Hoi mama's (en papa's), Ons zoontje is nu bijna twaalf weken oud en ik ben natuurlijk nog iedere dag helemaal in de wolken door de kleine man. Sinds we de kleine hebben ben ik tijdelijk gestopt met mijn huidige studie en werkt mijn vriend. Hierdoor ben ik grotendeels thuis. Lucas is meestal de hele dag bij mij en als ik soms een paar uur weg ben zorgt mijn vriend voor hem. Verder geven we hem eigenlijk bijna nooit mee aan een ander, met uitzondering van mijn schoonouders waar hij nu twee keer een paar uur is geweest zonder ons. Mijn beste vriendin heeft zelf geen kinderen en klaagt steeds dat ik te beschermend ben en zij vindt het ronduit belachelijk dat ik hem niet bij anderen wil laten. Ik denk dat het gewoon normale moedergevoelens zijn en zeker omdat hij nog zo klein is. Zij daarentegen vindt dat ik veem te ver ga en ik denk dat ze mijn gevoel niet begrijpt omdat ze zelf (nog) geen moeder is. Ik ben erg benieuwd naar jullie gevoel bij jullie eigen kinderen en of jullie jezelf hierin herkennen of juist vinden dat ik overdrijf. Ik zit er wel mee en het maakt me onzeker.
Nee hoor meis,is heel normaal! Hij is nog zo klein! Achterlaten bij anderen komt wel als jij/jullie er aan toe zijn. hier 1e keer logeren met 7mnd pas.. jou vriendin moet waarschijnlijk ook wennen aan de nieuwe jij als mama. En mist mssn jullie afspraakjes etc.
Ik denk dat je vriendin gewoon totaal geen besef heeft waar ze over praat. Je hebt een hele jonge baby en het is volkomen begrijpelijk dat je die niet (behalve als het echt MOET) ergens maar achter gaat laten. Maar dat snapt zij niet. Toen ik nog geen kinderen had, had ik ook totaal geen besef van wat nou bij welke kinderleeftijd 'normaal' is. Ik zou me dus ook niet drukmaken over deze opmerkingen.
Je bent nooit te beschermend. Een kind bij anderen laten als het niet nodig is...waarom? Mijn schoonmoeder past ca twee middagen per week (max 3 uur per dag) op als het voor mijn werk nodig is, dat is dan direct het max. Maar zodra zij zich niet aan mijn regels zou houden of het op een andere manier niet goed gaat is het ook voorbij. Dus gewoon niet doen als je je er niet goed bij voelt. Mocht het een keer noodzakelijk zijn kun je altijd een schema meegeven.
Omdat er meer is dan alleen mama? Mijn schoonouders zijn laatst een dagje naar een sprookjesbos geweest met onze dochter, en wat hebben ze genoten. Mijn schoonouders én mijn dochter. Ik weet nog hoe geweldig ik t vond als mijn opa en oma mij een dagje meenamen, wat voelde ik mij speciaal en glunderde van oor tot oor (nog steeds als ik er aan terugdenk) Die ervaring en herrineringen wil ik mijn dochter ook graag meegeven Ontopic, dat is wel heel erg jong en ik vind je vriendin dan ook een beetje te kort door de bocht. Op die leeftijd is eigenlijk mama t belangrijkste! Tuurlijk kan je te beschermend zijn, maar op die leeftijd valt dat best mee. Als ie een jaar is geweest en je nog steeds dat gevoel hebt dat je m geen moment bij een ander wil laten dan zou ik je wellicht erg beschermend vinden. Maar je moet doen waar je, jezelf goed bij voelt. En t hangt natuurlijk ook sterk er van af of je mensen in je omgeving hebt aan wie je.hem toevertrouwd, of niet Niet onzeker worden in elk geval, je gevoel is normaal!
Een kind van nog geen 3 maand heeft echt nogn iemand anders nodig dan d'r moeder. En helaas, maar je dochter gaat dit uitje echt niet herinneren, daar is ze nog veel te jong voor. Ik geef mijn kind nu nog niet mee aan mijn schoonouders. Maar dat heeft er misschien meer mee te maken dat ze hem niet altijd even goed begrijpen, en in hun enthousiasme wel eens vergeten dat ie moet eten of slapen. Zodra hij zelf kan zeggen wat hij wil en nodig heeft vind ik het een ander verhaal. Maar nu heeft hij er weinig aan om een hele dag met hun op stap te gaan. Doen we wel, maar dan zijn wij er bij. Ik vind dat ook geen vergelijking met herinneringen opbouwen met opa en oma, en een kind van 3 mnd oud. Die heeft mama nodig en de rest komt later wel.
