Ik heb nog even een vraagje, hoop dat iemand me ermee kan helpen. Al zo lang als ik me kan herinneren heb ik een soort rare slaapstoornis, namelijk dat ik dan in bed lig en opeens het idee heb dat er iets raars gebeurt. Voorbeelden: het idee dat er een slang in mijn bed ligt, het idee dat er en spin over mijn hoofd loopt, het idee dat ik met mijn zoontje op bed in slap ben gevallen en dat hij uit bed is gevallen en de afgelopen dagen heel vaak opeens een lichtgevend iets in de kamer. Ik schrik dan wakker en dan is er natuurlijk niks. Maar het gekke is dat ik helemaal niet het idee heb dat ik wakker schrik, voor mijn gevoel lig ik dan op bed en opeens kom ik erachter Dus blijkbaar " droom" ik vaak dat ik in bed lig ofzo ? En het is ook echt heel realistisch, vooral die dromen waarbij tobias valt, dan moet echt het licht aan voordat ik geloof dat het echt niet zo is. Het is dus niet echt een nachtmerrie, tenminste, het voelt heel anders, want ik heb op zo'n moment echt niet het gevoel dat ik heb gedroomd. Sorry, het is een heel vaag verhaal, maar ik hoop dat iemand het herkent en weet wat het is, of tips heeft. Het is soms maandenlang rustig, maar soms ook weken achter elkaar elke nacht meerdere keren raak. Afgelopen nachten loopt het echt de spuigaten uit, mijn man wordt er helemaal gek van want die schrikt er ook wakker van. Pas na 3 uur is het dan opeens over en slaap ik gewoon door zonder wakker te schrikken.
Ik heb dit vroeger heel erg gehad en dat is de laatste jaren steeds verder afgenomen. Ik werd vaak gillend wakker(voor mn gevoel was ik al wakker) overtuigd dat ik zojuist iets over het bed zag kruipen of ook zoals jij de baby had laten vallen. Ik moest altijd drie keer kijken voordat ik rustig kon worden. Mijn man is zich een keer bijna letterlijk dood geschrokken, hij lag wakker en ik lag gewoon heel rustig en stil en zomaar ineens sprong ik vanuit ligstand gillend naast het bed. Hij had gewoon pijn op zijn borst. Dit zijn nachtangsten en dat is dus heel wat anders dan nachtmerries. Hopelijk wordt het snel minder bij je. Ik was trouwens wel altijd helemaal van slag, snelle hartslag en hijgen en zweten.bwel echt van slag daarna.
Ik heb soms rare beelden als ik in slaap aan het vallen ben, en dat heb ik alleen maar als ik op mijn linkerzij lig. Ook soms heel realistisch eng maar echt aan het slapen ben ik dan toch nog niet. Maar ik heb een heel raar freaky slaapverleden dus dit vind ik nog te doen tenzij het iets engs is over mijn zoontje Maar ik kan je niet helpen
Ook als ik in bed lig zie ik ook rare beelden zodra ik mijn ogen dicht doe. Heel raar, ik ben nog klaarwakker maar toch zie ik rare dingen. Beelden van andere mensen overal ter wereld die het moeilijk hebben met iets. Gelukkig verdwijnt dat altijd snel, dan probeer ik aan iets leuks te denken
Ik herkende me daarin inderdaad een beetje, maar omdat daarbij staat dat er dan geen herinneringen zijn aan waarom de angst ontstaat dacht ik dat het misschien toch iets anders was. Hoe ben jij er vanaf gekomen dan?
Ja inderdaad dat heb ik ook al vaker gehoord, maar ook weer vaak wel gehoord. Moet ook zeggen als ik een nachtmerrie heb dan zie ik als het ware een film. Als dit me overkomt is het altijd 1 beeld, niet meer. Geen idee waarom het minder is, ik heel heel veel geslaapwandeld, gedroomd en dit. Het is eigenlijk efht heel veel minder geworden toen ik mijn man leerder kennen. Echt het gevoel van veiligheid en dat hij waakt......maar tja het kan net zo goed toeval zijn en datbik er gewoonweg "overheen gegroeid ben" Gewoon dromen wel bijna elke nacht en mijn man nooit, ik denk dat de een er gevoeliger voor is dan de ander.
