Hoi dames, Ik ben 30 weken zwanger. Ik heb door omstandigheden zo'n 30% kans op vroeggeboorte. Nu werk ik tot 34 weken, dus nog 4 te gaan. Alleen zit ik vol stress, bang dat ons meisje eerder komt enz. Ze kunnen er ook niks over zeggen, als het gebeurd dan gebeurd het. Mijn werkgever is een eikel eerste klas, heeft echt geen inlevingsvermogen en als ik ziek (gister weer begonnen na 1,5 week ziek met koorts etc) ben vragen ze niet hoe het gaat, wensen me geen beterschap, vragen alleen om een verklaring van het ziekenhuis. Dus dat veroorzaakt bij mij nog meer stress. Zit echt met buikpijn te werken... Ik heb wel tegen gyn gezegd, straks beval ik veel eerder, nou vervelend maar dat kunnen we aan. Maar als ik tot de 34 weken zoveel stress blijf houden en werk er ook bij, dan zit ik er al door voor ze geboren is. Wat zouden jullie doen?
Ik weet niet of het bij jou mogelijk is maar wat ik heb gedaan toen ik zwanger was is al mijn vrije dagen opgenomen die ik nog had staan voordat ik met verlof ging. Als het voor jou gevoel niet meer gaat zou ik inderdaad een uitweg proberen te vinden. Wat voor werk doe je? Misschien kan de arbo arts iets voor je betekenen?
Als het medisch niet noodzakelijk is zou ik doorwerken. Je hebt 30% kans op een vroeggeboorte maar die kans heb je ook als je thuiszit. Daarnaast zal het je samenwerking met je baas niet goed doen als je je ziek meld. Eventueel overleggen of je vakantieuren kan opnemen is misschien een idee zodat je toch eerder kan stoppen.
De gynaecoloog zegt, stress is niet goed voor je, dus probeer los te laten. Als het niet gaat dan mag ik van hem thuisblijven, maar zit niet zo in mijn aard. Hij heeft een brief voor werkgever opgesteld waarin staat dat ik een gecompliceerde zwangerschap doormaak en dus de afgelopen 1,5 week strikte rust nodig had. Samenwerking met baas, die komt nooit meer goed ben ik bang. ik hoop na mijn verlof snel ander werk te hebben. Ik werk op kantoor. Ik zit nu te zweten als een idioot, geen idee waar dat nu weer vandaan komt. En ja, als ik thuis zit kan de baby ook eerder komen, zeker weten. Maar dan heb ik wel meer rust in mijn hoofd.
Wat vervelend dat je zo'n slechte band met je baas hebt, dat kan toch niet ontstaan zijn door de zwangerschap? Probeer rustig aan te doen en je niet gek te laten maken! Doe rustig je werk en gewoon alles stap voor stap. Ik wens je succes!
Ziek zijn is een begrip wat hier niet voorkomt en zwanger is in hun ogen ook ziek. Heb ik nog de pech erbij dat mijn controle in het zh valt, en onder werktijd moet dus. Ik heb zo'n last van mijn buik. Soms denk ik, ik ga nu de ziektewet in dan ben ik er voorlopig vanaf en kan ik nog even genieten. Maar zo ben ik niet. Dat vind ik niet eerlijk. Dilemma's, jeetje. Loslaten kan ik niet, dat kan ik nooit zolang ik hier al werk helaas.
Maar de gynaecoloog kan heel veel zeggen...dat je van hem thuis mag blijven leuk, maar daar heeft je baas niet echt een boodschap aan. Ben je ziek, dan ben je ziek. Ben je niet ziek, dan moet je werken voor je salaris. Ik klink nu misschien een beetje hard maar ik vind dat je werkgever dit van je mag verwachten. Ik denk dat je moet leren sommige dingen naast je neer te leggen. Dingen gaan niet altijd vanzelf en zijn niet altijd makkelijk. Natuurlijk kun je je zorgen over dingen maken maar ik denk dat je ook moet leren met bepaalde dingen om te gaan en je verplichtingen wel na te komen.
