3,5 terug bevallen van 3de prachtkindje!!! <3 met een lichte blaasverzakking aan overgehouden.. Sinds 3 weken bij de fysio... maar man o man. Ik word knettergek, ik kan er gewoon niet mee dealen! Ik doe zo braaf mogelijk m’n oefeningen.. En 2 dagen voel ik me goed, en merk ik er weinig van... een andere dag merk/voel ik t heel de dag en word ik gewoon panisch/depressief! graag zou ik met andere dames in contact komen met soortgelijke... want ik merk dat het me veeelste veel bezig houdt en me belemmerd van bepaalde dingen
Ik heb geen ervaring met blaasverzakking, maar wel met klachten tgv slappe bekkenbodem (in mijn geval pijn). Ik oefende ook heel trouw en de oefeningen gingen ook beter, maar in het begin deed het niets op mijn klachten... Na een week 4-5 was daar opeens de weg omhoog en werd het iedere week beter! Ik denk dat 3 weken echt nog te kort is voor 'blijvend' resultaat. Ik heb nu nog steeds om de zoveel tijd weer een beetje terugval, dat ik weer opnieuw een tijdje mijn oefeningen moet doen... Veel sterkte! (en als je 3,5 maanden geleden bevallen bent, dan is het ontzwangeren ook nog in volle gang...)
Ja ervaringsdeskundige! 3 weken fysio is echt te kort om al vooruitgang te merken. Geef je bv? Bij mij is het echt een stuk beter geworden toen ik na 1,5 jaar stopte met de bv en toen na 2 jaar was het ineens nog zoveel beter dat ik er niet meer iedere dag aan dacht. Je lichaam heeft echt tijd nodig om te herstellen. Probeer er niet iedere dag mee bezig te zijn, maar prik 1x in de week een vast evaluatiemoment waarin je je afvraagt of het deze week beter ging dan vorige week. Anders maak je jezelf echt gek ermee.
Hier blijvende BI, geen verzakking maar dat is een kantje boort verhaal. Ik heb 10 maanden met dagelijkse pijn gelopen. 100 meter onbelast wandelen en de boel was al zwaar. Het is blijvend door permanente spierschade, er is geknipt in motorisch gezien precies de verkeerde spier (voor de baby gewoon daar waar ze m nodig hadden) Met mijn beenlengteverschil en tegen hypermobiliteit aan te zitten is dat dus foute boel. Hardlopen, mijn heerlijkste hobby en ontspanning is permanent van de baan. Na een horrorbevalling met een *@$*$* vk en een huilbaby er achteraan had ik zoiets van aan mijn lijf geen polonaise meer. Dus ik ontweek na de bevalking alles en vooral in die zone, dus heel goed TS dat jij slimmer bent! Bij zwangerschap van zoontje begon t gedoe al weer in week 7, fijn hormonen! Dus toen met mn heldensokken aan toch maar een bekkenfysio ingeschakeld. Vorig jaar januari helaas bevallen van ons zoontje (afwijkingen, beeindiging zwangerschap noodzakelijk) en weer maanden kwalen gehad ondanks korte zwangerschap, je zit met die hormonen die er op inwerken. Dat zal bij jou ook uit je lijf moeten en juist die hormonen werken nou ook even vervelend voor je humeur. Tuurlijk wil je er gisteren vanaf, er is echt niemand die er om vraagt want het is een ontzettend nare situatie en vooral vermoeiende. Ik wil je niet ontmoedigen maar je bent echt wel een paar maanden bezig om het goed te krijgen. In elk geval al vanwege je hormonen, daarnaast de spieren zelf ook zonder knip of scheuring. De tijd die t gehad heeft om "anders" te gaan functioneren is in normale gevallen een redelijke maatstaf voor de hersteltijd. Trap op en af, helpt je in elk geval niet dus verzamel alles wat je naar een andere verdieping wilt hebben in een tas en neem die dan mee ipv elk dingetje heen en weer. Volg je lijf en blijf je oefeningen trouw, zegt je lijf dat t even genoeg is, gun jezelf die rust ook waar mogelijk (best lastig met 3). Overbelasting helpt echt niet mee aan je herstel. Eten koken deed ik in een bureaustoel op hoogste stand, idem voor strijken Tot slot mn man kan ook stofzuigen (klusje die je voorlopig echt beter kan uitbesteden voor je lijf ookal is t resultaat misschien iets anders dan jij t zou doen, er is gestofzuigd, die plinten ach...) Van die sta krukken had ook gekund denk ik achteraf maar ik was eigenwijs. Ik hoop van harte dat je binnenkort achter de wagen huppelt, echt waar. Maar mijn ervaring is dat t wel even kan duren voordat t écht goed is. De mijne is nu goed genoeg voor normale dingen (al kan ik mn dochter niet ff 100meter dragen dat wordt m niet), behalve met menstruatie dan ben ik weer de pineut en moet t dan echt rustiger aandoen.
