* lang verhaal* 28 december was is uitgerekend van ons meisje Hannah. 3 januari werd zij uiteindelijk geboren! En hoe... 1 januari om 15 uur braken mn vliezen, maar ik had nog geen weeen. Op t ziekenhuis de controles gehad en terug naar huis. 2 januari moesten we ons weer melden, maar de verwachting was dat de weeen wel eerder zouden beginnen. Mooi niet dus. Slapeloos nachtje rijker. Dus 2 januari om 16 uur weer naar t ziekenhuis. Dan heb je 'langdurig gebroken vliezen' en moet je onder begeleiding van een gynaecoloog bevallen vanwege infectiegevaar voor moeder en kind. Er werd een CTG gemaakt en allerlei controles gedaan maar het zag er allemaal rustig uit dus zouden we weer 24 uur naar huis gestuurd worden in afwachting. Maar toen dachten ze ineens dat Hannah in het vruchtwater gepoept zou hebben. En dus moest ik per direct ingeleid worden. Er werd een gel ingespoten die mn baarmoedermond week moest maken. Maar dat gaf weinig resultaat. Dus werd met weeenopwekkers gestart. In eerste instantie reageerde mijn lijf helemaal niet. Maar tegen 22 uur kreeg ik een weeenstorm van elke 1 a 2 minuten een wee. Vier uur later had ik nog pas 1 cm ontsluiting... Ik was al helemaal kapot en de weeenstorm hield aan. Dus kreeg ik een ruggenprik. Binnen no time voelde ik de weeeen en ook mn benen niet meer haha ideaal! Rond 3 uur snachts viel echter mijn bloeddruk weg. De onderdruk viel van 82 ineens terug naar 34 en ik was suf en niet aanspreekbaar. Wilde alleen maar slapen en snapte niks van de paniek aan mn bed. Stonden ineens een heleboel mensen en ik had niks gemerkt Toen mijn bloeddruk weer een klein beetje bekomen was, viel Hannahs hartslag steeds omlaag (niet weg gelukkig, maar wel te laag). De weeen stormden ook door en door dus ze kreeg niet de kans om er van bij te komen. Om 7 uur smorgens had ik echter nog maar 4 cm ontsluiting. Dat was t punt dat ze eigenlijk een keizersnede wilden doen, maar met mijn bloeddruk durfden ze dat niet zo goed aan. Dus beter afwachten... Iedere 2 uur kwam er een cm ontsluiting bij ongeveer. Tot er om 15 uur smiddags 9,5 cm over was. De ruggenprik werd stop gezet en die laatste halve cm werd uiteindelijk door de gynaecoloog zelf erbij gerekt Maar Hannahs hartslag viel weer terug. Dus wilden ze de weeen even stoppen. Kreeg een weeenremmer ipv -opwekker en daar werd ik helemaal leip van. Ik begon over heel mn lijf te trillen en lag te schudden in bed. Mn bloeddruk viel weer omlaag en mn hart sloeg juist op hol. Dat kreeg ik zelf allemaal niet mee, ik weet alleen dat ik t heel koud had. Uiteindelijk werd mn lijf toch terug rustiger en kwam Hannah ook weer bij. Om 16 uur mocht ik dan eindelijk gaan persen. Met opwekkers weer want mijn lijf deed zelf helemaal niks. Iedere 2 minuten een perswee, je zou denken dat t dan snel gaat... Hannah bleek ook nog een 'sterrenkijker' te zijn waardoor ze moeizamer door t geboortekanaal kon! Dus moest ik nog ruim een uur persen... Maar om 17.07 uur was ze er dan toch eindelijk!! :cheer: :cheer: :cheer: <~ juichend poppetje Binnen een kwartier willen ze dan ook de placenta geboren zien worden. Dat wilde mijn placenta niet Hannah werd aan manlief Paul gegeven en mn bed werd al los gegooid om naar de OK te gaan omdat ik te veel bloed verloor. Toen vroeg ik of ik dat ding niet uit kon persen dan? Dat mocht ik nog 1 keer proberen. De weeenopwekkers werden op maximaal gezet en met één of ander oerkrachtgevoel perste ik in een keer de placenta er in zn geheel uit! Oef! Terwijl Hannah ondertussen al aan mijn borst lag te drinken werd ik daar onder nog wat gehecht en gepoetst en toen konden we dan eindelijk écht genieten van ons meisje!!! Anderhalve dag later was Hannah bijna 4 ons afgevallen... Meer dan de 10% die ze normaal in de eerste week mogen verliezen. Dus moesten we gaan fingerfeeden en later zelfs dwangvoeren. De eerste nacht was ze niets dan misselijk, de tweede nacht volledig overstuur uren lang. En daarna was ze zo moe en op dat ze niet meer de kracht had om te drinken aan de borst. Alles wat ze wel binnen kreeg spuugde ze weer uit. Het was een zielig hoopje kind geworden... :jank: Toen werd ze ook nog geel. En bleek ik een vette urineweginfectie te hebben. :x We mochten maandags toch naar huis. Van dinsdag op woensdag was Hannah echter zo op dat haar temperatuur steeds verder zakte en ze niks meer kon. Niet eten, niet huilen, niks... Toen is besloten om de borstvoeding af te kolven en per fles te gaan geven. Zodat ze zelf niet meer zo hard er voor hoefde te werken. En sindsdien knapte ze zienderogen op! Ze komt nu aan, haar huidje is weer normaal gekleurd, ze slaapt en eet als een normale baby en zit zichtbaar lekkerder in haar velletje! Zo fijn! Ze weegt nu, vier weken oud, al meer dan 4 kilo dus dat gaat hartstikke goed. Zelf tob ik nogsteeds wat aan. Na drie abkuren lijkt de urineweginfectie eindelijk onder controle! Maar ben nog niet zo fit...
Jeetje wat heftig allemaal zeg, heel goed dat je het van je af schrijft is goed voor het verwerkings proces. En inderdaad wat een prachtig poppetje zeg
Jeetje wat een hel bevalling. Pfff.... Fijn dat je het zo mede kunt verwerken. Goed dat het nu beter gaat met jullie.
Wauw, wat heb jij een heftige bevalling achter de rug. Schrijf het idd maar van je af, dat helpt bij de verwerking
Jeetje das niet niks!! Maar wat een mooie meid is het zeg! Dan vergeet je deze helse bevalling ws ook zo weer! Geniet ervan!
Wat heftig zeg!! Maar gelukkig is het goed gekomen. Doe rustig aan en geniet. Hopelijk ben je snel fit!
Jeetje mina meid, ,alles zat gewoon tegen! Wat een heftige bevalling. Maar je hebt het mooi wel ff geflikt, en kijk nou wat een prachtmeisje! Dat heb je goed gedaan, echt petje af. Goed herstellen en rusten, en vooral genieten van je kleintje.
Wow wat een bevalling dat heb je echt goed gedaan! Maar keek eens wat je ervoor terug krijgt zo een lief poppetje echt geweldig.
Jeetje wat een heftige bevalling! Petje af!!! Je mag onwijs trots op jezelf zijn hoe jij het hebt gedaan! Nu heerlijk genieten van je prachtige dochter!!!
Dank jullie wel hoor! Inmiddels is Hannah alweer 5 weken oud. Toch droomde ik vannacht weer over de bevalling t heeft indruk gemaakt haha
Wat een heftige bevalling én kraamtijd heb je gehad! Hopelijk kan je nu lekker genieten van je mooie meisje!
Pff...wat een verhaal! Gelukkig is nu alles goed en heb je een prachtig meisje. Praat en schrijf er veel over, dat helpt bij de verwerking.