Mijn zoontje is net 2 dagen 2 jaar en ik vind het erg moeilijk om te zien dat hij niet van zich af bijt. Als er andere kindjes hier te spelen zijn dan vindt hij het erg moeilijk om van zich af te bijten. Vooral kinderen van rond zijn eigen leeftijd heeft hij veel moeite mee als ze met zijn speelgoed spelen. Nu is dat ook de fase, dat weet ik, maar als hij dan met iets speelt en het vriendje/vriendinnetje wil er mee spelen laat hij zich het zo snel afpakken en soms wordt hij ook bang van het kindje... Moeder van het meisje geeft haar dochter meestal wel iets anders om mee te spelen en zegt dan wel dat J. er mee aan het spelen was. Maar ik vind het zo moeilijk dat hij niet voor zichzelf op komt hij gaat dan jammeren. Of als een kindje hem plaagt ofzo durft hij ook niks te doen. Hoe kan ik hem leren om voorzichzelf op te komen? Hij heeft een lief karakter, kan ook echt wel strontvervelend zijn, maar is over het algemeen een lief en vrolijk kind en luisterd goed. Ik vind het wel fijn dat hij een lief karakter heeft, maar soms ook erg moeilijk. Meer moeders hier ervaring mee? Ohja hij praat nog bijna niet, begint wel steeds meer te komen
Ik kan me het helemaal voorstellen dat je het jammer vindt... Ik heb niet echt tips voor je, maar ik weet wel dat mijn dochter eerst ook zo was maar dat dit nu (paar maanden later) echt het kaas niet meer van haar brood laat eten. Het is hier echt veranderd. Gaat je zoontje wel naar een creche ofzo? Want ik heb wel het idee dat ze het daar ook wel leren. Mijn ervaring is dus dat het een beetje met de leeftijd te maken heeft en dat het echt kan veranderen. Mijn dochter is ook heel lief en luistert goed, maar kan soms ook echt een drammer en een kattekop zijn inmiddels.
Ik zou het even aankijken. Mijn jochie liet op die leeftijd ook over zich heen lopen. Op het KDV pakten kindjes gewoon spullen uit zijn handen. Sinds hij 2,5a3 is, houdt hij de spullen stevig vast. En als de kindjes doorzetten zegt hij iets, of duwt ze weg. Het blijft een rustig, verlegen mannetje, maar durft wel zijn grenzen aan te geven.. Ik had ook het idee dat het vooral aan de communicatie lag. Hij heeft nog steeds moeite met kleine kinderen die hem niet begrijpen/niet luisteren. Met kinderen van 3+ gaat dat een stuk beter..
Nee hij gaat niet naar een creche, omdat wij beide geen werk hebben gehad een tijdje. Ik ga vanaf eind juni weer werken en we hopen dat mijn vriend ook snel aan het werk kan. Maar of we dan een creche kunnen betalen is ook weer een 2e. Ik probeer hem wel veel met andere te laten spelen. Ik wil hem wel met 2,5 naar een psz doen sowieso, maar financien zijn op dit moment het grootste struikelblok daarin
@deepfreeze met zijn neefjes van 5 en 3 kan hij goed spelen. Voor zover het samen spelen is dan. Maar kindjes die ook 2 of ietsje jonger zijn is het een stuk lastiger.
Een peuterspeelzaal kan wel nuttig zijn. Of misschien is er een moeder-ontmoetingsgroep bij jou in de buurt? Ik ga elke week een ochtend met andere moeders en de kinderen van 0 tot 4 koffiedrinken (en opvoedthema's bespreken, gezond koken etc). En mijn jochie kan met de andere kinderen spelen. Misschien weet het CB daar wel mee over. Hier lagen er folders.
Je ondersteunt hem op dit moment het beste door hem voor te doen wat gepast is. Dus idd het speelgoed terugpakken en tegen een ander kindje zeggen: Daar was ik mee aan het spelen. Verder niet teveel drama van maken, het hoort ook bij de leeftijd nog en als ik je verhaal zo lees, zou ik zelf vooral willen dat hij stopt met jammeren en leert hoe hij zijn ongenoegen, (dat er blijkbaar wel is) aan kan geven op een assertieve manier. En aangezien je alleen assertief kunt zijn als je weet wat je hoort te doen in een situatie, doe je dat dus simpelweg door het hem voor te doen elke keer: afgepakt speelgoed terugvragen.
@deepfreeze ja we gaan wel proberen hem naar een psz te doen! Ik wil dat gewoon heel graag omdat het voor ons beide goed is. ( ik kan hem heeeeel moeilijk los laten). @rozenmarijke ja het is niet jammeren op een vervelende manier, moeilijk uit te leggen zo via een forum. Maar wat jij zegt doe ik dus al. Of de moeder van het kindje waar hij mee speelt doet het of ik en we laten het hem ook vaak wel zelf uitzoeken, hij moet er toch ook zelfstandig in worden. Maar het is wel moeilijk om hem dan zo te zien worstelen
Tja, dat is ook zo natuurlijk Zorg wel dat je in de gaten houdt wanneer hij het echt wel zelf kan: vanaf dat moment moet je hem er ook in gaan laten stapsgewijs, (door bijvoorbeeld enkel tegen hem te zeggen wat hij kan doen).
