Hey meiden, Mijn man en ik gaan na deze ronde pauze nemen, vooral omdat we het even niet meer trekken... Maar je zit zo diep in die molen, bent zo gewend aan die onderzoeken e.d. dat ik bang ben dat ik het niet los kan laten... De wens blijft natuurlijk groot he... mijn man zegt: ach dan ben je weer wat ouder, sta je anders in t leven ( ben nu 24) en kan je het misschien beter aan... maar volgens mij maakt leeftijd niet uit...het is meer het aantal tegenslagen wat je krijgt. ( wij zitten nu op 2 mislukte iui's en nu in ronde 3, pcos, azoospermie ( onvruchtbaarheid man), en schot in vagina/baarmoeder) het is meer dat ik in mijn hoofd nu afvraag wat het volgende gaat zijn wat ons tegen gaat zitten.. Ik twijfel of ik er goed aan doe om een 'pauze' in te lassen... hoe hebben jullie dit ervaren?
Hier heb ik regelmatig verplichte pauzes. Bij de iui regelmatig omdat er een cyste zat. Verder ook bij overstap van ziekenhuis tussen de iui en icsi. Deze ronde zelf rust genomen. Mede omdat ik het ook steeds minder trek. De maanden even rust doen mij juist wel goed. Omdat ik dan even kan bijtanken en kan doen wat ik wil. Ipv alleen maar naar het ziekenhuis heen en weer racen en alles erom hierom heen zien te plannen. Denk dat leeftijd geen verschil maakt nee, maar wel even adempauze en even een maand dat je gewoon weer even kan leven zoals ieder ander. Maar helemaal alles aan de kant zetten is moeilijk hoor. Nadeel is dat er zo vele maanden verloren gaan en we voor ons gevoel al zo lang bezig zijn. En elke tegenslag is toch weer vervelend en moet je verwerken. En ja, geen idee hoeveel je er nog kan krijgen. Hier ook al vele tegenslagen gehad, waardoor het steeds zwaarder wordt. Maar ik houd maar voor ogen waarom ik het doe. Succes in ieder geval en neem een maandje rust en kijk dan verder wat je wilt.
Hoi, Wij denken ook na over een pauze of stoppen. We hebben een gezonde dochter (via de MMM) en zijn nu ruim een jaar bezig voor de tweede. Veel tegenslagen, maar de belasting valt vooral erg tegen. Maar ik kan en wil de wens nog niet opgeven. Manlief ziet wel dat ik door wil, maar ziet ook dat het emotioneel zwaar is. Hij heeft er minder last van en vindt het minder erg als het bij één kindje blijft. Moeilijk hoor. Ik hoop deze ronde op een goed ei en een zwangerschap. Ga nu naar het zh voor een fm.
Ik denk zeker dat leeftijd er alles mee te maken kan hebben. Als je wat ouder bent sta je toch vaak wat stabieler (zal niet voor iedereen gelden ben ik me bewust). Zelf denk ik dat een pauze zeker geen kwaad kan. Je bent nog jong, hebt in principe nog alle tijd (theoretisch dan he, snap dat dat gevoeldmatig niet altijd zo voelt). wel zou je de pauze kunnen gebruiken om je zaken rond je baarmoeder eens goed uit te laten zoeken, mogelijk met een 2nd opinion. Je moet waken dat het je niet boven je hoofd groeit, dat het liefst voorblijven. 2 IUI's is nog niet zo veel. Oneerbiedig gezegd kom je nog maar net kijken in de MMM. Wie weet hoe lang het nog gaat duren voor het raak is? Dan moet je echt waken voor jezelf. Dat je het niet alleen nu nog aankunt, maar ook over 2 jaar nog mocht je dan nog steeds in de mmm zitten. Dit alles niet negatief bedoeld, maar als serieus advies.
Ik ben het er inderdaad mee eens dat 2x iui nog weinig is in de mmm. Maar de vraag is wat daarvoor al gebeurd is. Wij hebben ook nu 6xiui gehad en 2x een tp na icsi. Maar daarvoor hebben we ook al een half jaar bij de uroloog gezeten om te kijken of medicijnen een optie waren. En de hele mmm kan wel een tijdje duren helaas. En ja soms komen ze pas laat achter dingen. Zo kreeg ik de vorige keer te horen dat de gyn dacht aan pco naar aanleiding van een echo in eigen cyclus voor de tp. En dan heb ik dus al 6x iui en 1x punctie voor icsi gehad. En vele extra echo's. Maar even rust is soms nodig in de mmm om het vol te kunnen houden.
Wij hebben na 2 rondes IUI-D een pauze gehad. En dat heeft me ontzettend goed gedaan. Na al die wachtlijsten was het eindelijk begonnen en na de 2de mislukte poging zat ik er helemaal doorheen. 3.5 jaar gewacht en dan vol verwachting starten en toen kwam ineens alles eruit. De hele vermoeidheid, alle spanningen van de tese en de boodschap dat we nooit geen kindjes van mijn man konden krijgen. Al het verdriet, opgekropte frustratie, angst, woede...alles kwam boven. Die behandeling was zo triggerend. Wij hadden afgesproken dat de pauze zo lang zou zijn als ik wilde, aangezien ik de behandelingen moet ondergaan. na 1 cyclus was de rust hier wedergekeerd en zijn we weer begonnen. Maar de rust heeft me goed gedaan, ik zou zeggen: Doen! Even adempauze en alles verwerken en dan vol frisse moed weer verder. liefs
Hoi Wendy, Ik zou je aanraden om wel even rust te nemen. Ik begrijp heel goed dat je door wilt nu je eenmaal in de molen zit, dat heb ik zelf ook heel sterk. Maar het is geestelijk ook heel zwaar en je moet toch goed op jezelf passen (en je relatie!!). Gezien je leeftijd kan het ook gewoon (ik ben zelf 38, en dan dringt de tijd echt). Ik moest laatst gedwongen een maand pauze nemen ivm een cyste, en dat was wel even goed. Sterkte!!! Groetjes van Stiertje