Ons zoontje is nu ruim 13 maanden en we hebben met volle teugen van iedere minuut genoten. Na de stressvolle 15 maanden die het duurde om zwanger te worden en de 9 maanden zwangerschap waarin ik iedere dag doodziek was en meerdere malen per dag boven de wc heb gehangen, was dit afgelopen jaar met hem heerlijk. Hoewel we zeker ooit een 2e hoopten te mogen krijgen, stond dit nu iig absoluut nog niet in de planning. Als de kleine een jaar of anderhalf à 2 jaar zou zijn zouden we hier weer eens over na gaan denken, er van uit gaand dat het dan wel weer eens heel lang zou kunnen gaan duren. Maar...... niet dus! Ben ik gewoon zomaar opeens spontaan per ongeluk zwanger! Helemaal niet de bedoeling dus. Natuurlijk is het een zegen dat we dit zomaar in de schoot geworpen krijgen, dat besef ik natuurlijk, maar toch... Ik ben emotioneel echt nog zo niet toe aan een nieuwe baby. Mijn zoontje is nog zo klein en mijn wereld draait om hem. Ik word bijna misselijk bij het idee dat ik straks aandacht aan een ander kindje dan hem moet besteden. Of bij de gedachte dat ik best eens zo'n zelfde vreselijke zwangerschap zou kunnen hebben en daardoor niet goed voor hem zou kunnen zorgen. Als de baby er is is hij pas 21 maanden. Rationeel gezien begrijp ik dat het in de praktijk wel zal loslopen en dat ik ook echt van de nieuwe baby zal houden, maar ik kan daar nu gewon nog niet bij! Is dit herkenbaar voor iemand? En belangrijker: is het goed gekomen?
edn ik heb er geen ervaring mee, maar wil je feliciteren en even zeggen dat je het kan. heb vertrouwen in jezelf je mag niet voor niets nog een baby ontvangen. groetjes wendy
Geen ervaring mee, maar ik begrijp je gevoel wel dat je er nog niet aan toe bent. Ikzelf heb ook geen fijne zwangerschap en bevalling gehad, zodanig dat ik eigenlijk geen 2e kindje wil....maar is dat wel eerlijk tov ons mopje en hoe denk ik daar over een paar maanden weer over. Vind het ook lastig dat zij dan een andere plaats in het gezin zou krijgen en ik mijn aandacht moet gaan verdelen. Ze is maandag 11 maanden en ben er wel heel veel mee bezig (al sinds d'r geboorte en dus vanwege mijn leeftijd) en als ik lees dat sommige met 6 maanden ofzo alweer zwanger worden van een volgend kindje dan begrijp ik dat niet. Ja leuk dat ze qua leeftijd dicht op elkaar zitten, maar als ik kijk naar mezelf lichamelijk gezien en de drukte rondom mijn meisje dan kan ik dat echt nog niet aan hoor! Ben ook nog steeds in een emotionele achtbaan momenteel. Ik wil je wel feliciteren en hoop dat je steun vindt bij je man. Hoe staat je man hierin? Deelt hij je mening? Ik wens je een fijne zwangerschap toe !
Ja ervaring mee! Ben nu dolgelukkig met mijn dochter, maar dat we erachter kwamen dat ik zwanger bleek te zijn was wel een shock. Mijn tweeling kreeg ik via mmm en was pas 8 mnd toen we erachter kwamen, maaaaar het is goed gekomen hoor!!
Gefeliciteerd! Als je er nog niet over uit was, is het een hele schok. Ik denk wel dat je er aan het eind van je zwangerschap wel klaar voor bent om voor de tweede keer moeder te worden. Voir je partner is dat 'anders'. Hij beleefd het niet zo intens als jij... Mijn zoon is bijna 21 maanden en mijn dochter 3 dagen. Ik lig nu nog wegens rust voor bekkeninstabiliteit en 3 hechtingen in bed. Nou, dat lieg ik. Gisteravond liep ik wel hier boven. Naar beneden toe mag ik maandag pas van kraam vanwege mijn bekken. Al weet ik niet of ik dat al zie zitten, maar dat is een ander verhaal. Hoe ik het tot nu toe ervaar? Pittig. Gelukkig heb ik een lieve kraam en nu loopt vriend thuis. Hij moet dinsdag, woensdag, donderdag wel werken. Daarna is hij 2 volle weken vrij. Het is wel te doen hoor. Zoon weet dat er wat verandert is en dat merk je in gedrag. Hij is dol op zijn zusje. Beschermd haar op zijn manier. Wilt veel dingen samen doen wat betreft verzorging en 'speelt' op zijn manier met haar. Erg lief, maar je moet ze samen wel 24/7 in de gaten houden. Kinderen kunnen lomp zijn. En zo ook de oudste van mij. Daarbij heeft zoon de neiging om mijn vriend te gaan slaan als zoon bij mij en dochter wordt weggehaald. Al viel het gister (zaterdag) nog wel mee! Maar dan zoekt hij wel andere manieren om aandacht te krijgen (ookal krijgt hij die volop, als hij geen aandacht krijgt, zorgt hij er wel voor. Maar dan op de negatieve manier) en juist dat maakt het pittig. Je moet aandacht verdelen. Maar ik denk wel als er routine in komt dat het beter gaat. Nu zitten wij nog in de kraamweek, waarin je volop geleefd wordt. En cliché... You're not the only one...