Ik zeg altijd maar: Je werkt om te leven, je leeft niet om te werken. Ga in de ziektewet en laat die baas van je in z'n soep gaarkoken. Ik ben ook geen type dat thuis blijft om niks. Heb tijdens mijn vorige zwangerschap ook tot 34 weken gewerkt (en dagelijks boven de wc gehangen ivm misselijkheid). Maar mijn werkgever en collega's waren betrokken. Het moet wel van twee kanten komen... Sterkte!
Als jij niet kan werken door medische problemen moet je je ziek melden... Ik vind niet dat je je ziek kan melden omdat je problemen met je baas hebt. Zo werkt het niet vind ik.
Als je zelf niet kunt bepalen of je ziek genoeg bent om thuis te blijven lijkt het mij tijd voor een gesprek met de arbo arts.. Het feit dat je twijfelt geeft al een beetje aan dat je je niet ziek genoeg voelt om thuis te blijven maar dat het meer het gezeur op het werk is waar je stress door krijgt. Volgens mij heeft de 30% kans op vroeggeboorte hier weinig mee te maken, klopt dat? Maak het jezelf niet te moeilijk en ga het gesprek aan. Ik zit namelijk meer aan een verstoorde arbeidsrelatie te denken wat stress oplevert dan ziekte door zwangerschap. Sterkte.
Wat is ziek dat is waar. Ziek van de stress, die komt door mijn werk, maar ook door de spanning van de kans op vroeggeboorte. Veel harde buiken hierdoor en verhoogde bloeddruk. Zelfs de brief van de gynaecoloog maakt geen indruk. En die schrijft dat echt niet voor niks dat briefje neem ik aan.
Je moest 1,5 week thuis zijn en daarna weer werken van de gyn... Dit heb je gedaan toch? anders had de gyn je toch wel gezegd dat je 100% in de ziektewet moest?
Maar wat is dan je gewenste reactie na zo'n briefje? Een vrijbrief om thuis te blijven? Dit moet door de arbodienst geregeld worden en daarvoor is een briefje van de gyn inderdaad niet voldoende.
Maar hij mag niet bepalen dat je thuis moet blijven daarvoor is een arboarts. Dat je werkgever niet vraagt hoe het gaat is heel jammer maar ook dat is geen reden om thuis te blijven. Ik denk dat je je over bepaalde dingen echt te druk maakt en je moet leren er op een andere manier naar te kijken. Wat doet jouw baas precies waardoor jij stress hebt? Daarnaast de kans op vroeggeboorte, hij is maar 30 %. Heel vervelend dat er een kans is maar bekijk het positief, er is 70% kans dat het goed gaat.
Ts je moet doen waar jij je goed bij voelt. Als jij ziek word van de stress is dat ook zeker niet goed voor je kindje. Ik vind ook dat je je niet ziek moet melden vanwege je slechte band met je baas. Maar vind erg veel stress toch wel zwaar wegen.
Aan 40 uur per week is het nog 160 uur te werken. Koop vanavond of morgen een grote lintmeter van 1m60. Knip elk uur een stukje van 1 cm af . Elk weggeknipt uur is een uur dichterbij je verlof en je kleintje. En weg van je baas. Daarnaast zou ik Oost-Indisch doof zijn voor baas zijn gezeur. Wat niet betekent dat je je werk niet meer moet doen, maar al de rest ... is bijzaak. Desnoods communiceer je alleen nog via mail.
Wauw dit is zo herkenbaar.. sommige werkgevers?! Als je je echt zorgen maakt, zorg dan voor een afspraak me de arbo arts! De gyn kan wel een brief maken met zijn bevindingen die je mee kan nemen naar zo'n gesprek met de arbo. Jouw werkgever heeft daar helaas geen boodschap aan. Als de arbo zegt dat het beter is om te stoppen dan MOET jouw werkgever zich daar aan houden. Ik hoop dat er snel rust komt voor jou! Let op je grenzen..