Dat denk ik ook wel ja, in zo'n korte tijd is het bijna onmogelijk een objectief beeld van iemand te vormen... Maargoed, echt fijn komt ze ook niet over in de serie , ik kan wel begrijpen dat ze (Musetta) een stortvloed aan meningen over zich heen krijgt... En bovendien; is wel een risico natuurlijk, dat weet je nu eenmaal, als je ervoor kiest om met je hoofd op tv te komen...
Tja, is maar net wat je in het belang van de kinderen acht. Je creeert bij draagmoederschap voor homostellen bewust een situatie waarin een kind niet op gaat groeien bij de biologische moeder EN niet bij de dragende moeder. Daarmee creeer je dus sowieso een situatie waarbij onthechting direct na de geboorte op gaat treden en dat kan nooit in het belang van een kindje zijn... Dus ik weet niet of ik wil dat de nederlandse wet hierin gaat voorzien.
In die kliniek in India kreeg de eiceldonor 1000 euro en de draagmoeder kreeg een bedrag van 5 jaarsalarissen voor haar 'diensten'.
Ik moet zeggen dat ik er in de loop van dit programma steeds kritischer tegenover ben komen te staan, en ook richting deze mening neig. Ik vind het wel een moeilijke kwestie. Het is heel makkelijk om er zo over te denken als je niet in de schoenen staat van een wensouder. Ik zou het denk ik nogsteeds overwegen om draagmoeder te zijn voor een goede vriendin die fysiek niet in staat is om een zwangerschap te dragen. Ik vind het moeilijk om te beoordelen of er sprake van ernstige onthechting als die hypothetische vriendin van mij zou proberen te lacteren voor het kindje, als het kind meteen huid op huid contact heeft met de moeder en/of vader.
Las dat een maandloon daar zo ongeveer 30 euro is.. Dus laten we zeggen dat het bedrag wat ze krijgen naar boven afgerond 2000 euro is
Ik ben zelf in alle gevallen tegen draagmoederschap, maar als een draagmoeder enkel de drager is en het kind wel het volledig biologische kind van de wensouders is, (dus eicel wensmoeder en spermacel wensvader), zal eea nog wel loslopen, omdat het kind dan wel echt opgroeit bij de biologische ouders. En die wens snap ik ook echt helemaal. Zou zelf die keuze nooit maken, (wij hebben altijd gezegd dat we hoe dan ook de hele MMM niet aan zouden gaan en enkel vor zwangerschap zouden gaan als bevruchting IN mijn lijf plaats zou vinden). Maar van die donorconstructies voor homostellen krijg ik echt helemaal de kriebels onderhand... Ook daar snap ik de wens wel, maar het is maar de vraag of het feit dat er een wens bestaat, altijd maar moet betekenen dat je die dan ook moet proberen te vervullen.... Daar sta ik qua levensprincipes gewoon anders in.
Tja, daar kan je pas over oordelen op het moment dat je die beslissing ook daadwerkelijk MOET nemen. Als dat niet zo is, dan weet je ook niet wat je echt zou doen. Uit ervaring uit mijn nabije omgeving weet ik wel dat je je grenzen steeds verder opschuift omdat de wens vaak groter is.
Idd wij zouden ook echt nooit voor IVF gaan en zie mijn onderschrift. Je gaat gewoon door. Lukt IUI niet, dan ga je eigenlijk al automatisch over op IVF. Voor mezelf ben ik blij dat wij toch tot die keuze zijn gegaan. Nu kunnen we onszelf niet achteraf bedenken wat als...
Ik denk dat je daar wel degelijk van tevoren een beslissing over kunt nemen. De ervaring leert inderdaad dat sommigen stellen alsnog verder gaan maar ik ken persoonlijk twee stellen die deze bewuste beslissing altijd hebben volgehouden. Ik heb daar respect voor! @ Rozemarijke: Respect voor hoe je je mening hebt verwoord wat betreft draagmoederschap. Ik sta er net zo in als jij. Het staat me tegen dat het leven altijd maar maakbaar moet zijn. Hoezeer ik ook de wens van de stellen respecteer, het is inderdaad de vraag of die tot elke prijs vervuld moet worden.
