Sowieso is het raar dat TS alcohol als medicatie wilt gebruiken. En wat als met 1 glas je bloed niet dun genoeg wordt? Fles leegdrinken?? Ook je verhaal over die chemische zooi die ze je de strot afduwen, dat heb je nodig anders crepeer je van de pijn, maar liever reken jij de verpleegkundige aan dat ze dat doet omdat de banden met de farmaceutische industrie goed moeten blijven.
Als to de medicijnen niet wilt moet hij ze niet innemen. Mja zoals ik al zei to "gelooft" niet dat ad matrassen helpen decubitus te voorkomen dus ja wat valt er verder te redeneren met iemand die ervoor kiest feiten naast zich neer te leggen?
ik heb zo goed als het hele topic gelezen. Ik deel ook niet helemaal de mening van TS, maar echt wat een haaibaaien zitten er tussen de reacties! respect voor andermans mening (in dit geval die van dwaze vader die gewoon ook zijn frustraties deelt, net als elke andere hormoonbom hier) is ver te zoeken. Ik snap jullie reacties wel, als je het verhaal vergelijkt met schrijnende gevallen elders. Maar iedereen heeft zijn eigen frustraties. Blijkbaar moet je die op sommige plaatsen voor je houden. Wat betreft het geqoute gedeelte: erg bekrompen gedacht hoor! dus als je medicatie toegedient krijgt, hoeveel en hoe zwaar dat uiteindelijk ook is, de pijn moet hiermee wel overgaan? Mijn moeder had kanker, al in een vergevorderd stadium. Het arme vrouwtje kon letterlijk niets meer eten van de vreselijke pijn, haar mond zat vol met blaren. Hoe kwam dat? .... juist! door die FFing medicijnen (chemo) die pillen waren bezig haar lijf te vergiftigen. Ze is toen per direct gestopt met alle medicatie en wat knaptte ze op zeg! ongekend! Helaas heeft geen enkele chemo haar meer kunnen redden van die vreselijke ziekte.
Ik zeg niet dat de pijn daarmee over moet gaan. Maar Ts heeft de medicatie genomen. Zonder de medicatie was de pijn nog veel erger geweest. Daarbij hoe kun je nu tegelijk zeggen dat je veel pijn hebt en erachteraan melden dat je te veel pijnmedicatie krijgt. En het is vreselijk van je moeder. Maar kanker en een gebroken heup zijn niet te vergelijken. Niet qua pijn en ook niet qua behandeling. Bij pijn bij kanker moet je vaak hele andere middelen uit de kast halen dan bij een gebroken heup. Ook is het verloop van pijn bij een gebroken heup voorspelbaarder dan bij iemand die kanker heeft. Chemo is volgens mij 1 van de meest agressieve medicaties wat het heeft.(Ligt wel aan welke soort wat voor bijwerkingen het geeft) Dat is een hele andere categorie medicatie die zo goed als niet vergelijkbaar is met welk ander medicijn dan ook.
Wat ik jammer vind in het ziekenhuis tijdens werk is dat we voor mijn gevoel te weinig tijd hebben voor de patienten. Veel dingen moeten maar snel snel snel, een rustig praatje maken met de patienten schieten er sommige periodes helemaal bij in. De ene periode is het wat rustiger en heb je de tijd, andere moment is het super druk en ren je de poten onder je lijf vandaan. Ik heb een periode op afd geriatrie gewerkt (nu niet meer, past niet bij mij.)