Dag lieve dames(heren), Ik zit al enige tijd de denken over een tweede kindje. Wij hebben nu een zoontje van 20 maanden maar willen niet dat onze kindjes te ver qua leeftijd verschillen. De keuze is afhankelijk van het volgende: Ik heb eindelijk werk sinds juli 2013 na in de ziektewet en ww gezeten te hebben. Heb het ontzettend naar mijn zin en fijne uren, kan niet overwerken. Het is alleen een baan via het uitzendbureau dus als ze mij hier niet meer nodig hebben kan ik morgen alweer zonder baan zitten. Dat is wat mij nu tegenhoud en ook dat wij een hoge hypotheek hebben dat zonder baan van mijn kant niet haalbaar is. Gelukkig heeft mijn partner wel een vaste aanstelling. Wij werken beiden dus betalen ook nog aan de gastouder. Met een tweede betalen we dubbel zoveel, natuurlijk krijgen wij ook van de belasting wat terug maar met een tweede is het dubbel zoveel. lees graag wat ervaringen waarom jullie misschien ondanks de crisis wel of niet gekozen hebben voor een kind.
Wij doen het wel, omdat ik denk ik vreselijke spijt zou hebben als ik het niet deed. En mijn man eerst niet wou, en nu wel wil ik ook niet wachten want als het straks nog slechter gaat dat hij dan zegt nou wacht nog maar even.
Hoi! Onze dochter is 2.5 jaar oud. Toen ik 16 wk zwanger was van haar verloor ik mijn baan. Toen ze drie maanden was weer een nieuwe baan via het uitzendbureau gevonden, na 1.5 jaar hadden ze me daar niet meer nodig, gelijk een nieuwe baan gevonden alleen ging dat bedrijf na drie maanden over de kop. binnen twee weken weer een nieuwe baan gevonden. Ik heb nu een half jaar contract en zit er nu drie maanden. Ik wilde pas weer gaan proberen als ik een vast contract had.... morgen gaat de spiraal eruit. Weet je, uiteindelijk komt het allemaal wel weer op zijn pootjes terecht. Dat is onze ervaring tot nu toe. Dus wij hebben besloten niet meer te wachten en ervoor te gaan. Wie weet ben ik pas over een jaar zwanger........ mijn glazen bol is stuk dus ik heb geen idee wat de toekomst gaat brengen maar ik wil niet meer bang zijn om wat er misschien zou kunnen gebeuren.
Mijn eerste reactie zou zijn dat wel of geen tweede niet af moet hangen van geld... Maar!!! in deze tijden van crisis snap ik je twijfel heel erg goed en is het juist goed om toch van te voren te bekijken of het financieel allemaal haalbaar is. Wat je van te voren moet berekenen is of je rond komt wanneer jij zonder werk komt te zitten.(ergste senario) Je moet dan even uitgaan van het inkomen wat je dan hebt. Dit kan ww zijn maar die krijg je ook niet oneindig dus even goed kijken hoeveel maanden je nog recht hebt op ww. De kosten van de gastouder kun je als het goed is ook berekenen. Mijn dochter gaat naar het kdv en daar is een tweede kindje een stuk goedkoper, dus niet echt dubbel zoveel kosten (maar weet niet hoe dat bij een gastouder gaat.. maar valt zeker na te vragen) Als je met die inkomsten en uitkomsten nog steeds je vaste lasten kunt betalen dan zou ik zeker voor een tweede gaan. Houd er rekening mee, als je een tweede krijgt en minder gaat werken, hou je minder salaris over, maar hoef je ook minder aan de gastouder te betalen. Je moet hier even de grens opzoeken wat dan het meest rendabele is. Ik weet trouwens niet hoe lang je momenteel al voor het uitzendbureau werkt maar daar bouw je ook recht op.. Hoe langer je werkt hoe minder snel ze je mogen ontslaan (opzegtermijn wordt langer naar mate je voor hetzelfde uitzendbureau werkt) ook moet je hier letten op het aantal contracten, na het derde contract moet je in dienst/vast contract. Succes met je keuze en ik hoop voor jullie dat er een tweede kan komen LD
Ik heb een baan en mijn man heeft een eigen bedrijf wat niet lekker loopt dus half. Maar ik werk maar 3 dagen dus geen top salaris