Ja ik herken je gevoel! Ik ben wel expres zwanger geraakt van de tweede maar toch voelde ik me verscheurd. Bang dat de oudste te kort zou komen tijdens de zwangerschap en daarna. Hij krijgt nu inderdaad minder aandacht maar niet zoals ik gedacht had. Het gaat echt vanzelf! Hij speelt nu af en toe wat vaker alleen, wat ik helemaal niet slecht vind, en hij kijkt wat vaker tv. Ach. Hij is nog steeds blij . Soms moet hij weleens op zijn beurt wachten, net zoals de jongste. Dat vind ik de moeilijke momenten.
Ja dit had ik ook. Bewust zwanger geraakt maar wel meteen na het stoppen met de pil dus dat was toch ook wel een schok alhoewel ik had het kunnen weten (bij de eerste ook meteen zwanger). Sowieso heb je nog 8 maanden om jezelf rustig op het idee voor te kunnen bereiden, je leeft er echt wel naartoe. Ik zal er eerlijk bij zeggen dat ik de eerste maanden na de geboorte wel als heel zwaar heb ervaren. Ik was vooral de eerste weken zo kapot van de nachten waarin we bijna niet sliepen en vervolgens voelde ik me zo schuldig tegenover de oudste omdat ik niet lekker met haar kon spelen en bezig zijn omdat ik zo moe was van de nacht. En onze jongste huilde dan ook heel veel dus nee die eerste maanden waren niet leuk. Maar het is allemaal meer dan goed gekomen . Sowieso in het begin slaapt de jongste natuurlijk veel dus heb je alsnog veel tijd alleen met de oudste. En als de jongste meer wakker gaat zijn kunnen ze zichzelf ook steeds beter alleen vermaken dus ben je ook niet de hele tijd met de jongste bezig als hij wakker is. En verder....is het zoooo geweldig om ze samen te zien! De oudste is hier echt superlief naar de jongste toe, nog nooit 1 onvertogen woord of beweging gevallen. Jaloezie valt me ook 100% mee. Kraamtijd stond ik trouwens wel ondanks b.i. gewoon de ochtend na de bevalling gewoon brood te smeren in de keuken, ik moest eigenlijk in bed blijven liggen maar ik kon het gewoon echt niet als ik 2 huilende kinderen beneden hoorde. Het was voor mijn lijf wel beter geweest maar ik heb er geen spijt van want alles was al zo anders voor de oudste, ik wilde het dagelijkse leven toch zo gewoon mogelijk laten doorgaan. Enne....gefeliciteerd!
De eerste weken vond ik ook zwaarder dan nu. Je moet je weg dan nog zo vinden en inderdaad het slaapgebrek wat voor mij toch weer nieuw was. De oudste sliep vanaf de eerste week door. Jaloezie viel hier ook erg mee. De oudste mocht gewoon overal bij zijn, alles zien en zijn eigen initiatief wordt zeer gewaardeerd, ook wanneer het ons eigenlijk even niet uitkomt (doekjesdoos uit de kast pakken, baby op schoot willen, broertje een kusje geven voor het naar bed gaan). Wat heel leuk is, is dat hij er met zijn neus bovenop komt staan wanneer ik kolf . Dat vindt hij superinteressant, kijkt hoe mijn tepel de kolf in gaat en vindt het maar wonderlijk dat er dan ineens een flesje melk aanhangt. En verder lieten wij voor hem ook het dagelijks leven zoveel mogelijk doorgaan inderdaad. Heel langzaam aan is dat toch wel wat veranderd omdat de jongste er nu bij is maar dat is langzaam gegaan, we zijn het met de komst van de jongste niet in één klap ineens anders gaan doen. Van de week lachte onze jongste voor het eerst gericht naar de oudste. De oudste reageerde daar een beetje verlegen op en pakte het handje van de jongste. Wauw. Verheug je daar maar op wanneer je het moeilijk hebt met de nieuwe zwangerschap want dat soort momenten zijn echt prachtig.
