Soms vind ik het zo moeilijk ...

Ja hoor dit is volkomen normaal.
Ik miste het ook wel eens maar nu mijn dreumes langzaamaan wat zelfstandiger wordt merk ik dat ik vaker wat kleine momentjes voor mezelf heb.
Maar ook voel ik me minder schuldig als ik m eens een middagje bij opa en oma breng om even wat voor mezelf te doen.
Omdat ik ook merk dat af en toe wat tijd voor mezelf (en vriendinnen) er voor zorgt dat ik een leukere mama ben...
maar dat is pas iets van de afgelopen maanden.
Ik denk dat dit ook iets is wat je leert met de tijd. En zo krijg je ook steeds iets meer momentjes op de dag voor jezelf. Ik weet nog heel goed dat toen mijn zoontje onder de 1 was mijn hele dag in teken stond van hem.
En nu nog steeds voor 95% van de tijd staat in teken van hem. Maar die 5% geniet ik ook van.

 

Ik begrijp je helemaal!
Mijn meisje is pas 4 weken, maar ook ik heb die gedachtes en gevoelens.
Is hier nog erg aanpassen en wennen aan het ritme van ons super mooie en lieve meisje. Waar ik idd ook mega veel van houd!!!!
Maar ook ik mis de tijd voor mijzelf. De hele dag staat in het teken van haar en dat is best wel wennen. Ondanks dat ook wij goed slapen in de nacht (een nachtfles) en op krampjes na, niks te klagen hebben.
Voel me soms een hele slechte moeder dat ik best wat moeite heb met aanpassen en soms verlang naar ons oude, ongecomliceerde, leventje... Maar als ik dan vandaag een eerste glimlach van m'n meisje krijg, smelt mijn hart en is het het zeker waard!!

Probeer weer wat tijd voor mijzelf in te plannen, volgende week weer beginnen met sporten, as zaterdag een avondje met vriendinnen. Ook het eerste avondje met ml alleen, ff uit eten gaat er aan komen.

Om een lang verhaal kort te maken: tuurlijk mag je dit denken en je bent echt niet de enige Of het beter word als ze ouder worden, geen idee nog hihihi, maar hoop en denk het wel

Hoop dat je wat tijd voor jezelf kunt in plannen, al is het maar een uurtje sporten in de week, wie weet knap je daar al van op. En ga lekker een avondje met je vriendinnen op stap. Heeft je partner gezellig een avondje met jullie kleintje. Hoeft niet gelijk tot 3 uur in de nacht, maar je bent er dan wel ff uit. Zo voel je je even jezelf en niet mama

Dikke knuf!

 

Dat zullen denk ik de meeste moeders best herkennen hoor. Ook het bijbehorende schuldgevoel. Ik ben thuisblijfmoeder, dus mijn dagen staan totaal in het teken van mijn dochter. Dat maakt dat ik af en toe snak naar ene paar uurtjes voor mij alleen. En ook hier gaat het prima en ik zou haar never ever kunnen missen. Want als ze dan een middag weg is dan kijk ik steeds op de klok wanneer ze nou toch eens thuis komt

Maar tijd voor mezelf vind ik absoluut ook heel belangrijk. Belangrijker nog dan 1 op 1 tijd met mijn man. Dat kunnen we 's avonds ook hebben namelijk. Maar inderdaad, plan het, een keer lekker naar de kapper, dagje kindje naar kdv en zelf vrij. Is allemaal met de bedoeling zelf weer op te laden, daarna kan je ook een leukere mama zijn.

 

Herkenbaar! hier moeder van 1e kindje, dochter van bijna 4 maand. Ik heb het gevoel dat ik een maand geleden uit een achtbaan ben gestapt! vanaf 1e dag vd zwangerschap tot toen maar met 1 ding bezig geweest, de baby!
Nu onze kleine meid helemaal haar draai heeft gevonden, ben ik ook een blijere moeder, heb weer wat tijd voor mezelf. Ik ben thuisblijf moeder, mijn man ik en ik hebben een melkveebedrijf, dus mijn dagen staan ook in teken van onze dochter. Soms echt vermoeiend hoor, al is zij ook heel erg makkelijk(mits je je aan een strak schema houd, haha!).
Mijn moment vd dag is op dit moment de avond, zo tegen half 9, dan heb ik kleine meid gebadderd en gevoed en ligt ze lekker onder de wol. Ik kan dan lekker leuke dingen op tv kijken(manlief is dan nog aan het melken, dus echt even me-time).
Ik heb trouwens de 1e 2 á 3 maand van mijn dochters leven het gevoel gehad dat ik alles op de automatische piloot deed. Heb een stapel huisdieren, nou, die verzorgde ik zoals het moest, maar meer ook niet, was zo met andere dingen bezig dat ik me echt even niet ook nog op hun kon concentreren. Nu begint dat weer te komen, horen ze er weer net zo bij als voor de tijd.

