Onder andere naar aanleiding van een ander topic, wil ik toch even mijn hart luchten. Ik vind het heel naar dat ik van sommige mensen blijkbaar niet over mijn zoon "mag" praten. En dat ook andere moeders vrij stelselmatig de mond wordt gesnoerd als ze iets over hun kind vertellen. Het gaat hier om kinderen die in deze fase van hun leven blijkbaar voorlopen op datgene wat "gemiddeld" wordt genoemd. Even voor de duidelijkheid: een gemiddelde ontstaat niet doordat alle kinderen hetzelfde is, maar juist doordat sommigen wat sneller zijn en anderen wat langzamer. Het is dus volkomen onlogisch om te doen alsof alleen het gemiddelde normaal is en de rest niet. Toch krijg ik dat gevoel soms wel, dat alleen dat "mag" en al het andere doodgezwegen moet worden. Waarom? Net zoals heel veel andere moeders (en vaders) ben ik zo trots als een aap met zeven staarten als mijn kind iets nieuws leert. Ik bedoel, denk nu eens terug aan die prille babytijd. De eerste keer dat je baby zag dat jouw baby bewust z'n hoofd optilde en rond ging kijken. Je weet wel, dat wiebelige - veel te grote - hoofd, waarbij ze zich nog zo overduidelijk echt moeten inspannen om het voor elkaar te krijgen om dat zware hoofd op te tillen. Maar als je ziet dat jouw kindje die inspanning verricht en dat het lukt... Dan ben je toch gewoon TROTS!! (En dat slaat nergens op, dat weet je. Ieder kind tilt vroeg of laat z'n hoofd op. En ja, ze moeten er hun best voor doen. Maar dat doen ze ook, allemaal, in principe vanzelf. Dus voor een buitenstaander lijkt het misschien niks bijzonders. Dat vond je zelf misschien ook wel bij andere baby's. Maar toch, nu ineens, je eigen kind doet het... TROTS! En dan maakt het geen donder uit of je kind dat doet als hij 1 dag, 1 week of 1 maand oud is als hij dat voor het eerst doet. Trots ben je toch (of misschien 'blij' voor de mensen die niet van het woord trots houden.) En trots blijf je, bij de eerste hapjes, zwaaitjes, stapjes, kushandjes, woordjes enzovoorts enzovoorts. En weet je, het maakt dan nog steeds niet uit hoe oud je kind is als die voor het eerst iets nieuws doet. Die ontwikkeling van een kind - zeker je eigen kind - is gewoon prachtig om te zien. En de meeste mensen vertellen daar graag over. En dan vind ik het echt heel erg dat sommige ouders gelijk de mond gesnoerd wordt als ze iets over hun kind vertellen. Want als ik met 22 maanden vertel dat ik het zo leuk vindt dat mijn zoon alle kleuren ken, dan zijn er ineens mensen die mij een 'opschepper' vinden. Even wat quotes uit een ander topic van een moeder die gewoon iets wil delen over haar kind. - 'show off topic' - 'mijn kind kan vooral heel lief zijn, dat vind ik nou het opscheppen waard' (Alsof een kind dat bijvoorbeeld voorloopt op het gebied van taalontwikkeling niet lief kan zijn.) - 'mijn kind hoeft niet te leren en presteren, wij genieten vooral' - 'zal wel weer hoogbegaafd zijn ' - 'mijn driejarige kan al bungeejumpen' - 'Maar voor een 2-jarige kan ze heel leuk spelen en vooral veel lol maken, met daarbij af en toe eens een driftbui. Lijkt me veel gezonder dan nu al alles moeten kunnen en leren.' (Alsof het een ziekte is als een kind dingen sneller oppikt dan de norm blijkbaar voorschrijft.) enzovoorts. Als je dit soort reacties krijgt in één topic (ik heb echt niet ver hoeven zoeken) dan vind ik dat echt niet normaal en heel kwetsend voor de starter van zo'n topic, maar ook voor andere ouders in dezelfde situatie. Het raakt mij in ieder geval persoonlijk. Sterker nog, ik vind dat geen reageren meer, dit soort reacties vallen voor mij gewoon in de categorie pesten. Lekker even met zijn allen zo veel mogelijk nare, lacherige reacties bedenken om een ander de grond in te stampen. Zo komt het op mij over. Terwijl ik het gevoel heb, dat als ik een half jaar zou wachten en dan pas zou vertellen dat mijn zoon kleuren kent en kan tellen, dat er dan wel gewoon normale, leuke reacties komen. Maar dat ik het volgens sommigen maar vooral verborgen moet houden als mijn kind het 'te vroeg' kan. Dat iedereen vol liefde en trots over zijn kind mag praten... zolang dat kind zich maar vooral gemiddeld ontwikkeld. En dat betekent dus dat ik blijkbaar niet net zo blij en trots mag zijn als een andere ouder. Of dat ik alleen in stilte van mijn kind moet genieten. Wel mag luisteren en meeleven met de verhalen van anderen, maar dat ik zelf niks over mijn kind mag delen. Nou ja, lang verhaal maar ik wilde het toch even kwijt. Geen idee of ik er iets mee opschiet. Maar ik wilde het gewoon kwijt.
