Hallo meiden, Mijn zus is al ongeveer 10 jaar bezig om kinderen te krijgen. Ze heeft nu 3 IVF behandelingen erop zitten en nog steeds niet zwanger. Afgelopen maand heeft ze haar laatste IVF behandeling in Gent gehad, alles zag er goed uit, ze had 7 eitjes, waarvan er uiteindelijk 3 bevrucht waren en waarvan er 2 hele mooie embyo's zijn terug geplaatst. Afgelopen vrijdag kreeg ze wat bruine afscheiding, natuurlijk meteen heel veel verdriet, het zette alleen niet door en zaterdag middag een test gedaan. De test gaf een streepje aan dus ze dacht dat ze zwanger was... de volgende dag kreeg ze dus 's middags helder rood bloed. Dit was de laatste behandeling en de klap was zo groot! Ik daarintegen heb al 2 kinderen. Bij de eerste waren we binnen 2 maanden zwanger en bij de 2de binnen een maand... ik ben dus het tegenovergestelde van mijn zus.... Het enigste nadeel is dat mijn zwangerschappen best heftig zijn. Ik heb namelijk erg veel last van bekkeninstabiliteit. Bij mijn 2de kon ik de laatste 4 weken van mijn zwangerschap niks meer (ook niet meer lopen). Nu is het in nederland mogelijk dat mijn zus een IVF behandeling krijgt maar dat de embryo bij mij worden terug geplaatst en niet bij mijn zus. Ik zou dus draagmoeder van mijn neefje/nichtje kunnen worden. Ik heb er zoveel verdriet van dat mijn zus geen kinderen heeft dat ik het er echt voor over heb. Mijn man staat er alleen niet achter. Hij is bang dat ik na deze zwangerschap in een rolstoel terecht kom ivm mijn bekkinstabiliteit (daar waren we de afgelopen keer ook erg bang voor). Mijn jongste is 4 maanden en ik heb nu nergens geen last meer van, ik ben helemaal hersteld. Zijn er nog meer meiden hier die draagmoeder zijn geweest of daar ervaring mee hebben??
Misschien eerst voordat je het verteld goed overleggen met de dokter wat de mogelijkheden , kanzen en gevaren zijn (laatste ivm bekkens) vind het wel erg mooi dat je erover nadenkt!
mijn verloskundig heeft na de bevalling van de jongste wel al meteen gezegd dat het bij een volgende zwangerschap waarschijnlijk alleen maar erger wordt. De andere kant van het verhaal is dat ik met mijn zus afspraken wil maken dat er bijvoorbeeld dat mijn zus een huishoudelijkhulp voor ons gaat betalen vanaf 20 weken zwangerschap zodat ik niet meer hoef te poetsen (daar kreeg ik de meeste pijn van). Dat is voor mijn zus ook helemaal geen probleem. Ze wil natuurlijk niets liever dan een kindje en ze heeft er alles voorover. De eerste 20 weken van mijn zwangerschappen waren nooit een probleem, vanaf 20 weken begonnen bij mij de klachten. Nu denk ik weer wat zijn nu 20 weken op een mensenleven terwijl ik het leven van mijn zus ermee kan veranderen...
Heb veel respect voor jou dat je dit voor je zus over hebt!! Alleen...ja je gezondheid goed onderzoeken of het wel mogelijk is..in een rolstoel wil je ook niet belanden! En..zal jij het niet moeilijk hebben om steeds het kindje te zien wat JIJ gedragen hebt? Veel succes met je keuze!!
Ik vind het echt super lief van je dat je dit overweegt. Ik denk alleen wel dat je het samen met je man eens moet zijn. Ga eerst met hem in gesprek en langs een specialist om te kijken naar de voor en nadelen. Verder denk ik dat het belangrijk is om te bedenken wat als... Wat als je wél in een rolstoel beland? Jouw kinderen moeten dan opgroeien met een moeder die minder mobiel is. Heb je dat ervoor over? Ga je er voor de volle 100 procent voor en accepteer je alle eventuele consequenties samen met je man? Je neemt natuurlijk een risico met je lijf en bedenk daarnaast hoe het verder gaat als je bevallen bent van je neefje/nichtje. Je zal afstand moeten doen, naast het geluk van je zus zal dit ook pijnlijk en verdrietig voor jullie zijn. Wat vertel je je kinderen over waar de baby is, uit mama's buik? Lang verhaal, maar kijk goed naar alle kanten voordat je in gesprek gaat met je zus. En neem de tijd!