Daar heb ik ook respect voor hoor, maar het is heel moeilijk om van te voren vast te stellen dat je dat nooit zou doen. Zo zwart/wit is het vaak toch niet als je voor die beslissing staat. En het is nog makkelijker gezegd als je al wel een kindje hebt, want dan zal je die beslissing nooit hoeven nemen. Dat bedoelde ik alleen maar
Heel gek, maar je gaat gewoon mee met de stroming. IUI geen resultaat dan ga je bijna automatisch voor IVF. ( in ons geval) En als je al een kindje hebt sta soms ook voor die keuze hoor
Klopt hoor! Je ziet het verder niet aan mijn onderschrift maar wij hebben lang moeten wachten op onze dochter en hebben ook bewust nagedacht over hoe ver wij eventueel zouden gaan voor een zwangerschap. IVF paste wel in ons plaatje maar draagmoederschap dus bewust niet. Ik bedoelde meer dat je inderdaad mensen hebt die 'zomaar' schreeuwen: 'Nee hoor, voor mij geen IVF/ICSI!' terwijl er ook mensen zijn voor het een bewuste keuze is die ze wél van tevoren willen maken. Maar nu weer on-topic .
Maar de stap van IVF in eigen baarmoeder van eigen zaad- en eicel naar draagmoeder (evt met donor eicel) LIJKT mij een heel grote. Nog weer groter dan van IUI naar bevruchting buiten het lichaam... al is alles erg abstract als je dat niet zelf meemaakt. Ik denk dat als je eenmaal in de MMM zit, je de grenzen die je zelf had gesteld ook makkelijker bijstelt. Toch denk ik dat er voor mij een vrij harde grens zou zijn bij 'buiten mijn eigen lichaam' qua zwangerschap zelf.
Lijkt mij ook heel moeilijk hoor! Gelukkig hoef ik die beslissing nooit te nemen. Ik weet ook niet of ik dat zou willen/kunnen. Ik weet wel dat ik nooit draagmoeder zou kunnen zijn. Het lijkt mij heeeeeel moeilijk om een hele zwangerschap uit te dragen en dan geen kindje in je armen te hebben.
En toch, je kunt dit nú wel zo vinden, maar je weet het nooit zeker. Ik had ook never, nooit niet gedacht over te gaan op eiceldonatie. Maar als de wens er is, ga je ongemerkt steeds meer je grenzen verleggen. Mijn kind zal straks genetisch gezien niet van mij zijn. Maar ik ben van mening dat je het niet groter moet maken dan het is; we willen het alop jonge leeftijd op een speelse manier gaan vertellen. Een lieve vrouw heeft een bouwsteentje afgestaan, het kind zal in mij groeien, het krijgt mijn bloed. En veel liefde, er zullen maar weinig ouders zó ver zijn gegaan om dit kind te komen krijgen en dát houd ik voor ogen.
Maar wij hebben dus vooraf al besloten dat perse niet te gaan doen. We maken onze keuzes graag op basis van goede argumenten en niet op basis van onze emoties, dus vandaar Waarmee dat geen oordeel is over anderen, maar voor ons werkt het echt zo en maken we graag op deze manier onze keuzes. Dus ja, ook als een tweede kindje uitgebleven was, zouden we echt niet de MMM in zijn gegaan. Dat doen we zo met alle dingen in ons leven en dat gaat tot nog toe heel prima Heeft alles met mijn geloof te maken ook, trouwens, dus dat is wel een heel sterke factor waarop wij onze beslissingen baseren. Sterker dan onze eigen wensen en emoties. En ik heb tot nog toe steeds ervaren dat daar waar ik in staat ben afstand te nemen van mijn wensen en emoties waar die conflicteren met mijn geloof, dat altijd gezegend wordt. Soms op manieren die ik totaal niet had kunnen bedenken. Dat vertrouwen in God is de grote onderliggende factor in ons leven en geeft ons ook de kracht om op moeilijke momenten toch echt de moeilijke keuzes te maken, waarvan anderen vaak zeggen dat dat onmogelijke keuzes zijn.
