Naar aanleiding van mijn partner zijn zaad onderzoek hebben wij te horen gekregen dat de enige optie hoe ik ooit zwanger zou kunnen raken nog icsi is…. Een zeer grote teleurstelling, want na 5 jaar proberen ben ik nog steeds niet zwanger (wel meermaals vage testen etc maar het heeft nooit doorgezet) De kans op een natuurlijke bevruchting is minder dan 1 procent. IVF schijnt geen optie te zijn want het zaad is daar te slecht voor. Wij hebben gaandeweg de 5 jaar al 2 keer voor medische hulp gestaan, alleen dit nooit doorgezet door privé omstandigheden. Hier wil ik verder niet te veel op in gaan maar kort samengevat: ik heb al kinderen uit een eerdere relatie die bewust al heel lang bij mij worden weggehouden door hun vader, sprake van ernstige ouderverstoting en hier hebben wij het de afgelopen jaren meer druk mee gehad dan onze eigen wens voor nog een baby samen. nu hebben wij 4 weken geleden toch doorgezet en dit is nu de eerste uitkomst. Ergens wel verwacht omdat een zwangerschap al zo lang uitblijft maar toch is dit weer een enorme teleurstelling. Vooral door alles wat er al speelt. wat kan ik verwachten nu dit word ingezet ? Qua hormonen puncties en alles hier verder omheen ? Ik zie eigenlijk vooralsnog alleen maar beren op de weg, en weet niet of dit alles het mij wel waard is. Maar toch is mijn wens wel echt duidelijk aanwezig.
Eigenlijk maakt het voor jou/jullie weinig uit of het ivf of icsi wordt omdat de behandeling hetzelfde is. Het enige wat het verschil maakt is dat de bevruchting anders gaat (bij ivf moet het zaadcelletje zelf de eicel binnen dringen en bij icsi wordt de zaadcel in de eicel gespoten op het lab). Zijn bij jou alle onderzoeken goed? In dat geval zal de arts bepalen hoeveel medicatie je moet nemen en tijdens het spuiten van de hormonen zal je (waarschijnlijk een paar keer) naar het ziekenhuis moeten voor een echo om te bepalen hoe de groei van de follikels gaat. Aan de hand van die echo's en evt bloedonderzoek zal de arts bepalen wanneer de punctie plaats zal vinden.
In principe volg je dezelfde stappen als bij ivf, alleen de manier van bevruchten is anders. In veel gevallen begin je eerst met de pil zodat ze je cyclus kunnen gaan regelen. Als je ongesteld bent zet je op dag 2 de eerste spuit, en dan krijg je op dag 3 een uitgangsecho. Daarmee kijken ze of er geen bijzonderheden zijn bij je baarmoeder en eierstokken. Evt prikken ze ook nog bloed op bepaalde hormonen. Als je groen licht krijgt om verder te gaan, ga je door met de spuiten waarmee je op dag 2 bent begonnen en vanaf dag 3 komt daar nog een tweede spuit bij met andere medicatie. Na een week krijg je weer een echo om te kijken hoe je eicellen reageren, hoeveel eicellen er aan het groeien zijn etc. Vanaf dan ligt het er aan hoe je lichaam reageert en hoe snel het gaat. Je krijgt iig meerdere echo's om de groei van de eicellen in de gaten te houden. Als er genoeg eicellen groeien en ze een bepaalde grootte hebben wordt er met je afgesproken wanneer je de punctie krijgt. Dan krijg je ook precies te horen wanneer je moet stoppen met de spuiten en wanneer je de laatste spuit met het hcg hormoon moet zetten die ervoor zorgt dat de eicellen los komen te liggen voor de punctie. Je krijgt een pilletje mee die je de avond voor de punctie moet slikken waar je rustig van wordt en je goed kan slapen. Ook krijg je diclofenac mee voor net voor de punctie en voor erna. Met de punctie krijg je een infuus waardoor je een sterke pijnstiller krijgt. Ik mocht er ook een soort slaapmiddel