Jammer dat er soms vervelend gereageerd wordt. Je hebt helemaal gelijk; wanneer je kind iets voor het eerst doet (zelfs al is het de 4e) je bent gewoon supertrots en wil het aan de hele wereld laten weten. Dat is moederliefde
Ik heb geen idee over welk topic het gaat en heb al die reacties ook nooit gelezen maar ik snap het wel van beide kanten. En als jij een keer verteld wat jou kindje zo goed kan op zon jonge leeftijd dan vind ik niet dat er zulke reacties hoeven te komen. Maarrrrrrrrrr er zitten hier ook een paar dames op zp die in bijna elk bericht die ze plaatsen even moeten vertellen hoe goed hun kind is, hoe groot ze wel niet zijn, hoe snel ze wel niet konden lopen etc. En daar irriteer ik me zo erg aan! Na 20x weet ik wel hoe goed ze zijn hoor.. Hoef je niet steeds te herhalen, het staat bij sommige ook in de onderschrift Overigens voel ik me niet aangesproken in je bericht aangezien ik nooit op dit soort mensen reageer dus ook niet beledigend ben overgekomen
Wat een verschil in beleving Minaa, ik heb helemaal niet het gevoel dat mensen opscheppen of vaak hetzelfde vertellen. In ieder geval fijn dat jij er dan gewoon niet op reageert. Ik vraag me wel af, ik mag wel 'een keer' vertellen dat mijn zoon iets kan, maar niet te vaak. Als jouw kind iets kan, vind jij dat ook dat je het maar één keer mag zeggen? Als je bijvoorbeeld één keer in een topic hebt verteld dat je kind kan lopen, mag je het er dan daarna nooit meer over hebben? Of bedoel je het anders? Want ik vertel ook wel eens iets wat mijn zoon zegt of doet. En dan in een ander topic vertel ik misschien weer eens iets anders wat hij gezegd of gedaan heeft. Ik zou het raar vinden als daar een soort 'quotum' op zou zitten. Zo van: "Je mag 1 keer per week iets over je kind vertellen, maar niet vaker." Dit forum gaat over zwangerschap en kinderen. Ik kom hier juist om ervaringen uit te wisselen met andere ouders. Dan ontkom je er toch niet aan om te vertellen over de dingen die je kind doet / zegt?
Ik denk dat ze bedoeld van, als ik nu heel trots vertel dat mijn dochter eindelijk loopt na 19 maanden.. Dat er altijd weer iemand komt met ohhh de mijne liep al met 10 maanden!! Dan denk ik, ja leuk voor je.. de mijne nu pas.. dus? Ben er idd niet minder trots op.. Maar toch krijg je al snel zo een overschaduwd gevoel erbij...
Ja en dit ook inderdaad. Of reacties van moeders die zeggen oo mijn kind kon PAS zo laat lopen/kan PAS zoveel woorden zeggen terwijl dat gewoon vet vroeg is bij de leeftijd
Ah, oke. Dan had ik je net verkeerd begrepen Minaa. En wat Flowergirl zegt kan ik ook wel begrijpen dat dat vervelend overkomt. Zelf stoort het me niet zo. (Mijn zoon loopt op gebied van taal en begrip wel voor, maar kan ook gewoon een heleboel dingen (nog) niet. Het is absoluut heen held, durft niet van de glijbaan, durft niet met z'n hoofd onder water enzovoorts.) Het stoort mij niet als andere moeders vertellen dat hun kind dat wel kan. Maar als het gebeurt op een manier dat het lijkt alsof ze je willen overtreffen, kan het inderdaad vervelend overkomen. Gelukkig heb ik zulke mensen eigenlijk niet in mijn omgeving. Zelf reageer ik eigenlijk altijd zoals ik ook graag wil dat een ander op mij zou reageren. Dus iets in de trant van "Oh ja, leuk is dat als ze dat doen hè?" of "Wat knap dat die kleintjes dat allemaal zo leren." ofzo.
Ts, ik heb het topic niet gelezen, maar... Je zegt ik mag maar 1x iets vertellen.. Wie zegt dat? Niemand toch? En tja dan krijg je misschien vervelende opmerkingen, maar het is aan jou wat je ermee doet.. Je kan je druk maken, teleurgesteld zijn of juist heel boos, of het gewoon naast je neerleggen, dat laatste zou mijn keuze zijn.
Frustraties meid? een reactie verder staat gewoon dat ze het verkeerd begrepen heeft hoor.. niks aan de hand...
Oh ja, ik herken dit wel. Niet iedereen bedoelt het slecht, maar ik herinner me ook nog een opmerking toen ik een topic plaatste met de vraag of mijn kind toe was aan bijvoeding en iemand de reactie plaatste dat haar dochter graag met de autosleutels speelt en er daarom misschien ook wel aan toe was auto te rijden. Echt heel neerbuigend en kinderachtig als je serieuze vragen hebt. Dit gaat misschien niet over het opscheppen, maar ik zie inderdaad wel eens van die reacties waar ik echt grote vraagtekens bij zet.
