Kan me er zooo aan ergeren hè! Mensen die roepen dat zwanger worden en zijn het móóóiste is dat er bestaat, dat het fantastisch is, je erdoor gaat strálen, je van elke seconde moet genieten. En dan de bevalling, nou dat zou zo'n beetje een orgastische ervaring moeten zijn volgens deze moeder-kloeken Waarom zijn wij vrouwen verplicht een zwangerschap het mooiste te vinden wat er is? Als je het zo ervaren hebt is dat natuurlijk geweldig, maar heb je mijn insziens gewoon geluk gehad. Ik ken genoeg vrouwen die zwanger zijn helemaal niets vonden, continu chagerijnig waren, tot op het einde liepen te steunen en kreunen omdat hun buik gewoon in de weg zat en het gewoon allemaal ontzettend zwaar was geworden. En dan niet te vergeten dat je er daar beneden niet meer bij kunt met scheren (heeel charmant, vooral voor je knappe assistent-gynaecoloog :x ) je enkels tot formaatje olifantspoot op kunnen zetten en je 9 van de 10 keer een dikke plofkop krijgt. Waarom in godsnaam moeten we er zo van genieten? Natuurlijk is de geboorte en het kindje zelf wel iets om van te genieten (als het goed is) maar de zwangerschap..?
Ik ben het met je eens, ik zie zwanger zijn als een noodzakelijk kwaad om kinderen te kunnen krijgen, maar ik vind er echt niets leuks aan hoor. Genieten? Dat doe ik wel als de kleine straks in mijn armen ligt.
Ook zo'n cliché/dooddoener: "Ja maar de pijn ben je zó vergeten als het kind er eenmaal is, dan weet je waar je het allemaal voor gedaan hebt" Nou ik ben mijn zwangerschap iig nog lang niet vergeten, de bevalling viel daarentegen wel heel erg mee Dat betekent niet dat ik minder van mijn zoon hou of minder van hem geniet. Wat mij betreft leg ik gewoon een ei next time
het erge is dan dat sommige mensen je het gewoon kwalijk nemen dat je het niet leuk vind om zwanger te zijn. leuk om bevallen te zijn en een kindje te krijgen hoor, maar die negen maanden daarvoor mogen van mij overgeslagen worden. (was het wel waard hoor, want heb drie kindjes, maar ben wel blij dat ik nu niet meer hoef.)
Ik herken het ook wel hoor, ik heb in principe wel genoten van mijn zwangerschap....... zeg ik achteraf. Op het moment zelf, en dan met name op het laatst, was ik het ZOOOOO zat, vreselijk vond ik het, begrijp me niet verkeerd, ik zag enorm uit naar de geboorte van onze dochter,maar de zwangerschap kon me gestolen worden. Ik vond het wel prima, heb er geen hekel aan, maar heb ook niet 9 maanden lopen stralen van geluk. Sterker nog; ik heb 9 maanden lopen zoeken naar de roze wolk. Ik snapte er niks van, als je zwanger was moest je toch zweven van geluk? Natuurlijk was ik gelukkig, maar ik zat echt niet met mijn hoofd in de wolken. En dan de bevalling.... pfft, wat een pijn zeg, nou, die vergeet ik ook nooit meer, het was een unieke ervaring, absoluut, maar die pijn, ai ai ai. Natuurlijk heb ik het ervoor over gehad als ik kijk naar mijn dochter, maar om nou te zeggen dat het alleen maar genieten is geweest? Nee,dat genieten doe ik nu 1000 keer meer. Wat zeg ik, 100.000 keer meer! Maarja. Het is wel een beetje taboe he?
Ja inderdaad, zie ook die reply boven jou, heel vervelend dat er mensen zijn die niet zwanger kunnen worden, wij zijn voor de eerste ook 4 jaar bezig geweest, de tweede is nu direct "gelukt"maar toch vind ik zwanger zijn helemaal niet leuk. Enne, die pijn zo vergeten? Ik heb er nu nog nachtmerries van!
Ik hoop zo dat het ook snel raak is voor jullie Josien, nu vind ik mezelf gelijk zo ondankbaar overkomen... , ik zal voor je duimen hoor...
ik hoop voor je dat je snel een leuke zwangerschap zal hebben josien, die ellende van tijdens heb jij ervoor gehad denk ik zo. en idd ook al was het niet leuk, het lukte tenminste wel, en das gewoon een wondertje.
Begrijp me niet verkeerd hoor... ik kan me best voorstellen dat je op het einde even goed het gevoel kan hebben dat het wel genoeg is... Maar ooit is het wel moeilijk om mensen te horen klagen over zwanger zijn, terwijl zwanger worden ook heel pijnlijk kan zijn wanneer het niet gaat zoals het zou 'horen' te gaan. Maar goed... dat is niet de discussie. Het zijn mijn hormonen waarschijnlijk ...
