Voordat ik bevallen was dacht ik, borstvoeding.. Ieh dat lijkt me maar niks.. Maar ik wou het toch proberen voor mn manneke, al was het alleen de eerste weken. Eenmaal bevallen was borstvoeding in het ziekenhuis een ramp. Hij wou maar niet goed aanhappen en moest nog leren om te zuigen. Als ik hulp erbij riep zeiden ze dat hij honger had en kreeg hij een flesje. Ik maakte niet genoeg melk aan. Ik ben bevallen in duitsland waar je normaal gesproken langer in het ziekenhuis blijft, maar na 3 dagen wou ik maar al te graag weer naar huis. Eenmaal thuis kreeg ik hulp van de kraamhulp en toen ging het een stuk beter met borstvoeding, ik moest bij het aanhappen wel op mn tanden bijten omdat het begin pijnlijk was, maar hoe langer ik borstvoeding gaf hoe minder pijn het deed, totdat ik nu na 8 weken helemaal geen pijn voel. Ik heb gelukkig ook nergens last van gehad. Als ik het tevreden gezichtje van mijn manneke zie nadat hij gedronken heeft ben ik zo blij dat ik het gewoon geprobeert heb. Ik moet er ook niet aan denken om steeds flesjes klaar te maken want dit is zo makkelijk, even borst uit de bh en klaar. Wat ik probeer te zeggen hiermee.. Gewoon proberen je kan voor je kindje soms ineens helemaal veranderen van mening!
super dat je het toch geprobeerd hebt en wat fijn dat het nu zo lekker loopt! wie weet ga je wel door tot 1jr??
Wat heerlijk. Ik twijfel zooo enorm voor de komende keer. Bij mijn dochter heb ik het twee keer geprobeerd en het bleef pijn doen en ze bleef onder geboortegewicht. Vooral door die pijn ben ik gestopt. Dit geeft mij toch weer hoop!
Goed om het te proberen idd! Hoor zo vaak vrouwen zeggen; 'ik begin er niet aan! Niks voor mij' Ik wil het ook proberen, gaat het niet dan stop ik ermee... Wil sowieso ook ervaren hoe het is, lijkt me bijzonder!
Bij de eerste stond het me zó tegen.. Heb t toen ok niet geprobeerd.. Achteraf, flinke spijt.. Nu zwanger van de tweede en heilig overtuigd dat ik het op zn minst moet proberen