Ieder kind is uniek en dat merken we heel goed aan ons derde zoontje. Zijn broers sliepen binnen 6 maanden door, maar onze derde zoon die over 2 weken 1 wordt wprdt nog steeds 1a2 keer per nacht wakker. Hij gaat heel hard huilen en houd dit soms wel 1.5 uur vol. Op dit moment breekt dit ons heel erg op, omdat we smorgens vroeg weer wakker en vrolijk moeten zijn voor de andere, maar ik merk dat het slaapgebrek opbreekt. Het is alleen snachts. Overdag slaapt hij prima en ook inslapen geen probleem overdag en voor de avondslaap. Wat hebben we al geprobeerd: Bedje aan de andere kant van de kamer gezet Flesje aangeboden de ene keer drinkt hij deze leeg de andere keer niet Pymapapje voor het slapen gaan. Met en zonder muziekdoosje/lichtje Met/zonder slaapzak en/of laken Bij ons op de kamer in een ledikant Deur open of dicht Er bij blijven totdat hii slaapt, maar dat lijkt me niet de meest ideale oplossing, maar is voor nu het enige wat werkt. Voeding over de dag verspreid 2 tot 4 korstloze boterhammen 1 of 2 stuks fruit Soepstengel of iets dergelijks Schaaltje warme maaltijd met de pot mee. Hebben jullie nog tips, of moet ik er me gewoon bij neerleggen dat het erbij hoort en dat het nog even doorbijten is en het doorslapen vanzelf komt. In mijn omgeving hoor ik meer verhalen over kinderen die later door gingen slapen en dat ouders dat opbrak.
Pfft, zwaar hoor! Kan me voorstellen dat het je opbreekt! Hoe lang slaapt je zoontje overdag? Kan het zijn dat hij te lang slaapt overdag en dat hij 's nachts niet moe genoeg is? Onze dochter van 13 maanden werd de laatste tijd steeds wakker 's nachts. Ik liet haar overdag 2x 1,5/2 uur slapen. Toen heb ik dat ingekort naar 2x 1 uur (en de laatste tijd doet ze 1 middagslaapje van 2,5 uur) en toen sliep ze 's nachts ineens veel beter. Misschien heb je dit al geprobeerd, hoor. Kon het niet uit je verhaal opmaken. Maar misschien heb je er wat aan.
De slaaptip hierboven is misschien wel iets? Ons zoontje slaapt nu 1x ipv 2x overdag en dat geeft iig savonds meer rust in de tent. Ik lees iets over eten, maar hoeveel melk krijgt hij en pap? En genoeg water ook? Als ons Zoontje slecht eet dan wordt ie snachts ook wakker met honger. Ik moet eerlijk zeggen dat we er dan zonder andere dingwn te proberen dan een luier verschonen en er een papfles ingooien. We doen wel altijd hetzelfde iig. Is de afwisseling van wat jullie doen ook niet verwarrend voor hem? iig heel veel sterkte!
Onze zoon at veel meer op die leeftijd en nu nog steeds (is nu anderhalf). Hij eet sowieso 2x 250gr warm, ontbijt met 250gr kwark met zemelen, 2/3x fruit en 2/3x boterhammen (met korst) of broodjes per dag. Daarnaast drinkt hij een beker drinkyoghurt en 1 of 2 grote bekers water per dag. Hij slaapt 's middags tussen 12:30-15:00 en krijgt bij het naar bed brengen een volle fles slappe warme melk (aangelengd met water). 's Avonds gaat hij rond 19:30 en krijgt slappe warme melk met pap. Als hij te weinig eet, dan gaat hij spoken.
Toevoeging: wat boven mij ook gezegd wordt. Als hij sporadisch nog eens wakker wordt, dan is het schone luier, evt paracetamol (tandjes) en een fles warme melk.
Hier heb ik de gouden tip niet voor je, Mijn oudste sliep door toen hij 1,5 was maar toen werd ook zijn zusje geboren, zij sliep door toen zij 3 jaar was en toen werd onze derde geboren, zij is nu bijna 3 en slaapt nog niet door en onze vierde is 10 maand en slaapt ook nog niet door, Meestal is het even recht leggen kus knuffel slokje water en ze slapen weer verder ( de jongste twee worden zo'n 2 tot 4 keer per nacht wakker en nooit op de zelfde tijden haha ) ik heb nu dus al (bijna) 8 jaar geen nacht doorgeslapen, bij onze jongste is het tot nu toe nog niet voor gekomen dat hij niet weer verder gaat slapen maar bij onze dochter wel, als we er in een kwartier al 3 keer uit moeten omdat ze zo hard gilt zien we de bui al hangen en weten we dat dit de hele nacht kan door gaan en dan gaat 1 van ons bij haar in bed of ze Komt bij ons in bed en dan kunnen wij tenminste nog een beetje aan onze slaap komen, gelukkig gebeurd dat nog maar zelden. Wij zijn hier nooit aan het proberen of ze ergens wel of niet van slapen, het bedje aan de andere kant zetten bijv kan werken maar zal ook wennen zijn en niet meteen gebeuren, het kind zit ook in een ritme met een biologische klok, dus dat heeft echt weken de tijd nodig, en als het weken nodig heeft ... Ligt het dan aan het bedje dat verschoven is of is de fase voorbij en begint er een fase van doorslapen ? Dat weet je dan niet. Qua eten weet ik niet meer wat mijn oudste drie hun " schema" was en wat ze binnen kregen, Mijn zoontje van 10 maand eet nog niet echt die heeft zijn buik nog vol van de pap, hij krijgt zeer sterk gepureerde fruit en avond eten en verder 3 keer pap, ( hij kan nog niet eten ivm aangeboren afwijking meestal zo rond de 1,5 dat C.h.d. Kindjes dit wel kunnen ) Anyway ik durf je niet te zeggen of je kindje te weinig binnen krijgt of niet.
