Ik post dit hier ook al is mijn zoontje pas 1, want ik heb ervaringen nodig over oudere kinderen. Mijn zoontje van 14,5 maand heeft mijn karakter geerfd lijkt het... hij is pittig, heeft een zeer sterke eigen wil, vanaf 8 maanden oud al driftbuien en dramt de hele dag door. hoewel ik er trots op ben dat hij zo overduidelijk op mij lijkt, vraag ik me weleens af.. hoe moet dit als hij 2 is? dan begint toch pas de peuterpuberteit?? ik heb al scenes dat ie zich op de grond stort en de boel bij elkaar schreeuwt (het enige wat er ontbreekt is een supermarkt ) heeft hier iemand ervaring met heel erg temperamentvolle kinderen? en hoe gaat het nu ze 2-3 jaar zijn? ik ben zo consequent mogelijk maar kan best nog wat tips gebruiken! groetjes Marieke
Mijn dochter was er ook al vroeg bij, met amper 1,5 lag ze ook al eens op de vloer in een winkel te gillen om iets. Aangezien mama er niet van onder de indruk was, hield ze er weer snel mee op. ze begon toen ook goed te praten en kon zich verstaanbaar maken. Het je niet kunnen uitdrukken is ook een goede basis voor driftbuien. Praat ze zoontje al een beetje of nog niet? Inmiddels is mijn dochter bijna 3 en heeft weinig driftbuien meer gehad, heel af en toe als ze moe is. Ze mag dan naar de gang tot ze klaar is met gillen/raar doen. Wel doet ze het vaker als er vreemden over de vloer zijn dan als we met het gezin thuis zijn. Ze wil wel alles zelf doen, maar zegt het gewoon ipv te krijsen en te gillen er om. Gezeur in de supermarkt doet ze ook niet, ze helpt me en zeurt niet om snoep/koek/e.d. wel vraagt ze het soms maar met een nee heeft ze geen moeite.
ken maar een regel idd streng zijn en duidelijke grenzen stellen en hier ook niet van afwijken. Mijn zoontje van 3 is de liefste peuter als hij maar weet waar hij aan toe is anders gaat het fout. ik merk nu dat hij juist erg op zijn gemak is bij de mensen die juist heel duidelijk en streng zijn.
@yolanthe: gaat ze ook weleens vrijwillig naar de gang? merk hier dat als ze zelf merkte dat het echt niet wilde.. ze zelfstandig op de trap ging zitten tot ze alles weer onder controle had verder gaat het prima.. eigenlijk begint het nu juist weer wat erger te worden omdat ze bedacht heeft dat stampvoeten helpt helaas pindakaas.. daar werkt mama niet aan mij.
Wat volgens mij het allerbeste werkt bij driftbuien, stampvoeten en dwars gedrag is 1. negeren, en eventueel 2. met een geheel andere toon aandacht geven als dat nodig is (ander stemgeluid dan de kleine, andere gezichtsuitdrukking, andere houding, ander spreektempo). Als je hard terugpraat, streng en snel, dan bevestig je alleen maar dat het gedrag werkt, want jij doet het toch ook. MAKKELIJKER GEZEGD DAN GEDAAN! Dus wat is ook hier sinds kort ingevoerd: de trap. Twee waarschuwingen, daarna is het op de trap zitten. Tot mama of papa weer komt, en dan op rustige toon uitleggen dat dit gedrag niet leuk is, en dat we daar niet blij van worden en dat dit of dat niet mag... knuffel, kus. Klaar. Echt, het werkt, je ukkepuk is ineens uit de spiraal van dwars gedrag. (maar "de trap" werkt denk ik niet bij 1.5jarigen hoor... wel de juiste toon en houding). Ik ben erachter dat die trap ook (of vooral?) voor mama goed werkt. Met een drammende peuter om je heen wil je nog wel es verkeerd reageren (lees: zelfde toontje, boos, geirriteerd etc.). Door haar nu simpelweg na 2 waarschuwingen rustig op de trap te zetten kan mama ook even afkoelen. :-D Wat een rust. Zo doet nu alleen wel eens expres stout en vraagt dan met een blij koppie: Sit stairs?
Hier ook een dreumes van ruim 14 maanden die er al wat van kan. Ik negeer het zo goed als ik kan en soms leg ik uit waarom hij even moet wachten (mamma moet eerst dan doen dan....). Geen idee of het de juiste manier is dus ik lees even mee.
Mijn dochter begon ook rond 15 maanden dwars te doen, en ze doet ht nu nog steeds. De trap durf ik haar niet op te zetten in haar eentje, ben bang dat ze naar boven klimt. Ze heeft wel een stoel in de huiskamer waar ze na 2 waarschuwingen op moet zitten. Eerst was dit wel 4 keer per dag, en nu is 2 keer in de week al veel. Dus het gaat wel beter nu we duidelijkheid hebben. En voor mij is het ook fijn, want ik kon me vreselijk machteloos voelen en me afvragen hoe het moest als ze 5 is, aangezien ik een 1 jarige al niet aan leek te kunnen. (valt allemaal wel mee maar op die momenten dacht ik dat echt ) Die stoel is echt een wondermiddel voor ons.