Hier hebben we al 2 kindjes. Dinand was niet helemaal gepland, maar wel enorm welkom. Toen Dinand 9 maanden was had ik als donderslag bij heldere hemel weer een posi test. Een ongelukje zit bij ons in een.klein hoekje. Nu gaan we voor een derde. Ook mijn man wilde eigenlijk niet, maar hij wist wel hoe groot mijn verlangen was naar een derde kindje. We hebben het er dan ook meerdere malen goed over gepraat. Ik heb hem gevraagd wat hem tegen hield, wat zijn argumenten waren om het niet te doen. Hij vind het huis te klein, hij is bang wat andere er van vinden, weer gebroken nachten. Ik ben er toen de pluspunten overheen gaan vertellen. Qua huis is het niet te klein. We zitten net in een nieuwbouw woning die ruim zat is (hoe bedoel je ik zie ijsberen op de weg haha). Jij vind het belangrijker wat je ouders ervan vinden, dan wat jij en ik er van vinden. Het is ons leven, als jij en ik graag nog een derde kindje willen, dan is dat toch onze keuze, en niet die van je ouders? Ik zou het zo mooi vinden om nogmaals een keer zwanger te mogen zijn, nogmaals een klein spruitje op mn buik te mogen hebben, een trotse vader te zien met een inimini kindje in zn armen. Tot gisteravond, toen zei hij opeens: je bent eigenlijk best dom geweest dat je de maxi cosi van de week weg hebt gedaan. Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn oren klapperde, en heb gevraagd of hij dit echt wel heel zeker wist. Hij is na het laatste gesprek gaan inzien dat het een enorm mooi gebaar is als we samen deze droom laten uitkomen. Wij gaan er dus gewoon voor. Een vast contract zegt tegenwoordig ook niet zoveel meer he! Als het slecht gaat met een bedrijf, kun je er net zo makkelijk uitvliegen als iemand zonder vast contract. Uiteindelijk is het natuurlijk wel goed om dit bij je overwegingen mee te nemen. Hoop voor je dat jullie er samen uitkomen, komt vast goed!
Hoi! Wij hebben vanwege onzekere situatie gewacht en om me heen werd iedereen gewoon zwanger. Op een gegeven moment keken we elkaar aan en zeiden; weet je, dan redden wij het ook wel.. en vervolgens duurde het nog 9 maanden... Ben super blij dat ik zwanger ben geraakt, maar het leeftijdsverschil is nu redelijk groot (en ik ben al 35...) dus achteraf misschien toch eerder moeten proberen, maar aan de andere kant. De natuur bepaalt... Dus dit is een verhaal van de andere kant. Ik zou nu zeggen; komt tijd, komt raad. Als je wilt, dan ga je ervoor. Er zullen altijd onzekere tijden zijn... alleen nu verwacht je het meer dan wellicht over een jaar of twee. En niemand heeft een glazen bol waarin staat hoe je situatie dan is...
Hier zaten wij met hetzelfde! Ik werk ook via het uitzendbureau, zelfs vorige week te horen gekregen dat er eind april geen werk meer beschikbaar is voor mij bij de organisatie waar ik nu werk. Wij willen al langere tijd een tweede kindje, alleen ik twijfelde door mijn wisselende banen heel erg. Mijn vriend daar en tegen wil heel graag. Ik heb de knoop doorgehakt en gister mijn spiraal laten verwijderen =D onze eerste kindje van een totale verassing en hadden toen ook amper een cent te makken, maar is helemaal goed gekomen! Ik heb wel weer vervangend (tijdelijk) werk tot aan het einde van dit jaar. Mocht ik zwanger raken, loopt dit mooi allemaal in elkaar over; werken, ww-uitkering, zwangerschapsverlof en daarna een nieuwe baan of ga ik eventueel weer naar school. De aanschaf van spulletjes voor een kindje kan je zelf zo duur maken als je zelf wilt. Ik ben erg van de tweedehandsdingetjes, ondanks dat wij op dit moment gewoon een mooi inkomen hebben samen, weet ik uit het verleden ook hoe het is met minder en ben ik een beetje in dat tweedehandsgedoe blijven hangen. Het is zelfs een beetje een hobby van mij geworden, om op marktplaats een avondje te speuren.
