Onze kleine vent heeft zo af en toe van die periodes (spongtijd of zoiets, die beginnen hier altijd later en duren langer als in het boek...:x) dat hij 's-avonds wakker wordt, of moeilijk inslaapt. Momenteel is het laatste het geval, zo 1 x per week komt hij moeilijk in slaap. Het lijkt dan alsof hij zijn slaap gewoon niet kan pakken en daardoor dan uiteindelijk gaat huilen, kort nadat zijn muziekje (van 12 min.) afgelopen is. Overdag heeft hij dat ook wel eens hoor, maar goed dan halen we hem eruit en gaat hij nog vrolijk even spelen, wat later leggen we hem dan opnieuw opbed. Omdat dit vaak 2 uur later pas is, is dat voor in de avond geen optie. Nu hebben we in de avond al vanalles geprobeerd, er zit hem niets dwars ofzo, ook geen honger of dorst etc. Hij kan naar mijn idee zijn slaap niet pakken. De laatste keren deden wij het volgende: Heel even laten huilen, daarna gingen we naar hem toe, troosten (daarvoor moet hij echt uit bed, anders wordt hij niet rustig), terugleggen en bij hem blijven totdat hij bijna sliep, en dan zijn kamer uitsluipen en zijn deur openlaten (omdat hij kraakt wordt hij dan wakker als hij nog niet echt slaapt). Vandaag wilde ik de 5 min regel toepassen, en hem in bed houden bij het troosten... Maar dat huilen, zo zielig. Dus na 20 min heb ik het opgegeven. Hij werd toch niet rustig als ik hem in bed kwam troosten en ging nog harder huilen (KRIJSEN) als ik zijn kamer weer verliet. Dus ik hem op schoot en daar viel hij vrij snel in slaap, even laten liggen zodat hij wat vaster sliep en weer terug in bed. En zo schattig zo'n (niet meer zo klein) hummeltje wat tegen je aan slaapt, dat komt natuurlijk niet vaak meer voor! Maar nu wil ik graag ervaringsdeskundige over hoe "erg" dit is? Kan ik hem met deze methodes hieraan laten wennen, inslapen in schoot of dat wij bij hem blijven? Het is maar 1 avond, maar kunnen het er ook zomaar meer worden hierdoor? Ik wil natuurlijk dat hij na deze periode weer gewoon zoals vanouds zelf makkelijk inslaapt.
Klein beetje herkenbaar, maar geen ervaring ermee of hij straks alleen nog maar op schoot in slaap kan vallen. Ik hoop het niet voor je. Hier een periode van verlatingsangst gehad en dus ook huilen voor het slapen gaan (nooit gedaan en nu ook alleen 's avonds). Nu kwamen wij erachter dat ze ons moest zien, dus in de stoel of deuropening blijven staan totdat ze rustig is. Nu laten we soms alleen de deur nog even open en van de geluiden en onze stemmen valt ze in slaap.
Verlatingsangstfase hebben we al gehad, maar goed die kan nog een aantal keer terugkomen volgens mij. En dat is het niet, toen was het al brullen als wij weg liepen. Dat is nu niet, hij brabbelt wat en moppert wat, normaal valt hij dan binnen 5 á 10 min. in slaap, maar dus zo 1x in de week lukt dat hem niet... Totaal wat anders als bij de 8 mnd toen het echt verlatingsangst was.
Heeft hij op die dagen drukk/nieuwe dingen gedaan? Zolang hij ook nog zelf in slaap kan vallen en het niet ineens erg wordt, zou ik hem lekker troosten. Als hij daarna wel lekker slaapt heeft hij dat blijkbaar nodig
zeer herkenbaar onze kleine vent word vooral in de nacht wakker zoals nu en wil dan niet meer inslapen (zoals nu) ik vind het verschrikkelijk om g hem te laten huilen en doe dat dan ook niet meer hij wil nu ook maar niet rustig worden en mijn oplossing is dan simpel lekker bij ons liggen en of ik hem dan er aan wensen of niet zie ik later wel goed slapen en een veilig gevoel vind ik belangrijker voor hem
dit is grappig zonet heeft meneer even bij ons gelegen werd wel super kalm maar slapen ho maar dus nu weer in eigen bed hier altijd wel even huilen snachts maar meestal zo weer rustig maar eens in de zoveel tijd lukt het niet zo snel en dan ben je dus zo van kwart voor 12 tot half 2 bezig
Wij hebben hetzelfde alleen dan ook 's nachts. Ze miste haar speentje en zodra mijn vriend weer weg liep: Gillen en totaal overstuur. Niet te troosten en uiteindelijk heeft hij er uit getild. Toen meteen goed zolang ze niet terug gelegd werd. Tegen mijn principes heeft hij haar tussen ons in gelegd wat dus al snel feest was. Op ons proberen te klimmen enzo. Dus maar weer in eigen bedje. Weer huilen maar nu meer zeurderig en met 5 min sliep ze. Dit heeft 45min geduurd al met al. Wij kwamen wel gisteren terug van een weekendje weg met zijn tweetjes. Met haat was alles prima gegaan en opa en oma waren bij ons in huis.
