Helaas, als ik mijn best doe zie ik nog wat maar dat is een stuk lichter dan eergisteren. Ik begin weer met spuiten vandaag.
oooh jammer, ik hoopte zo voor jou. Maar 1 ding weet je nu, dat je zwanger kunt worden!! Deze ronden gaat het gewoon raak zijn
Ja ik baal ook wel hoor, als ik niet op die pregnyl had gereageerd was ik misschien nog wel zwanger. Maar goed we gaan door! Straks de spuit er weer in (jottum wat een feest ) .
Erminea, wat kl*te! Beetje cliché maar misschien kan je het wel afsluiten en verder gaan... die onzekerheid lijkt me ook erg zwaar. En je moet jezelf geen verwijten maken hè. De 'als niet' vraag stellen is heel begrijpelijk maar bereik je niets mee. Misschien is de bevruchting niet helemaal goed gegaan en heeft je lichaam het daarom niet geaccepteerd. Het kan echt van alles zijn en helaas heb je daar zelf geen invloed op!
Thnx meg, dat zwaar vallen valt wel mee hoor. Ik heb me in mijn leven genoeg druk gemaakt en daar ben ik een beetje klaar mee. Ik neem het wel zoals het komt en ik zie het wel. Het is een bijwerking van de medicijnen maar het is wat het is. Ik baal wel even hoor daar niet van maar ga net zo lief verder. Misschien lukt het de volgende keer wel.
owww balen zeg op naar de volgende ronde en dan hopen dat het raak mag zijn, je weet nu wel dat je zwanger kan worden. Dat is ook een fijn gevoel lijkt me.al had je gehoopt dat het nu was blijven zitten. Goed van je dat je er zo mee omgaat! Dat maakt het wat makkelijker. Ik zou me zelf al helemaal gek maken! Duimen voor de komende ronde!
Hier mijn vriend weer gezien, hij stond een heel week met de wacht, dus hebben elkaar niet gezien. Ik had toch verteld dat hij van de week zij dat hij al afgeschreven was, nu heeft hij verteld wat er hem al een heel week dwars zit. En waarom hij dit zij... Hij voelt zich verschrikkelijk schuldig! Dat hij mij eerst zo lang heeft laten wachten voor ik mocht stoppen met de pil, en nu dat hij onvruchtbaar is... Hij vind dit zelf verschrikkelijk dat ik nu al voorbij de 30 ben, en heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30e kinderen wou... Hij heeft ook gezegd dat hij mij niet veel langer meer aan het lijntje wilt houden, als er geen zaadcellen gevonden worden moeten we maar zonder elkaar verder (was al wel een beetje gezegd). Hij heeft niet zo veel hoop meer, terwijl ik zeg dat we nog even moeten afwachten en zien, dat het misschien wel goed komt... Hij is al meer aan het denken hoe hij het moet redden als hij alleen zou gaan wonen Is niet echt leuk om zo het weekend te beginnen samen Ik probeer het nog een beetje positief te zien, en heb hem ook nog wel wat hoop gegeven, door dingen die ik zelf op forums heb gevonden... Ik ben wel blij dat hij heeft gezegd wat er op zijn lever ligt, en dat we er goed hebben over kunnen praten, ik heb hem weer wat moed kunnen geven, maar pfff ik zal blij zijn als al die onzekerheid achter de rug is!
Phoe bengelke wat vreselijk om te horen lijkt me. Ik kan het me gewoon niet eens voorstellen dat een donor zo verschrikkelijk is dat je elkaar daarvoor in de steek kan laten. Ik vind het echt vreselijk dat je zo voor het blok word gezet eigenlijk. Bedoel het moet lullig hoor maar jeetje...ik heb er gewoon een brok van in mijn keel.
Pfff, heb van de nacht er niet veel van geslapen. Hij bereid zich volgens mij voor op het ergste, en was gisteren zo bezig tegen mij: jij zorgt wel voor de poezen hé, ik kan dat niet zo goed, maar doe ze niet weg hé, of zo van: pff, dat lekker eten ga ik wel missen hoor. Ik heb heel de tijd mijn tranen liggen verbijten Ik weet dat dit zijn manier is om zich voor te bereiden op het ergste, maar ik word er een beetje gek van. Mja voor blok is het niet helemaal, hij weet hoe ik me voel, ik wil en kan gewoon niet zonder kinderen blijven, ik zou gewoon doodongelukkig worden, dan nog liever zonder hem verder... Maar ik wil het nu gewoon positief houden.
Tjee bengelke war een toestand meis..... Ik heb het misschien gemist maar wanneer is er weer een uitslag van het zaadonderzoek, of wanneer horen jullie meer.....
Nu donderdag gaan we naar de uroloog/androloog, daar wordt hij verder onderzocht, daarmee krijgt hij dit nu, hij zegt als die man daar zegt dat er geen kans meer, dan is hij voorbereid. Ik weet zelf niet dat we donderdag al meer gaan weten (ja ik ga mee, ik wil alles horen wat er gezegd wordt ) Ik weet niet wat we mogen verwachten bij die uroloog... De week erachter gaan we terug naar de fertiliteitsarts... Nu donderdag doen we ook nog een zaadstaaltje binnen, die resultaten zullen we bij de fertiliteitsarts horen, maar we verwachten hier geen verandering in... Ik ben nu zelf niet zo negatief als mijn vriend hoor, nu ik weet dat zijn hormoonwaarden vrij goed zijn (hoop ik toch want ik ben zelf geen dokter), denk ik dat er nog wel een kans is... Ik blijf positief hopen dat het niet zo ver komt...
Ik snap hem ergens wel, hij probeert zich voor te bereiden op het aller ergste en zichzelf zo zich zelf te beschermen..... Ik hoop zo verschrikkelijk dat er wat.goede zaadjes gevonden worden....... Wat ga jij doen als blijkt dat het met je man echt niet kan? Ga je dan snel op zoek naar een andere man of zou je zelf misschien met een donor zwanger willen worden?
Ik ben nu net 30 geworden dus heb nog even tijd. Dus ik zou gewoon zien wat komt, echt op zoek, zeker na zo lang samen te zijn gaat me niet echt lukken. Als ik op mijn 35e nog alleen ben, tja dan donor en een bam worden, denk ik...
Kan me voorstellen dat op zoek gaan naar, niet werkt..... Ik heb altijd gezegd "als ik op mijn 30e geen man heb die kinderen met mij wil ga ik naar de spermabank" een maand voor ik 30 werd kwam ik mijn man tegen. Nu wilde hij natuurlijk niet direct een kind, maar na een jaar kochten we ons huis en na 4jaar kregen we ons meisje. Ik heb altijd jong moeder willen worden, ook relaties gehad, waarvan twee van 4 jaar lang en met de ene zelfs een huis gekocht en al..... Het heeft niet mee gezeten wat dat betreft destijds maar ik ben nu blij dat.er met die twee geen kinderen zijn gekomen..... Mijn huidige lief is de aller, aller liefste!
Ik heb ook altijd jong moeder willen worden, toen ik mijn vriend leerde kennen was ik 23 toen zij ik tegen hem, ik wil zeker voor mijn 30e kinderen (het liefst had ik er al na een paar jaar mee begonnen)!!! Daarmee voelt hij zich nu zo schuldig, hij weet dat 30 mijn deadline was... Maar zo ver wil ik nu niet denken wat als, als het zo ver gaat komen ga ik me focussen op spinningles te geven, ik ga heel actief worden daar en binnen de opleiding en spendeer al mijn vrije tijd eraan denk ik, wie weet kom ik zo wel iemand tegen...