Voel je vooral niet schuldig! dit heeft elke moeder!

 

Heel herkenbaar. Heb het ook vaker met mijn vriend erover gehad. Die heeft dat ook soms. Maar echt, dit is wat we wilden en we zijn dolgelukkig met onze dochter. Het gaat hier ook prkma en we hebben onze draai gevonden, maar soms denk ik ook wel eens, nu zou ik best mijn tas willen pakken en lekker de hele middag de stad in gaan of iets anders gaan doen zonder na te hoeven denken wat je allemaal meemoet nemen engee rekening hoeft te houden met de tijd.

Je leven staat inderdaad op zijn kop en draait vaak 360 graden op 1 moment. Maar ik vind het allemaal meer dan waard.

 

Ik denk dat best veel vrouwen dit idd hebben hoor.

Ikzelf ook. Ik ging van niets ineens naar 2 baby's tegenlijk, en ik vind het echt loodzwaar!!! Het gaat nu ze wat ouder zijn een heel stuk beter, maar het begin vond ik zo moeilijk!! Zeker als ik alleen met ze was heel de dag, als mijn man was werken. En dat vind ik nu soms nog wel heel zwaar.
Ik mis mijn oude leventje soms ook hoor. Lekker kunnen gaan uit eten met m'n man, stappen met m'n zus, lekker de stad in zonder eerst alles te moeten plannen met voedingen/luiers/slaapjes etc.

En ook ik besef me uiteraard wel dat we ENORM veel geluk hebben met 2 gezonde kindjes. En ik ben ook super gelukkig met ze.
Maar doet niks af aan het feit dat ik soms toch wel mis wat ik eerst had. Zo lekker onbezorgd.

 

mijn zoontje heeft altijd heel veel geslapen, uurtje wakker, 2.5 uur slapen, uurtje wakker.... en zo gingen we de dag rond zeg maar...
dus als hij dan op bed lag dacht ik van ohhh boodschappen moeten nog in huis, nog hier of daar naar toe, stond ik bijna met mn jas aan, dacht ik ohhh kind in bed hahaha
omdat ik zo gewend was alles te kunnen en nergens geen rekening mee hoeven te houden...
gelukkig ist bijgetrokken hoor, en ik geniet vollop van mn mannetje

 

Goh het lijkt wel zo'n 10 maanden dip.. Ik ben pas geleden ook helemaal uit mijn plaat gegaan omdat ik vind dat ik als enige rekening moet houden met de kleine en als ik dan eens een dagje weg ben word ik nog constant lastig gevallen dat dl niet wil eten/slapen/drinken zodat ik met een schuldgevoel weg ben... Inmiddels ben ik er ook weer overheen hoor! Dus je bent volkomen normaal!

 

Heel herkenbaar!
Vind vooral het verantwoordelijkheid gevoel soms lood zwaar. Dat je echt de hele dag denkt gaat het wel goed.
Als ze slaapt en ik ga even wat anders doen dat ik dan denk zal ze al wakker zijn? En als ik naar de supermarkt ging om even boodschappen te doen dat ik dan dacht oh opschieten, straks heeft ze honger (borstvoeding op verzoek)
Nu sinds een paar weken is er een beter ritme en geven we naast de borstvoeding 1 fles kv op een dag. Zo wat een lucht gaf/geeft me dit. Ik weet beter waar ik aan toe ben en ik kan gewoon 5 uur van huis af zonder kolf of kind.
Ging pas naar de supermarkt en liep weer te stressen van opschieten opschieten en ik dacht, waarom doe ik dit? Mijn man is thuis, mijn dochter heeft net gegeten en komt niet binnen 2 uur weer voor een voeding en dan ben ik allang thuis. Ook als ik rustig aan doe hier. Liep echt glimlachend door de supermarkt en was net zo snel thuis ongeveer haha!

 

Wij zijn hier 1 van die heftige verhalen, maar dat betekent niet dat je het niet ook even zat kunt zijn als je wel een gemakkelijk kind hebt. Het is altijd zoeken naar de balans tussen tijd voor je gezin en je kind(eren) en tijd voor jezelf. Die tijd voor jezelf moet je dus echt maken en ja: dat mis ik hier ook bij tijd en wijle. Gewoon spontaan kunnen bedenken dat je vanavond niet gaat koken, maar lekker buiten de deur gaat eten. Even naar de bioscoop zonder van alles te moeten regelen...
Mag je dus gewoon voelen

Misschien heb je iets aan dit verhaal:
Gastblog: Donkerroze wolken

 

Je hebt een makkelijk kind dus lijkt mij dat er veel mensen graag op hem willen passen. Dus plan meer tijd voor jezelf in, dan voel je je ook beter.