Ik heb mijn dochter tot 15mnd in slaap moeten wiegen. Elke x wel geprobeerd even 10min laten huilen, maar pas met 15mnd was dat voldoende om zelf in slaap te vallen. Doe gewoon waar je je goed bij voelt en dat ze eraan wennen geloof ik niet zo in. Succes!
oh herkenbaar! Hier al 2,5 maand heel moeilijk met slapen. eerst alleen savonds maar later ook overdag. Wij proberen de 5 minuten regel. Duurt soms wel 2 uur! En dat is echt niet leuk. Hij gaat steeds harder huilen, totdat hij gaat spugen. Zo ver laat ik het nu niet meer komen,o mdat je dan het bed moet verschonen en hem schone kleren en slaapzak aan moet doen. In bed is hij niet te troosten, dus ik haal hem eruit. En als hij weer rustig is leg ik hem terug. Dan gaat hij weer krijsen. Ik kom steeds na 5 minuten weer terug. Uiteindelijk valt hij dan in mn armen in slaap en leg ik hem in bed. Maar ik wil graag dat hij zelf in slaap valt, alleen dat lukt dus niet. Deze week komt de wijkverpleegkundige langs, geen idee wat ze gaat doen (waarschijnlijk kijken hoe ik hem naar bed breng) en wat voor tips ze heeft. Maar op een gegeven moment ben je wel wanhopig na zo'n lange tijd.
Ik heb dat bij mn oudste zoontje heel lang gedaan. En het is vanzelf over gegaan. Ik ben persoonlijk niet van het laten huilen. Blijkbaar heeft je kind je nodig en als jij daar geen probleem mee heb lekker doen.
Tja, ik weet nog niet of ik het zelf niet erg vind... Ik wil het liefste natuurlijk dat hij zelf in slaapt. 1x per week is geen probleem maar als dit betekend dat hij dat vaker gaat doen dan wel! Maar als ik somige verhalen hier lees mogen wij nog niet klagen.
Hier vanmiddag en vanavond met naar bed brengen drama en niks leek te helpen als we bij haar zijn is het goed dan gaat ze lachen. Uiteindelijk toch laten huilen vanavond wantze viel bijna letterlijk om van vermoeidheid en toen sliep ze snel in. Dus wij hebben nu geleerd toch laten huilen ook al gaat het door merg en been. Want aandacht is alleen maar het drama verlengen hier...
Ik denk dat als het zo nu en dan 1 avondje is, dat het geen kwaad kan. En als hij het meeste van de keren wel gewoon zelf in slaap kan vallen, dan ishet vast niet erg, zon keertje dat het anders loopt.
Dat hoop ik dan maar! Hoop dat het weer goed komt na deze fase. Maar dan zal de volgende fase weer aanbreken... In het begin echt een slecht slapend kind gehad, door troosten kreeg hij te veel prikkels en raakte oververmoeid. Was er pittig, misschien dat ik daarom zo panisch ben. Laten huilen kan altijd nog als het echt te erg wordt maat voor nu dus nog even niét. Hij heeft toch ergens last van, poept al 1 week lang 7x per dag. Maar nog geen tandje te bekennen... En nu kan hij net eindelijk goed gaan staan wil hij eigenlijk al weer graag lopen, en hij kruipt niet eens! Heeft er altijd last van als hij iets graag wil maar nog niet zelf kan... Gaat pas beter als hij t echt goed kan. Pfff