Ja wat zijn emoties en wat niet. Wij zeiden ook altijd nee, maar verstandelijk vonden wij dat we er alles aangedaan moesten hebben om kk een brusje te geven. Zodat we later geen spijt zouden krijgen. Ik denk alleen dat je bij een 1e verder zou gaan dan bij een 2e. Het is niet gelukt bij ons en dat is goed zo. Bij een 2e hadden we mss nog wel een poging gedaan. Maar nu niet, want dat geld kunnen w eook met kk besteden. ( om maar een voorbeeld te noemen)
pfoe ik vind dat wel knap... dat je dat zo kunt zeggen. Ik geloof het ook direct hoor, van de indruk die ik van jou heb hier dat dat ook echt het geval zou zijn geweest. Ik zou dat zelf niet durven zeggen, ik denk dat wij wel heel ver gegaan zouden zijn, daarmee bedoel ik de mmm. Daar stonden we ook al met 1 been in, maar een draagmoeder zoals bij musetta waar het hier om gaat, nee dat zou ik niet gedaan hebben.
@Tulip: we hebben hier steeds gezegd dat we het zouden geven tot aan het moment dat het verschil met Thirza groter dan 6 jaar zou worden, (dus proberen tot zij ruim 5 zou zijn). Als het dan ons nog niet gegeven zou zijn geweest, was het klaar geweest. In die tijd wilde ik er wel alles aan doen om boven tafel te krijgen wat er mis ging in mijn lijf, (dat is gelukkig relatief snel nog gelukt ), maar verder idd geen circus. Wat (ook@kaboutertje ) ook voor ons meetelde daarin, was Thirza. Voor ons juist de keuze om niet heel ver met zware hormoonbehandelingen te willen gaan, om te voorkomen dat zij daarvan de dupe zou worden. Maar daarin maakt elk mens andere keuzes he? Ik heb geen principiele bezwaren op zich tegen vruchtbaarheidsbehandelingen als IUI, ICSI of IVF. Gewoon niet ons ding, denk ik Bij draagmoederschap komen wel hele principiele bezwaren kijken bij ons. Daar kunnen wij echt principieel niet achter staan. Wat weer niet betekent dat ik een ander erom veroordeel. Ik weet hoe groot mijn verlangen was en is naar een tweede kindje (mijn man heeft ook al 2 kids uit een eerder huwelijk, dus voor hem lag het sowieso anders), dus ik snap dat mensen die wens willen vervullen. Ik weet alleen niet of je jezelf altijd alleen maar een plezier doet door daarin steeds maar weer verder je grenzen te verleggen, omdat ik in mijn leven ook ervaren heb dat daar waar deuren gesloten blijven, zich andere mogelijkheden openen die vaak op een verrassende manier heel erg vervullend kunnen werken
Ik heb heel veel geluk gehad hoor. Ik heb zelf nooit enige hinder gehad van de behandelingen. Plande het later in de schooltijden. En met de IUI ging kk gewoon mee. Oma ging ook mee, dus kk miste mij slechts 2 min bij een fm of IUI. Dat was ook onze hoofd uh hoe noem je dat.... nou ja kk mocht er in geen geval onder lijden. En ik wilde ook geen tijd weggooien aan zh-bezoeken, want die tijd besteed ik dan liever aan kk dan aan een kindje wat er wellicht nooit zou komen. Jouw idee van ik wil weten wat er mis is, heb ik ook. Met Gent zijn we er niet uitgekomen. Nu kreeg ik van de week een link van iemand en dus ga ik toch weer naar de gyn. Mss is het dat wel, dat zwanger worden niet meer lukt. En niet dat we nog voor een 2e gaan ( leeftijdsverschil), maar ook de klachten die ik nu heb zouden heel goed van de ks kunnen zij en daardoor ook niet meer het zwanger worden. + dat ik wil weten of het echt dat is. gewoon ook voor kk later als die ooit kindjes wilt.