bedankt lieve dames voor jullie berichten, ik kan hier wel iets mee. en inderdaad is het afwachten wat de toekomst ons brengt, hoe lang het zal duren etc. ik hoop dat het voor ons financieel wat beter zal worden want die onzekerheid is toch wel heel erg en het bedrijf waar ik voor werk wordt alleen maar kleiner. aan de ene kant wil ik graag wachten omdat ons zoontje nog zo klein is en mijn volledige aandacht aan hem besteden, en hopelijk tegen de tijd dat hij naar school gaat ik zwanger ben van de tweede. maar dat is nog zeker 2 jaar wachten en ik ben nu 32 over een half jaar 33 dus wil ook niet zo lang wachten.. keuzes keuzes. het zal waarschijnlijk weer een keizersnede moeten worden want de eerste was met een spoedkeizersnede helaas, dat is ook nog een van de opstakels verhuizen naar een goedkopere koopwoning zou ik graag willen maar dan zitten we met een restschuld, onze woning (net als vele andere) is niet meer de waarde waarvoor we het kochten.
Hoi, Hier ongeveer net zo'n verhaal. (had hier ook een topic over geplaatst) Ik heb invalwerk en mijn man een vaste baan. We hebben ook een hoge hypotheek en als ik niet werk moeten we echt oppassen met geld uitgeven. We willen heel graag een 2e kindje. Op dit moment loopt het allemaal lekker en aan de ene kant denk ik 'moeten we niet nog even wachten tot ik vast werk heb' maar aan de andere kant is het in deze tijd zo moeilijk om vast werk te vinden dat je kan solliciteren tot je een ons weegt maar een vaste baan krijg je niet. Wij hebben nu besloten om er binnenkort toch voor te gaan. Wie weet duurt het nog maanden voor ik zwanger ben, maar ook als het snel gaat zien we wel hoe het gaat lopen. Alles komt meestal wel weer op z'n pootjes terecht. Na mijn bevalling (als alles goed gaat) hoop ik dan z.s.m. weer invalwerk te kunnen doen en ga ik weer op zoek naar vast werk.
Hier zat ik een tijdje geleden ook mee... Ik ben vorig jaar juni geheel onverwachts ontslagen, terwijl we net met de gezinsplanning wouden beginnen. Het wordt dan ons eerste kindje. Maar met het ontslag werd het allemaal erg onzeker en begon ik te twijfelen of het wel verstandig zou zijn om een kind te krijgen.. Want ook wij zitten met een vrij hoge hypotheek. Gelukkig heeft mijn man dan wel een vaste baan, maar ondanks dat wist ik niet of het allemaal wel zo een goed idee was. Ik trok het me zo aan dat ik een 'lichte' depressie kreeg. Iedereen om me heen werd maar zwanger, terwijl ze geen vaste baan of helemaal geen baan hadden. Na veel denken en malen in mijn hoofd, heb ik (wij) bestolen om het ook maar gewoon op ons af te laten komen... Ik zit nu nog steeds in de ww, maar dat zal ons er niet meer van weerhouden. We zijn nu dus heel actief aan het proberen Mijn advies; laat het op je af komen... Als dat iets is wat jullie super graag willen, gewoon doen. Het zal uiteindelijk toch op z'n pootjes terecht komen. Met stressen kom je niet ver, echt niet...