Roosje@ Recept voor jouw meis dat je dat voor je zus wild doen. Bij mij is het anders om mijn zusje is nu zwanger van de tweede. En ik sta aan de zij lijn toe te kijken , 14 jaar met lege handen en blijvend. Hoe gaat het verder met je zus? kan ze een weg vinden ? Is erg moeilijk het te accepteren en ze zal de tijd nodig zijn. Maar met jouw aan haar zij moet dat lukken. Ik ben er ook nog lang niet maar zoek al wel de andere levensweg . Nu mijn zusje weer zwanger is merk ik dat ik er toch weer moeite mee heb om de wens los te laten. Wat betreft draagmoeder ik ben het eens met de meiden dat je dit goed moet overwegen mis idd specialist in handen nemen om te overleggen . Je zus heeft er ook niks aan dat je in een rolstoel komt ! Hoe groot haar wens ook is . Knuf voor je zus en een dikke kus voor jouw nogmaals respect .
Voor zover ik geinformeerd ben is dit niet mogelijk met de eieren van je zus. Je zus heeft nl nog een baarmoeder. Een van de vereisten voor hoogtechnologisch draagmoederschap is dat de wensmoeder geen baarmoeder meer heeft. Laagtechnologisch, met jouw eieren, zou misschien een optie zijn doormiddel van thuis insemineren? Maar de wettelijke regels zijn te omzeilen als jullie in het buitenland (bijv. tjechie of cyprus of letland) de IVF zouden doen. Maar veel belangrijker nog: wat is de oorzaak dat het niet blijft plakken? Als de eieren slecht zijn heeft een draagmoeder hebben naw weinig zin.
Ontzettend veel respect dat je dit voor jouw zus zou doen... Ik snap de "bezwaren" van de andere dames dat je t betreffende neefje/nichtje zou zien opgroeien wat wellicht niet altijd makkelijk is, maar aan de andere kant kan t ook juist prettiger zijn... Je weet hoe ervoor gezorgd wordt, hoe geliefd/gewenst e.d. t Is n lastige beslissing die alleen jij met je partner kan maken, maar k zou idd wel overleggen met n specialist ivm je bi... Maar ondertussen denk k wel dat jouw zus heel blij is dat jij naast haar staat! Succes met t maken van n beslissing... Knufs
@Marnat: wat een ellende zeg dat jullie al zo lang ongewenst kinderloos zijn! Ik herken je verhaal, ik vond het zo moeilijk om mijn zus te vertellen dat ik zwanger was... ik weet natuurlijk niet wat jullie voelen omdat ik zelf kinderen hem maar ik zie het verdriet wel en dat verdriet voel ik natuurlijk wel... @Maartje84: Ik ga zo maar even het VU bellen om te vragen hoe het allemaal zit. Ik zou het wel prettig vinden als het gewoon in nederland kan plaatsvinden ipv in het buitenland.... Mijn zus heeft het op dit moment heel erg moeilijk, ze zit tegen een burn-out/depresief aan... wat een ellende!!! Het is allemaal zo oneerlijk!!! Ik heb mijn beslissing eigenlijk al gemaakt en ik sta er 100% achter. Ik wil dit voor mijn zus doen dus als mijn zus er aan toe is wil ik het best proberen om draagmoeder voor haar te zijn. Ik denk hier al heel lang over na, sowieso tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik er heel veel over na gedacht het is geen beslissing die je zo maakt hoor! Ik heb alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen en ik ga ervoor. Op dit moment zit mijn zus in een diep donker gat en ze kan het nu psychisch niet aan om hier over na te denken. Ik leef heel erg mee met alle meiden die niet zomaar zwanger kunnen worden. Ik zie vanaf de zijlijn hoe moeilijk het is als je ongewenst kinderloos bent...
Ik vind het heel mooi dat je dit voor je zus wilt doen. Wat betereft je bekkeninstabiliteit heb ik daar een heel gesprek over gehad met mijn mensendiecktherapeute. het blijkt namelijk uit onderzoek dat er veel minder mensen in een rolstoel terecht komen dan ze altijd dachten! Met oefeningen, waar je ook al vooraf mee kunt beginnen om je spierkorset beter te maken, kun je heel veel voorkomen!! Zeker omdat je zo goed hersteld zou het veel goed kunnen doen! Ik heb heel veel baat bij mensendieck voor andere klachten en ik raad het iedereen aan. Als je eenmaal gewend bent aan elke dag oefeningen is het goed te doen!! (en peanuts bij draagmoederschap natuurlijk!!!) Heel veel succes en een dikke knuffel voor jou en je zus!
Zou wensen dat ik een zus als jij had! Echt heel veel respect dat je er voor open staat, of het nou gaat lukken of niet. Succes met keuzes maken!
Roos@ Ben wel benieuwt wat het vu zegt! Je zegt dat je mijn verdriet niet voelt en niet weet hoe het voelt , dat weet je wel want helaas maakt je zus het ook mee. En ik weet hoe je hebt gevoelt toen je je zus moest vertellen dat je zwanger was,Mijn zusje zat met een brok in haar keel hier bij mij toen haar dochter mij een papier met de echo gaf , bleek dat ze met mijn verjaardag al zwanger was , heb me toen sterk gehouden later toen ze weg ging kwamen toch de tranen. Praat je zus ook al met een maatschappelijk werkster? Heb ik wel gedaan en ik kan je zeggen dat heeft mij wel sterker gemaakt om er mee om te gaan. Ik zal wel eens weer een stukje in mijn topic zetten het is alweer een jaar dat we definitief weten dat het wondertje er niet komt. Hier kun je als je wil lezen hoe het ons vergaat . Kindeloosheid is een feit!! voor ons!!
