitspraken dus niks zeggen. Daardoor blijft het onzeker, maar toch neig ik nu door de echoscopist te denken dat het een jongetje wordt. En dit kan makkelijk worden voorkomen, is onderdeel van hun werk, niet waar?!
Wij hebben het ook gehad bij de pretecho. Wij wilden het ook niet weten en ze had het steeds over hij (wat we normaal vonden). Maar toen zei ze ineens. ZE ligt lekker te slapen. Toen waren we ook enigszins verbouwereerd, omdat we nog zo hadden aangegeven het niet te willen weten. En ook raar omdat ik zo'n sterk voorgevoel had dat het een jongetje zou worden. Later ging ze weer over op de hij-vorm. Wij wisten niet of ze dat dus deed om te camoufleren dat ze zich mogelijk versproken had. De rest van de zwangerschap bleef ik zo af en toe toch nog wel eens afvragen of het toch echt een meisje zou zijn (door haar verspreking). Maar het bleek dus toch echt een jongetje te zijn. Waarom ze het toen had over ZE lag te slapen tijdens de echo is ons nog steeds een raadsel.