Drpmen zijn gewoon een raar iets. Sommigen komen er aan door stress, anderen zijn er gewoon gevoelig voor. Ik heb iets heel engs meegemaakt. Slaapverlammingen met hallucinaties, uittredingen,.... De wetenschap weet er ook nog niet veel van maar het is verschrikkelijk eng, ik had het op een gegeven moment 4 keer in de week minimaal en als ik het had soms meerdere keren per nacht. Ik durfde niet meer te gaan slapen, ik was een vrak! Ineens was het over, van de een op de andere dag. 2/3 weken later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen dus die "dromen" waren gestopt rond het moment van de bevruchting. Tot nu toe niet meer meegemaakt.
Oh sydney dat is bijzonder. Kan je voorstellen dat je echt een wrak was! Je hebt je slaap nodig. Ik vind het ook heel vreemd dat het Zo verschillend kan zijn. Apart bij mijn man en mij is dat mijn man echt super super rustig is en ik nogal druk. Als je denkballonnetjes boven onze hoofden zou zien is die van hem 90% van de tijd gewoon leeg en bij mij continu overvol, misschien dat dat snachts invoed heeft, maar het blijft een heel vreemd verschijnsel.
Gelukkig maar, sydneys. Klinkt erg beangstigend - Ik heb ook wel eens last van praten in mijn slaap. (Vorige keer zei ik in mijn slaap: hamburgers?! nee, ik bedoel hamsters!! Hoe bedoel je, druk bezig met het WK en hamsters sparen ) Maar dat is niet beangstigend, dat is alleen maar grappig. Vorige keer was het zo erg dat ik rechtop in bed zat, maar op dat moment was mijn man ook raar aan het dromen en wilde mij beschermen dus die trok mij opeens naar beneden en zei dat ik moest blijven liggen. En aangezien ik op dat moment een soort van nachtmerrie had gehad dat er niet voldoende zuurstof meer in de kamer was, was dat best wel beangstigend, want ik dacht dat hij me geloofde. Achteraf bleek dat hij droomde dat we in een enorme keukenmachine zaten en dat we moesten bukken voor de ronddraaiende messen
Enigszins herkenbaar. Lijkt wel op hetgeen waar ik last van heb, met de nadruk op last. Veel mensen roepen deze 'dromen' expres op, ik vind het ware hel als het weer eens zover is. Lucide droom - Wikipedia
Lucide dromen heb ik in het verleden enkele keren meegemaakt. Ik vond het niet beangstigend in mijn geval en het duurde nooit echt lang want zo snel ik tot het besef kwam dat ik droomde was ik vaak ook al heel snel weer wakker. Vannacht heb ik voor het eerst sinds een paar dagen dat ik helemaal niet ben wakker geschrokken, terwijl het de afgelopen 3 dagen wel 3 tot 5 keer per nacht raak was. Ik heb eigenlijk 2 dingen verschillend gedaan: ten eerste heb ik ontspannings-oefeningen gedaan voor ik ging slapen en ten tweede heb ik een deur in de gang waar onze slaapkamer aan grenst dichtgedaan zodat ik minder licht in de slaapkamer had.
Dit heb ik na de geboorte van Roos ook gehad, zeker een jaar lang meerdere keren per week. Wat is dat eng en slopend he, je durft bijna niet meer naar bed te gaan. Ik voelde het op een gegeven moment aan komen zodat ik mezelf (tot op zekere hoogte) kon kalmeren maar het blijft altijd freaky.
Ik kan ook wakker schrikken van dingen. Er even heilig van overtuigd zijn dat er spinnen over mijn bed lopen, denken dat mijn zoontje naast het bed staat (kan niet want slaapt in een andere kamer in ledikant). Een van de engste dingen was dat ik op de bank in slaap was gevallen s avonds laat. Ik was alleen thuis en de gordijnen stonden nog een stukje open. Ik dacht dus echt dat er een man voor het raam stond.. Ben me toen zo kapot geschrokken, maar het was dus in mijn slaap. Moet soms ook echt het licht aan doen. Ik doe overigens meer dingen in mijn slaap. Praten, slaapwandelen (niet zo veel meer tegenwoordig), mezelf aankleden (omdat ik denk ergens anders te zijn en ja ik kan niet onder mensen zijn in mijn ondergoed) en ik heb zelfs wel eens het bed afgehaald. Bij mij hangt het voor het grootste gedeelte samen met spanningen. Heb ik veel stress of veel spanningen gehad die dag of periode, dan heb ik het veel vaker.