op de psz van mn dochter hebben ze gezegt dat kindjes tot 3 jaar niet samen spelen maar naaste elkaar spelen het afbijten gaat vanzelf komen mn dochter deed t ook absoluut niet ...was op dat gebied echt een drolletje maar nu ze 3 jaar is begint t echt t komen ze zegt dan gewoon heel rustig ...dat wil ik niet of stop daarmee op de leeftijd van 2 jaar is t echt vaak nog kat uit de boom kijken helemaal als ze verbaal nog niet zo sterk zijn waarschijnlijk groeit t van zichbijten mee met zn woordenschat
Eva was precies zo, maar naarmate ze ouder wordt gaat ze wel van zich afbijten. Ze is een stuk minder bang aangelegd en een stuk brutaler geworden (ook thuis , ze was een altijd lief en schattig meisje, dat is nu niet meer zo, maar dat is eigenlijk alleen maar goed!)
Nou mijn zoontje heeft een periode gehad dat hij het ook allemaal maar liet gaan en zoiets had nou ja pak het maar af ik speel wel met iets anders. Maar die tijd heeft hij al even achter zich gelaten en nu is het af en toe een brutaal kind die gewoon duwt of slaat en dingen afpakt als hij het er niet mee eens is. Het is soms echt een pestkop en dat probeer ik er nu een beetje uit te krijgen. Dus geloof me die periode kan nog aan breken hoor. Nu is mijn zoontje altijd wel een druk ventje geweest en zijn karakter is ook pittig dus daar zal het ook wel mee te maken hebben. Maar dalijk heeft jou J. er ineens genoeg van hoor en zal hij echt van zich afbijten en het is idd wel verstandig om hem naar een psz te laten gaan. Maar het kan natuurlijk ook niet in zijn aard liggen om zo te zijn en dan moet je ergens ook wel blij zijn dat je zo'n lief en rustig zoontje hebt.
Mijn zoontje doet precies het zelfde, hij is bijna 2.. alles mag van hem afgepakt worden, en dan loopt hij gewoon achter het kindje aan, C. Hebben? niet afpakken! maar goed.. terug geven doen ze niet, hoe lief hij t ook vraagt, en op een gegeven moment gaat hij dan huilen. C. gaat 3 dagen per week naar de gastouder, en andere kindjes daar (die even oud of iets ouder zijn) die bijten wel van zich af, duwen, pakken het terug af etc.. maar C. niet, die vraag het altijd netjes terug (te netjes op gevoed ?? )
Ben wel blij met deze reacties! Hij kan wel pittig zijn en driftig doen, maar dus niet als hij met andere kindjes speelt. Zeker niet als die kinderen dus mondiger zijn als hij. Of als ze gewoon wat 'ruwer' zijn als hij is. Time will tell dus
C. heeft dat ook. Als ik iets afpak wordt hij ook boos, en pakt het terug.. maar bij andere dus niet.. Vaak vraagt hij t ook terug aan mij, of zegt ie mama niet afpak! idd... time will tell
Aaron is ook zo. Alleen als hij een kindje zijn beer afpakt, dan wil hij nog wel eens zijn beer terug pakken (ook niet altijd). Ik denk inderdaad dat hij vanzelf wel wat mondiger wordt.
Vanmiddag was mijn neefje van 5 er en ze hadden heel lief gespeelt (niet echt samen maar wel op zijn kamer). Maar later op de avond werd J. moe en toen wilde hij in zn pas gekregen boekje lezen en mn neefje wilde er gewoon naast zitten en kijken maar dan schuift hij alleen weg met zn boekje maar echt weglopen ofzo doet hij dus ook niet. Hij kan nog niet praten dus dan kijkt hij naar ons maarja ik wil ook niet dat hij zo afhankelijk wordt van ons.. @aurin ja hij wordt idd wel boos als ik of mijn vriend iets afpak en dan probeert hij het wel terug te pakken maar bij kindjes dus niet
Meestal komt dat echt wel! Ik zou gewoon doen wat jij al doet: hem helpen met terug pakken en zeggen dat het niet mag. of stimuleren om het zelf terug te pakken/ aan te pakken en hem dan complimenten geven. Hij kan het dus wel, bij jullie. Daar heeft hij meer vertrouwen denk ik. Komt wel! Maar echt samen spelen moet je nog niet verwachten tot 3 a 4 jaar hoor. Wel in mindere mate, maar echt niet lang of veel.
Ook hier een beetje een tutje die altijd alles liet afpakken. Dat werd op een gegeven moment zelf speelgoed afpakken ("dat is niet lief, geef maar weer terug") En nu speelt ze op kdv altijd met de kindjes van 3-4 jaar oud en als ik haar halverwege de dag kom halen klinkt er standaard uit de poppenhoek: "nouhou! Jij mag dat niet nickey!") Gevolgtrekking door: "jij mag geen nou zeggen anne Sophia!" "nou dan mag je niet op mijn feestje komen!" En als ik dan vraag of ze mee naar huis gaat wil ze bij nickey blijven (of willekeurig met wie ze aan het spelen is) Altijd erg vermakelijk om naar te kijken