Ik vroeg me wat af..... Als iemand naar Femke vraagt dan stuiter ik bijna op en neer van trots. Ik heb dan ook een waterval van trotse praatjes. Het is natuurlijk super dat ik zo trots op mijn meisje ben, maar soms ben ik bang dat ik ongezond trots ben. Snappen jullie het? Ik voel me soms (letterlijk)zo blij als een kind als het over haar gaat. Ik kan dagen vullen met terugdenken aan mijn bevalling, kraamtijd en alle andere bijzondere momenten. Is het normaal of ben ik een beetje doorgedraait
HaHa ik ben ook supertrots en stapelgek op mijn ventje maar dagen vullen met praten/denken over de bevalling,kraamtijd etc doe ik niet.Wel heb ik dat ik van binnen idd hysterisch blij kan zijn(elke dag zeer regelmatig hihi) zo gek ik op em ben enzo! Denk niet dat je doorgedraaid bent hoor maar iedereen uit zijn geluk ander
Hahaha ik weet wat je bedoelt hoor! Ik kan over de kleinste dingetjes (een nieuw tandje, een ander geluidje, iets nieuws gegeten) heeeeeeeel lang praten! Als het aan mij ligt, stuur ik iedereen elke dag een nieuwe foto van mijn schatje (doe ik uiteraard niet). Ik vind dus dat je helemaal niet doordraait. Het lijkt mij een goed teken en schattig ook dat je zo trots bent. Al zou ik wel goed opletten dat anderen (behalve de papa) niet geirriteerd raken van de waterval....Trotse ouders kunnen voor anderen nogal vermoeiend zijn . Stuiter ze!
Ik heb hetzelfde, ik hoor me ook heel vaak alleen maar over Finn praten als we bijv op een verjaardag etc zijn. En dan hoor ik mezelf in m'n hoofd zeggen; je bent zo'n moeder geworden die over niets anders kan praten dan haar kind! Maar op de een of andere manier is de rest ook allemaal niet zo spannend of belangrijk meer . Lekker trots op je kleine zijn dus en ook vol trots over ze vertellen, ze zijn toch ook geweldig?
Dit is heel herkenbaar Ik fluit mezelf regelmatig terug, helemaal als we in een groepje nieuwe mama's zitten waarbij ieder haast niet kan wachten om te vertellen hoe en wat haar kind wel niet kan/ goed in is/ leuk heeft gedaan enz. Ik weiger pertinent om mee te doen aan 'mijn kind kan dat al/beter/sneller' gesprekken, maar zit wel vaak op het puntje van mijn stoel om het WEL te vertellen. Daarom bel ik beide oma's elke dag wel om ALLES te vertellen, die vinden het heerlijk om alle verhalen over de kleinkinderen aan te horen, keer op keer