Ik ben het met je eens over een kindje van 3mnd, maar in berichtje wek je de suggestie dat je nooit te beschermend kunt zijn. En je hebt het daarbij ook over je eigen kindje in het "nu" die volgens jou banner al 1jaar geweest bent. En dan vind ik dat er wél meer is dan alleen mama. Nee, waarschijnlijk zal mijn dochter niets herinneren van haar uitje met opa en oma. Dat zal ze ook niet van de dure vakantie die wij hebben gemaakt naar Disneyland en dat zal ze ook niet hebben van het uitbundig Sinterklaasfeest wat.wij vieren. Toch doen we het wel, waarom? Die enorm glimlach van mijn dochter van oor tot oor is onbetaalbaar. En als je dan een foto hebt van je dochter waar ze zo enorm geniet, met opa en oma ernaast die minstens net zo'n geweldige glundering in hun ogen hebben omdat ze genieten van hun uitje met hun kleindochter. Maar goed, de opa's en oma's van mijn dochter stellen haar behoeften wel boven hun entousiasme, wellicht als ze dat niet zouden doen kon ik me beter vinden in jou mening
Heel herkenbaar, mijn zoon is nu 5 maanden en we brengen hem alleen naar mijn schoonmoeder, voor de rest laat ik hem bij niemand alleen. Van m''n schoonmoeder weet ik dat ze al onze keuzes respecteerd. Maar mijn moeder probeert me vaak over te halen om savonds nog met hem op visite te gaan terwijl hij echt om half negen in bed moet liggen en ze laat hem bij honden(hoe lief het beestje ook is, ik vertrouw nooit een hond) en mijn oma zegt iedere keer als hij huilt dat hij honger heeft en accepteerd niet als ik zeg dat hij gewoon moe is.(hij slaapt belachelijk weinig en na 3 dagen slaapt hij bijna een hele dag En ze spelen luid met hem als hij aan het drinken is, ik moet iedere keer opnieuw zeggen dat ze dat niet moeten doen. Ik denk dat hun het vertrouwen hebben weggenomen om ook andere mensen op mijn kind te laten passen. En nu denk ik iedereen die hetniet kan begrijpen, heeft pech gehad, dan zijn ze maar even beledigd, maar ik heb wel een gerust gevoel, toch. Succes ermee, groetjes
Het is helemaal niet belachelijk dat je hem niet uit handen wil geven. Hij is nog maar 12 weken! Ik breng zelfs mijn zoontje van 9 maanden nog maar nauwelijks ergens anders. Niet omdat ik denk dat anderen niet goed voor hem zouden zijn, maar omdat ik vind dat ouders hun kinderen zelf op moeten voeden. In de meeste gevallen kiezen ouders namelijk er zelf voor om een kind te krijgen, dan moet je er ook voor zorgen. Natuurlijk regelen wij af en toe oppas als we echt weg moeten, maar dat is uitzondering. Bij iemand logeren komt later wel, als hij wat groter is en er zelf van kan genieten. Ik weet wel zeker dat je vriendin anders gaat praten als ze zelf moeder mag worden.
kan ik heel kort over zijn. Die vriendin weet niet waar ze het over heeft en jij moet lekker dan wat goed voelt.
Och meid! Nee, het gevoel wat je heb is normaal. Ik heb dit tot een maand of zes gehad. Toen kreeg meneer zn eigen willetje en gaf hij zelf wel aan als hij er genoeg van had. Ik heb mn zoon nog nooit zomaar bij een ander achter gelaten. Alleen mn man en zn peettante. Ik vind dat helemaal niet nodig. Kan straks allemaal wel als hij ouder is en zelf uit logeren wil.
Vind helemaal niet dat je overdrijft! Moet ik er wel bij zeggen dat die mening komt van iemand met een kindje van 8 maand die nog nooit, ook niet voor een uurtje, ergens is geweest zonder een van ons. Als hij nog maar 12 weken is, en jij vind het niet nodig dat hij naar een oppas gaat, dan moet je dat fijn niet doen en je er niks van aantrekken als anderen dit overdreven vinden.