Ik werd er ook panisch van. Kon er wel van janken. Maar...dat was ook na een 3,5 maand ongeveer. Ik voelde het ook de hele dag. Deed zelfs pijn af en toe. Ik ben naar gynaecoloog geweest..deze gaf aan dat het echt om een lichte verzakking ging. Niet nodig om er iets aan te doen. En....geef het tijd. Kom over zoveel maanden maar weer. Weer heen geweest. Niks aan de hand. Wel.verzakking nog, maar oefeningen blijven doen etc. We zijn nu een jaar verder. Inderdaad zodra je stopt met bv, wordt het ook wee beter. Echter merk ik wel dat er iets beschadigd is. Als ik bijvoorbeeld voorover bij, dan verschuift er iets. Zo voelt dat. Maar dat is niet uit te leggen dus ook moeilijk te achterhalen wat dat is. Ook laat ik soms windjes die komen en niet waar ze normaal vandaan komen als je begrijpt wat ik bedoel. Hier kan ik niets tegen doen. Na 3 prachtige kinderen, is dit mijn prijs. Ik kan soms mijn man aankijken en denken, wat heb jij nou eigenlijk in moeten leveren? Soms voelt het zo oneerlijk allemaal. Maar aan de andere kant; het kon ook erger. Ik snap je gevoel volkomen, maar gun je lichaam echt nog wat tijd. En ondertussen veel oefeningen doen, naar een bekkenfysio (altijd goed), even pauze nemen/liggen als het te erg is. Vaak zakt hij dan weer wat terug. Als ik even ga zitten dan ben ik daarna dat rotgevoel weer even kwijt. Oh en bij tillen, buikspieren en alles aanspannen en uitblazen zodra je tilt. Zo train je ook en ondersteun je je spieren beter.
Goede vriendin heeft dit ook gehad. Fysio en behandeling in het ziekenhuis hebben het grotendeels hersteld het kost alleen veel tijd (lees maanden tot een jaar) ivm hormonen en herstel van je lichaam na een bevalling. Bij borstvoeding kan het herstel langzamer gaan ivm hormonen. Hou er wel rekening mee dat het een zwakke plek zal blijven (zoals diverse dames hier ook aangeven). Een volgende zwangerschap is wellicht geen verstandige keuze omdat je de zwakke plek dan weer zwaar gaat belasten. Weet natuurlijk niet of dat bij jullie speelt. Vriendin kreeg dit van zowel fysio als gespecialiseerde gyneacoloog te horen. Collega had bekkenklachten en die werden ook erger na meerdere zwangerschappen (sneller en zwaardere klachten die langer aanhielden dan bij de voorgaande zwangerschap). Na haar laatste zwangerschap heeft ze nu blijvende klachten aan het bekken. Misschien iets om rekening mee te houden.
Kijk eerst eens hoe zich dit het komende jaar gaat herstellen. Geef het echt de tijd ook al wil je snel resultaat. Je hele lichaam moet zich herstellen. Daarnaast heb je de zorg voor 3 kinderen dus niet alle rust om dit even te doen. Wat betreft een 4e zou ik hier heel goed over nadenken. Een verzakking is heel vervelend. Maar niemand kan je garantie geven dat het niet nogmaals gebeurd of blijvende gevolgen zal hebben (je weet niet of dit nu volledig zal herstellen laat staan bij een volgende keer). Het risico op blijvende klachten of incontinentie problemen zou ik niet meer durven nemen. Iedere zwangerschap is een aanslag op je lichaam (dat daarnaast ook ouder wordt). En alles is toch net wat minder rekbaar met iedere volgende zwangerschap. Bespreek het in ieder geval met een specialist zoals een gespecialiseerde uroloog of gyneacoloog.
Ik snap je gevoel helemaal. In de kraamweek echt een forse verzakking gehad van de baarmoeder en ik ben mij wild geschrokken Ben nu bij de bekkenbodemfysio en ze zei dat het nu is zoals bij iedere bevallen vrouw. Ze kon mij geen garantie geven dat het weer goed komt Maar tot nu toe zie ik de verzakking in ieder geval niet meer Maar ik durf ook echt niet te tillen en gek te doen Je bent het vertrouwen in je lichaam gewoon kwijt Wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben Sterkte en hopelijk herstellen we allebei