Eylem, respect! Met b.i. en traplopen. Ik word dan hier door kraam, bij wijze van, mijn bed in geschopt. Vorige keer zat ik de volgende dag in de avond met totaal reptuur beneden. Kraam waardeerde dat niet en werd toch wel boos. Terecht hoor. Ik ben niet zo'n pieper maar liep wel het 'gevaar' om niet naar mijn lichaam te luisteren. Ik ben ook direct zwanger geworden nadat wij de keuze hadden gemaakt om er voor te gaan. Niet verwacht met spiraal. Was ook hier best een schok. Zeker omdat in het deel waar ik in schreef tijdens zwangerschap en na geboorte zoon dat daar dames bij waren die veel langer 'bezig waren' dan ik. Ik had wel sterk het gevoel toen zwanger te zijn en dat werd niet door die forummers gewaardeerd en hebben mij dan ook echt heel diep gekwetst toen. Maar dat terzijde. I keep my head up en sta boven deze mutsen. En o jaaah, het dagelijkse leven mee doen/kijken. Gister ging zoon mee helpenom dochter in bad te doen. Stond hij op het trapje. Spetterde wat en ging hij water op het hoofdje van zijn zusje doen. Natuurlijk ook in haar ogen (ze had wel ogen dicht). Zooo lief. En tweede dag (vrijdag). Zusje lag te slapen in haar bedje met deur dicht. Deurklinken stonden toen normaal (inmiddels omhoog). Wat doet hij? Doet deur van slaapkamer dochter open pakt boekje en gaat op de grond voor ledikant zijn zusje 'voorlezen'. Geweldig! Dan smelt je hart echt.
Gefeliciteerd, wat een verassing! Hier zit (bewust) 20 mnd tussen de kids en het valt echt mee! Je bent totaal 9mnd zwanger en dan is je oudste zoveel ouder Ik vond 't fijn dat mn dochter er weinig van merkte dat ik soms misselijk, moe etc was. Deed haar echt geen tekort met de zomer in de achtertuin, teil zand en teil water. De kraamweek heb ik wel zitten huilen dat anderen moesten komen mijn meisje te vermaken en ik op bed lag, maar ik smolt vanaf de eerste dag dat dochter 's ochtends op onze kamer kwam, in de wieg keek en "Hee baby!" riep. 't komt vast goed joh! Je oudste gaat vast lopen voor de baby er is. en als ik 't kan, kan jij het ook!
Je kraam heeft groot gelijk hoor . En het scheelt dat we hier maar een trapje van 4 treden hebben natuurlijk. Hier probeerde ik het ook wel maar als ik de oudste dan weer hoorde huilen omdat de jongste aan het huilen was (gelukkig alleen de eerste week was dat, haha) dan kon ik echt niet blijven liggen. En mijn b.i. ging ook wel snel beter gelukkig vooral dankzij de oefeningen van Cecile Rost eigenlijk, niet dankzij mijn fysio. En ja, die momenten dat ze echt contact hebben zijn zo geweldig. Hier wil de oudste ook met alles helpen, van verschonen tot haartjes wassen. En nu de jongste ook kruipt en de grootste gedeelte van de dag gewoon op de grond speelt gaan ze ook steeds meer echt samen doen.
hier ook....!!! Wij wouden een 2e maar pas als deze een jaar of 3 a 4 was en na de kleuterschool ging zodat ik als ik moes bevallen en de eerste op school zat alle aandacht aan de 2e wou besteden... Maar een ongelukje zit in een klein hoekje en ik ben zwanger geworden me vriend wou het eerst niet geloven 2 weken na de dag dat ik ongesteld zou moeten worden hebben we een test gedaan die bleek negatief te zijn maar kon het niet geloven voelde gewoon dat ik zwanger was... nog 2 weken gewacht en toenw eer test gedaan en ja hoor zwanger... en toen was me vriend toch wel weer blij... Ondanks het niet gepland is en wij toch een 2e willen is deze zeer welkom... Onze eerste zoon vraag veel aandacht en liefde en dat is best wel zwaar en moeilijk en hoe het gaat als de baby eris weet ik niet maar we zijn onze zoon goed aan het voorbereiden erop.. Hij mag aan me buik zitten kusjes geven knuffelen aaien alles maar wel zachtjes... En hij weet hoe een baby eruit ziet en waar de baby in mij buik zit... En elke keer zeg hij ook baby eruit en baby spelen (heel erg leuk) Betrek je kindje er wel bij dat maak hem speciaal en vindt die leuk en als de beeb eris zou het wel goed komen zo denk ik ook .... Ik laat het als de beeb eris gewoon over mee heen komen hoe het gaat lopen.... En als ik het dan even niet meer trek denk ik ff aan me nicht die heeft 8 kids en da denk ik van als zei het kan kan ik het ook met 2 hihihihi... Suc6 meid maar het komt allemaal goed heb er vertrouwen in....