je vriendin is een beetje te snel. zo vanaf een week of twaalf gaan veel vrouwen weer weken en hun kind vaker uit handen geven. eerder voelt vaak echt nog niet goed voor de moeder. rustig opbouwen in je eigen tempo, je verdient op dit moment echt niet het predikaat overbeschermend. ter vergelijking: mijn dochter is vandaag precies een half jaar. ik werk vier dagen per week sinds ca. 2 maanden (eerst nog even drie dagen). de opvang is goed geregeld en ik voel me daar goed bij, ons kind volgens mij ook. maar ik ben er nog niet aan toe om haar ergens te laten logeren of in het weekend of zelfs maar s avonds als ze slaapt een oppas te hebben. ze gaat dus overal mee naar toe en we doen het in de weekend ook expres wat rustiger aan om te genieten met zijn drieën. oppas is voor mij nog een stap te ver, maar dat komt over een tijdje vast vanzelf ook wel eens. ik laat me niet opjagen.ik ga wel eens alleen op pad maar dan is mijn vriend bij haar.
je moet doen waar je je goed bij voelt. Maar als je hem een dagje weg brengt is daar ook niets mis mee. Gaan zat kindjes ook een dag naar het kinderdagverblijf, gast ouder , opa en oma omdat de moeder moet werken. Zelf zijn wij makkelijk. Als hij niet weg hoeft gaat hij ook niet weg, maar wil oma een kee riets leuks met hem doen is dat prima. Zo hebben we een keer een heel duur dagje uit kado gehad, dus heeft hij lekker een nachtje bij oma en opa geslapen. Hij was toen 3 maanden.
Ik vind het heel normaal, onze dochter is 8 maanden en ze is pas 1x bij een oppas ( mijn moeder ) geweest nouja eigenlijk was mijn moeder hier in huis toen onze dochter in bed lag te slapen toen wij een paar uurtjes weg moesten savonds Ik voel me er niet prettig bij als ze bij iemand anders dan mij of mijn man is, dus dan doe ik het niet Tja te beschermend... misschien voor een ander wel, hoor het in de omgeving ook vaak hoor maarja jammer wat andere er van vinden, mijn kind dus wie kan er wat van zeggen ? Die vriendin van je moet je dus gewoon laten kletsen, doe wat voor jou goed voelt!
Haha, heel herkenbaar! Ik riep dat ook altijd toen ik nog geen kinderen had. Ik zou mijn kleintje gelijk aanleren ook bij opa en oma te kunnen zijn-slapen. Maar no way dat het mijn eigen leven zou gaan beheersen. Nu ik zelf een gezonde uk heb rond hobbelen is dat wel heel anders (oke, ik ben wel extra beschermend na het overlijden van onze eerste) Het heeft lang geduurd voor ik haar bij mijn ouders achterliet. En vasthouden deed ik liever zelf.... Die heeel herkenbaar! Gewoon doen wat jou goed voelt, en geniet ervan!
Met vier maanden ging ie voor de eerste keer logeren bij opa&oma, was m'n eerste uitje en was toen nog nooit gescheiden van 'm geweest....ben een thuisblijfmama en ben niet moeilijk ofzo maar als een oppas niet nodig is dan is het niet nodig toch...heeft niks met 'te berschermend' te maken
Manuk er is meer dan alleen mama maar op die leeftijd als het niet hoeft.... Mijn ouders nemen de oudste ook iedere week mee om te spelen en als ze een dagje naar een dierentuin of wat gaan mag ze ook mee. Nee daar heb ik geen problemen mee want ze is 3 maar toen ze 12 weken was liet ik dat echt niet toe.
Onze zoon is pas ergens gebleven zonder dat een van ons erbij was toen hij bijna een jaar oud was. Toen moesten we ergens naartoe waar hij niet mee heen kon gaan en is hij bij zijn tante gebleven. Het heeft tot zijn anderhalf geduurd voordat hij vaker ergens bleef zonder ons. En voor degene die het zich afvragen: hij is helemaal niet eenkennig, vertrouwd heel snel op andere mensen en is heel zelfstandig en zelfverzekerd.
zoonlief ging met 11dagen al nachtje naar mijn vader en sinds dien om het weekend daar logeren. en dochterlief met 4weken logeren bij opa's en oma's. gaat niet altijd mee uit logeren als zoonlief gaat, want dat kunnen de opa's en oma's nog niet echt aan om er 2x per nacht uit te gaan en 2kids hele weekend om je heen. tja worden ook dagje ouder maar hier gaan de kids dus wel regelmatig uitspelen en logeren. dit weekend kids beide naar mn pa en weekend erop gaat zoonlief weekend naar mn ma. komt niet vaak voor dat hij hele weekenden thuis is al is t maar paar uurtjes naar opa