Hoi Mijn dochter heeft moeite met luisteren. Als ik zeg nee je mag niet naar buiten blijft ze drammen doorvragen huilen of weer iets anders verzinnen wat niet kan. Ik ben van het uitleggen waarom en ze mag vrij veel van mij als het kan of uitkomt. Nu komen we vaak een een spiraal van drammen huilen zeuren. Wat doen jullie dan? Uitleggen accepteerd ze niet. Hoe kan ik dat gedram stoppen. Als ik met de gang dreig dan word het veel op de gang zetten lijkt mij ook niet heel bevorderlijk voor de sfeer en ik ben bang dat het zo n werking verliest. O ja ik blijf trouwens wel bij mij Nee maar zij blijft toch drammen? Hoe ga je om met een koppige kleuter dat geen nee wil accepteren.
Negeren. Nee is bij mij ook nee en blijft nee. Ze kunnen op hun hoofd gaan staan maar er verandert niks. Ik probeer wel niet teveel 'nee' te zeggen op een dag. En ze uit de spiraal te halen door iets leuks/gezelligs voor te stellen dat wel kan. Werkt dat niet? Jammer dan, dan dram je maar maar het zal geen effect hebben. Door deze aanpak leren ze volgens mij best snel dat zeuren niet werkt. En zeuren mag ook, het hoort bij de leeftijd. Ik word niet boos maar geef er ook niet aan toe.
Hier ook zo'n peuter, als hij iets vraagt en ik zeg:' Nee, omdat...' dan blijft hij gewoon 100 keer hetzelfde vragen, alsof hij opeens stokdoof is en mijn antwoord niet heeft gehoord. Ik zeg nog een tweede keer nee en daarna negeer ik het. Hij gaat ook wel eens aan me hangen, al huilend, maar ik doe gewoon mijn ding, en negeer hem. Dan stopt het vanzelf. En hoe consequenter ik ben in het negeren als ik 2 keer heb geantwoord, hoe sneller hij ophoudt.
Ik zeg 2x nee met uitleg, daarna nog 1x nee zonder. Als ze dan nog zeuren dan zeg ik ‘je mag best blijven zeuren maar dan ga je dat op de gang doen waar mama je niet hoeft te horen’. En daar blijf ik dan ook bij. Dus nog een keer zeuren en ik zet ze op de gang. Ze mogen weer de kamer in als ze stoppen met zeuren. Hoe meer je er als ouder op in gaat hoe langer het duurt.
Dit dus, wij doen het ook zo. Ze zijn in eens sneller klaar met drammen en piepen als ze in de gang zitten en zeker in de winter. Ik zeg er trouwens wel bij dat ik begrijp wwat ze willenen dan geef ik uitleg waarom het niet kan. Stukje extra begrip tonen wil ook helpen. Hier legt hij het er dan sneller bij neer.
Mijn dochter is ook een vreselijke drammer. Knettergek word ik er soms van. Na een paar keer antwoord geven met uitleg zeg ik daarna gewoon iets als "je weet het antwoord al, ik ga het er niet meer over hebben". Ik ben ook wel voor uitleggen, maar er zitten grenzen aan. Ik ga niet tot in de oneindigheid antwoord geven op een vraag waarop ze het antwoord al lang weet. Bovendien is mijn ervaring dat constant blijven antwoorden ook een voedingsbodem is voor juist blijven vragen. Negeren vind ik lastig (want irritant dat ze toch nog een tijd door blijft drammen), maar is bij ons uiteindelijk wel het meest effectief.
Mijn jongste doet het ook. En daar zit het koppige ook ingebakken in zijn aard.. Het is hier wel hanteerbaar op dezelfde manier als wat de anderen zeggen: Het negatieve gedrag negeren. En als het irriteert gewoon na een waarschuwing naar de gang. Als ik erop inga, dan blijft het doorgaan en vindt hij steeds wel nieuwe dingen die niet kunnen en komen we in die spiraal terecht. Nu is het heel even stom, maar daarna vindt hij echt wel iets dat gewoon kan..