Gefeliciteerd! Ik heb zelf geen ervaring, want zijn nog bezig voor kindje 1... Maar wat ik je wel even mee wil geven, ik ben de oudste thuis, na mij komt mijn broer(tje), die is 14 maanden jonger... (ook niet gepland, of nou ja, op mij is 2 jaar geoefend, dus pa en ma dachten, het zal wel los lopen, en toen was ze de eerste ronde weer zwanger!) Ik heb ook nog een zusje en een jonger broertje, maar daar zit wat langer tussen... Ik vond/vind het heerlijk dat wij zo weinig schelen! We scheelde natuurlijk wel een heel schooljaar, maar mijn broer en ik hebben altijd veel aan elkaar!
Gefeliciteerd! Hoewel wij nog totaal niet aan een 2e denken (hoewel het wel af en toe erg kriebelt) ben ik stiekem toch wel een beetje jaloers. En het komt vast allemaal goed, maak je maar niet te druk! Je hebt genoeg ruimte in je hart om dadelijk voldoende van beide kindjes t kunnen genieten. Als zal het de 1e tijd wel druk zijn natuurlijk. En je kunt nu nog heel wat maanden nog aandacht geven en volop genieten van je 1e kindje mits de zwangerschap dat toelaat natuurlijk!
Gefeliciteerd!! Geen zorgen maken hoor! Je hebt nog 9 maanden om aan het idee te wennen en echt waar dat wordt straks echt dubbel genieten!!
Dat is een wel hele creatieve uitleg van het gebeuren Maar goed; dit kindje is ook onverwacht en ongepland, bij mijn zoontje 6 maanden en 8 rondes geklust voordat het raak was, nu in 1x zomaar raak. IN het begin heel erg moeten wennen, voelde me ook schuldig omdat ik er helemaal niet zoveel mee bezig was. En nog steeds beleef ik de zwangerschap minder intens, hoewel ik er wel heel erg blij mee ben. Bij mijn man begint dat nu pas een beetje te komen. Hoe het straks zal gaan? We zullen wel zien. Als ik nog zo'n heerlijkert krijgt als mijn zoontje worden het veel intense momenten vol geluk en plezier
Juju, soms kan ik 'creatief' uit de hoek komen Eylem, het scheelt dat jullie "maar" 4 tredes hebben. Ik heb hier een 'volwaardige' trap met gewoon aantal tredes. We merken hier nu dat zoon mij mist. Roept mij bijna de hele dag. Maar ik kom niet naar beneden. Zoon gaat steeds van boven naar beneden en weer terug. En ik ga nooit naar beneden. En ook ik mis het beneden zitten! Morgen (dag 5) mag ik van kraam naar beneden. Rustig aan opbouwen. En om eerlijk te zijn kijk ik ernaar uit. Ik heb het idee dat doordat ik veel op bed lig en nauwelijks dus beweeg dat ik ergere b.i. klachten krijg. Volgens mij is beetje beweging wel goed. Ik kom enkel bed uit voor wc, douchen en zitten op stoel boven. Verder doe ik niks. Morgen trap lopen en kijken hoe dat gaat. Ben benieuwd.
Iedereen bedankt voor jullie ervaringen, felicitaties en harten onder de riem! Inmiddels begin ik aardig aan het idee te wennen, en de positieve kanten te zien (die er natuurlijk veel meer zijn dan negatieve). Ik heb graag de touwtjes van mijn leven een beetje in handen en als er dan opeens zo'n grote wijziging van de plannen plaatsvindt, dan heb ik daar nu eenmaal moeite mee. Maar het komt er op neer dat we straks weer een heerlijk kleintje hebben, en dat mijn zoontje dankzij het kleine leeftijdsverschil later een extra leuk speelkameraadje heeft! Daarnaast vind ik het ook een mooi idee dat we nu echt een beeld hebben van het soort gezin dat we gaan zijn. Het zal best af en toe zwaar en druk worden, en ik zie vooral heel erg op tegen de zwangerschap, maar dat is tijdelijk. Uiteindelijk mogen we natuurlijk gewoon hartstikke dankbaar zijn voor dit onverwachte cadeautje.
Van harte gefeliciteerd....... Ik ben nu zwanger van m'n 2e kindje wat wel gepland is maar erg snel raak was. Voor m'n dochter zijn we bijna 2 jaar bezig geweest en nu was t stoppen met de pil en gelijk raak Schrok er wel een beetje van en het moest ook echt even tot me doordringen, ben een paar weken niet lekker geweest en lag alleen maar op de bank. Vond het heel vervelend voor m'n dochter (21 maanden). Was blij dat ze al heel goed alleen kan spelen, en vaak kwam ze lekker bij me liggem met een boekje of we gingen filmpje kijken. Ze is als haar broertje/zusje komt 2 jaar en 3 maanden, zal pittig worden maar kijk er al wel naar uit........lijkt me super 2 kids. Ze gaat dan ook naar de psz dus heb 2/3 dagdelen alleen met de kleine.