Wat toen bij ons werkte, is de 1-2-3 methode. Dochter werd op die leeftijd al maanden tot tien keer per nacht krijsend wakker. Wij zijn toen rond 11 maand begonnen met slaaptraining. Als ze huilde, 1 min laten huilen, troosten zonder op te pakken, weer naar buiten zelfs als ze nog weende, 2 minuten laten huilen, etc. De eerste nacht was een hel, ze werd elk uur huilend wakker, maar sliep altijd wel voor de derde keer terugkomen. De tweede nacht is ze nog maar enkele keren wakker geworden. Vanaf de derde nacht sliep ze door. Dus dat betekent op drie nachten omgeschakeld van tien keer per nacht wakker worden, naar nul keer. Voor ons was het een opluchting. Voor haar ook trouwens, want ze was zelf doodop. Ik ben ervan overtuigd dat ze gewoon moest leren door te slapen. En dat hebben we gedaan. Een methode die ik overigens absoluut niet zou aanraden op pakweg zes maand, maar dus wel rond een jaar.
Je schrijft in je lijstje met dingen die je hebt geprobeerd als laatste dat erbij blijven nu jet enige is dat werkt. Ik denk dat hij jullie nabijheid nodig heeft en zich niet veilig voelt. Zeker dat lange huilen en wakker blijven (angst dat jullie weggaan en met huilen blijf je bij hem) bevestigt dat wel. Ik herken het van mijn kinderen, die hadden ons zeker 's nachts ook nodig. Samen slapen was de oplossing en zo sliep iedereen door.
hier eet onze kleine (10 maanden) ook wat meer, misschien nog na zijn avond eten een bakje yoghurt ofzo. Verder kan inderdaad bij je in bed nemen ook werken. hielp bij ons met de oudste ook in bepaalde fases erg goed, en zullen we met de kleinste ook weer doen als hij dit nodig blijkt te hebben. Mocht je dat niet willen, dan zou je inderdaad de 1,2,3 strategie kunnen aanpakken, die hebben wij bij het in slaap komen van de oudste toegepast, je bent er misschien wel even een paar dagen mee zoet, maar als je het vol houdt, werkt het waarschijnlijk wel. het is altijd lastig rond om precies te bepalen wat werkt, alleen als je een bepaalde methode kiest, ga hier ook voor, en niet na 1 nachtje opgeven, maar echt even doorpakken. (klinkt heel makkelijk, maar ik weet dat het een hele opgave kan zijn, omdat je gewoon graag wilt slapen!!!)
Omdat je op zes maand nog echt een baby hebt. Op een jaar is dat helemaal anders. Ze zeggen niet voor niets dat je tot zes maand niet kan verwennen. Op 11 maand had ik een kind dat al twee maand los liep en kleine opdrachtjes kon uitvoeren. Dat is wel net even anders qua aanwezigheid in de wereld.
Maar als samen slapen de oplossing is (stel) dan is het én snel opgelost én zou je met zon training je kind echt tekort doen? TS stelt dat erbij blijven hielp, eten aanpassen e.d. niet. Dan zou ik tegemoet komen aan de behoefte aan nabijheid of veiligheid. Mijn kinderen hadden dit in fases. Kon echt wel concluderen dat het verlatingsangst was. Die is heel heftig rond 8/11/13 maanden. Dat is zeker iets om bij stil te staan. Ik zie een kind dat met huilen duidelijk maakt dat hij zijn ouders wilt. Met trainen ebt de hoop op die nabijheid steeds een beetje meer weg totdat ze weten dat de ouders niet toegeven. Dan stopt het. Maar is de behoefte van het kind daarmee ook verdwenen? Dat is belangrijk om jezelf even af te vragen.