Ik heb net het VU gebeld en het klopt wat er al gezegt is, mijn zus moet eerst haar baarmoeder verliezen voordat ze haar helpen. Ik heb gewoon een klap in mijn gezicht gekregen! Ik zit hier te janken achter het beeldscherm... wat een ellende!!! Ik snap het gewoon niet. Aan de ene kant vertellen ze mijn zus dat ze moet gaan acceptereren dat ze geen kinderen zal krijgen omdat ze op de een of andere manier niet zwanger wordt. Aan de andere kant zegt het VU dat ze nog een baarmoeder heeft en 10 jaar proberen en 3 IVF behandelingen verder is geen medische indicatie... ze gooien gewoon een deur dicht! Mijn zus krijgt nu psychische hulp via de arbo-arts van haar werk. Ze zit in een diep dal omdat het nu definitief is dat ze waarschijnlijk geen moeder zal worden. Zelfs ik vind dat moeilijk te accepteren laat staan zij... @Marnat: de eerste keer dat ik zwanger was heb ik het mijn zus niet eens kunnen vertellen. We zaten aan tafel en ik begon gewoon spontaan te huilen, mijn zus dacht eerst dat er iets heel ergs aan de hand was. Mijn man heeft het toen moeten vertellen... het was een enorme klap voor haar, ze is 3 jaar ouder dan ik dus zij wilde eerst kinderen krijgen... haar verdriet doet mij ook enorm verdriet. Als ik iets voor haar kon doen zou ik het meteen doen... maar ik kan niks doen ik sta aan de zijlijn te kijken hoe mijn zus kapot gaat...
Roos@ De tranen vliegen hier over mijn wangen heen , na het lezen van wat het vu zegt. Daar dan en nu? Je niks doen meis hoe graag ook . Ben je nu alleen? Huil alles er maar uit , weet je zus dat je dit voor der wil doen? Aders je moeder bellen om van je af te praten . Hier van je af schrijven kan ook . Ik voel me in eens weer erg kut baha mijn boek lijkt wel weer helemaal open . Als is jouw verhaal anders om . Mijn zusje huilde ook bij het verteleen toen ze de eerste keer zwanger was . Ik voel dat ik van me af moet pennen ga zo even een stukje schrijven in mijn eigen pff wilde hier foto doos na kijken maar zo geen zin meer . Dikke knuf meis
@Marnat: Sorry meis, dat is helemaal niet de bedoeling dat jij nu ook in de put zit!!! Dat is helemaal niet de bedoeling!!! Dat is echt het laatste wat ik wil, je hebt al genoeg problemen en pijn zonder mijn verhaal!!
Kan niets aan doen meis jij wist niet dat ik 14 jaar op een wondertje wacht en in het zelfde schuitje vaar dan je zus . Ik kom er wel weer uit, vind het gewoon erg dat vu zoiets zegt . Vanaaf weer muziek op komt het wel weer goed . pijn hou ik toch slijt wel maar heeft tijd nodig . Ik ga even tv kijken en mis straks een stukje schrijven .
Roos@ Ik vertel net aan mijn man van jouw en je zus en laat het stukje over het vu hem lezen. Hij vind het belachelijk dat het zou zou moeten . En zegt In ons geval zou dat dan ook moeten?? denk het zij ik als mijn zusje het voor mij zou willen doen , wat haar nooit zou vragen . Ik ging ver maar dit gaat me te ver ! Uit boosheid riep ik wel een wat heb ik aan dat ding of kom maar op met die overgang ! Je wil niet weten wat hier al eens geroepen is. Meis ga lekker door met je verhaal weg pennen .Ga ik ook doen , ik hoop dat je zus een weg gaat vinden die haar ander geluk geeft . zal heel zwaar zijn , ze komt er vast wel met veel liefde van jouw kant en vrienden en haar mannetje .
@Roosje, als je dit echt wilt doen zou ik zeker gaan kijken in het buitenland. Misschien is dit op dit moment even teveel maar hou het in je achterhoofd. Heb je het programma van de KRO gezien?? En bij Freya op de site staat ook een topic over draagmoeders. En je hoeft je nooit zorgente maken over de gevoelens van een ander. Natuurlijk is het moeilijk als je kinderloos bent of al lang bezig, maar dat maakt je eigen verdriet niet minder! Vraag gewoon hulp hier en schrijf het lekker van je af!!! Heel veel sterkte en succes!!!!