bij omdat ik heel zenuwachtig was. Ze gaan dan met een soort katheter naar binnen (met echo begeleiding via je buik) en door de katheter heen brengen ze een soort holle naald in waarmee ze je eierstokken kunnen aanprikken en de eicellen op kunnen zuigen. Er is een verpleegkundige bij die jou in de gaten houdt, de fertiliteitsarts doet de punctie en er is iemand van het lab bij die de eicellen opvangt in buisjes. Na de punctie ga je naar een soort uitslaapkamer waar je nog een uur blijft. Ik kreeg tijdens dat uur al te horen hoeveel eicellen er waren gevonden. De dag erna kreeg ik te horen hoeveel eicellen bevrucht waren en wanneer de terugplaatsing zou zijn. Met de terugplaatsing wordt er weer een soort van katheter ingebracht waardoor een slangetje wordt ingebracht waardoor het embryo wordt ingebracht. De fertiliteitsarts doet dit en er is iemand van het lab aanwezig die checkt of het embryo niet meer in het slangetje zit. Sommige ziekenhuizen doen bepaalde onderdelen iets anders maar over het algemeen is dit wel ongeveer hoe het gaat. Hoelang je voor de punctie hormonen moet spuiten ligt echt aan hoe je lichaam reageert. Ik zelf heb bijvoorbeeld ongeveer 2 weken moeten spuiten, maar ik ken ook iemand die een maand heeft moeten spuiten. Mentaal en lichamelijke kan het zeker pittig zijn. Maar ik vond het uiteindelijk goed te doen en ben blij dat ik het gedaan heb.
ja vooralsnog is bij mij alles goed gelukkig. Ik krijg nog een aanvullend onderzoek maar de verwachting is dat hier niets spannends meer uit gaat komen. Is de kans groot dat een zwangerschap met icsi dan uiteindelijk wel tot stand komt ? Of zijn er ook mensen die daarna alsnog kinderloos blijven ? Ik vind mijzelf ook al best wel een beetje “oud”, namelijk bijna 35… weet natuurlijk dat dit niet zo is maar zo voelt het wel… ik zie dat het bij jou ook echt veel tijd heeft gekost, wat fijn dat het uiteindelijk toch gelukt is ! ❤️
Dankjewel voor je reactie. Wat goed dat het bij jou uiteindelijk ook is gelukt ! was de punctie niet enorm pijnlijk ? Daar zie ik denk ik het meeste tegenop. Ik lees ook zulke verschillende verhalen. Sommige mensen vinden de punctie echt een hel en anderen hebben weer totaal geen last. Over het roesje heb ik inderdaad ook al gelezen ik denk dat ik daar voor kies dan, dit word alleen niet vergoed door de verzekering toch ?
Ze noemde het bij mij niet perse een roesje, maar echt een soort slaapmiddel waar je wat duf van wordt. Ik was echt van de wereld af haha. Zou gewoon aangeven dat je er echt tegenop ziet en vragen wat de opties zijn. Door de medicatie heb ik dus amper pijn ervaren. Het enige wat ik nog weet is dat ze de medicatie erin spoten en ik het meteen merkte, 2 lichte soort prikken (dat was waarschijnlijk wanneer ze de eierstokken aanprikte) en dat ze zei ik ben klaar en ik heel verbaasd was dat ze al klaar was. Of die medicatie specifiek vergoed wordt weet ik niet. Ik heb wel mijn eigen risico op aan de behandelingen in het zkh waar ik in behandeling was, maar wat precies onder eigen risico viel enzo durf ik niet te zeggen.
Je hebt per terugplaatsing 10 tot 25% procent kans dat het lukt. Ik heb 14 terugplaatsingen nodig gehad maar veel mensen hebben gelukkig niet zoveel terugplaatsingen nodig. En tuurlijk komt het wel eens voor dat het helemaal niet lukt maar er is ook zeker een kans dat het wel lukt. Ik ben trouwens ook 35 en ben dus zwanher geworden toen ik nog net 34 was... en toen ik jonger was (ben op mn 29ste begonnen) lukte het nooit, dus je weet het toch niet.