Jij zíet helemaal niks. Je leest een weergave van een moeder, met je eigen bril op. Net als wij allemaal. Maar de rest zegt niet wat er vervolgens aan de hand is, ze vertellen wat er bij hen hielp. Dat is nou net het verschil in toon waar we al in andere topics over discussieren. Wat jij hier zegt is dat bij ouders die wel voor slaaptraining kiezen ze niet in de behoefte van hun kind voorzien, sterker nog... 'de hoop op nabijheid ebt weg'. Lees je nou eigenlijk wel wat je zelf schrijft en hoe verschrikkelijk naar dat is?! Terug naar TS: een pyamapapje is toch wel iets anders dan structureel over de dag heen meer eten. Maar misschien heb je dat allang geprobeerd en is het inderdaad een fase van verlatingsangst. Dat kan natuurlijk prima en daar helpt geen boterham tegen... Bij ons hielp het op die momenten om naar hem toe te gaan en te zeggen: "lieverd, we zijn in de buurt, maak je geen zorgen, ga lekker slapen". Troosten, rustig maken, eventueel een klein flesje en dan weer in bed leggen. Soms moesten we dat inderdaad wel 3x herhalen, maar uiteindelijk sliep hij dan. Mijn overtuiging (met nadruk de mijne dus) is dat we hem daarmee geholpen hebben om te leren dat hij heel goed zelf kan slapen, dat we altijd in de buurt zijn als hij ons nodig heeft en dat hij vol vertrouwen en rust in slaap kan vallen. Hij heeft de eerste maanden in een co-sleeper geslapen en ook veel bij ons in bed. Maar op een gegeven moment werkte dat niet meer. Ik kan niet slapen met hem naast me en hij ook niet meer. Het is alleen maar keten en klieren geblazen. Bovendien heb ik geen enkele behoefte om A al om 19u naar bed te gaan en B mijn man en ik vinden elkaar zo leuk dat we toch ook best heel graag ons bed voor onszelf hebben. En ik vind het niet meer dan normaal om 'op jezelf' te slapen. Dat is niet onveilig en je wordt niet aan je lot overgelaten.
Dat kan. Bij ons was het echter helemaal geen oplossing om samen te slapen. Dan sliep namelijk niemand. En ik interpreteer onze methode helemaal niet als niet tegemoetkomen aan de behoefte van een kind. We kwamen immers altijd terug, en kwamen altijd troosten. Maar we leerden haar wel dat ze dat ook zélf kon doen, dat troosten. En dat is precies de reflex die ze daarvoor dus niet had. Denk ik.
Ik zeg ook duidelijk 'ik' zie. Het is een overweging, iets wat Ts na kan gaan als ze daar behoefte aan heeft.
Nee, het is geen overweging. Het is moreel geladen, verheven, naar, negatief. Ik ga 'm even met je close-readen: *Ik zie een kind dat met huilen duidelijk maakt dat hij zijn ouders wilt.* Nee, jij denkt uit de tekst op te maken dat dit kindje huilt omdat hij zijn ouders wil (zonder t dus, trouwens). *Met trainen ebt de hoop op die nabijheid steeds een beetje meer weg totdat ze weten dat de ouders niet toegeven.* Dit is een heel naar truukje. Hier komt het lelijke ware gezicht van de echte zeloot naar voren. 'Als je kiest voor slaaptraining, dan leer je je kind dat het er niet op hoeft te rekenen dat zn ouders komen' En dan ook nog in deze bewoordingen: 'de hoop op die nabijheid ebt steeds een beetje meer weg' Gat.Ver.Damme. Echt, zo smerig. Zeldzaam. Je zou je je ogen uit de kop moeten schamen dat je dit zo naar andere ouders toe durft te doen. Misselijk. Maar je was nog niet klaar. Je duwt 'm nog even lekker door: *Dan stopt het. Maar is de behoefte van het kind daarmee ook verdwenen? Dat is belangrijk om jezelf even af te vragen.* Ja hoor. Het kind 'leert' om zelfstandig te slapen. Maar denk maar niet dat je erop kunt vertrouwen dat dat goed is. Nee hoor. Het enige wat je hebt bereikt is dat je kind geleerd heeft dat zn behoeftes niet worden vervuld door zn ouders. Echt. Ik zei het al eerder. Je moet je kapotschamen.
Ik opperde het als mogelijkheid. Niet elk kind wordt wakker om dezelfde reden. Eten kan soms een reden zijn. Maar ts geeft zelf aan dat erbij blijven hielp, dus lijkt me dat de oorzaak. Samen slapen is dan een optie zodat je niet zelf op een harde vloer er wakker naast zit maar ook slaapt. In dit geval (als het verlatingsangst is) zou een slaaptraining niet echt prettig zijn vind ik. Mijn dochter sliep op jonge leeftijd ook in een eigen bed. En soms periodes niet. Ik ben niet tegen alleen slapen of een kind leren zelf te slapen. Maar in geval van angst zal ik geen slaaptraining toepassen, en dat is denk ik in dit topic wel het geval.