Graag hoor ik jullie mening over het volgende... Ik ben nu bijna 10 weken zwanger van ons 3e kindje en loop al bij de internist vanwege een hoge bloeddruk. Mijn bloeddruk was afgelopen dinsdag 165/115 en ik moest meteen met medicatie beginnen. Tijdens mijn eerste zwangerschap kwam naar voren dat ik een hoge bloeddruk heb, waarschijnlijk niet zwangerschap gerelateerd. Ik heb tijdens mijn eerdere zwangerschappen altijd aan de medicatie gezeten en ook nog een tijd lang na mijn zwangerschappen. Vorig jaar gebeurde er iets enorm heftigs met mijn moeder wat ons hele leven op z'n kop zette. Ze heeft 8 weken in coma gelegen en ze is door dat hersenletsel niet meer de moeder die ze was. Daar heb ik natuurlijk heel veel verdriet van al lukt het me steeds beter om het een plaatsje te geven. Het gaat zelfs zo goed dat we weer aan een zwangerschap konden denken, iets waar we lang over getwijfeld hebben maar uiteindelijk toch hebben aangedurfd. Wat zijn we bij! Ik heb tijdens het gebeuren met mijn moeder een paar maanden in de ziektewet gezeten om uiteindelijk vol goede moed het werk te hervatten. Het ging me steeds beter af, op mijn werk waren/zijn ze ook erg meelevend en begripvol. Alleen zijn er helaas een aantal dingen veranderd de laatste tijd. Ik heb een nieuwe collega gekregen waarmee het niet heel erg klikt. Ik werk in de kinderopvang dus je 'zit' de hele dag samen met je collega. Het brengt veel stress met zich mee, ik lig er zelfs 's nachts wakker van. En dat terwijl ik genoeg andere dingen heb om me druk over te maken of juist gelukkig over te zijn. Hier heb ik toevallig vanavond een werkoverleg over zodat het hopelijk snel beter gaat. Ik weet niet hoe mijn bloeddruk het laatste jaar was, door de toestand met mijn moeder heb ik verzuimd om dit regelmatig te laten controleren. Maar ik ga er van uit dat ie toen ook al te hoog was. Nu mijn vraag... Zou ik nu al aan moeten geven dat ik nu al minder zou willen werken? Ik vind dit heel moeilijk want ik voel me altijd super verantwoordelijk en van de internist of gyn krijg je ook geen duidelijk advies. Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik pas na 26 weken minder gaan werken maar dat kwam door bekken/rugklachten en bij mijn tweede ben ik helemaal niet ziek geweest. Ik ben van het type van 'niet zeuren maar doorgaan...'. Kortom, ik vind het moeilijk... Maar ik wil geen risico lopen, het gaat tenslotte niet alleen om mij... Hopelijk kunnen jullie mij advies geven... Alvast bedankt!
Hoi Koetje Wat een heftig verhaal, denk vooral aan jezelf en je kindje. je bent nu 10 weken en je hebt al hoge bloeddruk, je moet de hele zwangerschap nog en je bloeddruk is al erg hoog. ik heb bij de eerst hoge bloeddruk gekregen met 34 weken, en met 38 weken doorgestuurd, toen was de bloeddruk 150/95, jij zit daar al boven, dus zou het zeker wel bespreekbaar maken. Je hebt ook twee kinderen en dat vergt ook veel energie, en je hebt er niets aan als je al met een paar weken rust moet houden en helemaal niks meer mag doen. Ik ben hetzelfde als jij ook gewoon door gaan en niet zeuren, maar was dus vanaf half dec, steeds verkouden, hoesten, zoontje ziek, veel stress op het werk, waar ik ook erg mee zat en snachts niet van sliep. Vorige week toch maar ziek gemeld en een week thuis geweest. Moest afgelopen vrijdag naar de verloskundige en wat denk je hoge bloeddruk. Moet nu morgen al weer komen. Ik wil hiermee aangeven dat je echt in eerste plaats aan jezelf en kindje moet denken en aan je gezin, en daarna je werk. jou gezondheid en dat van je kindje komt nu echt op de eerste plaats. ik zit trouwens nu voor de helft in de ziektewet, werk in de thuiszorg verzorging. Hoop dat je wat hebt aan mijn advies
Bedankt voor je duidelijke antwoord, Joanne! Ik moet de 25e weer naar de gyn en als mijn bloeddruk dan nog te hoog is ondanks de medicatie dan ga ik wel aangeven op het werk dat ik wat minder wil werken. Mijn collega's geven me allemaal groot gelijk dus dat sterkt me wel. Ik wens jou nog een hele goede zwangerschap en een voorspoedige bevalling!
Eerlijk gezegd vind ik het niet de goede oplossing om minder te gaan werken. Ik zou als eerste maar eens om de tafel gaan met je leidinggevende over het feit dat er zoveel stress is op je werk en waarom dat zo is. Als die bron van stress weg is, hoef je misschien niet eens minder te gaan werken, en uiteindelijk moet je na je verlof ook weer aan het werk. Je werkgever is ook niet bij gebaat bij een slechte samenwerking tussen collega's.