Mijn dochter van 2,5 doet de laatste paar weken heeeel anders. Ze zit een aantal weken op de psz, nooit niks aan de hand zwaaide me uit als ik zei mama gaat zo kun je lekker spelen! Nu de laatste twee keer wilt ze niet dat ik ga, en ze hebben me een keer opgebeld omdat ze zielig bleef huilen.. Ook thuis is haar gedrag anders, ze is zo aanhankelijk ineens tegenover mij. Als mijn moeder bijv haar corrigeert als ze iets doet dan gaat ze meteen een pruillip opzetten en roept mama en rent naar me toe.. Dit heeft ze nooit gedaan. Met alles wat er gebeurd doet ze dit zo. Is dit een fase? Of moet ik hier iets mee doen? Of zal ze zo doen omdat ze t toch stiekem wel snapt dat ze een broertje krijgt over een paar weken.
Bij ons was dat een fase. Vanzelf over gegaan. Ik heb er niet teveel aandacht aan besteed met huilen / pruillip want dan bleef ik bezig met haar nu na de komst van haar broertje is ze ook wat veranderd in gedrag maar ook dat gaat (hopelijk) weer voorbij.
Ik herken dat niet terwijl hier ook 2.5 jaar bin geboorte was. Ik denk dat het dan meer leeftijd/persoonlijkheid afhankelijk. Het is reuze leuk voor meeste 2.5 baby bij hebben hoor. Mijn dochter kan nog steeds haar geluk niet op dus komt goed
Duidelijk een fase. Mijn dochter had dit ook.. Even doorbijten en laten merken dat je om haar geeft, maar soms toch alleen dingen moet doen..
Vandaag een keer gehuild op psz, juffen hebben gezegt wat ze gingen doen en mama zou daarna komen en toen was het goed. Het zal inderdaad een fase zijn en probeer er niet al te veel aan toe te geven. Bedankt!
Je dochter maakt een moeilijke tijd door en dan is het logisch dat ze dit soort gedrag vertoont. Ze krijgt een broertje en ik had ook gelezen dat je besloten hebt om de relatie met haar vader te verbreken. Dat is niet niets voor zo'n klein meisje. Geduld en begrip is erg belangrijk.