@SharonR: ik snap heel goed wat je bedoelt en van de TS begrijp ik het ook. Als er een serieuze vraag wordt gestelt (en dan ook met nadruk schrijf: svp niet veroordelen ik wil serieuze reacties) dan krijgt men ook: je bent op een openbaar forum, dan kan je zulke reacties verwachten. Let wel: Niemand staat in elkaars schoenen!
Ik snap t! ik vind het juist leuk om elkaars verhalen/ervaringen te delen en daar horen de trotse verhalen over je kind(eren) toch bij?!!
Heel herkenbaar. Ik zie ook vaak reacties waarin de trots van een moeder wordt neergehaald. Niet alleen bij kindjes die snel zijn, maar ook wanneer ze niet zo snel zijn. Jammer hoor.
Ik reageer niet vaak in topics. Of start ze niet. Juist om die nare reacties. Ik ben het met Tupp eens! En tuurlijk kan het zo zijn dat sommige dames/heren zich storen of irriteren aan zo'n topic. Dit heb ik ook. Wat doe ik? Even op mijn lip bijten en het topic wegklikken.
En daar gaat het zoveelste topic van iemand die boos is dat niet iedereen alles wat ze zegt OK vindt. Wake up: this is life.... wat je ook doet en wie je ook bent, er is altijd iemand die daar wat negatiefs over te zeggen heeft. Draai je om en laat he positieve binnenkomen en het negatieve het ene oor in en het andere oor uit...
Ik ben zelf niet zo van zulke topics want uiteindelijk kunnen ze allemaal hetzelfde en zijn we allemaal even trots op onze kinderen. Let ook niet zo erg op wie wat zegt en hoe vaak maar er zitten er tussen dat zelfs ik denk jaaaaaaaaaah nu weten we het wel, het "de mijne liep al met zoveel maanden" verhaal...terwijl het soms zelfs daar dan niet eens over gaat. Dan zucht ik een keer en lees verder. En ook wat iemand al zegt van iets PAS doen/kunnen terwijl je volgens mij dan echt wel weet dat het vroeg is. Ook dan zucht ik even en lees verder. En zo zucht ik wat af hier ...maar met zoveel verschillende vrouwen met ieder een eigen mening en opvattingen en maniertjes hou je dat niet tegen.
Hoi tupp, Heb dat topic ook gelezen en stond echt even versteld van de neerbuigende reacties. Nu moet ik wel zeggen: ik ben zelf niet iemand die snel zal vertellen wat mijn zoon al kan (oftewel: in welke dingen hij voorloopt op het gemiddelde). Grote grap is wel dat dingen waarin hij 'achter' loopt op het gemiddelde ik wel makkelijker vertel. Zo'n topic komt op mij in eerste instantie opschepperig over, terwijl ik als ik goed lees vooral de trots van de ouders teruglees. Moet ik er ook even bjzeggen: ik ben best een nuchter persoon. Ik hu zielsveel van mijn zoon, kan ook énorm genieten van de ontwikkeling die hij doormaakt en nieuwe dingen die hij leert. Maar, het woord 'trots' gebruik ik hier alleen voor dingen waarvoor zoon moeite heeft gedaan en het dan lukt. Zoon lijkt qua ontwikkeling erg op jouw kind. Ik vind het knap dat hij de kleuren allemaal kent, maar ben pas echt trots als hij zichzelf fysiek ineens uitdaagt om iets te doen wat hij eerst niet durfde. Ik hoop dat mensen vooral eens in gaan zien dat alle kids zich op hun eigen manier ontwikkelen. Als ze straks allemaal 18 zijn, zal je weinig verschil meer merken dan zie je echt niet meer dat jantje op zn 2e de kleuren kende en truus liep met 10 maanden. En ik hoop dat sommigen soms eens nadenken voordat ze reageren. Vooral op onderwerpen die heeeeeeeel ver van ze af staan. Bijvoorbeeld: als iemand iets vertelt over een opvoedmethode die totaal niet bij mij past, hoef ik toch ook niet te reageren? Wat heeft het dan voor nut om te vertellen dat ik die methode niks vind. Anyway, lang genoeg verhaal. Lastig om sommige dingen oed onder woordente brengen Groetjes judith
Ik begrijp wat je bedoeld. Wat mij het meest stoort zijn reacties op een trots iemand en dan een moeder die reageert ja leuk he, die van min kon dat toen en toen. En dat is altijd eerder! Ik reageer dan alleen maar dat ik het knap vind en de trots snap. Maar ook het alweer horen hoe goed en snel een kind is vindik soms wel lastig, vooral wanneer het totaal niet in een topic past. Natuurlijk zijn we allemaal trots, gelukkig, maar gun ook de ander die trots dan.