Het stukje over wakker schrikken omdat je denkt dat de baby nog bij je op bed ligt (of er net uit gevallen is) is voor mij heel herkenbaar. Dat is ook iets waar ik me tijdens de periode van nachtvoedingen bij de oudste ook echt veel zorgen om heb gemaakt. En dan droomde ik dus ook dat het gebeurde. Geldt voor die andere dingen waar jullie soms wakker van schrikken ook dat je er overdag wel eens zorgen om maakt of bang voor bent?
Ts ik heb precies hetzelfde. Soms wel meerdere keren per nacht. Ik word er soms wel eens moe va. Ik voel me nooit uitgeslapen als ik s ochtends uit bed ga. Het lijkt nrt of ik s nachts nog een hele dag geleefd heb. Hoe het komt weet ik niet volgens mij heeft het met mijn psyche te maken. Ik ben dan druk in mn hoofd en dat gaat snachts gewoon verder. Ik ga ook echt uit bed en wordt wakker op de vreemdste plaatsen. Ik maak mijn man ook altijd wakker omdat ik er overtuigd van ben dat er van alles aan de hand is... het us trouwens nooit beangstigend.
Bij mij zijn dat ook altijd nachtelijke taferelen. Zo vermoeiend, manlief scchrikt er ook altijd van. Het varieert van kind valt uit bed, vanalles wat op mij afkomt tot bomexplosies... Tja.. Die laatste was wel eeg heftig en dreunde nog na in mijn hoofd. Ik probeer dan eerst even rustig wakker te worden en tegen mijzelf te zeggen dat mijn dochter in haar bed ligt en dan proberen weer verder te slapen. Soms ben ik al te laat en maak ik manlief al wakker terwijl ik nog in de 'slaapstand' zit.
Als kind had ik altijd dezelfde enge droom. Ik vond hem erg eng, ik liep in mijn droom naar een gracht en kon mezelf niet tegenhouden. Ik viel in de gracht. Altijd dezelfde. Slaapverlamming is een normaal proces om tegen te houden dat je gaat slaapwandelen. Toen mijn oudste 1 jaar was sliep hij vaak bij ons in bed, omdat ik bang was dat ik bovenop hem ging liggen, droomde ik juist daar vaak over en schrok ik wakker. Nu doe ik nooit meer(in bed slapen met de kinderen) en droom ik er ook niet over. Ik denk dat jullie heel gevoelig zijn en je erg verantwoordelijk voelen, ook voor dingen waar je niet verantwoordelijk voor bent. Hopelijk krijgen jullie meer rust, groetjes
Hey, mijn ex had dit ook. Dus als ik niet wakker werd van de baby dan was het van mijn ex :x Die vloog omhoog s nachts ineens of riep dat er spinnen over het bed liepen. Toen ik een maand of drie zwanger was, bonkte ze op mijn buik en zei, dat is van mij!! Geef terug!! Ben nog nooit zo boos geweest (ook al wist ik dat het heus in een droom was) Ik heb meerdere keren gezegd dat mn ex ermee naar de huisarts moest gaan, maar zoals vaak, gebeurde dat pas toen ex een nieuwe relatie kreeg. Ik begreep dat ze in een slaapcentrum is onderzocht, en er uiteindelijk medicijnen voor waren. Wat heel soms ook leek te helpen was melatonine, maar dat was volgens mij meer een placebo-effect. Dus mijn advies is om er mee weg te gaan. Als je zo'n nachtmerries hebt gaat dat ten koste van je rust (en die van je partner vaak ook )
Ik herken het wel wat. Vooral de spinnen toestand ik stond regelmatig m'n dekbed uit te schudden Is de laatste jaren minder geworden.
Ik sta er eigenlijk wel echt van te kijken dat blijkbaar meer mensen spinnen over het dekbed zien lopen.Ik dacht echt dat dat echt iets van mij was zeg maar. Ben altijd blij dat ik het heb en miet mijn man.... Ik kan mijn man niet echt schade aanrichten maar als het andersom zou zijn.....125 kilo wat "weg uit zijn postitie" wil, dat is pas beangstigend denk ik. Sowieso heb ik dit alleen maar gehoord bij vrouwen, nooit bij mannen....