lastige situatie. ik zou je aanraden aan te melden bij freya daar zijn er misschien dames draagmoeders en wensouders die je daar wat over kunnen vertellen. als ik jouw verhaal zo kort even lees vraag ik me het volgende af. is het niet weer zeer risicovol om weer zwanger te worden? en ondanks dat het je ertoe bereid bent en het super is wat je wil doen, niet te gevaarlijk voor jou? ik zou als wensmoeder niet iemand voor mij laten dragen die grote risico's loop op complicaties. niet voor mijn gemoedsrust betreft de draagmoeder, wat als ze er problemen door krijgt en er wat aan overhoudt? en ook niet omdat het ook risico's mee kan brengen voor het zo gewenste kindje. dit is niet aanvallend bedoelt want je intensie is zeer bewonderenswaardig en jouw kennis mag blij zijn met zo'n lieve vriendin die dat in deze situatie voor haar over zou hebben, maar ik denk dat je ook aan je eigen gezondheid moet denken hoe erg je het deze kennis ook gunt. Als ik het goed begrijp heb je zelf ook een gezin.
Met 41 kom je als wensmoeder nog in aanmerking in Amerika (grens ligt op 42). Draagmoeders mogen niet ouder dan 35 zijn. In Amerika is alles fantastisch geregeld. Enige echte grote nadeel is dat het niet voor iedereen is weggelegd. Je moet echt een zak geld meenemen. Wij doen het via circle surrogacy. Moet je anders maar eens op googlen!
lovemy2kids kijk er zijn er ook al hier die ervaring hebben met Amerika Betty Barclay ik dacht dat het ook daar was t/m 40 jr voor de wensmoeder maar heb me er omdat dat voor ons niet nodig was niet goed in verdiept, hopelijk kan ze via jouw aan wat info komen
Als je graag meer informatie wilt over het dragen van een kindje voor een ander, kan je eens een kijkje nemen op het zvea forum. Hier is heel veel informatie en ervaring van wensouders en draagmoeders te vinden. Als je zeker weet dat je zou willen en kunnen dragen voor een ander, zou je dit eens in je familie/vriendenkring aan kunnen geven. Zo hebben "onze" wensouders en ik elkaar ook ontmoet.
Mijn stiefmoeder is draagmoeder geweest voor mijn tante en oom. Mijn tante kon geen kinderen meer krijgen door ziekte. Nu hebben ze er een zoontje bij.
Ik heb het draagmoederschap heel eventjes op de plank geparkeerd. Heb het heel voorzichtig bij mijn dochtertje geopperd. Heel voorzichtig hoor, maar die werd zo emotioneel dat ik er niet verder over ben gegaan. Komt misschien ook omdat ik nu zelf zwanger ben en dat ze denkt dat we haar broertje gaan "weggeven". Eiceldonatie ga ik (als ik.geschikt blijk) wel sowieso doem. Daar hoef ik haar ook niet over te.informeren Ik heb de Wandeling gekeken. Echt supermooi hoor. En ook heel erg emotioneel voor de draagmoeder. Super dat ze dit.heeft gedaan.. Zo onbaatzuchtig
Mag ik vragen waarom je zo iets met je dochtertje bespreekt? Dat zijn dingen voor volwassen en niet voor kinderen! Overigens vind ik het heel mooi dat je het gaat overwegen...denk er zelf ook al jaren aan maar weet niet of ik de stap durf te zetten. Er komt toch heel wat bij kijken en aangezien ik nu al klachten heb "bloedverlies,rugpijn" weet ik niet of ik dat mijn gezin wil aandoen