weer zwanger, na een verlies

*Alles eerst als dit bericht verkeerd geplaatst is neem het me dan aub niet kwalijk. Dit is voor mij de eerste keer dat ik iets plaats.*


Ons verhaal;
We hadden samen ervoor gekozen om zwanger te worden. Gauw was het raak, daar kwam ik achter omdat ik heel ziek werd. Bleek hyperemesis gravidarum te hebben. Na 3 keer een week in het zh te hebben gelegen ging het iets beter,, (23 weken) echo's waren iedere keer goed, niks aan de hand we waren in verwachting van een prachtige dochter..
26.6 dagen, voelde de kleine s'ochtends niet, even naar de verlos gegaan om mezelf gerust te laten stellen.. Niets was minder waar, met een spoed echo naar het ziekenhuis gestuurd,, Helaas.. Ze was overleden
Moest mn man in china bellen, die kon gelukkig met een spoedvlucht naar nl komen. Ingeleid en na een emotioneel zware bevalling, bevallen van onze dochter Lauri. Ze was prachtig. We hebben haar 3 dagen thuis gehad en toen in kleine kring afscheid genomen in het crematorium.

Wat een hel, wat een leegte,, mama zonder kindje op aarde.
Lag het aan mij? Of aan de baby, was het iets genetisch? waarom? Na al die zware dagen stil liggen en enkel overgeven..
acceptatie, we kregen te horen dat er niks mis was met onze kleine meid, maar dat enkel de placenta niet goed was mee gegroeid, hadden ze dit eerder gezien was dit misschien verholpen kunnen worden..

Verdriet, donkere dagen, maar vooral een gevoel wat niet op te vullen valt. en rouw wat niet verder komt tot voor ons dan,, we besloten hadden het weer te proberen.. Niet om haar te vergeten,, dat nooit. Maar om je verdriet een nieuw leven te geven,, hij/zij die er anders nooit was geweest als dit niet was gebeurt.. Speciaal en weer een spannende start..

Zwanger!!! weer kwamen we erachter omdat ik ziek werd, ziekenhuis in ziekenhuis uit.. Leefde van echo na echo,, iedere 3 weken voor controle en echo..
Angst, voor herhaling. maar moed omdat het verlangst zo groot is.. samen slaan we er ons doorheen. Tot week 21 ziek ziek ziek, spugen opname,, Maar die kleine groeit gestaag door..
nu 32 weken zwanger van een verassing,, maar het is zo spannend.. De kleine zit op 33,4 qua groei.. dat is super positief.. Maar ik wil geloven dat het goed gaat, toch is het moeilijk.. Durf niet volmondig te zeggen/voelen dat het goed zal gaan... Want wat als.. trekken we dat wel?? Spanning, maar gezonde spanning, we zijn samen heel sterk.. Maar het is zo dubbel. mn gevoel zegt heel sterk van; ,, als het straks volgroeid is haal het dan maar,, leid me maar in.. Het is dan wel geen ideale bevalling maar dan stoppen die zorgen en dan heb je het in je armen,, RUST,, is dat raar?

Ik ben benieuwd hoe andere mama's dit hebben ervaren.

Liefs,

 

hoi lun,
Jeetje wat heftig, weet helaas als geen ander wat hg met je lichaam en geest doet. :x
Gelukkig ben je nu minder ziek, dat was ik ook.. Ookal is dat lang niet hoe het hoort,, maar voor ons een stukje beter..
Gefeliciteerd met je zwangerschap, snap dat het heel spannend is allemaal. Goede begeleiding maakt het inderdaad beter,, ik heb een geweldige gynaecoloog. Waar altijd naartoe mag komen, dat probeer ik zoveel mogelijk te beperken.. Dat neemt de onrust niet weg.. wel het schoppen en bewegen in mn buik,, mag ach dat deed me dochter tot aan het eind ook.. Denkende dat het goed ging, maar achteraf dus totaal niet..
De rust keert pas als ik het in mn arme heb, kan je nagaan dan beginnen de zorgen zeg je meestal.. Voor ons mama's van engelen en vlinders is dat dus al vanaf het begin.

Heel veel succes tijdens je zwangerschap,

 

Had vandaag een afspraak + echo bij de gyn.
Alles was goed met de kleine loopt 2 weken voor op groei..
Mn gevoel uitgesproken,, van als het volgroeid is wil ik graag dat het komt.
En toen zei ze, maar natuurlijk,, Met 37 weken gaan we jou inleiden..
pak van mn hart, nog 5 1/2 week dan is het zover..

Wou ik je even laten weten,, liefs