Ik heb t sprongenboek en daar als zoonlief weer eens niet te genieten was veel houvast aan gehad. Het klopte ook altijd....en het ging idd altijd weer over.....en dan was hij weer zo vrolijk en lief zoals altijd! Maar volgens het boek was rond de 17 maanden de laatste sprong.... Nu is hij bijna 19 maanden en zeker al 2 weken helemaal niet te genieten, zon 1 1/2 week is hij erg vroeg wakker ( 5,30) en vanaf dan aan t huilen/ gillen.....dus toch maar uit bed dan. Dan als we beneden zijn en gegeten hebben wil hij niet alleen spelen, alleen maar aan mij hangen of met mij spelen. En ook dat is meestal niet goed. Ik ga dus smorgens maar op pad. Maar smiddags slaapt hij nu ook al een week niet ( is ook huilen en krijsen in bed) Als ik smorgens op pad ga, bv boodschappen of zo, zit hij heel de tijd en is hij helemaal niet moe natuurlijk smiddags om te slapen. Vanmorgen maar naar de kinderboerderij, beestjes vind hij geweldig. Maar nu, hij wilde geen stap zetten...heel de tijd die armpjes in de lucht. mama!!... ( normaal liep hij wel zelf rond) Dus maar ff met hem op de arm gelopen... Nu weer thuis t piepen weer aan de gang. Alleen als hij aandacht krijgt, of eet is hij gezellig. Normaal zou ik dus zeggen, een sprong. Een fase dus....en dat helpt toch wel voor mijzelf want ik vind er nu eerlijk gezegd niets aan!!( erg he dat ik dat vind) Maar er is geen sprong meer toch? He begin van de peuterpupertijd? Maar dat betekend dat hij dit gedrag nog zeker een jaar elke dag heeft? We hadden net vorige maand besloten om te gaan proberen voor een broertje os zusje...maar daar twijfel ik nu heel hard aan..
het gedrag is helaas heel herkenbaar Wij zitten nu in de 17 maanden sprong. lees ook ff mee, voor het geval wij hetzelfde krijgen over een paar maandjes
Elk kind heeft zo zijn/haar mindere periodes, net als volwassenen. En het woord "sprong", daar kan ik persoonlijk niets mee. Elk kind gedraagt zich weer anders en de ene keer zijn ze beter te spreken dan de andere. Ik zou het niet zo ophangen aan het sprongenverhaal, maar gewoon accepteren dat die mindere periodes bij de ontwikkeling van een kind horen. (Op deze reactie zit je waarschijnlijk niet te wachten, maar toen ik het las was dit het eerste wat ik dacht.)
Hier ook een dochter van rond die leeftijd en maak precies hetzelfde mee. Laatst stond ik in de supermarkt en mijn dochter begon krijsend uit het winkel karretje te klimmen omdat ze persee zelf wilde lopen, aangezien ik al bij de kassa stond kon ik haar er moeilijk uit halen. Dit was de eerste keer voor mij dat ik zoiets met haar mee maak. En hoop dus ook dat dit een sprong is en vanzelf weer over gaat. Momenteel ben ik 22 weken zwanger van de 2e en op zulke momenten denk ik wel eens, ojee straks heb ik er 2. Maar als zo'n bui bij mijn dochter dan weer overgaat zie ik het weer positief tegemoet. Ik lees ook even mee, ben ook heel nieuwsgierig of dit snel over zal gaan
Hier ook precies hetzelfde,onze zoon is van 30 juni 2010,em wat jij schrijft is erg herkenbaar! Vooral het hangen en niet willen slapen,constant krijssen en compleet over de toeren raken....
Hey toch nog reacties! Romy; dat jij niets met de sprongen hebt prima. Ik vond t wel typisch en herkenbaar. Gaf mij iig veel houvast om vol te houden positief te zijn als t dagen/weken zo was. Natuurlijk heeft iedereen wel eens een bui...maar weken achter elkaar.... Hier is t slapen overdag ook een ramp nog....maar wakker zijn is ook niet heel gezellig..( want hij is wel moe....) En wij willen dus ook graag een 2de maar als hij zo blijft twijfelen we heel erg.......
Onze zoon volgde ook altijd heel erg het patroon van de sprongen. Ook die met 17 maanden heeft hij gehad. Toen met 19 maanden en hij heeft er zojuist weer een gehad. Was een week of twee niet te genieten, alleen maar aan mama hangen en 3 tot 4 keer per nacht werd hij huilend wakker (en dit heeft hij echt NOOIT) dus ik denk dat er ook eentje op 21 maanden zit. Na deze sprong heeft hij zijn woordenschat ENORM vergroot. Ik denk van 6 woorden nu naar een stuk of 50 gegaan en er komen er elke dag weer nieuwe bij.
Het kan dus wel... Hier gaat t ook erg hard met de woorden, elke dag wel nieuwe erbij...misschien dat dat meespeelt
De sprongen volgens het boek zijn onderzocht tot 17 maanden, maar een kind ontwikkelt zich natuurlijk continue en dat kan voor kinderen gepaard gaan met lastig gedrag. Wat dacht je van peuterpuberteit, een grote sprong in sommige gevallen ; ) Het ene kind is er wat gevoeliger voor dan een ander. Het is dus inderdaad uiteraard niet zo dat na 17 maanden een en al zonneschijn is. Succes!
Hier wel sprongen, maar echt niet volgens het boekje. De eerste sprongen waren daagjes, en dat werd steeds langer. Tegen de peutertijd is het beter een fase te noemen. Maar het idee is hetzelfde naar mijn idee : een poos uit hun humeur, om vanalles te leren..
wij zitten ook heel fijn in zo'n fase.... Overdga slapen gaat (even afkloppen) goed maar het inslapen 's avonds! Hij slaapt hier nu net krap een half uur terwijl hij om 19:30 al in zn bed lag! Laten huilen tja dat kan ik nou eenmaal niet... dus er toch maar weer elke keer erheen. In mijn armen slaapt hij zo in, en als ik dan denk dat ik goed slaapt leg ik hem in zn bed maar dan hoplaaa gaan ineens de oogjes toch weer open!! Dus maar getroost terwijl ik ernaast stond. En kon toen zo wegsluipen. en waar het aan ligt, geen idee!! Misschien een kies (we hebben net weer zo'n verschrikkelijke zure-poep-periode achter de rug) Of toch gaan praten... Hij zegt nog geen woord... maakt alle duidelijk door wijzen en piepgeluidjes, maar praten doet ie niet.. Ik ga er maar in mee ook al kost het me erg veel energie momenteel. x
Het was denk ik echt een fase/sprong. Hij speelt weer alleen, slaapt weer smiddags, is weer vrolijk en lief.... Gelukkig....was heftig voor hem en mij