Ik snap jou wel hoor Josien, andere mensen overkomt iets wat jij ZOOO graag wilt en dan gaan wij erover lopen klagen, ik kan me voorstellen dat dit vervelend overkomt, maar ik weet 100% zeker dat TS (en anderen) het absoluut niet zo bedoelen hoor...
hier ben ik het echt helemaal mee eens. ik ben nu 30 weken en heb het nu al gehad, ik verlang zo naar me kleintje. me buikk zit enorm in de weg. en kan sommige dingen niet eens meer. ik ben wel ontzetten geklukig dat ik zwanger ben geworden. en snap ook de reacties van meiden die graag wille maar waarbij het niet lukt. dus ik zal het zomaar niet uit spreken dat zwanger zijn niet mij hobby is. al dacht ik voor ik zwanger was daar heel anders over.. dacht dat niemand mij kon raken en ik echt op een roze wolk zou leven. maar ben soms zo chaggie. echt niet meer leuk. en dan dat slecht slapen. pff.. laat ik maar stil houden. we wachten gewoon op de dag van de geboorte, en dan ga ik zeker lekker genieten. al heb ik nu ook echt dagen dat ik super blij ben en ontzettend geniet van de kleine schopjes, en dan vraag ik me weer af waarokm ik weleens klaag
Natuurlijk snap ik dat het pijnlijk kan zijn, wij zijn 4 jaar bezig geweest voor we zwanger werden *zonder MM* en in die tijd vond ik het ook niet leuk om mensen te horen klagen. Nu ik zelf zwanger ben geweest, bevallen ben en weer zwanger ben weet ik echter ook uit ervaring dat een zwangerschap zeker niet leuk hoeft te zijn.
Ik begrijp je heel goed Josien! Als je een sterke kinderwens hebt en het lukt niet (gelijk), is dat natuurlijk keer op keer een teleurstelling (ik heb het gezien bij mijn zus en nicht) Ik zou mijn zwangerschap ook overdoen nu ik weet waarvoor ik het gedaan heb, maar ervan genoten? Absoluut niet!
Tja je kan wel 9 maanden lang klagen maar je moet het toch voldragen. Als ik mijn kindje voel schoppen vindt ik dat geweldig en ja bij de eerste bevalling was ik alle pijn gelijk vergeten. Maar goed ieder mens is anders en beleefd dit op zijn eigen manier. Ik ben een positieve denker en denk dat klagen alleen maar averechts werkt en je zwangerschap je op den duur tegen gaat staan. Je heb trouwens klagen en klagen, tuurlijk ben je het op het einde zat maar er zijn ook vrouwen die met 5 weken al klagen over ieder pijntje, misselijkheidje etc. dan denk ik jeetje hoe ga je dit 9 maanden volhouden. Ik kan daar persoonlijk niet zo goed tegen als mensen niks positiefs over hun zwangerschap kunnen melden. Heb zulke vriendinnen , dat is erg vermoeiend
Ja klopt, sommigen klagen echt ontzettend. Maargoed, daar zullen ze hun redenen ook wel voor hebben dan, neem aan dat ze niet voor de lol klagen. En idd wat iemand anders al zei het word je ontzettend kwalijk genomen als je er niet van genoten hebt. Laatst nog een gesprek met een vrouw die het schandalig vond, want zij was zelfs ingescheurd en haar hoorde je toch ook niet klagen? Nadat ik geantwoord had dat ik en mijn zoontje het bijna niet gered hadden door de zwangerschap, was ze wel ff stil... had graag willen ruilen met d'r ingescheurd!
Josien, lieve Josien! ik snap je gevoel helemaal, en troost je, bij mij zijn het de hormonen helemaal NIET!
denk dat iedere zwangerschap leuke en minder leuke kanten heeft. ik heb een vreselijke zwangerschap gehad idem bevalling maar denk nog steeds wel eens terug aan alle mooie momenten die ook bij een zwangerschap horen zoals het eerste keer horen van het hartje, de schopjes, de mooie dikke buik. maar ook de negatieve kanten die ik zelf heb ervaren. maar als ik dan naar mijn wonder kijk heb ik het er allemaal wel voor over gehad. plus elke zwangerschap is anders en ervaart iedereen een pijntje anders als een ander.
Ik ben iemand van de andere kant. Ik vond 't echt zooooo geweldig. Hoewel ik de laatste weken als super vervelend heb ervaren vanwege behoorlijke BI. En idd olifantspoten waardoor je niet meer in schoenen past De bevalling was wel super heftig en wil ik eigenlijk nooit meer maar ja als je nog kindjes wil hebbie weinig keus Ik heb me nu gewoon voorgenomen eerder een ruggeprik te willen als ik ooit weer zwanger mag raken En ben ik eigenlijk de pijn wel vergeten tot ik een bevalling op tv zag en toch even een soort van flashback kreeg en toen dacht nooooit meer . Maar ja je krijgt er wel iets moois voor terug. En dan weegt toch wel zwaarder.